user preferences

Απεργώντας στην Αμυγδαλέζα

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Μετανάστευση / Ρατσισμός | Ανακοίνωση Τύπου author Wednesday December 03, 2014 19:44author by συνέλευση nolager Report this post to the editors

Μεταξύ επιστημονικού αυταρχισμού και συμπονούν

Στις 17 νοέμβρη ξεκίνησε στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας μαζική απεργία πείνας των κρατούμενων μεταναστών «χωρίς χαρτιά». Η απεργία ξεκίνησε από κάποιες πτέρυγες και σταδιακά επεκτάθηκε σε όλες, συμμετείχε δηλαδή η πλειοψηφία των 1500 περίπου κρατούμενων. Καταλυτικό γεγονός για την έναρξη του αγώνα αποτέλεσε ο θάνατος του Μοχάμμαντ Ασφάκ, 26 ετών από το Πακιστάν, στις 6 Νοεμβρίου.
Το σκίτσο του κειμένου είναι της Phedra Blanchart.
Το σκίτσο του κειμένου είναι της Phedra Blanchart.

Απεργία πείνας

Στις 17 νοέμβρη ξεκίνησε στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας μαζική απεργία πείνας των κρατούμενων μεταναστών «χωρίς χαρτιά». Η απεργία ξεκίνησε από κάποιες πτέρυγες και σταδιακά επεκτάθηκε σε όλες, συμμετείχε δηλαδή η πλειοψηφία των 1500 περίπου κρατούμενων. Καταλυτικό γεγονός για την έναρξη του αγώνα αποτέλεσε ο θάνατος του Μοχάμμαντ Ασφάκ, 26 ετών από το Πακιστάν, στις 6 Νοεμβρίου. Ο Ασφάκ είχε ήδη συμπληρώσει 25 μήνες διοικητικής κράτησης και αντιμετώπιζε σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα, αλλά τα επανειλημμένα αιτήματά του για μεταφορά σε νοσοκομείο δεν είχαν βρει ανταπόκριση. Σύμφωνα με μαρτυρία συγκρατούμενού του είχε υποστεί ξυλοδαρμό από φύλακες στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου, ο οποίος πιθανότατα επιδείνωσε την κατάστασή του, και, επιπλέον, για κάποιο διάστημα στην Κόρινθο τού χορηγούσαν υπνωτικά φάρμακα που τον κρατούσαν κοιμισμένο 25-30 ώρες ώστε να σταματήσει να βήχει και να διαμαρτύρεται. Σε μια κρίση του άσθματος από το οποίο έπασχε, και ενώ χρειάστηκε έντονη διαμαρτυρία των συγκρατούμενων για να κληθεί το τελικά κατά 1,5 ώρα αργοπορημένο ασθενοφόρο, ο Ασφάκ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε. Μετά από μερικές μέρες, πληροφορίες για δεύτερο θάνατο ενός κρατούμενου από το Μπαγκλαντές κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο από το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας πυροδότησαν νέες αντιδράσεις, οι οποίες κλιμακώθηκαν βρίσκοντας έκφραση στη μαζική απεργία πείνας που τελικά διεξήχθη.

