Benutzereinstellungen

Neue Veranstaltungshinweise

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος

Es wurden keine neuen Veranstaltungshinweise in der letzten Woche veröffentlicht
Recent articles by Αντώνης Δρακωνάκης

imageΗ στρατηγική &#... 0 comments

imageΟργάνωση ενά ... 0 comments

imageΣΥΡΙΖΑ: Η στρα&... 0 comments

Recent Articles about Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος Αναρχικό κίνημα

Η ανάγκη για restart May 29 23 by Ευριπίδης Καλτσάς

1η Μάη: μέρα ταξ... May 01 23 by Πρωτ. Αναρχ. Αγ. Αναργ.-Καματερού

Αντιεκλογικ^... Mar 31 23 by Αναρχικοί Αγ.Αναργύρων-Καματερού

Οργάνωση ενάντια στην παρέα

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αναρχικό κίνημα | Γνώμη / Ανάλυση author Thursday March 09, 2017 18:54author by Αντώνης Δρακωνάκης Report this post to the editors

Το κείμενο που ακολουθεί, πρωτοδημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος της θεωρητικής επιθεώρησης Κοινωνικός Αναρχισμός που εκδίδουν οι ελευθεριακές εκδόσεις Κουρσάλ.
***
Οργάνωση ενάντια στην παρέα
 - Η διαδικασία της υπεραυτονόμησης και οι δομικές αδυναμίες μιας αναρχικής συλλογικότητας
του Αντώνη Δρακωνάκη
socialanarchy_2_m_1.jpg

«Από την μέχρι τώρα εμπειρία μας πιστεύουμε ότι η έλλειψη 
κοινωνικών προσβάσεων είναι αυτή που μας κάνει ακίνδυνους για την 
κρατική εξουσία. Γιατί την κοινωνική επανάσταση δεν θα την κάνουμε 
εμείς και η παρέα μας, αλλά το σύνολο των εκμεταλλευόμενων, 
κάνοντας το αναρχικό όνειρο πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι 
όποιος δεν βλέπει την αναγκαιότητα υποδομής και οργάνωσης του 
χώρου -με παράλληλα επιλεγμένα χτυπήματα ενάντια στο 
κράτος- ασυνείδητα και με μια δογματική και κοντόφθαλμη πρακτική, 
δημιουργεί εμπόδια για την ανάπτυξη του αναρχικού κινήματος 
στην Ελλάδα και μετατρέπει σε καθημερινό εφιάλτη το αναρχικό όνειρο».[1]

Είναι αλήθεια ότι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, και λόγω των μικρών ηλικιών που επικρατούν στο ελληνικό αναρχικό κίνημα, η διαδικασία με την οποία σχηματίζεται και λειτουργεί μια α/α συλλογικότητα, λαμβάνει χώρα με όρους παρέας. Αυτό, σε πρώτο χρόνο, δεν κρίνεται de facto ως αρνητικό· κανείς δεν μπορεί, για παράδειγμα, να θεωρήσει δυστύχημα τη δημιουργία μιας συλλογικότητας από μια ήδη υπάρχουσα παρέα φίλων που την ίδια στιγμή πολιτικοποιήθηκε σε μια πόλη της επαρχίας ή σε μια γειτονιά της Αθήνας. Δομικά, λοιπόν, η δημιουργία μιας πολιτικής συλλογικότητας βασισμένης, αρχικά, σε σχέσεις εμπιστοσύνης και φιλίας, δεν κρίνεται αρνητικά. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε μεταγενέστερο στάδιο, στην εξέλιξη και διαμόρφωση της ομάδας μέσα στο χρόνο.
Αφού συσταθεί η εκάστοτε συλλογικότητα, αρχίζει η διαδικασία κατασκευής ενός κοινού τόπου μεταξύ των μελών. Τα μέλη της διαμορφώνονται συλλογικά, αναπτύσσουν τον κοινό πολιτικό τους λόγο και οικοδομούν μια συλλογική καθημερινότητα, που τις περισσότερες φορές μετατρέπεται στη «δική τους» πραγματικότητα. Σε αυτό το τελευταίο σημείο βρίσκεται, κατά τη γνώμη μας, η πηγή του κακού.


Ελέω μηδενικού άνωθεν ελέγχου (εννοούμε προφανώς τον συλλογικό έλεγχο στο πλαίσιο μιας ευρύτερης Οργάνωσης ή μιας Ομοσπονδίας), η ομάδα δημιουργεί μια «ολόδική» της αντίληψη για το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι που, λόγω της μη δέσμευσής της από οποιαδήποτε άλλη συλλογικότητα, γίνεται χρόνο με τον χρόνο και δράση με τη δράση όλο και πιο πραγματική, καθώς παίρνει σάρκα και οστά ως συλλογικά βιωμένη εμπειρία (διαδικασία υπεραυτονόμησης της συνέλευσης). Η αντίληψη αυτή εμφανίζεται ως συνισταμένη διαφόρων παραγόντων όπως τα κοινά διαβάσματα, η κοινή καθημερινότητα, οι κοινές κινηματικές εμπειρίες και, τέλος, η επιρροή των εξεχουσών προσωπικοτήτων κάθε συνέλευσης, που για διάφορους λόγους προμηθεύουν την ομάδα και τα μέλη της με την ορολογία, τις θεωρητικές πηγές και την κεντρική δομή της σκέψης της.


