user preferences

Νίκη στους Nuriye Gülmen και Semih Özakça

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Καταστολή / Φυλακές | Ανακοίνωση Τύπου author Monday October 16, 2017 17:52author by Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκηςauthor email lib_thess at hotmail dot com Report this post to the editors

Οι προλετάριοι όλων των χωρών δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Βρισκόμαστε στο ίδιο ταξικό στρατόπεδο, παρά τα όσα διαγγέλλουν οι αστικές αφηγήσεις, που θέλουν να διαιωνίσουν την πολιτική ανελευθερία και την οικονομική εκμετάλλευση των από τα κάτω, προς όφελος των κυρίαρχων. Οφείλουμε να απαντήσουμε λοιπόν στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που καταδυναστεύει τις ζωές μας και μας ξεζουμίζει καθημερινά, οργανώνοντας και διεξάγοντας ακηδεμόνευτα την κοινωνική επανάσταση για την παγκόσμια χειραφέτηση των πληβειακών στρωμάτων, που θα σημάνει τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.
download.jpg

Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας Nuriye Gülmen και Semih Özakça

Η ακαδημαϊκός Nuriye Gülmen και ο δάσκαλος Semih Özakça έχουν ξεπεράσει αυτή τη στιγμή τις 200 μέρες απεργίας πείνας. Ήδη από τις 9 και από τις 23 Νοεμβρίου 2016 αντίστοιχα, οι δύο εκπαιδευτικοί ξεκίνησαν καθιστικές διαμαρτυρίες μπροστά από το Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην λεωφόρο Yüksel της Άγκυρας. Aιτήματά τους είναι η επαναπρόσληψή τους, η άρση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που προβλέπουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που δε συμπορεύονται με το καθεστώς του Ερντογάν ή κρίνονται ύποπτοι για αυτό, καθώς και η παύση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί σε γενικευμένο βαθμό στην Τουρκία έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016. Στις 9 Μαρτίου 2017 αμφότεροι ξεκινούν απεργία πείνας, κλιμακώνοντας έτσι τον αγώνα τους με την αναβάθμιση των μέτρων πίεσης, θέτοντας ταυτόχρονα σε άμεσο κίνδυνο τη σωματική και ψυχική τους υγεία, τις ίδιες τους τις ζωές.

Όμως σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνοι τους. Από την πρώτη κιόλας στιγμή και πολύ περισσότερο μετά την έναρξη της απεργίας πείνας από μέρους τους, αλληλέγγυοι έσπευσαν να τους συμπαρασταθούν και να πλαισιώσουν τον αγώνα τους μέσα από διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις, πορείες, συλλογές υπογραφών, συναυλίες και συμβολικές απεργίες πείνας. Ο δίκαιος αγώνας τους έλαβε διεθνείς διαστάσεις και αντίστοιχα, κινήσεις αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν και εκτός Τουρκίας.

Το τουρκικό καθεστώς από την άλλη συνέχισε το κατασταλτικό του έργο με καθημερινό μπαράζ προσαγωγών και διάλυση διαμαρτυριών, επιδιώκοντας να σπείρει ένα κλίμα εκφοβισμού. Στις 21 Μαΐου, την 76η ημέρα της απεργίας πείνας, η αντιτρομοκρατική εισέβαλε στα σπίτια των δύο απεργών, έχοντας ένταλμα σύλληψης τους. Το εισαγγελικό ένταλμα ανέφερε πως η αντίσταση των δύο απεργών, μέσω της απεργίας πείνας, μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο των ίδιων ή σε εξέγερση, όπως αυτή της πλατείας Γκεζί και των καπνεργατών TEKEL το 2010, σε παρότρυνση άλλων σε συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, καθώς και σε άσκηση προπαγάνδας υπέρ αυτής. Οι δύο εκπαιδευτικοί συνεχίζουν την απεργία πείνας, πλέον μέσα από τη φυλακή, όπου κρατούνται σε άθλιες και ανθυγιεινές συνθήκες απομόνωσης, με την υγεία τους να βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο, ενώ οι ίδιοι αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα λόγω της εξουθένωσης του οργανισμού τους.

Στις 13 Σεπτεμβρίου, ένα 24ωρο πριν από την έναρξη της δίκης των δύο απεργών πείνας, το καθεστώς Ερντογάν προχώρησε σε σύλληψη 63 δικηγόρων υπεράσπισης των δύο εκπαιδευτικών, οι οποίοι είναι μέλη του Γραφείου Δικαιωμάτων του Λαού (HBB). Παράλληλα συνελήφθησαν και 56 αλληλέγγυοι έξω από το δικαστήριο. Η δίκη έχει αναβληθεί ήδη δύο φορές και μετατέθηκε για τις 20 Οκτωβρίου . Αξίζει να αναφερθεί ότι τουλάχιστον 1.000 δικηγόροι έχουν ζητήσει να είναι συνήγοροι των δύο κατηγορουμένων. Στις 25 Σεπτεμβρίου η Nuriye, έχοντας τις αισθήσεις της, μεταφέρθηκε χωρίς τη θέλησή της, με χρήση βίας, στα έκτακτα περιστατικά άλλου νοσοκομείου, μακριά από τον έτερο απεργό πείνας, με σκοπό την παύση της απεργίας πείνας που διεξάγει εδώ και μήνες και την υπονόμευσης του αγώνα της.

Έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016, τα μέτρα έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία έχουν ενταθεί ακόμα περισσότερο, ενώ ο Ερντογάν, έπειτα από το νοθευμένο δημοψήφισμα του Απριλίου, έχει συγκεντρώσει – και με τη βούλα πλέον- όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Από τον Ιούλιο του 2016 και έπειτα έχουν συλληφθεί περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι, ενώ έχουν απολυθεί ή τεθεί σε διαθεσιμότητα πάνω από 140.000 δημόσιοι υπάλληλοι, μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, επειδή κατηγορούνται ως γκιουλενιστές ή ως αντιφρονούντες γενικότερα. Ταυτόχρονα κομμουνιστές και αναρχικοί αγωνιστές, μέλη και βουλευτές του φιλοκουρδικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος HDP, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και γενικότερα άνθρωποι που έγκεινται σε αυτό που θα μπορούσαμε σχηματικά να ορίσουμε ως «προοδευτικό χώρο», βρίσκονται αντιμέτωποι με την καταστολή, βασανίζονται, διώκονται και φυλακίζονται, επειδή με τον τρόπο και τις δυνάμεις του ο καθένας ασκεί δηκτική κριτική ή άλλοτε εναντιώνεται με πιο επιθετικούς τρόπους απέναντι στο ολοκληρωτικό καθεστώς του Ερντογάν και στη βιομηχανία των διώξεων που έχει κατασκευάσει για την εξόντωση του εσωτερικού εχθρού.

Ο ολοκληρωτικός έλεγχος και η αυταρχική διακυβέρνηση στο εσωτερικό, συνοδεύονται από ανοίγματα του τουρκικού κράτους, προς όφελος της αντίστοιχης αστικής τάξης, στο εξωτερικό. Η Τουρκία προσπαθεί να επανακαθορίσει τη θέση της στο παγκόσμιο σκηνικό, ανεβαίνοντας σκαλοπάτια μέσω των ιμπεριαλιστικών της σχεδιασμών. Επιδιώκει να καταστεί ένας αυτοδύναμος, ισχυρός και ανταγωνιστικός πόλος που θα είναι σε θέση να κοιτάει στα μάτια τους μεγάλους παίκτες. Αυτός της ο σχεδιασμός περνά μέσα από παράλληλες αντιφατικές συμμαχίες, πρόσκαιρες συμπορεύσεις και τυχοδιωκτισμούς. Γι’ αυτό και η ίδια παλινδρομεί μεταξύ του ευρωατλαντικού μπλοκ και των κρατών του περσικού κόλπου, προσπαθώντας να ανέλθει ως αυτόνομη ιμπεριαλιστική δύναμη, έχοντας παράλληλα ως δικλείδα ασφαλείας την πιθανή ένταξή της στην Ε.Ε. και την πρόσδεσή της στο ευρωατλαντικό σύμπλεγμα.

Ως κομμάτι των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στη Nuriye και τον Semih και σε όσους αγωνίζονται ενάντια στο ολοκληρωτικό καθεστώς του Ερντογάν. Η δημιουργία και η ενδυνάμωση δεσμών διεθνιστικής αλληλεγγύης, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη κοινωνική και ταξική οργάνωση και αντεπίθεση από τη βάση είναι αυτές που μπορούν να μας αποδεσμεύσουν από την τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Οι προλετάριοι όλων των χωρών δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Βρισκόμαστε στο ίδιο ταξικό στρατόπεδο, παρά τα όσα διαγγέλλουν οι αστικές αφηγήσεις, που θέλουν να διαιωνίσουν την πολιτική ανελευθερία και την οικονομική εκμετάλλευση των από τα κάτω, προς όφελος των κυρίαρχων. Οφείλουμε να απαντήσουμε λοιπόν στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που καταδυναστεύει τις ζωές μας και μας ξεζουμίζει καθημερινά, οργανώνοντας και διεξάγοντας ακηδεμόνευτα την κοινωνική επανάσταση για την παγκόσμια χειραφέτηση των πληβειακών στρωμάτων, που θα σημάνει τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ 2 ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΠΟΡΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 18/10

18:00, ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης – μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας

Related Link: http://libertasalonica.wordpress.com
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]