Ζώντας στο όριο

Τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο του Ασφάκ αλλά και άλλων κρατούμενων μεταναστών τους τελευταίους μήνες (ας θυμηθούμε τον θάνατο του AhmadMohamedFarogh τον ιούλιο που μας πέρασε, πάλι επειδή οι ανθρωποφύλακες αδιαφορούσαν για το χρόνιο πρόβλημα υγείας του και καθυστέρησαν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο από την Αμυγδαλέζα) αποτελούν τον κανόνα. Οι θάνατοι αυτοί, δεν ήταν ούτε αποτέλεσμα έλλειψης πόρων, ούτε προϊόν κάποιας ακόμα και εγκληματικής αμέλειας από την πλευρά των ελληνικών αρχών. Αντίθετα, αποτελούν την πλέον ωμή πραγμάτωση της θανατοπολιτικής διαχείρισης του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες/τριες «χωρίς χαρτιά». Με αυτή τη συνθήκη κράτησης στην Αμυγδαλέζα, αλλά και στα υπόλοιπα κέντρα κράτησης μεταναστών/τριών σε όλη την επικράτεια, οι αρχές στην ουσία διαμορφώνουν μια «ζωή» που βρίσκεται διαρκώς στο όριο. Η ιατρική μέριμνα είναι στην ουσία ανύπαρκτη, ενώ πανάκεια για κάθε είδους ενόχληση ή ασθένεια αποτελεί το ντεπόν. Υπεύθυνη για τη χορήγηση των όποιων φαρμάκων σε εξαιρετικές περιπτώσεις είναι η αστυνομία, η οποία συνηθίζει να «μπερδεύει» τα φάρμακα χορηγώντας άλλα αντ' άλλων, ζητά συχνά από τους κρατούμενους κάποιου είδους χρηματική ανταπόδοση για την παροχή τους και απαγορεύει στους επισκέπτες να φέρνουν φάρμακα στους κρατούμενους. Η αστυνομία εξάλλου είναι αυτή που αποφασίζει την κρισιμότητα ενός περιστατικού και την αναγκαιότητα μεταφοράς του ασθενούς σε νοσοκομείο, και πολύ συχνά χρησιμοποιεί αυτή της την εξουσία ως μορφή βασανιστηρίου. Πρακτικά, το τελευταίο σημαίνει ότι τα ασθενοφόρα δεν καλούνται εγκαίρως ή καλούνται με καθυστέρηση ωρών ακόμα και ημερών. Επιπλέον, σύμφωνα με μαρτυρίες των κρατούμενων μεταναστών, το φαγητό είναι άθλιο, ένα 60% των κοντέινερ δεν έχει καν ρεύμα και τρεχούμενο νερό, τα νερά της αποχέτευσης πλημμυρίζουν τα «δωμάτια», ποντίκια και κατσαρίδες σουλατσάρουν μέσα στα κοντέινερ, η επικοινωνία με τους δικούς τους ανθρώπους στις χώρες καταγωγής τους είναι δυσχερής έως αδύνατη[1], ενώ οι ρατσιστές ανθρωποφύλακες τους βρίζουν χυδαία και τους χτυπούν. Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, σημαντικό ρόλο για την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κρατούμενοι μετανάστες έχει παίξει και η παράταση της διοικητικής κράτησης άνω των 18 μηνών μετά από σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Πολλοί μετανάστες έχουν φτάσει σήμερα να κρατούνται 25 μήνες χωρίς να κατηγορούνται για κανένα αδίκημα και χωρίς να περιμένουν δίκη, ενώ αρκετοί από το σύνολο των κρατουμένων έχουν ζητήσει διεθνή προστασία.

