Serge Torrano (1950-2015)

Γαλλία / Βέλγιο / Λουξεμβούργο | Εργατικοί Αγώνες | Κριτική / Παρουσίαση Thursday May 14, 2015 21:36 by Nick Heath

Βιογραφία-νεκρολογία του αγωνιστή Sege Torrano.

Ο Serge Torrano γεννήθηκε στο Sorède των Ανατολικών Πυρηναίων στις 17 Φλεβάρη 1950 από οικογένεια Ισπανών που είχε διαφύγει στη Γαλλία μετά τη νίκη του Φράνκο.

Από τα 18 του δούλευε ως οξυγονοκολλητής σε ένα εργοστάσιο στην περιοχή. Πήρε μέρος στην πρώτη του απεργία εκεί και λίγο μετά μετακόμισε στο Παρίσι, όπου από το 1969 εργάστηκε στους SNCF (γαλλικές σιδηροδρομικές γραμμές) το 1969, ως κλειδούχος στον σταθμό Gare d'Austerlitz.

Έγινε ενεργός αγωνιστής στους χώρους εργασίας των σιδηροδρόμων για τα επόμενα σαράντα χρόνια. Συμμετείχε, επίσης, ενεργά σε δραστηριότητες στη γειτονιά του ως μέλος της Ομάδας Ζυλ Βαλλέ (Jules Valles) που αποτέλεσε μέρος της Οργάνωσης Επαναστατών Αναρχικών (Organisation Revolutionnaire Anarchiste - ORA) το 1971. Μεταξύ των μαχητών που δραστηριοποιούνταν στην εν λόγω ομάδα ήταν οι Anne και Daniel Guerin, Ramon Finster, Michel Ravelli και Gérard Mélinand. Συμμετείχε στην προετοιμασία και κυκλοφορία του δελτίου της ομάδας “Le Canard du 13ème” (1972-1982), ενώ είχε ενεργό ρόλο και σε μια παιδική χαρά στην περιοχή καθώς και στην κυκλοφορία του δελτίου “Terrain d'Aventure”.

Αγωνιστής της βάσης, αρνήθηκε να αναρριχηθεί στην ιεραρχία του συνδικάτου. Μαζί με τον Claude Beaugrand ίδρυσαν την ομάδα των ελευθεριακών κομμουνιστών εργαζομένων στους σιδηροδρόμους που δραστηριοποιείτο γύρω από την εφημερίδα “Le Rail Enchaine” (από την οποία κυκλοφόρησαν τουλάχιστον οκτώ τεύχη από τον Απρίλη του 1973 μέχρι το 1976). Μετά την εκπαίδευση στο τυπογραφείο της ORA “Edit 71” το 1972, ο Serge έγινε μέλος της εκδοτικής επιτροπής της εφημερίδας της ORA “Ελευθεριακό Μέτωπο” (Front Libertaire). Συνέβαλε, ακόμα, στο θεωρητικό περιοδικό “Pour” (2 τεύχη1975-1977). Επίσης παρακολούθησε το μεγαλύτερο μέρος των Συνεδρίων της ORA.

Ανήκε στην πλειοψηφία της ORA, που υποστήριζε την “υπερ-αριστερή" στροφή στην υποστήριξη των αυτονομιστών στο Παρίσι. Αυτό κορυφώθηκε με την εκδίωξη από την οργάνωση της τάσης που αργότερα ίδρυσε την Ένωση Ελευθεριακών Κομμουνιστών Εργατών (Union des Travailleurs Communistes Libertaires –UTCL, η οποία αργότερα μετασχηματίστηκε σε Alternative Libertaire) στο Συνέδριο της ORA στο Aril το 1976. Η ORA άλλαξε τότε το όνομά της σε Οργάνωση Ελευθεριακών Κομμουνιστών (Organisation Communiste Libertaire -OCL).

Το πείραμα της OCL με το αυτονομιστικό κίνημα ήταν μια αποτυχία και ο Serge επέστρεψε στη μαχητική δράση στο χώρο εργασίας, αποχωρώντας από την OCL το 1979. Με την απεργία του χειμώνα 1986-87, ο Serge ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην SNCF. Κατά τη διάρκεια αυτής της απεργίας δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά συντονιστικά των απεργών και ο Serge υποστήριξε τη δημιουργία ενός τέτοιου πανεργατικού συντονιστικού σε εθνική κλίμακα, του Coordination Nationale Intercatégorielle Ntercatégorielle. Ως αποτέλεσμα ήρθε σε σύγκρουση με τους αγωνιστές σιδηροδρομικούς της UTCL που πίστευαν ότι χειραγωγείτο από την τροτσκιστική ομάδα Lutte Ouvriere, καθώς και με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία τον απείλησε με κυρώσεις για τον υποστήριξή του προς τα συντονιστικά.

Ήταν ένας από τους διοργανωτές μιας ομάδας περισσότερων από 200 εργατών των σιδηροδρόμων που προσχώρησαν στην φοιτητική διαδήλωση κατά της δολοφονίας του Malik Oussekine από την αστυνομία το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 1986. Κατά την ίδια περίοδο συμμετείχε στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα “Συνδικαλιστικά Χρονικά” (Chroniques Syndicale) που εξέπεμπε στο Radio Libertaire, τον ραδιοφωνικό σταθμό της Ομοσπονδίας Αναρχικών (Federation Anarchiste). Πήρε μέρος στην απεργία ενάντια στις επιθέσεις στις συντάξεις το 1995. Την επόμενη χρονιά έφυγε από το συνδικάτο CFDT και ήταν ένας από τους ιδρυτές του συνδικάτου βάσης SUD Rail.

Συνταξιοδοτήθηκε σε ηλικία 55 χρόνων το 2005, συνεχίζοντας να παίρνει μέρος σε πολλούς αγώνες στην περιοχή του Παρισιού, σε ενοποιητικές δράσεις του φοιτητικού κινήματος, των ομάδων δράσης στο χώρο της στέγασης και των μεταναστών χωρίς χαρτιά. Το 2014 επέστρεψε στον νότο και εγκαταστάθηκε στο Agen, όπου έγινε μέλος της Alternative Libertaire. Στις 13 Μαρτίου 2015 υπέστη καρδιακή προσβολή και φαινόταν ότι θα ανέκαμπτε. Μάλιστα, αστειευόταν ότι δεν θα είναι σε θέση πια να ξεπεράσει την αστυνομία. Δυστυχώς, αυτή η ανάπαυλα ήταν σύντομη και πέθανε λίγο μετά τις 30 Μαρτίου.

*Από το libcom.org

**Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης” 14 Μάη 2015.