Οι «αόρατοι καπεταναίοι»[2] ή «αγωνιστές με επιρροή»[3], σύμφωνα με τον επιεικέστερο όρο, είναι, κατά τη γνώμη μας, ένα φυσικό και αναπόφευκτο φαινόμενο, σύμφυτο με τις αρχές της συλλογικής οργάνωσης και της ανθρώπινης εξέλιξης (ηλικία, εμπειρία, οξυδέρκεια, υπόβαθρο), πολύ κοντά στη φουκωική μικροφυσική της εξουσίας. Αυτό που το καθιστά πρόβλημα, δεν είναι αυτό καθαυτό το φαινόμενο, αλλά το αφορμαλιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται, καθώς και η δυναμική που αποκτά.


Η άτυπη ιεραρχία δεν αντιμετωπίζεται με γκρίνια αλλά με έλεγχο· συλλογικό, δημοκρατικό και πολιτικό, που θα πηγάζει όχι από τη βούληση κάποιων αλλά από την ίδια τη δομή. Η πολιτική επιβούλευση κάποιων συνελεύσεων από συγκεκριμένα πρόσωπα δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα των προσώπων αυτών αλλά κυρίως της ίδιας της συνέλευσης, του ίδιου του συστήματος λειτουργίας. Μια προσωπικότητα πατάει στο κενό που της αφήνουν οι υπόλοιποι· δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν ομάδες, που αν τους στερήσεις ένα-δυο άτομα, φυτοζωούν· κι εδώ ερχόμαστε στο ζήτημα της συσσώρευσης εμπειρικού-γνωστικού κεφαλαίου[4] (ένα είδος κοινωνικού κεφαλαίου στο μικρο-επίπεδο μιας συνέλευσης).


Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι «οι αγωνιστές με επιρροή» κατέχουν κάποιου είδους τεχνογνωσία· μια τεχνογνωσία που, αντί να διαχυθεί στη συνέλευση, παραμένει μονοπωλιακά στα χέρια κάποιων ατόμων, που καταφέρνουν να κυριαρχούν σε μια σχέση εξάρτησης. Αυτή η τεχνογνωσία δεν προέρχεται αποκλειστικά από τη ρητορική τους δεινότητα, αλλά από μια διαδικασία άντλησης πνευματικής υπεραξίας: από το συσσωρευμένο εμπειρικό κεφάλαιο ολόκληρης της συνέλευσης το οποίο, κατά την αναδιανομή του, υφίσταται ένα βραχυκύκλωμα.
Πιο απλά, κάθε συλλογικότητα συσσωρεύει μέσα από τις δράσεις και την εμπειρία της ένα εμπειρικό-γνωστικό κεφάλαιο. Αρχικά, το κεφάλαιο αυτό υφίσταται μόνο ως συλλογικό προϊόν· υπάρχει, δηλαδή, ως κεφάλαιο της ομάδας συνολικά, και δεν έχει εξατομικευθεί. Η αδράνεια, όμως, πολλών μελών, ελλείψει συγκεκριμένης στοχοθεσίας και πολιτικών θέσεων σε επίπεδο ομάδας (επιρρίπτουμε τις ευθύνες στη δομή και όχι στα πρόσωπα), σε συνδυασμό με τις έμφυτες ικανότητες των «αγωνιστών με επιρροή», οδηγούν το συσσωρευμένο αυτό κεφάλαιο στα χέρια λίγων, που επωφελούνται έτσι (πολλές φορές χωρίς πρόθεση) από τις δομικές ανισότητες του αφορμαλισμού. Αυτό που χρειαζόμαστε, λοιπόν, δεν είναι η εκδίωξη αυτών των λίγων, αλλά η δημιουργία ενός μηχανισμού που θα διαμοιράζει ισότιμα το εν λόγω κεφάλαιο σε όλα τα μέλη της συνέλευσης. Ο αφορμαλισμός είναι η ελεύθερη αγορά ενός κινήματος, κι όπου υπάρχει ελεύθερη αγορά υπάρχουν και κεφαλαιοκράτες.