Αγώνες και καταστολή

Δεν ήταν η μοναδική φορά που οι μετανάστες αυτού του κολαστηρίου αγωνίστηκαν με τέτοια μαζικότητα, συντονισμό και ομοθυμία, απαιτώντας με τα σώματά τους να ακουστούν και να γίνουν ορατοί, διεκδικώντας την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους, εναντιωμένοι στη συνθήκη του στρατοπέδου ως κατ' ουσία προσπάθεια εξόντωσής τους, ψυχικής ή/και σωματικής. Τον Αύγουστο του 2013 εξεγέρθηκαν βάζοντας φωτιά στα κοντέινερ όπου κρατούνταν, σε στρώματα και άλλα υλικά, πετώντας ό,τι είχαν διαθέσιμο στους μπάτσους ανθρωποφύλακες και κόβοντας συρματοπλέγματα προκειμένου να αποδράσουν. Η εξέγερση εκείνη καταστάλθηκε με εκδικητική μανία με τη συνδρομή των ΜΑΤ, 65 κρατούμενοι συνελήφθησαν στο σωρό και διώχθηκαν ποινικά με βαριά κακουργήματα, 25 από αυτούς προφυλακίστηκαν σε διάφορες φυλακές σε όλη την επικράτεια, άλλοι απελάθηκαν, και 30 συνολικά παρίστανται στη δίκη που διεξάγεται αυτές τις μέρες στο μεικτό ορκωτό κακουργιοδικείο. Στη δίκη που έχει ξεκινήσει με την εξέταση των μπάτσων μαρτύρων κατηγορίας, το κατηγορητήριο αποδεικνύεται σε κάθε συνεδρίαση εντελώς διάτρητο και έωλο, με την ίδια την εισαγγελέα να έχει φτάσει πολλές φορές στο σημείο να αναδεικνύει τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις των μαρτύρων. Απ' ό,τι φαίνεται ως τώρα, τα αστυνομικά επιτελεία δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την δικαστική καταδίκη των μεταναστών, αφού η «δουλειά» που έπρεπε να γίνει έχει γίνει και με το παραπάνω πριν την έναρξη της φιλελεύθερης δίκης (αστυνομική βία και έλεγχος - ρύθμιση, πειθάρχηση μέσω του εγκλεισμού, αξιοποίησή τους για ιδεολογικούς και επικοινωνιακούς-θεαματικούς σκοπούς, εκδικητική τιμωρία και βέβαια, διόλου αμελητέο για μια οικονομία της αγοράς, ρολάρισμα του κυκλώματος του χρήματος χάρη στο «έγκλημα», δηλαδή δικαστές, διερμηνείς, γραμματείς, δικηγόροι κλπ), χωρίς βέβαια αυτό να προεξοφλεί το αποτέλεσμα της δίκης. Μετά λοιπόν από εκείνη την καταστολή της εξέγερσης, και όντας υποψιασμένοι αλλά ταυτόχρονα και στο όριο της υπομονής και της αντοχής τους -όπως φαίνεται σε συνέντευξη κάποιων που μόλις αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από δύο χρόνια[2]- οι μετανάστες επέλεξαν την απεργία πείνας ως μέσο αγώνα, και απηύθυναν συγκεκριμένα αιτήματα στη διοίκηση του κέντρου: ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 24 ώρες το 24ωρο, άμεση απελευθέρωση όσων έχουν υπερβεί το 18μηνο της κράτησης, βελτίωση των συνθηκών εν γένει (χορήγηση κινητών τηλεφώνων, σίτιση, καθαριότητα κ.