Για μια Θεωρία της Στρατηγικής

Διεθνή | Αναρχικό κίνημα | Γνώμη / Ανάλυση Wednesday January 31, 2018 21:12 by Coordenação Anarquista Brasileira - Anarkismo ngnm55 at gmail dot com

Η τακτική πρέπει να εξαρτάται από την περιορισμένη χρονική στρατηγική, η οποία πρέπει να εξαρτάται από τη γενική στρατηγική, η οποία πρέπει να εξαρτάται από τους τελικούς στόχους.
Δεν συμβαίνει ότι «οι άξονες που δικαιολογούν τα μέσα», αλλά μάλλον ότι οι άξονες πρέπει να καθορίσουν τα μέσα (στρατηγικές, τακτικές κλπ.).
Αυτή είναι μια συνοχή που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε. Αυτό που κάνουμε σήμερα συμβάλλει στο σημείο όπου θα φτάσουμε αύριο.

Από την Coordenação Anarquista Brasileira (CAB - Αναρχικός Συντονισμός της Βραζιλίας)

Μετάφραση από τον Νικόλαο Νάπαλο

Δύναμη, κυριαρχία και κοινωνικές τάξεις

Οι σχέσεις εξουσίας διαπερνούν όλες τις κοινωνικές σχέσεις και εμπλέκουν τους κοινωνικούς παράγοντες στις πιο ποικίλες διαμάχες και τις προσπάθειες να επηρεάζουν τις καταστάσεις. Στις κοινωνίες που χωρίζονται σε κοινωνικές τάξεις υπάρχει μια συγκεκριμένη σχέση εξουσίας που μπορεί να εκδηλωθεί σε διαφορετικούς κοινωνικούς τομείς (οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό): κυριαρχία, κυριαρχία.

Η κυριαρχία λαμβάνει χώρα όταν μια τάξη, ομάδα ή άτομο εκτελεί το σχέδιο άλλου ατόμου, ομάδας ή τάξης ενάντια στα συμφέροντά του, καταστρέφοντας έτσι τα ίδια και ενισχύοντας τα προνόμια του κυρίαρχου.

Οι κοινωνικές τάξεις σηματοδοτούν την ιστορία της ανθρωπότητας από την εμφάνιση των μεγάλων πολιτισμών μέχρι σήμερα, κατέχοντας έναν εξέχοντα και συγκεκριμένο ρόλο στον καπιταλισμό. Οι σχέσεις μεταξύ κοινωνικών τάξεων είναι σχέσεις κυριαρχίας.
Ο αναρχισμός, ως σοσιαλιστικό ρεύμα, αγωνίζεται για το τέλος της κυριαρχίας και, κατά συνέπεια, για το τέλος των κοινωνικών τάξεων, έχοντας ως στόχο την οικοδόμηση ενός ισοδύναμου (σοσιαλιστικού) και ελεύθερου (ελευθεριακού) συστήματος.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, είναι απαραίτητο για τους αναρχικούς γενικότερα, και ειδικότερα τους πολιτικούς μας οργανισμούς, να χτίσουν μια στρατηγική και πρόγραμμα που θα καθοδηγήσει τη γενική πορεία αυτής της μεταμόρφωσης.

Γενικό Στρατηγικό-Προγραμματικό Πλαίσιο

Ο παρακάτω πίνακας συστηματικοποιεί αυτό που καταλαβαίνουμε με τη στρατηγική και το πρόγραμμα μιας πολιτικής οργάνωσης.
Σημείωση: Τα στοιχεία στον πίνακα είναι: Γενική Στρατηγική, Στρατηγική 1 & 2 Περιορισμένης Διάρκειας, Τακτική 1-6, Ανάλυση Περιοχής, Ανάλυση Δομής και Ανώτατο Σκοπό
Στρατηγικά-Προγραμματικά Στοιχεία
Παρακάτω συζητάμε και εννοούμε τη στρατηγική και το πρόγραμμα, γενικά, ακολουθούμενη από την τοποθέτηση των άλλων στοιχείων στο πλαίσιο.

