Γενική Απεργία για Απαλλοτρίωση και Αυτοδιεύθυ_

Γαλλία / Βέλγιο / Λουξεμβούργο | Λαϊκοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση Wednesday March 29, 2006 09:22 by Αναρχική Ομοσπονδία

Ούτε CPE ούτε CDI!

Ανακοίνωση της Γαλλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας

Κατάργηση της μισθωτής εργασίας

Εδώ και αρκετές εβδομάδες, οι φοιτητές παλεύουν στο δρόμο και στα πανεπιστήμιά τους ενάντια στην ανασφάλεια και τη δυστυχία που θέλουν να τους επιβάλουν τα αφεντικά και η κυβέρνηση. Το κίνημα ενισχύεται μέρα με τη μέρα στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, παρά την καταστολή που υφίσταται.

Ωστόσο, εκφράζουμε την ανησυχία ότι η απομονωμένη πάλη των φοιτητών δεν επαρκεί. Μονάχα όλοι μαζί, νέοι, άνεργοι, επισφαλείς και εργαζόμενοι στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα θα καταφέρουμε να νικήσουμε, και γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να ενωθούμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τα πολιτικά κόμματα, καθώς το μόνο που τα απασχολεί είναι οι προσεχείς εκλογές. Εδώ και τριάντα χρόνια, τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά (ακόμη και η πλουραλιστική) εντείνουν την ανασφάλεια με κάθε μέσο (CPI του Balladur, απασχόληση των νέων του Ζοσπέν…) και καταστρέφουν τις δημόσιες υπηρεσίες, το συνταξιοδοτικό σύστημα, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης…

Ωστόσο, μπορούμε να δράσουμε άμεσα ενάντια στη διαρκή αλαζονεία της κυβέρνησης, η οποία βρίσκεται στην υπηρεσία των αφεντικών. Η γενική απεργία παραμένει το καλύτερο μέσο για να υπερασπιστούμε αυτά που έχουμε κατακτήσει και να αποκτήσουμε αυτά που επιθυμούμε. Η ιστορία μάς το έδειξε αυτό το 1936, το 1968, ακόμα και το Δεκέμβρη του 1995.

Πρέπει με κάθε τίμημα να αποφύγουμε να αναπαράγουμε την αποτυχία τού κινήματος των συνταξιούχων του Μάη-Ιούνη του 2003, όπου περιμέναμε μάταια το κάλεσμα σε γενική απεργία. Οι μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι γραφειοκρατίες τους, αφοσιωμένες στη συνδιαχείριση και χρηματοδοτούμενες από το Κράτος και τις επιχειρήσεις, είναι ανίκανες να αντιταχθούν αποτελεσματικά στις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις που δεχόμαστε. Ενώ η νεολαία μάχεται εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, τα συνδικάτα δεν κάλεσαν παρά μόνο σε μια μέρα απεργίας για όλα τα επαγγέλματα στις 7 του Μάρτη, και τρεις ημέρες εθνικής δράσης…

Τι περιμένουν, αν όχι τη φθορά της σύγκρουσης; Πώς μπορούμε να κάνουμε το Κράτος και τα αφεντικά να οπισθοχωρήσουν αν δεν τους χτυπήσουμε εκεί που πονάνε περισσότερο, στο πορτοφόλι, στα κέρδη τους;

Η απεργία είναι πάντα μια δύσκολη επιλογή, αλλά είναι το μόνο μέσο για να στρέψουμε υπέρ μας το συσχετισμό των δυνάμεων. Η γενική απεργία προετοιμάζεται και οργανώνεται από εμάς τους ίδιους στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις συνοικίες και στους χώρους δουλειάς, δημιουργώντας αυτόνομα δίκτυα πάλης και αλληλοβοήθειας που συνομοσπονδιοποιούνται, χωρίς αρχηγούς, οργανωμένα από τη βάση, με άμεση δημοκρατία. Δε θα μπορέσουμε να καταργήσουμε τη δυστυχία και την ανασφάλεια αν δεν απορρίψουμε τη μισθωτή εργασία, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η οργανωμένη και νομιμοποιημένη κλοπή των καρπών της εργασίας μας, αν δεν απαλλοτριώσουμε τα αφεντικά.

Δεν θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε την οικονομική και κοινωνική ισότητα αν δεν καταργήσουμε το Κράτος, το πραγματικό σκυλί που φυλάει τους πλούσιους και τους ισχυρούς, που προστατεύει τα προνόμια και την αδικία, αν δεν πετύχουμε την αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση δε θα παραλείψει να εγκληματοποιήσει και να καταστείλει τις δίκαιες διεκδικήσεις της νεολαίας. Είναι επιτακτική ανάγκη να δείξουμε την αλληλεγγύη μας με όλες τις δράσεις και τις αποφάσεις μας. Έχει πρωταρχική σημασία να διαφυλάξουμε την αυτονομία της πάλης ενάντια σε όλες τις προσπάθειες των πολιτικών να την επαναφομοιώσουν. Για το σκοπό αυτό πρέπει να αναπτύξουμε αντιεξουσιαστικές πρακτικές δράσης, διαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας.

Δεν υπάρχει περίπτωση να επαναλάβουμε το σενάριο του 2003! Πρέπει να αγωνιστούμε μέχρι τέλους και να σχεδιάσουμε την απεριόριστη γενική απεργία!

Ούτε CPE ούτε CDI: κατάργηση της μισθωτής εργασίας!

Απαλλοτρίωση! Αυτοδιεύθυνση!

Αναρχική Ομοσπονδία