Η διαδικασία της υπεραυτονόμησης που περιγράψαμε νωρίτερα, δεν ανακόπτεται ούτε από τα νέα μέλη μιας συλλογικότητας που λίγο-πολύ αναγκάζονται να αφομοιωθούν από την μικροπραγματικότητα της ομάδας και να επαγρυπνούν για τη διαφύλαξη του πολυπόθητου αυτεξούσιου.
Τα νέα μέλη έχουν να αντιμετωπίσουν και αυτά μια σειρά προβλημάτων: από ένα ήδη εδραιωμένο σύστημα εσωτερικής επικοινωνίας της ομάδας (ορολογία, ατάκες, εσωτερικό χιούμορ, θέματα ταμπού, πολιτικές αναφορές), μέχρι τον άτυπο (αυθόρμητο) σεβασμό στα πιο επιφανή/ενεργά μέλη της και, εν τέλει, την αποδοχή ή τη σύγκρουση με μια συγκροτημένη αντίληψη της ίδιας της πραγματικότητας ‒ την «πραγματικότητα» της συλλογικότητας που προαναφέραμε.
Επιφορτισμένα να προσαρμοστούν σ’ έναν καινούργιο μικρόκοσμο, δομημένο χωρίς αυτούς, τα νέα αυτά μέλη έχουν τρεις βασικές επιλογές: (α) να προσαρμοστούν στο υπάρχον πλαίσιο και να αποδεχτούν τους κανόνες, (β) να προσπαθήσουν να το αλλάξουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και, τέλος, (γ) να το απορρίψουν και να εγκαταλείψουν την ομάδα. Το πρόβλημα είναι ότι, ανάμεσα στις δυο πρώτες επιλογές, υπάρχει μια εγγενής ανισότητα που, κατά τη γνώμη μας, προκύπτει και πάλι από την έλλειψη δομής.


Με μια πιο προσεκτική παρατήρηση βλέπουμε ότι, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η ζυγαριά γέρνει προς την πρώτη επιλογή (δεν εξετάζουμε την τρίτη)· ένα νέο μέλος, δηλαδή, προσαρμόζεται αργά ή γρήγορα στην ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα της ομάδας, χωρίς καν να προσπαθήσει να αμφισβητήσει το υπάρχον πλαίσιο. Αυτό, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ανασφάλεια που έχει, όχι μόνο σε σχέση με το αν έχει την ικανότητα να το κάνει αλλά και με το αν έχει κατανοήσει το ίδιο το πλαίσιο· αν έχει καταλάβει καλά, δηλαδή, σε τι πάει να αντιπαρατεθεί.


Η εν λόγω ανισότητα έγκειται στη δομική αδυναμία των νέων μελών να αλλάξουν το υφιστάμενο πλαίσιο. Αδυναμία που οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους: (α) στη διαφορά ηλικίας νέων και «παλιών», μαζί με ό,τι άλλο αυτή συνεπάγεται, και (β) στη σχετικότητα του πολιτικού πλαισίου της εκάστοτε συλλογικότητας.
Καταρχάς, είναι γνωστό ότι ο «χώρος» αντλεί νέα μέλη σχεδόν αποκλειστικά από μικρές ηλικίες, κυρίως από φοιτητές και νεολαίους. Έτσι, για έναν πιτσιρικά, η διαφορά ηλικίας, εμπειρίας και θεωρητικού υποβάθρου ανάμεσα σ’ αυτόν και τα παλαιότερα μέλη είναι πολύ αισθητή – πρώτα και κύρια από τον ίδιο. Ακόμα, το νέο μέλος, τις περισσότερες φορές δυστυχώς, δεν θα βρει μπροστά του ένα πλαίσιο συγκροτημένων πολιτικών θέσεων, διαμορφωμένων από ένα ευρύτερο σύνολο ανθρώπων που ξεπερνάει τα στενά όρια της συλλογικότητάς του· αντιθέτως, θα έρθει αντιμέτωπο με ένα σύνολο ιδεών και πρακτικών που συγκροτούν, όπως προαναφέραμε, την πραγματικότητα μιας ομάδας είκοσι ανθρώπων.[5] Η σχετικότητα του αντικειμένου, λοιπόν, το οποίο δυνητικά θα μπορούσε να αμφισβητήσει, απονοηματοδοτεί την ίδια την αμφισβήτηση.


Για να το καταστήσουμε πιο σαφές, η σχετικότητα αυτή έγκειται στην έλλειψη ρητά διατυπωμένων πολιτικών θέσεων και στην (πολιτική) ανευθυνότητα που ευδοκιμεί στις μικρές άγνωστες συλλογικότητες, εν τη απουσία ευρύτερου πολιτικού φορέα με όνομα και αναγνωρισιμότητα. Ως αποτέλεσμα της σχετικότητας αυτής, η οποιαδήποτε κριτική προσκρούει σε μια σχεδόν εθιμοτυπική λειτουργία[6] της εκάστοτε ομάδας που, τις περισσότερες φορές, έχει ως συνέπεια να μην μπορούν να λυθούν πολιτικά οι διαφορές. Ελλείψει συγκροτημένων πολιτικών θέσεων, καταστατικού κ.λπ., η όποια κριτική γίνεται αποκλειστικά πάνω στην «τακτική» μιας συλλογικότητας και όχι στην αντιστοιχία της τακτικής αυτής με τις θέσεις της. Επίσης, εφόσον η επιτακτικότητα της τάδε ή της δείνα δράσης κρίνεται κάθε φορά μόνο από την αντίληψη ή την όρεξη των ανθρώπων που απαρτίζουν μια συλλογικότητα και δεν καθορίζεται από την ίδια την κοινωνική αναγκαιότητα ή από την βαρύτητα μιας ευρύτερης απόφασης για δράση σε πανελλαδικό επίπεδο, η διαφωνία θα λάβει χώρα με όρους προσωπικής κριτικής εντός της συλλογικότητας και όχι με όρους πολιτικής συνέπειας και κοινωνικής ευθύνης.


