Μεταρρυθμίσεις: Δεν ενδίδουμε!

Γαλλία / Βέλγιο / Λουξεμβούργο | Λαϊκοί Αγώνες | Ανακοίνωση Τύπου Monday November 08, 2010 18:16 by Alternative Libertaire - Anarkismo

Ο αγώνας δεν έχει τελειώσει!

Τώρα που ο νόμος έχει ψηφιστεί, έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση αντίστασης, και δεν πρέπει να διστάσουμε να αμφισβητήσουμε τη νομιμότητα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», όπως είχε γίνει και κατά τη διάρκεια του κινήματος ενάντια στο CPE. Αυτά που έχουμε κερδίσει με αγώνα, θα τα κρατήσουμε μόνο μέσα από τον αγώνα.

Τώρα που ο νόμος έχει ψηφιστεί, έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση αντίστασης, και δεν πρέπει να διστάσουμε να αμφισβητήσουμε τη νομιμότητα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», όπως είχε γίνει και κατά τη διάρκεια του κινήματος ενάντια στο CPE. Αυτά που έχουμε κερδίσει με αγώνα, θα τα κρατήσουμε μόνο μέσα από τον αγώνα.

Όλα τα κοινωνικά τμήματα που αγωνίζονται - το καθένα με το δικό του τρόπο - επιβεβαιώνουν την οργή που έχει συσσωρευθεί τα τελευταία χρόνια ενάντια σ’ αυτή τη ρατσιστική και αυταρχική κυβέρνηση που είναι στην υπηρεσία της αστικής τάξης καθώς και των αφεντικών και των μπράβων τους που απολαμβάνουν πάντα πολύ περισσότερα από τον πλούτο που έχει δημιουργηθεί από την εργασία μας. Η σημασία των διαδηλώσεων που συγκροτούνται αυθόρμητα, μαρτυρά τη σταθερή αντίσταση στις συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και τη βαθιά κρίση νομιμότητας που είναι αισθητή εκ μέρους της παρούσας κυβέρνησης και του συστήματος.

Να σταθεροποιήσουμε τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος

Είναι μέσα από την αφοσίωση και δράση ορισμένων συνδικαλιστικών ομοσπονδιών και πολλών τοπικών ομάδων που έχει αποκτηθεί αυτή η επαναστατική πτυχή αυτού του κινήματος. Αυτό τους έχει επιτρέψει να αποθαρρύνουν την πλειονότητα των συνδικάτων από το να δράσουν από μόνα τους με στόχο τη διαπραγμάτευση των διατάξεων του νέου νόμου. Αν και η μάχη της γνώμης έχει κερδηθεί και η συμμετοχή στις διαδηλώσεις είναι τεράστια, υπήρξαν, ωστόσο, μερικές πραγματικές δυσκολίες στον επαναπροσανατολισμό και τη διεύρυνση των απεργιών. Τα συνδικάτα έτσι κατόρθωσαν να είναι η ραχοκοκαλιά του κινήματος. Στις τελευταίες ανακοινώσεις τους δεν υποστηρίζουν νέες δυναμικές απεργίες, καταδικάζουν πράξεις κατά της «ιδιοκτησίας και των ανθρώπων και επιμηκύνουν το διάστημα μεταξύ των ημερών κινητοποιήσεων. Δείχνουν έτσι μια αρκετά σαφή πρόθεση να θάψουν σιγά σιγά το κίνημα για να αποφευχθεί η πρόκληση για τη νομιμότητα της κυβέρνησης αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να παρουσιάσουν τις επόμενες εκλογές ως το μοναδικό τρόπο έκφρασης της οργής μας.

Αλλά δεν είναι στη δημιουργία ενός νέου κοινού προγράμματος με τη σοσιαλφιλελεύθερη Αριστερά που το κοινωνικό κίνημα θα είναι σε θέση να ακουστεί! Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της επιμήκυνσης της διάρκειας των πληρωμών των συντάξεων καθώς και υπέρ των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων. Έτσι, αν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία, πρέπει να οργανωθούμε και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας χωρίς να περιμένουμε από κάποιο κόμμα να μας δώσει κάποια λύση.

Δημιουργήστε ένα μέτωπο ενάντια στο Κεφάλαιο!

Το σημερινό μαζικό κίνημα έχει καταστεί δυναμικό από τις συνεχώς καλούμενες απεργίες και τους αποκλεισμούς που μαρτυρούν την ριζοσπαστικοποίηση ορισμένων από τους εργαζόμενους και των συνδικάτων τους. Με την επίθεση κατά της λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας μέσω της διακοπής της παραγωγής των διυλιστηρίων πετρελαίου και του αποκλεισμού των αποθηκών καυσίμων, οι εργαζόμενοι επιβεβαίωσαν εκ νέου τη σημασία που δίνουν στην παραγωγή του πλούτου. Όλος ο κόσμος μπορεί να βεβαιώσει ότι δεν είναι η διαχειρίστρια τάξη αυτή που φέρνει καύσιμα στα πρατήρια. Οι δράσεις αυτές είχαν πάντα το προνόμιο της ισχυρής υποστήριξης του λαού. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτή η συνείδηση και η ριζοσπαστικοποίηση της δράσης θα μεταφραστεί σε πραγματική αντίθεση στις οδηγίες των συνομοσπονδιακών συνδικάτων, καθώς και σε μια ενότητα στη δράση των συνδικαλιστών που αγωνίζονται μέσα από τα συνδικάτα.

Επίσης, πέρα από το σημερινό κίνημα υπεράσπισης των συντάξεών μας, δεν πρέπει να διστάσουμε να κινητοποιηθούμε για τη δημιουργία ενός μετώπου ενάντια στις αδιάκοπες επιθέσεις της κυβέρνησης κατά των κοινωνικών μας δικαιωμάτων μας, ειδικά κατά του δικαιώματος της άμβλωσης ως αποτέλεσμα της νοσοκομειακής μεταρρύθμισης. Πόσο ακόμα θα δεχόμαστε αυτές τις κοινωνικές οπισθοδρομήσεις που μας επιβάλλει η Δεξιά;

Για μια άλλη μορφή κοινωνίας!

Θα πρέπει να αμφισβητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι καπιταλιστές μας δίνουν δουλειά και οργανώνουν την κοινωνία τους: είναι οι εργαζόμενοι που δημιουργούν τον πλούτο και είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίζουν για την οργάνωση της εργασίας και τη διανομή του πλούτου! Γιατί πρέπει τα αφεντικά και η κυβέρνηση που προορίζονται για την εξυπηρέτησή μας να είναι σε θέση να αποφασίζουν αυτοί για μας; Αυτό που υπερασπιζόμαστε στους αγώνες - και ως μακροπρόθεσμη προοπτική - είναι η αυτο-οργάνωση της κοινωνίας και η αυτοδιαχείριση της παραγωγής, αποφασίζοντας συλλογικά για τις ανάγκες μας.

Το μέλλον δεν είναι το 2012!

Μην περιμένετε τίποτα από τις εκλογές, είναι καιρός να συνεχίσουμε τον αγώνα μας!

* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 8 Νοέμβρη 2010.