user preferences

New Events

Central Africa

no event posted in the last week
Recent articles by «Direct Action»
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Central Africa Anarchist movement

Άλλη συνέντε ... Sep 18 05 by «Direct Action»,

Awareness League

category central africa | anarchist movement | interview author Saturday September 17, 2005 14:34author by «Direct Action» Report this post to the editors

Μία συνέντευξη με την Awareness League

Συνέντευξη στο «Direct Action», περιοδικό της αναρχοσυνδικαλιστικής Solidarity Federation, αγγλικού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων - IWA - Νο 18 (Άνοιξη 2001)

Ερώτηση: Βρισκόμαστε εδώ με τους Sam και Igarriwery από την Awareness League (A.L.) της Νιγηρίας. Αρχίζοντας από τον δεύτερο, μπορείς να μας πεις γι’ αυτό το ραδιοφωνικό πρόγραμμα που έχετε εδώ στο Afikpo και πώς η Α.L. αναμείχθηκε σ’ αυτό;

Απάντηση: Ο ραδιοφωνικός σταθμός δημιουργήθηκε όταν συνειδητοποιήσαμε, ότι εδώ, στην τοπική μας κοινωνία ήμασταν αρκετοί που δεν είχαμε πρόσβαση στα λεγόμενα mainstream Μ.Μ.Ε. Ο κόσμος δεν ακούει και δεν υπάρχει τρόπος συμμετοχής στις καθημερινές μας δραστηριότητες. Σκεφτήκαμε, ότι εάν διαθέταμε έναν τοπικό ραδιοσταθμό, ο κόσμος, τουλάχιστον εδώ, θα έχει περισσότερη πληροφόρηση για τον έξω κόσμο.

Πώς αναμείχθηκες εσύ, αρχικά, με την A.L.;

Ως φοιτητής Νομικής στο πανεπιστήμιο Calabar και, αργότερα, στο πανεπιστήμιο του Λάγος. Γράψαμε στην IWA (σ.σ.: αναρχοσυνδικαλιστική διεθνής) και πριν τρία χρόνια κάποιοι από εκεί μας πλήρωσαν τα εισιτήρια για μια επίσκεψη και έτσι ήρθαμε σε επαφή. Επίσης, αυτοί ήρθαν εδώ στο Afikpo, στο Port Harcout και στο Calabar. Η επίσκεψη αυτή αποτέλεσε κομβικό σημείο στη σχέση μας με το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα.

Sam, πες μας εάν υπάρχει εδώ αρκετό ενδιαφέρον για την ιδέα να έχετε έναν τοπικό ραδιοσταθμό. Τι έχετε ακούσει για το πρόγραμμά σας;

Τα προγράμματα του σταθμού πρέπει να καταρτίζονται από την τοπική κοινότητα γι’ αυτήν την ίδια και υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικές τοπικές ομάδες που έχουν, ήδη, δηλώσει το ενδιαφέρον τους. Οι ομάδες αυτές αποτελούνται από άντρες και γυναίκες και είναι από χορευτικές ομάδες, μέχρι μικρές αγροτικές συνεργατικές. Όλες αυτές θέλουν να έχουν το δικό τους πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό θα είναι πληροφοριακό και κατά ένα μέρος εκπαιδευτικό. Αλλά έρχεται και η ώρα της διασκέδασης, γιατί είμαστε αρκετά παραδοσιακός λαός. Έχουμε αρκετούς παραδοσιακούς χορευτές και μεταμφιεσμένους. Έχουμε, επίσης, αρκετά πολιτιστικά φεστιβάλ, με τα οποία θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε, ως κύρια θέματα, στα προγράμματά μας. Θέλουμε, ακόμα, να συμπεριλάβουμε φολκλορικά και λαϊκά παραμύθια.

Η A.L. έχει σε εθνικό επίπεδο 1000 περίπου μέλη. Πόσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, φοιτητές και καθηγητές;

Φαίνεται τώρα, ότι ο αριθμός των μελών μας είναι λίγο χαμηλός, επειδή ήταν δύσκολο το να ανήκεις την AL. Ένα χρόνο, σχεδόν πριν δρούσαμε ως μια παράνομη οργάνωση. Ήταν πολύ δύσκολο να έχουμε κόσμο που θα μπορούσε ανοιχτά να πει «είμαι στην AL». Στα πανεπιστήμια ήταν πολύ πιο εύκολο, γιατί υπήρχαν τόσα πράγματα, για τα οποία έπρεπε να εξεγερθούν. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συμπαθούν την AL και θα μπορούσαν κάποιες φορές να δημοσιεύσουν κάποια πράγματα για μας. Υπάρχει όμως και μια κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, το Νιγηριανό Εργατικό Κογκρέσο, ήταν αρκετά δραστήριο ενάντια στη δικτατορία και ήταν αρκετά εύκολο να συνεργαστούμε με αυτό. Μερικές φορές, όταν γίνονταν απεργίες, βοηθούσαμε στην οργάνωσή τους.