Αυτό που υποστηρίζουμε, λοιπόν, είναι ότι οι έξωθεν πιέσεις (στο πλαίσιο μιας Οργάνωσης) δεν «υποτάσσουν» μια συλλογικότητα αλλά, αντίθετα, τη βοηθάνε να διασαφηνίσει το πολιτικό της πλαίσιο, να πάρει αποστάσεις στα αμφιλεγόμενα σημεία και να πολιτικοποιήσει τις διαφωνίες και τις εσωτερικές της συγκρούσεις. Από την άλλη, η υπεραυτονόμησή της τη μετατρέπει σε μια παρέα, που επιλύει τις διαφορές της με αποκλειστικό κριτήριο τη συνοχή της και την ποιοτική αντιστοιχία ανάμεσα στις εκάστοτε πολιτικές της φιλοδοξίες και στην απόδοση των μελών της. Σύμφωνα με το υπάρχον πλαίσιο, αν μια συλλογικότητα καταφέρνει να πραγματώσει τις πολιτικές της επιθυμίες, ανεξάρτητα από το τι επιτάσσει η πολιτική συγκυρία, πάει καλά. Η δέσμευσή της δηλαδή αρχίζει και τελειώνει στη συνισταμένη των επιθυμιών και των φιλοδοξιών των μελών της.

Συνοψίζοντας

Για παράδειγμα, πέντε συλλογικότητες, που ενίοτε βρίσκονται σε κινηματικές διαδικασίες και συνεργάζονται σ’ ένα πλαίσιο μηδαμινής πολιτικής ευθύνης η μία προς την άλλη (πέρα από την αλληλεγγύη και την αλληλο-υποστήριξη), είναι στην ουσία πέντε διαφορετικές παρέες, με κοινό –πολύ γενικά‒ ιδεολογικό υπόβαθρο[7], που φέρουν και παρατάσσουν κάθε φορά πέντε διαφορετικές πραγματικότητες. Αυτό συμβαίνει, όπως αναφέραμε στην αρχή, γιατί κατά την περίοδο της διαμόρφωσής τους δεν υπήρχε καμία δεσμευτικότητα, καμία ουσιαστική (πολιτική) επικοινωνία και κανένας συλλογικός έλεγχος από κάποιον ανώτερο πολιτικό φορέα (Οργάνωση, Ομοσπονδία), με αποτέλεσμα η θεώρηση της πραγματικότητας να μην «φιλτράρεται» συλλογικά και να μην αμφισβητείται άμεσα από κάποια δύναμη, εκτός από την ίδια τη συλλογικότητα. Η παρέα, έτσι, μεγαλώνει μέσα στον ολόδικό της κόσμο, έρμαιο των φυσικών και κοινωνικών ανισοτήτων που ενυπάρχουν στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας, τάξης, βιωμάτων, εμπειρίας, κλίσεων κ.λπ., και μένει να παλεύει μόνη με τους προσωπικούς της δαίμονες. Χωρίς τη συνδρομή ενός πολιτικού φορέα, η μεμονωμένη συλλογικότητα αντιλαμβάνεται τον εαυτό της όχι ως κομμάτι ενός οργανισμού που οικοδομεί την κοινωνική επανάσταση αλλά σαν έναν ξεχωριστό οργανισμό, ο οποίος συνεργάζεται με τους υπόλοιπους βουλησιαρχικά και όχι αναγκαστικά.

Ως κομμάτι ενός οργανισμού αναγκάζεσαι να δουλέψεις, προκειμένου να δουλέψει ολόκληρος ο οργανισμός σε μια σχέση αλληλεξάρτησης ενώ, ως ξεχωριστός οργανισμός, αρκεί να επιθυμείς να συνεργαστείς με άλλους σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, σε ένα πλαίσιο και υπό όρους που κανείς δεν ξέρει πως θα προσδιοριστούν.
Ο αυτόνομος οργανισμός/συλλογικότητα/παρέα, είναι ο βασιλιάς του μικρόκοσμού του. Έχει την περιοχή του, τη στέγη του, τον στρατό του, το συμβούλιό του και την περιφέρεια των φίλα προσκείμενων που γεμίζουν κάθε τόσο τα μπλοκ και τις εκδηλώσεις του. Όλοι αυτοί οι βασιλιάδες μαζί συγκροτούν τον ελληνικό αντιεξουσιαστικό χώρο· έναν αραιοκατοικημένο κόσμο με ισχυρή τυπική ενδοεπικοινωνία, δομημένο πάνω σε μια παράξενη αρχή: ότι ο αφορμαλισμός και οι εσωτερικές συγκρούσεις, που αυτός συνεπάγεται, είναι η βάση της ύπαρξής του, ένα μέσο εσωτερικής συνοχής και αρμονίας.
Κοντολογίς, ο αφορμαλισμός κυριαρχεί ως το αναγκαίο κακό για την αποφυγή θυελλωδών συγκρούσεων εντός του αναρχικού χώρου˙ ως αντάλλαγμα, δηλαδή, για τη διατήρηση μιας φιλίας και μιας ενδοεπικοινωνίας, βασισμένης στην ιδεολογική εγγύτητα μεταξύ συλλογικοτήτων που συμβιώνουν, προτάσσοντας μια α-χρονική, καταχρηστική ιδεολογική φερεγγυότητα, εις βάρος της κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης της εποχής τους.