Στρατηγική και πρόγραμμα

Η στρατηγική περιλαμβάνει μια ανάγνωση της πραγματικότητας, τους στόχους που θέλετε να επιτύχετε και μια πορεία προς αυτήν. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιστήμη των συγκρούσεων, σε τελική ανάλυση, τη μελέτη του πολέμου (σε όλα τα επίπεδα, μορφές και εντάσεις), συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής σύγκρουσης ή της ταξικής πάλης.

Η ιδέα της στρατηγικής προκύπτει από τις σχέσεις των συγκρούσεων μεταξύ τάξεων, ομάδων ή ανθρώπων και από το γεγονός ότι οι πολιτικές διαμάχες περιλαμβάνουν ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Πρέπει να διαμορφώσουμε μια γραμμή που ενοποιεί τη δραστηριότητά μας με έναν τρόπο που είναι ομοσπονδιακός, αλλά ποτέ δεν είναι κατακερματισμένος. Μπορούμε να υλοποιήσουμε μια συμπαγή και εσωτερικά συνεκτική δράση μέσω μιας πολιτικής πρακτικής που αναπτύσσει την οργάνωση και αυτό απλά σημαίνει μια γραμμή που χτίζει ή ανοικοδομεί τις κοινωνικές οργανώσεις που είναι απαραίτητες για τη βάση της λαϊκής εξουσίας. Σε αυτή την ενοποιητική γραμμή δίνουμε το όνομα και το εννοιολογικό βάρος του προγράμματος.

Το πρόγραμμα επισημοποιεί μια επιλεγμένη στρατηγική και ως εκ τούτου καθοδηγεί τις ενέργειες για ένα δεδομένο χρόνο και τόπο. Για να οικοδομήσουμε ένα πρόγραμμα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στρατηγική αξιολόγηση και σχεδιασμό. Πρέπει να παρουσιάσει στρατηγικές σκέψεις σχετικά με το πού είμαστε, πού θέλουμε να πάμε σε μια συγκεκριμένη στιγμή και πώς θα περπατήσουμε αυτό το μονοπάτι.

Ένα πρόγραμμα συγκεκριμενοποιεί τη γραμμή που εφαρμόζουμε σε μια περίοδο. Μπορεί να είναι για βραχύτερες ή μεγαλύτερες χρονικές περιόδους. Περιλαμβάνει μια σειρά σημείων, στόχων και στόχων που πρέπει να εφαρμοστούν βραχυπρόθεσμα ή όχι βραχυπρόθεσμα (μεταξύ οργανωτικών συνεδρίων, για παράδειγμα) και αντικατοπτρίζει τον κεντρικό στόχο της στρατηγικής (γενική ή συγκρατημένη σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή). Παρουσιάζει τα κατάλληλα εργαλεία για τη λαϊκή δραστηριότητα (οριζόντια και μαχητική): να ενοποιήσει τους αγώνες, να ενεργήσει μέσα από τα διαφορετικά μας μέτωπα, να δημιουργήσει μια ταυτότητα στην οποία τα διαφορετικά κοινωνικά θέματα βλέπουν και ενεργούν από την έννοια των καταπιεσμένων τάξεων.

