user preferences

28η Οκτωβρίου

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Γνώμη / Ανάλυση author Monday October 14, 2013 19:48author by Άπατρις Report this post to the editors

η εθνικοφροσύνη που μεταλλάχτηκε σε αντιφασισμa

Μικρή ανάλυση που έχει γραφτεί το 2009 σχετικά με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο 5ο φύλλο (Οκτώβρης 2009)της εφημερίδας δρόμου Άπατρις. Είναι ελεύθερο προς κινηματική χρήση.
Τι ακριβώς γιορτάζει το ελληνικό έθνος και η χώρα την 28η Οκτωβρίου; Μήπως την απαρχή του αγώνα για την απελευθέρωση από κάποιο ζυγό κατακτητών;
apatris14prwtoselido.jpg

28η Οκτωβρίου, η εθνικοφροσύνη που μεταλλάχτηκε σε αντιφασισμό

Μικρή ανάλυση που έχει γραφτεί το 2009 σχετικά με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο 5ο φύλλο (Οκτώβρης 2009)της εφημερίδας δρόμου Άπατρις. Είναι ελεύθερο προς κινηματική χρήση.
Τι ακριβώς γιορτάζει το ελληνικό έθνος και η χώρα την 28η Οκτωβρίου; Μήπως την απαρχή του αγώνα για την απελευθέρωση από κάποιο ζυγό κατακτητών;

Όχι, γι’αυτό έχουμε την επέτειο της κήρυξης της επανάστασης του 1821. Μήπως τη νίκη εναντίον ενός εισβολέα που ήρθε να κατακτήσει την επικράτεια της; Ούτε αυτό γιατί τελικά ο ναζιφασιστικός εισβολέας κατέκτησε τη χώρα.

Μήπως την αντίσταση σε αυτόν; Μάλλον ούτε αυτό γιατί η αντίσταση του λαού ξεκίνησε μετά τη στρατιωτική ήττα της και τη κατοχή της χώρας από τους εισβολείς.

Έχω την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη και από τις λίγες στο κόσμο-αν δεν είναι τελικά και η μοναδική-που έχει μια εθνική γιορτή η οποία διακατέχεται από έναν εθνικό «τσαμπουκά» με όλα τα «ελληνικά» γνωρίσματα του, και αυτό γιατί γιορτάζει την κήρυξη ενός πολέμου εναντίον της τον οποίο στη συνέχεια έχασε και όχι τη νικηφόρα κατάληξη του.

Πιο παλιά όταν η εθνικοφροσύνη ήταν ο βασικός άξονας άσκησης εσωτερικής πολιτικής από τις κατά καιρούς κυβερνήσεις, προβαλλόταν κατ’εξοχήν η ατομική άρνηση ενός δικτάτορα της παράδοσης του εθνικού εδάφους, όχι σε έναν οποιονδήποτε εχθρό, αλλά σε κάποιους ομοϊδεάτες του με τους οποίους ήταν πολιτικά φίλος και ιδεολογικός σύμμαχος. Και αυτό γιατί το «ΟΧΙ» είχε συνδεθεί αποκλειστικά με το πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά και το φασιστικό του καθεστώς της 4ης Αυγούστου.

Όταν η «δημοκρατία» εγκαταστάθηκε στη χώρα και μη φοβούμενη πια την ανατροπή της από επίδοξους δικτάτορες και «υπερπατριώτες», το «ΟΧΙ», από τη προβαλλομένη εθνικιστική αντίδραση στις κατακτητικές βλέψεις των άλλοτε ιδεολογικών «φίλων», μεταλλάχτηκε σε «απάντηση» καθολικής άρνησης του ελληνικού λαού στον φασισμό και τον ναζισμό προκείμενου να διατηρηθεί η επέτειος και τα εορταστικά της παρεπόμενα.

Οι οποίες εορταστικές εκδηλώσεις βεβαία δεν περιέχουν τίποτα το αντιφασιστικό, άλλα ακριβώς το αντίθετο δείχνουν με τους υπερπατριωτικούς λόγους που εκφωνούνται για το μεγαλείο της φύλης, τις μιλιταριστικές παρελάσεις του στρατού και της μαθητικής νεολαίας όπου μέσω της πειθαρχημένης στοίχισης και βηματισμού, παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά στρατιωτικά καθεστώτα και όχι δημοκρατικά πολιτεύματα.

Πρόκειται φυσικά για μια καθαρή αυτολογοκρισία του ελληνικού κράτους, το οποίο προκείμενου να διατηρήσει την εθνικόφρονα επέτειο και το εθνικιστικό «φρόνημα» του λαού, δε δίστασε να την αναγάγει σε αντιφασιστική λαϊκή αντίσταση, συνεχίζοντας να τη τιμά με όλες αυτές τις εκδηλώσεις που ο φασισμός και ο εθνικισμός «εφεύρεσε» για να στηρίξει και να «δοξάσει» την ύπαρξή του. Μια ακόμη παράσταση του θεάτρου το παραλόγου ενός κράτους το οποίο δεν έχει ούτε μια επίσημη επέτειο εορτασμού κάποιου ειρηνικού γεγονότος.

Αν μιλούσαμε λοιπόν για την ανάγκη ύπαρξης μιας τέτοιας επετείου, αυτή θα μπορούσε να είναι μόνο η επέτειος αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής από τη χώρα και η πραγματική αντίσταση του λαού της σε αυτά και όχι η απαρχή της μετέπειτα υποδούλωσης του.

Αλλά αυτή η επέτειος θα «έξυνε πληγές» γιατί σηματοδότησε την έναρξη ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου, σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο με χιλιάδες θύματα μέχρι και το 1974, που οι εγχώριοι εθνικόφρονες και πρώην συνεργάτες των ναζιφασιστών κατακτητών (με την ολόθερμη και υλική στήριξη των «αντιφασίστων» Άγγλων και Αμερικανών συμμάχων τους) προκάλεσαν.
Ευάγριος Αληθινός

This page has not been translated into Kreyòl ayisyen yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]