Benutzereinstellungen

Neue Veranstaltungshinweise

Αργεντινή / Ουρουγουάη / Παραγουάη

Es wurden keine neuen Veranstaltungshinweise in der letzten Woche veröffentlicht

Huerta Grande (Ο Μεγάλος Κήπος)

category Αργεντινή / Ουρουγουάη / Παραγουάη | Αναρχική Ιστορία | Γνώμη / Ανάλυση author Tuesday October 13, 2009 21:16author by FAU Report this post to the editors

Ένα σημαντικό εργαλείο

Huerta Grande, είναι ένα σημαντικό κείμενο από την Ουρουγουάη. Εδώ ρίχνουμε μια γρήγορη και συνοπτική ματιά στην ιστορία του αναρχικού κινήματος της χώρας αυτής κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Η Huerta Grande είναι εδώ.
fau_2.jpg

Η Federación Anarquista Uruguaya (FAU - Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης) είναι μια οργάνωση αναρχικών κομμουνιστών που δραστηριοποιείται για πάνω από 50 χρόνια τώρα. Ένας από τους παράγοντες που κατέστησαν μοναδική τη FAU είναι ότι ήταν μια από τις τραγικά ελάχιστες αναρχικές οργανώσεις που βρέθηκαν στο αποκορύφωμά τους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και ότι αποτέλεσε τη συνέχεια των μεγάλων αναρχικών κινημάτων της Ιταλίας και της Ισπανίας των δεκαετιών 1920 και 1930.

Αρκετοί αναρχικοί για να αποφύγουν το φασισμό διέφυγαν από την Ιταλία και την Ισπανία για να βρουν καταφύγιο στην Ουρουγουάη. Ανάμεσα σε αυτούς τους αγωνιστές συγκαταλέγονταν ονομαστοί αναρχικοί όπως ο Λουίτζι Φάμπρι και η κόρη του Λούτσε (η οποία βοήθησε στην ίδρυση της FAU). Φέρνοντας μαζί τους τα διδάγματα των Κόκκινων Χρόνων και της Ισπανικής Επανάστασης, στη χώρα υποδοχής τους έδρασαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε το αναρχικό κίνημα της Ουρουγουάης να αποτελέσει παράδειγμα επαναστατικού κινήματος για όλο τον κόσμο. Αν και ο Φάμπρι, ο θεωρητικός της διπλής οργάνωσης (dual organizationalism) πέθανε το 1935, λίγο πριν το γεγονός αυτό δοκιμάστηκαν πειραματισμοί σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο από τους προγόνους της FAU στη βάση της διπλής αυτής οργάνωσης (δηλαδή την ύπαρξη ειδικής αναρχικής οργάνωσης και επαναστατικού συνδικάτου).

Η ανάδυση της FAU ήρθε μετά τον θάνατο των ελπίδων που έτρεφε το αναρχικό κίνημα με την FORU, το αναρχοσυνδικαλισμό συνδικάτο με την δοξασμένη ιστορία, αν και η εχθρότητα που προερχόταν από τη βορειοαμερικανική παρέκκλιση των αναρχοκομουνιστών προς την FORU δεν ήταν παρούσα τότε. Η FAU γεννήθηκε σε μια στιγμή κατά την οποία η Ουρουγουάη είχε βιομηχανοποιηθεί, ήταν ένα αστικό δημοκρατικό κράτος και η παρουσία ενός νόμιμου γραφειοκρατικού συνδικαλιστικού κινήματος συμβάδιζε με μι θεσμοθετημένη αριστερά.