Η πραγματικότητα της μεμονωμένης συλλογικότητας, η συνολική θεώρηση της για τα πράγματα, που κάποιες φορές δεν είναι παρά η θεώρηση ενός και μόνο ατόμου, η σχετικότητα του πολιτικού της πλαισίου και η υπεραυτονόμησή της λαμβάνουν, μέσα από τον αφορμαλισμό, στοιχεία ολοκληρωτισμού, αλλοτρίωσης και ετερονομίας. Από την άλλη, η οργάνωση σε έναν ευρύτερο αναρχικό πολιτικό φορέα δημιουργεί τους απαραίτητους μηχανισμούς συλλογικού ελέγχου, βάσει αρχών και θέσεων που έχουν αποφασιστεί συλλογικά και δημόσια από το σύνολο των συλλογικοτήτων που θα τον αποτελούν· αφοπλίζοντας, έτσι, δομικά την αυθαιρεσία και την κατάχρηση και εδραιώνοντας την πραγματική αυτονομία κάθε μέρους του σώματος. Υιοθετώντας με λίγα λόγια το πολιτικό πλαίσιο ενός «κοινωνικού αναρχισμού, που γυρεύει την ελευθερία μέσω δομών και αμοιβαίων ευθυνών (…)».[8]


Όσο, λοιπόν, ο αφορμαλισμός συνεχίζει να επιτελεί τον ρόλο της μεθαδόνης, τόσο το ελληνικό αναρχικό κίνημα θα φαντάζει ένα ασθενικό σώμα, που ενσυνείδητα πασχίζει να συντηρήσει τις εξαρτήσεις του. Κι επειδή η ιστορία, κατά πως φαίνεται, με την έως τώρα πρακτική, μεταφέρεται περισσότερο προφορικά, παρά διαβάζεται από την εκάστοτε γενιά, η αντι-οργανωτική εμμονή ενέχει τον κίνδυνο να καταλήξει ο αναρχισμός στην Ελλάδα μια λέξη «πολιτικά και κοινωνικά ακίνδυνη – ένα απλό καπρίτσιο που θα σκανδαλίζει διασκεδαστικά, τους μικροαστούς όλων των εποχών».


Σε καιρούς που το αναρχικό κίνημα, ως το πιο οργανικό κομμάτι του μηχανισμού ανατροπής του υπάρχοντος, πληρώνει το τίμημα για τη στάση του, η δομή δεν εμφανίζεται απλώς ως επιλογή αλλά ως αναγκαιότητα για να παραμείνει ο αναρχισμός μια λέξη πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνη.

Σημειώσεις:

[1] Προκήρυξη του 1985, υπογεγραμμένη από επτά αναρχικές συλλογικότητες της Αθήνας
[2] Καρύτσας Γ., Μιχαήλ Μπακούνιν: ο κόσμος και το έργο του, εκδ. Άρδην, σ. 173.
[3] Bookchin M., Εισαγωγικό δοκίμιο, Αναρχικές κολλεκτίβες, Dolgoff S., Διεθνής βιβλιοθήκη, 1982, σ. 39.
[4] «Το σύνολο των διαθέσιμων ή των δυνητικά διαθέσιμων πόρων, που σχετίζονται με τη συμμετοχή σ’ ένα δίκτυο, λιγότερο ή περισσότερο θεσμοθετημένων, βιώσιμων γνωριμιών και σχέσεων αλληλοαναγνώρισης» (μτφρ. δική μας), Bourdieu P. (1980), «Le capital social. Notes provisoires», Actes de la recherche en sciences sociales, n°31, Ιανουάριος, σσ. 2-3.
[5] «Ιδέα σημαίνει το να θέτεις την αλήθεια υπό έλεγχο […], δεν ωφελεί να μιλάμε για ιδέες, όταν δεν υπάρχει παραδοχή μιας υψηλότερης αρχής που να τις ρυθμίζει, μιας σειράς από κανόνες, τους οποίους μπορείς να επικαλεσθείς σε συζήτηση […] όπου δεν υπάρχουν κανόνες, στους οποίους μπορεί ο σύντροφός μας να προσφύγει […] όπου δεν υπάρχει παραδοχή ορισμένων τελικών πνευματικών θέσεων, στις οποίες να μπορεί να αναχθεί μια διαφωνία». Gasset y Ortega, Η εξέγερση των μαζών, Δωδώνη, 2006, σ. 103.
[6] Σε τρόπους, δηλαδή, δράσης και λειτουργίας που η ομάδα υιοθετεί σταθερά και δεν είναι πολύ διατεθειμένη να αλλάξει. Αν το περιγράφαμε με φράσεις, αυτές θα ήταν «εμείς έτσι ξέρουμε», «έτσι λειτουργούμε εδώ», «αυτό πιάνει» και ούτω καθεξής.
[7] Το αναρχικό πρόσημο ανάμεσα σε δύο συλλογικότητες δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι τα δύο μέρη έχουν κοινή θεώρηση του κόσμου και της ιστορίας του· το ίδιο, αντίστοιχα, ισχύει και σε μικρότερη κλίμακα, στην εκτίμηση δηλαδή της κοινωνικής συγκυρίας και την αντίληψη των πολιτικών απαιτήσεων της εποχής. Κατά συνέπεια, κάτω από μια -καταχρηστικά- κοινή ιδεολογική ομπρέλα, χωράνε δυνητικά, τόσες θεωρήσεις και εκτιμήσεις, όσες και οι μεμονωμένες συλλογικότητες.
[8] Bookchin M., Κοινωνικός ή Lifestyle αναρχισμός, Ισνάφι, 2005, σσ. 78-79.