α.). Οι μέχρι τώρα πληροφορίες δείχνουν ότι κάποια αιτήματα εισακούστηκαν και έγιναν δεκτά από αντιπροσωπεία της ΕΛ.ΑΣ., γι' αυτό και η απεργία έληξε προσωρινά μετά από 4-5 μέρες, με την προοπτική όμως να ξαναξεκινήσει άμεσα στην περίπτωση που οι υποσχέσεις της διοίκησης και της ΕΛ.ΑΣ. αποδειχθούν εν τέλει απατηλές. Συγκεκριμένα, η διοίκηση έφερε ασθενοφόρο και γιατρό και υποσχέθηκε ότι θα είναι διαθέσιμα όλο το 24ωρο, άφησε ελεύθερους -με έγγραφο απομάκρυνσης από τη χώρα εντός ενός μηνός όμως[3]- 30 μέχρι τώρα μετανάστες που κρατούνταν πάνω από δύο χρόνια και υποσχέθηκε ότι θα απελευθερώσει και τους υπόλοιπους άνω του 18μηνου κρατούμενους, χορήγησε κάποια κινητά τηλέφωνα ανά πτέρυγα. Η αστυνομία δείχνει γενικότερα να υιοθετεί και άλλες μεθόδους, εφαρμόζοντας μια πιο στρατηγική, επιστημονική, «χειρουργική» και «εκλεπτυσμένη» διαχείριση, χωρίς βέβαια να υπολείπεται σε «καθαρή» βία όπου και όταν αυτή απαιτείται. Μετάγει κρατούμενους που έχει στοχοποιήσει ως πιο δραστήριους και οργανωτικούς, ως υπαίτιους για τις διαμαρτυρίες και τους αγώνες εντός των τειχών, ή κρατούμενους τους οποίους επισκέπτεται συχνά αλληλέγγυος κόσμος με ελληνική ιθαγένεια· αλλάζει το καθεστώς των επισκέψεων, θέτοντας επιπλέον προϋποθέσεις που δυσχεραίνουν το επισκεπτήριο· «εξαφανίζει» κρατούμενους που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο όντας ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση ή επειδή αυτοτραυματίστηκαν -αγνοούνται τα ίχνη τριών ασθενών κρατούμενων (των πακιστανών Ν.Ι. και Ε.Α. από το κέντρο κράτησης Κορίνθου και του ρουμάνου Ζ.F. από το Αλλοδαπών), καθώς και τα ίχνη δύο κρατούμενων που αυτοτραυματίστηκαν κατά τη μεταγωγή τους στο κέντρο κράτησης Κορίνθου-· προσπαθεί να διαιρέσει τους αγωνιζόμενους και να σπάσει τους αγώνες διαχωρίζοντας τις περιπτώσεις των κρατουμένων· δεν αδιαφορεί πια για την διαπραγμάτευση συγκεκριμένων αιτημάτων, σε αντίθεση με την τακτική τους τον Αύγουστο του 2013, όταν και ξέσπασε η εξέγερση στην Αμυγδαλέζα, και προσπαθεί να προλάβει επέκταση και γενίκευση των απεργιών πείνας ή εξεγέρσεις με υποσχέσεις και μερική ικανοποίηση αιτημάτων, εξατομικεύοντας τις διεκδικήσεις και την καταστολή τους· αναγκάζεται δηλαδή να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της, επιχειρώντας να θεσμοποιήσει και να νομιμοποιήσει την ύπαρξη των κέντρων και να παγιώσει τον ρόλο των μεταναστών ως κρατουμένων με την επ' αόριστον παράταση του χρόνου κράτησης, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο.