Την εποχή που γράφτηκε η Huerta Grande, υπήρχε σε εξέλιξη μια διάσπαση στη FAU. Η Ομοσπονδία ιδρύθηκε το 1950 από αγωνιστές σε εργασιακούς χώρους και στελέχη της FORU, ακαδημαϊκούς ειδικά από τον χώρο της φαρμακευτικής και αναρχικούς που ασχολούνταν με ζητήματα κουλτούρας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 σημειώθηκε μια διάσπαση ανάμεσα σε μια ομαδοποίηση γύρω από την Λούστε Αμπρί και την πλειοψηφία η οποία ήταν γύρω από τους Gaetti, Mechoso και άλλους. Η διάσπαση αυτή συνέβη για πολλούς λόγους. Δηλαδή από τη μια ήταν αυτοί που υποστήριζαν το καθεστώς Κάστρο στην Κούβα και αυτοί που τάσσονταν εναντίον, ή από τη μια ήσαν αυτοί που χαρακτηρίζονταν ως "συνδικαλιστές" και ήσαν υπέρ του μαζικού αγώνα στους εργασιακούς χώρους και από την άλλη αυτοί που ήσαν υπέρ της πολιτιστικής δουλειάς. Ωστόσο, η πλειοψηφία παρέμεινε στη FAU η οποία υποστήριζε πλέον την κουβανική επανάσταση και τον Κάστρο και εστίασε τη δράση της στη δουλειά στους εργασιακούς χώρους και τα πανεπιστήμια. Η μειοψηφία συγκρότησε τη GEAL, μια επιμορφωτική αναρχική ομαδοποίηση η οποία δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη Comunidad del Sur, μια κομμούνα έξω από το Μοντεβίδεο. να σημειωθεί ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και οι δύο οργανώσεις συνεχίζουν τη δράση τους μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, διαμέσου της ιστορίας της η FAU είχε τεράστιες μεταμορφώσεις ως οργάνωση. Η ευημερία της Ουρουγουάης, εξαιτίας της πολύ καλά οργανωμένης αγελαδοτροφίας της, ο σχετικός πλούτος των φυσικών πηγών και ένα υψηλό επίπεδο εκβιομηχάνισης, έφτασε στο αποκορύφωμά της κατά τη δεκαετία του 1960. Αλλά καθώς οι πραγματικοί μισθοί έπεσαν και το κόστος ζωής ανέβαινε ξέσπασαν μαζικοί αγώνες. Η FAU βοήθησε στη συγκρότηση της the CNT, μιας νέας συνδικαλιστικής ομοσπονδίας, η οποία δεν ήταν ειδικά αναρχική ενώ διέθετε ελευθεριακά χαρακτηριστικά, ενώ σε αυτήν εντάχθηκαν και μαρξιστές και άλλοι επαναστάτες. Η ίδια η FAU έμεινε μια ενεργός μειοψηφία μέσα στην CNT και είχε καθοριστική παρουσία σε μερικές τοπικές ενώσεις της.

Εν μέσω αυτών των αγώνων άρχισαν τη ένοπλη δράση τους οι Τουπαμάρος, οι οποίοι - και είναι αρκετά ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ - αρκετά στοιχεία της θεωρίας τους και της πρακτικής τους τα πήραν από τις θεωρίες του Abraham Guillen, ενός Ισπανού αναρχικού που υπήρξε μέλος της FIJL (Federacion Iberia Juvenil Libertaria - Ελευθεριακή Νεολαία Ιβηρικής). Ο Guillen πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο ώς το τέλος, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο από το καθεστώς Φράνκο. Το 1945 απέδρασε και κατέφυγε στη Γαλλία από όπου το 1948 εγκαταστάθηκε στη Αργεντινή. Εκεί συμμετείχε στο ένοπλο κίνημα με το όνομα Uturuncos, συνελήφθη και φυλακίστηκε το 1961. Αλλά μετά από μερικούς μήνες ζήτησε άσυλο και πήρε από την Ουρουγουάη το 1962. Εκεί έγινε ο πρωταρχικός ίσως θεωρητικός της ένοπλης πάλης στο νότιο τμήμα της Λατινικής Αμερικής. Η εργασία του γι τον ένοπλο αγώνα κυκλοφόρησε το 1966 ως απάντηση στις αντίστοιχες θεωρίες του Τσε Γκεβάρα.