Verwandter Link: https://koursal.wordpress.com
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αναρχικό κίνημα | gr

Tue 19 Mar, 16:57

browse text browse image

212x300.png image1η Μάη: μέρα ταξικής _... 06:46 Mon 01 May by Πρωτ. Αναρχ. Αγ. Αναργ.-Καματερού 1 comments

137 χρόνια μετά, το Σικάγο είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ότι τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνα και θυσίες. Η συλλογική δύναμη και ευφυΐα των αγωνιζόμενων ανθρώπων μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Με οργάνωση και αγώνα μπορούμε και πάλι να τσακίσουμε τους εχθρούς της ζωής και της εργασίας μας και να τους πετάξουμε στον κάλαθο της ιστορίας, φέρνοντας την επανάσταση και την αναρχία από το μακρινό μέλλον στο ιστορικό παρόν, κάνοντας αυτό που φαντάζει ουτοπία ρεαλιστική πρόταση, την μόνη βιώσιμη πρόταση, την μόνη αναγκαία εφαρμόσιμη για την ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την ευημερία όλων.

1300x184.jpg imageΑντιεκλογική Παρέ ... 20:20 Fri 31 Mar by Αναρχικοί Αγ.Αναργύρων-Καματερού 3 comments

Mέλη του πολιτικού μας πυρήνα προχώρησαν σε αντιεκλογική παρέμβαση στην "Εφημερίδα των Συντακτών" ζητώντας την δημοσιοποίηση σχετικού κειμένου στην ηλεκτρονική της σελίδα, η οποία και πραγματοποιήθηκε. Παραθέτουμε το κείμενο της παρέμβασης.

316046833_145309088257855_8642218622738739822_n.jpg imageFahrenheit 451, Σκουπίδια 2410 04:52 Thu 24 Nov by Ομάδα βιβλίου libros libres 0 comments

Ακόμη και αν τα συγκεκριμένα ντουβάρια πέσανε, θα είμαστε εδώ να σας υπενθυμίζουμε πως οι ιδέες μας θα δίνουν ζωή σε κάθε είδους απελευθερωμένο χώρο, σε κάθε άδειο σπίτι και νησίδα αντίστασης. Θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ σε μια προσπάθεια διάδοσης μέσω των βιβλίων,της κουλτούρας και των πρακτικών της ελευθερίας, ως εναλλακτική προοπτική στον μονόδρομο της κρατικής-καπιταλιστικής και οποιασδήποτε εξουσιαστικής βαρβαρότητας.

2fab953c27717026d7f5753351367ff6.png imageΒιβλιοπωλείο «Μαυρ&#... 20:13 Mon 25 Oct by Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής 0 comments

Θεωρούμε την ίδρυση του «Μαυροκόκκινου Νήματος» ως μια καλή αφετηρία για μια αποτελεσματικότερη και μεθοδικότερη διακίνηση των αναρχικών ιδεών, που θα συνδυάζει τόσο την προώθηση έργων της κλασικής και σύγχρονης αναρχικής σκέψης, όσο και την ιδεολογική και θεωρητική επεξεργασία μέσα από συναντήσεις επιμόρφωσης και ομάδων μελέτης.

17434516_1481140961896462_3351243444295244806_o.jpg imageΠάλι θα τους ψηφίσε&... 19:14 Mon 28 Jun by Dmitri 0 comments

Για να πάρουν σάρκα και οστά αυτά τα προτάγματα, για να γίνουν εφικτά μέσω της οικοδόμησης και εφαρμογής ενός σύγχρονου επαναστατικού προγράμματος, για να αναπτυχθεί μια μαζική αναρχική πολιτική οργάνωση που θα τα προωθήσει, απαιτείται αγώνας, απαιτείται πίστη για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτή η “πίστη” στις εποχές που διανύουμε απουσιάζει όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Αλλά είναι στο χέρι μας, να γίνει ζωντανός φάρος, σταθερός οδοδείκτης για τις νέες γενιές, για όλη την εργατική τάξη, για όλη την καταπιεσμένη κοινωνία.

sitelogo1.png imageΣας καλούμε στην Ομ&... 19:31 Sun 04 Apr by Anarsist Federasyon 0 comments