Φιλανθρωπία και πολιτική

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον όπου διάφοροι επίσημοι φορείς, από κόμματα του «συνταγματικού τόξου» (sic) -ΠΑΣΟΚ[4], Ποτάμι[5], ΔΗΜΑΡ[6], Οικολόγοι Πράσινοι[7]- και δημοτικά συμβούλια (Κόρινθος[8]) μέχρι δικηγορικούς (Κιλκίς[9]) και ιατρικούς συλλόγους (Αθήνα[10]) και αντιπεριφερειάρχες Υγείας (Κεντρική Μακεδονία[11]), καθώς και διάφορα μέσα πληροφόρησης, όπως το σκάι (που οργάνωσε καμπάνια συλλογής ειδών υγιεινής και καθαριότητας για τα κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, σε συνεργασία βέβαια με το υπουργείο προ.πο., με τη νέα φιλελεύθερη ονομασία «όλοι μαζί μπορούμε για την Αμυγδαλέζα»[12]), το in.gr του ΔΟΛ[13] και το χιπστεράδικο popaganda.gr[14], επιδεικνύουν ένα όψιμο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για τα κέντρα κράτησης. Επιπλέον, στη Μυτιλήνη, όπου καταφθάνουν καθημερινά μετανάστες από τα παράλια της Τουρκίας, εθελοντικές ομάδες με ανθρωπιστικές ευαισθησίες («Το Χωριό του όλοι μαζί»), συντονίζουν το έργο ψυχοσυναισθηματικής-υλικής στήριξης των μεταναστών στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας που έχουν στήσει στο ΠΙΚΠΑ με το έργο της αστυνομίας (ταυτοποίηση και κράτηση), δείχνοντας ίσως το δρόμο για μια υβριδική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Ενώ ταυτόχρονα κρατικά thinktanks όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής) καταδεικνύουν με έρευνα (πρόγραμμα MIDAS[15]) ότι η διαχείριση των μεταναστών στην ελλάδα (πολύμηνη διοικητική κράτηση και αστυνομικές επιχειρήσεις) είναι με όρους κόστους-οφέλους κοστοβόρα και αναποτελεσματική, πέρα βέβαια από απάνθρωπη. Με τα πορίσματα αυτής της έρευνας έχει σημασία να τονίσουμε ότι συντονίζονται οργανικοί διανοούμενοι του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Ξυδάκης[16] και το διαδικτυακό περιοδικό RedNotebook[17], ενώ κάποιοι απ' αυτούς υποστήριζαν τέτοιες θέσεις πριν ακόμα γίνουν γνωστά τα πορίσματα αυτής της έρευνας, όπως ο μεταναστευτολόγος καθηγητής του Παντείου Χριστόπουλος[18]. Τα δε αριστερά κόμματα και οργανώσεις παρουσιάζουν τον εαυτό τους στην πρωτοπορία του κινήματος ενάντια στα κέντρα κράτησης, προσπαθώντας να καπελώσουν στην ουσία πρωτοβουλίες που προέρχονται από την αντεξουσία[19]. Τι μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά και πώς εξηγούνται; Να περιμένουμε μήπως στο προσεχές μέλλον το σφράγισμα των κέντρων κράτησης; Ή τον «εκδημοκρατισμό» (sic) των σωμάτων ασφαλείας; Μήπως να περιμένουμε δεκάδες χιλιάδες νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ και κομματιδίων της αριστεράς να διαδηλώνουν αγριεμένοι έξω από την Αμυγδαλέζα; Δε νομίζουμε. Τα κέντρα κράτησης μεταναστών/τριών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του 21ου αιώνα, ήρθαν για να μείνουν, όπως και η γενικευμένη αστυνομική διακυβέρνηση. Αν κάτι αλλάζει, εν όψει και της κυβερνώσας Αριστεράς, είναι οι όροι του παιχνιδιού. Ανθρωπιστικός εθελοντισμός με μέριμνα για τη δημόσια υγεία που απειλείται, αριστερός θεαματικός αγωνισμός και διαμεσολάβηση, κερδοσκοπική φιλανθρωπία, πλειοδοσία του θεσμικού λόγου σε αντιρατσισμό, εξορθολογισμός των δαπανών, τεχνοκρατικός εξορθολογισμός της διαχείρισης των μεταναστών (έμφαση στην ταυτοποίηση και στις απελάσεις, μικρή αύξηση των ποσοστών παροχής διεθνούς προστασίας, επαναφορά του χρόνου κράτησης στο 18μηνο ή και λιγότερο, μερική βελτίωση των συνθηκών εντός των κέντρων) έρχονται σταδιακά να συμπληρώσουν το παζλ. Η έως τώρα στρατηγική έκανε τη δουλειά της και δείχνει τα όριά της, και τα επιτελεία του κράτους αργά αλλά σταθερά το αναγνωρίζουν. Πρέπει να την εμπλουτίσουν με νέα στοιχεία, χωρίς αυτό να σημαίνει επ' ουδενί ότι το «παλιό μοντέλο» θα αποσυρθεί οριστικά. Οι μπάτσοι θα συνεχίσουν να είναι βασανιστές, οι βάρκες με μετανάστες από τα παράλια της Τουρκίας θα συνεχίσουν να βυθίζονται στο αιγαίο και να ξερνάνε πτώματα στις ακτές των νησιών, η θανατοπολιτική και η βιοπολιτική διαχείριση θα πλαισιώσουν το νέο εγχείρημα. Αλλά ο «θαυμαστός καινούριος κόσμος» δεν χτίζεται μόνο με βία, καταστολή, καταστροφή και θάνατο, ούτε μόνο με αστυνομική-διοικητική ρύθμιση. Πρέπει κιόλας να «πιάσει» τα κοινωνικά υποκείμενα, να τα εμπλέξει, να τα προσδέσει στο άρμα του. Κι αυτό προϋποθέτει να παίξει σε ένα έδαφος πιο πολιτισμικά φιλελεύθερο, φιλανθρωπικό, απολίτικο και χιπστεράδικο, εργαλειακό, ωφελιμιστικό και τεχνοκρατικό. Γιατί όλα αυτά πνίγουν το πολιτικό, πνίγουν την κριτική στην (αντι)μεταναστευτική πολιτική στο σύνολό της (της οποίας κόμβος είναι και θα παραμείνουν τα κέντρα κράτησης), στα συγκροτητικά στοιχεία και τις ρίζες του lager του 21ου αιώνα, στην ιδεολογία και την κουλτούρα που παράγουν την ύπαρξη και την αναγκαιότητά του. Ενάντια λοιπόν σε όλα αυτά, εμείς θα προτάσσουμε την πολιτική συνείδηση και δράση, μέσα από τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών.