Ο αναρχισμός του Guillen τέθηκε σε μια αρκετά ενδιαφέρουσα πρακτική εφαρμογή την εποχή αυτή. Ο ίδιος πίστευε και προωθούσε μια μορφή αναρχομαρξισμού, μια ένοπλη οργάνωση η οποία θα διατηρούσε τη μαρξιστική πειθαρχία στο εσωτερικό της αλλά με αποκεντρωτικά, αμεσοδημοκρατικά και ελευθεριακά χαρακτηριστικά από την άλλη. Πίστευε ότι ο μαρξισμός του 1960 ήταν μια επιστημονική βάση για τον προλεταριακό αγώνα, αλλά με περιορισμένη την εξουσιαστική φύση του λενινισμού. Κατά κάποιο τρόπο τα κείμενά του είναι πιο φιλικά προς τα κείμενα της ομάδας "Οι Φίλοι του Ντουρρούτι" ή ολόκληρων οργανώσεων της ιβηρικής FIJL που άσκησαν εντονότατη κριτική στην ηγεσία της CNT για την έλλειψη οργάνωσης σε απάντηση στις επιθέσεις του Φράνκο και των Μπολσεβίκων στην Ισπανία. Ο Guillen ένιωσε την ανάγκη, ωστόσο, της απομάκρυνσης από τον παραδοσιακό αναρχισμό και κατέληξε σε μια καρικατούρα αναρχισμού η οποία χαρακτηρίζεται από την αντίθεση σε κάθε συντονισμό.

Τα γραπτά του Guillen εστιάζουν στο αντάρτικο της πόλης και ο ίδιος πίστευε ότι οι απόψεις και το πρόγραμμα του Τσε Γκεβάρα για αντάρτικο στην ύπαιθρο (όπως εκφράστηκε για τη Βολιβία) ήταν αυτοκτονία. Αντίθετα, αυτός πίστευε ότι η δράση έπρεπε να γίνει μέσα στο αστεακό περιβάλλον και οι αγωνιστές έρεπε να χρησιμοποιούν τη μαζική ανωνυμία, δηλαδή να εξαφανίζονται μέσα στις τεράστιες προλεταριακές περιοχές για προκάλυμμα. Πιστός στις αναρχικές του αντιλήψεις, διατηρούσε μια διαφορετική άποψη για τον ένοπλο αγώνα καθώς τον ήθελε να διεξάγεται από το μαζικό κίνημα, τον έβλεπε ως εργαλείο ενδυνάμωσης των εργατικών αγώνων και όχι ως εργαλείο μιας έξωθεν δύναμης που θα δρα για λογαριασμό των εργατών, υποκαθιστώντας το οργανωμένο προλεταριάτο. Έτσι αντιτάχθηκε σε σειρά βάρβαρων ενεργειών εκ μέρους ένοπλων ομάδων (συμπεριλαμβανομένων και ενεργειών των Τουπαμάρος στις οποίες άσκησε σκληρή κριτική) που γι' αυτόν ναι μεν ανέπτυσσαν τη μαχητικότητα των εργατών, αλά δεν είχαν στρατηγικό ρόλο στην υπόθεση επέκτασης των μαζικών αγώνων.