Σας καλούμε όλους στον αγώνα για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, στον αγώνα για να μεταλαμπαδεύσουμε την παρακαταθήκη που δανειστήκαμε από τους συντρόφους μας στο αύριο. Σας καλούμε στον αγώνα για να καλλιεργήσουμε τον σπόρο του αναρχισμού που έχουμε στα χέρια μας στη Μεσοποταμία, την Ανατολία και την Θράκη. Σας καλούμε στην Ομοσπονδία!

elv_logo_new.jpg imageΠανδημία και κοινω&#... 17:35 Tue 24 Mar by Dmitri 0 comments

Ενάντια στη κρατική πολιτική προώθησης της εξατομίκευσης και της αυτοφυλάκισης, η Ελευθεριακή Λέσχη Βόλου στέκει δίπλα στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που ασφυκτιούν μέσα στις συμπληγάδες του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, παραμένοντας ένα ανοιχτό Ελευθεριακό Κοινωνικό Κέντρο για όσους/ες επιθυμούν να μοιραστούν τους προβληματισμούς τους, την αγωνία τους και τις σκέψεις τους γύρω από την πρωτόγνωρη αυτή συνθήκη ολοκληρωτισμού, τηρώντας τους προαναφερόμενους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.

volos.jpg imageΣτο Βόλο δεν βαριόμ&... 05:16 Mon 07 Oct by Διασσυλογικό κείμενο 0 comments

Το παρόν διασυλλογικό κείμενο αποτελεί μια απολύτως δημόσια πολιτική τοποθέτηση. Εμείς θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε στο ίδιο φωτεινό, αλλα ταυτόχρονα ανηφορικό και κακοτράχαλο μονοπάτι που χαράξαμε σ’ αυτή την πόλη, μέχρι το τέλος. Μέχρι το όποιο τέλος. Αυτό για το οποίο εγγυόμαστε είναι, ότι ο Βόλος δεν θα γίνει Αμάρυνθος.
Κάθε καταιγίδα ξεκινάει με μια σταγόνα…

im.jpg imageΒλέπεις κανέναν πό&#... 21:05 Wed 21 Aug by Υπόγειος Ιλισός 0 comments

Το κείμενο αυτό μοιράστηκε τους τελευταίους μήνες στις ανατολικές γειτονιές της Αθήνας όπου ζούμε και δραστηριοποιούμαστε ως Υπόγειος Ιλισός από τις αρχές του 2019.

elv_logo.jpg imageΕλευθεριακή Λέσχη &#... 20:38 Fri 14 Jun by Διαχειριστική Συνέλευση 0 comments

Αποφασίστηκε ομόφωνα ο χώρος να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε απόπειρα έκπτωσής του είτε σε εναλλακτικό διασκεδαστήριο, είτε σε χώρο ναρκισσιστικής αυτοεπιβεβαίωσης μικροηγεμονισμών.

more >>

imageΗ ανάγκη για restart May 29 by Ευριπίδης Καλτσάς 2 comments

Το κείμενο που ακολουθεί καταθέτει σκέψεις, προβληματισμούς και αναγκαιότητες για την επιτακτική, οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο. Οι προτάσεις και τα σημεία κριτικής κατατίθενται στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτικού, κινηματικού διαλόγου. Οι θέσεις που διατυπώνονται δε γράφονται με τον σκοπό της αλαζονικής υπόδειξης, που θα άρμοζε ίσως σε κάποιον ινστρούχτορα, παρά τον δηκτικό τόνο σε αρκετά σημεία (ο σκοπός είναι η παρακίνηση σε ενεργή συμμετοχή και οργάνωση για το ξεπέρασμα των υπαρχόντων πολιτικών και οργανωτικών σκοπέλων). Οι θέσεις αυτές αποτελούν διαπιστώσεις του γράφοντος, σημεία κριτικής (άρα και αυτοκριτικής) και σχηματικές προτάσεις που αφορούν την οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.

imageΠροβοκατορολογία`... Mar 30 by Μ. 2 comments

Όλο το προηγούμενο διάστημα το διαδίκτυο «πνίγηκε» από φωτογραφίες που οι επαγγελματίες προβοκατορολόγοι κυκλοφόρησαν, οι οποίες τάχα απεδείκνυαν ότι οι συγκρούσεις στο πλαίσιο των μεγάλων διαδηλώσεων για το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη ήταν «στημένες» και απέρρεαν από μια «προσχεδιασμένη προβοκάτσια».

imageΟ οργανωτικός δυισ&#... Apr 15 by Ευριπίδης Καλτσάς 0 comments

Η έκκληση στην κοινωνική βάση να πυκνώσει τις γραμμές του επαναστατικού ταξικού αγώνα και η ευρεία προπαγάνδιση του προτάγματος του ελευθεριακού κομμουνισμού μέσα από ένα όσο το δυνατόν πιο σαφές και κατανοητό επαναστατικό πρόγραμμα, που να απηχεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες της εργατικής τάξης λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες διεξαγωγής της ταξικής πάλης, πρέπει να είναι το επιστέγασμα των οργανωτικών μας προσπαθειών ως αναρχικών κομμουνιστών του μαζικού ταξικού κινήματος.