Μέσα στον αντεστραμμένο, στην πραγματικότητα, κόσμο, το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ

συνέλευση nolager

Νοέμβριος 2014

Σημειώσεις
1. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει πρώην κρατούμενος: «Όποιος δεν έχει χρήματα δεν μπορεί να επικοινωνήσει με την οικογένειά του, και μπορεί να περάσουν μήνες για να μάθει κάποιος πού βρισκόμαστε».
2. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες δηλώσεις τους που καταδεικνύουν την οριακότητα της κατάστασης: «Είμαι σε κατάσταση σοκ. Δεν μας άκουγε κανείς εκεί μέσα. Πώς είναι δυνατόν κάποιος άρρωστος να μένει χωρίς φάρμακα και γιατρό;», «Μπήκαμε υγιείς και βγήκαμε άλλοι άνθρωποι, με άλλο μυαλό, ψυχικά και σωματικά άρρωστοι.», «Μπορώ να πω πολλά, αλλά είναι και πολλά για τα οποία ντρέπομαι να μιλήσω».
3. Αυτό το έγγραφο οδήγησε τους μετανάστες σε απελπισία, απ' ό,τι φαίνεται στις δηλώσεις τους: «Το χαρτί της απέλασης μου φέρνει απελπισία. Αν είναι να με στείλουν πίσω, τότε γιατί με κράτησαν 25 μήνες;», «Με εντολή απέλασης και χωρίς χαρτιά, νιώθω σαν ζωντανός νεκρός που πρέπει να γυρίσω πίσω».
4. http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231365316
5. http://topotami.gr/nea/potami-gia-tis-katangelies-gia-t...leza/
6. http://www.naftemporiki.gr/story/685753/dimar-na-katalo...aleza και http://keratsinivoice.blogspot.gr/2014/11/blog-post_936....html
7. http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_co...id=27
8. http://enloutrakio.gr/2014/11/14/22292
9. http://gnomikilkis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_726.html
10. http://www.oloimaziboroume.gr/calendar/event/493/#.VHPg...ny16A
11. http://archive.efsyn.gr/?p=243352
12. http://www.oloimaziboroume.gr/nea/oloi-mazi-mporesame-g...ny16A
13. http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231365168
14. http://popaganda.gr/simera-dikazonte-exegermeni-tis-ami...ezas/ και http://popaganda.gr/okto-martiries-apo-kentro-filoxenia...ezas/
15. http://www.eliamep.gr/wp-content/uploads/2014/11/MIDAS-...1.pdf 16. http://tvxs.gr/news/blogarontas/i-kratisi-kostizei-kai-...ilyei
17. http://rednotebook.gr/2014/11/midas/
18. http://rnbnet.gr/details.php?id=8079
19. http://left.gr/news/syllalitirio-allileggyis-stoys-meta...imera, http://www.avgi.gr/article/4622128/tin-deutera-i-diki-g...lezas, http://stokokkino.gr/article/13512/Sullalitirio-allileg...imera 20.

Related Link: http://nolager.espiv.net

banner.jpg

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]