Η FAU βρέθηκε εν μέσω αυτών των εξελίξεων και καθώς η Ουρουγουάη τη δεκαετία του 1960 άρχισε να αντιμετωπίζει μια κρίση οι Τουπαμάρος εγκαινίασαν μια ένοπλη πάλη στις πόλεις ανεξάρτητη από το μαζικό κίνημα και με μια τέτοια μαχητικότητα η οποία ήταν και υπεράνω των δυνατοτήτων ους. Η FAU συντάχθηκε με την αριστερά σε ένα λαϊκίστικο τρόπο. Θεωρώντας την τότε ουρουγουανή αριστερά ως νέα (που αντιτάχθηκε τους παλιούς κομμουνιστές οι οποίοι ήταν πλέον θεσμοποιημένοι σοσιαλδημοκράτες), επιστημονική και έχοντας σπάνιες διασυνδέσεις με το ελευθεριακό κίνημα. Η FAU συμμετείχε σε μια σειρά αριστερών μετωπικών σχημάτων που αφορούσαν εκδόσεις, συνδικάτα, μαζικές ενώσεις ενοικιαστών, φοιτητές κ.λπ. Αλλά καθώς η κρατική καταστολή γινόταν όλο και πιο έντονη όπως και άλλες οργανώσεις έτσι και η FAU βάδιζε προς την ένοπλη δράση και το μαρξισμό.

Το έργο Huerta Grande γράφτηκε το 1972. Προηγουμένως το 1968 το κράτος κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαιτίας της δράσης των Τουπαμάρος. Το 1972 ανεστάλησαν οι πολιτικές ελευθερίες και το 1973 εγκαθιδρύθηκε στρατιωτική δικτατορία. Η FAU πέρασε στην παρανομία το 1971 για να αποφύγει την καταστολή. Αναδιοργανώθηκε μέσω των FAU ως παράνομη οργάνωση, της OPR-33 που ήταν η ένοπλη πτέρυγα της FAU και της ROE που ήταν το φοιτητικό μέτωπο των FAU και OPR-33. Επίσης, η Ομοσπονδία συνεργάστηκε στενά με άλλες αριστερές οργανώσεις κάτι που επίσης άλλαξε το χαρακτήρα της. Για την περίοδο αυτή υπάρχουν διαθέσιμα ελάχιστα ντοκουμέντα, οπότε δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά. Ωστόσο, φαίνεται ότι η FAU την περίοδο αυτή αποτελείτο από αναρχικούς που ήσαν πολύ κοντά σε διάφορες τάσεις μαρξισμού ή κάποιοι μαρξιστές προσελκύστηκαν από τη δράση της FAU στις προλεταριακές περιοχές καθώς και αναρχικούς που μετακινήθηκαν σε θέσεις υπεράσπισης του καστριού. Η OPR-33 πάντως ανέλαβε δράσεις μαζί και παράλληλα με τους λαϊκούς αγώνες παρά ανεξάρτητα από αυτούς. Οργάνωσε ληστείες τραπεζών, απαγωγές (αν και δεν χρησιμοποίησε τη βία άλλων αριστερών οργανώσεων της περιόδου) καθώς και ένοπλες δράσεις εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος. Μια σημαντική πτυχή της ιστορίας και της δράσης της FAU είναι ότι το 1974 οι μισοί αγωνιστές της οργάνωσης είχαν σκοτωθεί από τα καθεστώτα της Ουρουγουάης και της Αργεντινής. Μερικοί δραπέτευσαν από την Ουρουγουάη ακόμα και ποδαρόδρομο, ενώ από τα στρατιωτικά καθεστώτα άρχισε η Επιχείρηση Condor.