imageΆγνοια κι άσφαιρα ε&... Feb 06 by Αργύρης Αργυριάδης 0 comments

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τις ιδέες που έχουν οι αναρχικοί, ότι είναι ανεφάρμοστες, ουτοπικές κ.ο.κ. Κανείς όμως δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για την ανιδιοτέλεια του αγώνα τους, τα αντανακλαστικά της κοινωνικής τους αλληλεγγύης καθώς και το απαράμιλλο πάθος τους για την Ελευθερία. Προς την κατεύθυνση αυτή τα μέλη του “Ρουβίκωνα” χωρίς κανένα οικονομικό πολιτικό ή άλλο όφελος. Κάτι ανάλογο δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι ισχύει και με την ευρύτερη οικογένεια του δημάρχου. Η διαφορά είναι εμφανής.

imageΟργάνωση ενάντια σ&#... Jan 25 by Αντώνης Δρακωνάκης* 1 comments

Όσο, λοιπόν, ο αφορμαλισμός συνεχίζει να επιτελεί τον ρόλο της μεθαδόνης, τόσο το ελληνικό αναρχικό κίνημα θα φαντάζει ένα ασθενικό σώμα, που ενσυνείδητα πασχίζει να συντηρήσει τις εξαρτήσεις του. Κι επειδή η ιστορία, κατά πως φαίνεται, με την έως τώρα πρακτική, μεταφέρεται περισσότερο προφορικά, παρά διαβάζεται από την εκάστοτε γενιά, η αντι-οργανωτική εμμονή ενέχει τον κίνδυνο να καταλήξει ο αναρχισμός στην Ελλάδα μια λέξη «πολιτικά και κοινωνικά ακίνδυνη – ένα απλό καπρίτσιο που θα σκανδαλίζει διασκεδαστικά, τους μικροαστούς όλων των εποχών».

more >>

image1η Μάη: μέρα ταξικής _... May 01 1 comments

137 χρόνια μετά, το Σικάγο είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ότι τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνα και θυσίες. Η συλλογική δύναμη και ευφυΐα των αγωνιζόμενων ανθρώπων μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Με οργάνωση και αγώνα μπορούμε και πάλι να τσακίσουμε τους εχθρούς της ζωής και της εργασίας μας και να τους πετάξουμε στον κάλαθο της ιστορίας, φέρνοντας την επανάσταση και την αναρχία από το μακρινό μέλλον στο ιστορικό παρόν, κάνοντας αυτό που φαντάζει ουτοπία ρεαλιστική πρόταση, την μόνη βιώσιμη πρόταση, την μόνη αναγκαία εφαρμόσιμη για την ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την ευημερία όλων.

imageΑντιεκλογική Παρέ ... Mar 31 3 comments

Mέλη του πολιτικού μας πυρήνα προχώρησαν σε αντιεκλογική παρέμβαση στην "Εφημερίδα των Συντακτών" ζητώντας την δημοσιοποίηση σχετικού κειμένου στην ηλεκτρονική της σελίδα, η οποία και πραγματοποιήθηκε. Παραθέτουμε το κείμενο της παρέμβασης.

imageFahrenheit 451, Σκουπίδια 2410 Nov 24 0 comments

Ακόμη και αν τα συγκεκριμένα ντουβάρια πέσανε, θα είμαστε εδώ να σας υπενθυμίζουμε πως οι ιδέες μας θα δίνουν ζωή σε κάθε είδους απελευθερωμένο χώρο, σε κάθε άδειο σπίτι και νησίδα αντίστασης. Θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ σε μια προσπάθεια διάδοσης μέσω των βιβλίων,της κουλτούρας και των πρακτικών της ελευθερίας, ως εναλλακτική προοπτική στον μονόδρομο της κρατικής-καπιταλιστικής και οποιασδήποτε εξουσιαστικής βαρβαρότητας.

imageΒιβλιοπωλείο «Μαυρ&#... Oct 25 0 comments

Θεωρούμε την ίδρυση του «Μαυροκόκκινου Νήματος» ως μια καλή αφετηρία για μια αποτελεσματικότερη και μεθοδικότερη διακίνηση των αναρχικών ιδεών, που θα συνδυάζει τόσο την προώθηση έργων της κλασικής και σύγχρονης αναρχικής σκέψης, όσο και την ιδεολογική και θεωρητική επεξεργασία μέσα από συναντήσεις επιμόρφωσης και ομάδων μελέτης.

imageΠάλι θα τους ψηφίσε&... Jun 28 Πρωτ. Αναρχικών Αγ.Αναργύρων-Καματερού 0 comments

Για να πάρουν σάρκα και οστά αυτά τα προτάγματα, για να γίνουν εφικτά μέσω της οικοδόμησης και εφαρμογής ενός σύγχρονου επαναστατικού προγράμματος, για να αναπτυχθεί μια μαζική αναρχική πολιτική οργάνωση που θα τα προωθήσει, απαιτείται αγώνας, απαιτείται πίστη για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτή η “πίστη” στις εποχές που διανύουμε απουσιάζει όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Αλλά είναι στο χέρι μας, να γίνει ζωντανός φάρος, σταθερός οδοδείκτης για τις νέες γενιές, για όλη την εργατική τάξη, για όλη την καταπιεσμένη κοινωνία.

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]