Κατά ένα διαφορετικό τρόπο, το κοινοτικό ραδιόφωνο αντιπροσωπεύει ένα νέο τύπο ακτιβισμού, σύμφωνα με τον οποίο δεν διαμαρτύρεστε ενάντια στους κυβερνητικούς ραδιοσταθμούς, αλλά αρχίζετε το δικό σας. Είναι σαν να αγνοείς σχεδόν το ό,τι κάνει το κράτος και λετε «μπορούμε να το κάνουμε καλύτερα».

Τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας - όχι τα ραδιόφωνα - ελέγχονταν ολοκληρωτικά από το κράτος και η πληροφόρηση ήταν υπό λογοκρισία. Σήμερα στην αποκαλούμενη δημοκρατία μας είναι ακόμα το κράτος που ελέγχει το ραδιόφωνο, που χορηγεί την άδεια να κάνεις κάτι ανάλογο. Γι’ αυτό, ακόμα ο ένας, ή οι δύο ιδιωτικοί σταθμοί που έχουμε στη χώρα τώρα, είναι ακόμα αρκετά ελεγχόμενοι. Έτσι, λοιπόν, ό,τι έχουμε τώρα είναι ο κοινοτικά βασισμένος ραδιοσταθμός μας που τείνει να αποτελέσει μια επανάσταση στον τομέα αυτό.

Ο τρόπος με τον οποίο η AL άρχισε, ήταν ένα ακαδημαϊκό αποτέλεσμα της πτώσης του κομμουνισμού, γι’ αυτό και ο κόσμος αναζητούσε μια άλλη «ιδεολογία», κάτι που θα μπορούσε ίσως να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο κόσμος κατά έναν πιο περιεκτικό τρόπο απ’ ό,τι ο εργαζόταν ο κομμουνισμός. Μπορείς να μας εξηγήσεις αυτή τη διαδικασία;

Λοιπόν, είναι αλήθεια, ότι, βασικά, οι πιο πολλοί από μας γίναμε αναρχικοί ενόσω ήμασταν σοσιαλιστές ή μαρξιστές, στις αρχές της AL. Στα νιγηριανά πανεπιστήμια δεν θα ακούσεις αρκετά για αναρχισμό κι έτσι οι περισσότεροι γίνονται σοσιαλιστές ή κομμουνιστές. Και όπως ακριβώς, πολύ σωστά, σημείωσες, μερικοί από μας είδαμε το σοσιαλισμό να είναι καταδικασμένος. Και δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς οι αντιθέσεις γύρω μας. Είδαμε ότι και ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός είναι εξουσιαστικοί. Ότι και οι δύο μιλούσαν για το κράτος σαν να ήταν το κέντρο ο,τιδήποτε κι έτσι άρχισε η AL.

Μελετώντας τις νοοτροπίες που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια της στρατιωτικού νόμου, ένα παράδειγμα ίσως μπορεί να είναι τα ποικίλα μπλόκα κατά μήκος των δρόμων από την αστυνομία που για να τα περάσεις έπρεπε ή πρέπει να δωροδοκήσεις. Είναι ένα παράδειγμα αυτό της σημερινής εποχής;

Το περισσότερο σημαντικό πράγμα, κατά την άποψή μου, είναι μια διαπεραστική σκηνή φόβου ανάμεσα στον κόσμο. Ο κόσμος είναι προσεκτικός, φοβούμενος μια μελλοντική πιθανότητα μια νέας στρατιωτικής παρέμβασης στην πολιτική ζωή. Εξαιτίας αυτού συμπεριφερόμαστε ακόμα σαν να είμαστε κάτω από στρατιωτικό νόμο. Ο κόσμος δεν εκφράζει στάσεις ελευθερίας. Δεν αισθάνονται ελεύθεροι να μιλήσουν για συγκεκριμένα πράγματα, από το φόβο ότι οι στρατιωτικοί ίσως ξανάρθουν., Πρόσφατα, ένας γερουσιαστής παύτηκε επειδή άσκησε κριτική στον πρόεδρο. Υπήρξε τόσος πολύς φόβος. και ο γερουσιαστής αυτός κάλεσε το στρατό να επιστρέψει στην εξουσία, ενώ οι κατήγοροί του έλεγαν ότι ο Obasanjo (σ.σ. ο Νιγηριανός πρόεδρος), δεν ήγαν διαφορετικός από κάθε άλλο δικτάτορα. Έτσι, θα δεις ακόμα ανθρώπους που δεν είναι σίγουροι για τη σταθερότητα της δημοκρατία που έχουμε τώρα. Ο φόβος είναι γενικά κάτι που άρχισε με το στρατιωτικό καθεστώς. Ο κόσμος δεν είναι ακόμα σίγουρος για τα δικαιώματα που πρέπει να εξασκεί. Υπάρχουν τόσα άλλα παραδείγματα (κληρονομιά της δικτατορίας). Το κράτος είναι ακόμα αρκετά τοποθετημένο ανάμεσα στις γραμμές του στρατού, ένα ενοποιημένο σύστημα διακυβέρνησης, μια διατακτική οικοδόμηση.

This page has not been translated into Norsk yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]