Το 1974 σχηματίστηκε το Partido por la Victoria del Pueblo (PVP - Κόμμα για τη Νίκη του Λαού), μάλλον στην Αργεντινή. Το κόμμα αυτό συγκροτήθηκε από την πλειοψηφία των εναπομεινάντων μελών της FAU, στοιχεία των Τουπαμάρος κι ανένταχτους μαρξιστές. Ισχυριζόταν ότι ήταν μια σύνθεση ελευθεριακής και μαρξιστικής θεωρίας. Επηρεασμένη αρκετά από θεωρητικούς όπως το Νίκο Πουλαντζά, η FAU άρχισε να μετασχηματίζεται εκ νέου. Αλλά οι αφηγήσεις διαφόρων αγωνιστών διαφέρουν αρκετά. Μερικοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους να συνεργαστούν με λενινιστικές ομάδες. Άλλοι θεωρούσαν ότι πρέπει αν επεκταθεί η αναρχική θεωρία. Άλλοι ήσαν υπέρ του ολοκληρωτικού μετασχηματισμού και της αναχώρησης από τον αναρχισμό. Ωστόσο, μια μειοψηφία μελών της οργάνωσης παρέμεινε αναρχική και εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Αλλά και όλα αυτά τα σχήματα όπως FAU, Τουπαμάρος και PVP, συντρίφτηκαν και δεν ήταν πριν το 1986 όταν επανεμφανίστηκε η FAU, αλλά αυτή τη φορά ως νέα οργάνωση αποτελούμενη κυρίως από νεαρούς που αγκάλιαζαν τον αναρχισμό για πρώτη φορά. Το PVP είναι σήμερα ένα από τα αριστερά κόμματα που διαχειρίζονται τον καπιταλισμό. Η σημερινή FAU απέβαλε τις θέσεις υπέρ της Κούβας αγκάλιασε τη θεωρία της ειδικής αναρχικής οργάνωσης και βοήθησε την ίδρυση και άλλων τέτοιων αναρχικών οργανώσεων στο νότιο μέρος της Λατινικής Αμερικής (π.χ. Βραζιλία).

* Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Οκτώβρης 2009.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch

Αργεντινή / Ουρουγουάη / Παραγουάη | Αναρχική Ιστορία | gr

Thu 28 Mar, 21:04

browse text browse image

Sorry, no stories matched your search, maybe try again with different settings.

imageΓια τον Jacobo Maguid Jul 31 by Luce Fabbri* 0 comments

Το να μιλάς για τον Jacobo Maguid -ψευδώνυμα Macizo και Jacinto Cimazo- είναι σαν να φέρνεις στο μυαλό κάποιου ολόκληρη την ιστορία της Αργεντινής του 20ού αιώνα και, σε αυτό το πλαίσιο, ολόκληρη την ιστορία του αργεντίνικου ελευθεριακού κινήματος από τις μέρες του καθεστώτος Yrigoyen μέχρι την τρέχουσα, παρατεταμένη και ταραχώδη ανάρρωση από τη δικτατορία.

imageCiriaco Duarte - Ο αναρχισμός στ ... Oct 17 by Paul Sharkey 0 comments

Για μερικές δεκαετίες ήταν στην ηγεσία της Ομοσπονδίας Τυπογράφων, υπηρετώντας ως Γραμματέας Πολιτισμού. Ήταν επίσης διευθυντής του «El Obrero Gráfico» («Ο Εργάτης Τυπογράφος») που έκλεισε και επανακυκλοφόρησε αρκετές φορές στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Έγραψε άρθρα στην «Emancipación» («Χειραφέτηση») κατά τη διάρκεια του 1941 και του 1946 εναντίον της πολιτικής της τότε νεοσυσταθείσας CPT (Confederación Paraguaya del Tabajo - Παραγουανή Εργατική Συνομοσπονδία), της φασιστικής δικτατορίας και του ελέγχου των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα μέσω της COP (Consejo Obrero Paraguaya - Παραγουανό Εργατικό Συμβούλιο). Υπό την κυβέρνηση Morinigo, στις αρχές του 1941, ο Ciriaco Duarte διορίστηκε εκπρόσωπος των εργαζομένων στο DNT Departamento Nacional del Trabajo - Εθνικό Τμήμα Εργασίας) και έγινε στόχος των κομμουνιστών ηγετών με τους οποίους βρισκόταν πάντα σε διαμάχη.

imageAlberto "Pocho" Mechoso Aug 06 by Juan Carlos Mechoso - FAU 0 comments

Απόσπασμα από το βιβλίο "Acción Directa Anarquista - Una Historia de FAU"

Sorry, no press releases matched your search, maybe try again with different settings.
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]