Υπάρχει λοιπόν μια γενική πολιτική γραμμή που θα καθοδηγεί τις πρωτοβουλίες μας σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Μπορεί επίσης να συμβεί ότι οι στρατηγικοί στόχοι μιας περιόδου δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην τρέχουσα ικανότητα των μαχητών μας (τόσο στην υποδομή όσο και στους ανθρώπους / το χρόνο να εργαστούν σε όλα τα απαραίτητα επίπεδα) ούτε με την δύναμη της παρέμβασής μας σε κοινωνικούς αγώνες. Ακόμα, πρέπει να μετατρέψουμε σε συγκεκριμένη πολιτική πρακτική αυτό που επιλέξαμε ως γενικούς στόχους για αυτό το στάδιο. Το πρόγραμμα θα είναι το μέσο που θα καταδείξει τις συγκεκριμένες ενέργειες που θα αναλάβουμε για να υλοποιήσουμε τη στρατηγική μας υπόθεση. Γι 'αυτό και μιλάμε για μια ατζέντα. Πρόκειται για ξεχωριστές πράξεις που πρέπει να λειτουργήσουν για να επιτύχουν μια ζωντανή δύναμη (επειδή σκοπεύουμε να την υλοποιήσουμε), ενόψει των σκληρών συνθηκών διαβίωσης, του κατακερματισμού, της απελπισίας που προκαλείται από τη δυστυχία, της απώλειας της ιδέας ενός συλλογικού μέλλοντος , τον κοινωνικό ιστό στα τσαγκάκια και την ιδεολογική εξέλιξη των παλαιών-δεξιών (ολιγαρχιών, οικονομικών ή / και εθνικών κεφαλαίων) καθώς και του νέου δεξιού (κλάσματα της άρχουσας τάξης, καλλιέργεια νέων πολιτικο-διοικητικών ελίτ, ).
Φυσικά, ο τελικός στόχος και η γενική οργανωτική στρατηγική μπορεί να εμφανιστούν στο πρόγραμμα. Σε αυτή την περίπτωση είναι ένα "μέγιστο πρόγραμμα", με ελάχιστες διακυμάνσεις. Παρ 'όλα αυτά, είναι σημαντικό το πρόγραμμα να παρουσιάζει στενότερο βραχυπρόθεσμο και μεσαίο επίπεδο

Δομή / Δομική ανάλυση

Είναι η αξιολόγηση αυτών των στοιχείων που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το σύστημα και τη δομή στην οποία εισάγουμε, λαμβάνοντας υπόψη την μακροπρόθεσμη συνειδητοποίηση. Αυτός ο τύπος ανάλυσης βασίζεται στην ιστορία και επιδιώκει να παρουσιάσει τα κύρια δομικά χαρακτηριστικά (τα οποία δεν διαφέρουν πολύ με την συγκυρία) του καπιταλιστικού συστήματος, του κράτους, της τρέχουσας ηγεμονικής κουλτούρας (πάντοτε με αυτήν την μακροπρόθεσμη συνειδητοποίηση) .

Η ανάλυση του Μαρξ για τον καπιταλισμό στο Κεφάλαιο, για παράδειγμα, είναι διαρθρωτική, όπως και η αναρχική θεωρία του κράτους (και αυτή η θεωρία της τύχης είναι ανεξάρτητη από το κυβερνών κόμμα). Η δομή είναι βαθύτερη και έχει στοιχεία μεγαλύτερης διάρκειας από τη συγκυρία. σε μια ανάλυση αυτού του τύπου, προσεγγίζουμε το σύστημα κυριαρχίας και την ταξική δομή του, ανεξάρτητα από το αν η εταιρεία Χ ή Υ έχει μεγαλύτερη οικονομική ισχύ ή εάν το κόμμα Α ή Β έχει εξουσία πάνω στον εκτελεστικό ή νομοθετικό τομέα της κυβέρνησης για παράδειγμα.

Ανάλυση συγκυρίας / συγκυρίας

Είναι η αξιολόγηση αυτών των στοιχείων που καθιστούν δυνατή την κατανόηση της στιγμής κατά την οποία βρίσκεται το σύστημα και η δομή της κοινωνίας, δηλαδή ποιος είναι ο χαρακτηρισμός της περιόδου στην οποία συναντάται η κοινωνία και τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της ; Αυτός ο τύπος ανάλυσης είναι πολύ πιο άμεσος από τη διαρθρωτική ανάλυση και λαμβάνει υπόψη αλλαγές όπως οι οικονομικές πολιτικές, τα πολιτικά κόμματα στην εξουσία, οι οικονομικοί καπιταλιστικοί μπλοκ, τα διεθνή και εθνικά σενάρια, οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις, τα μεγάλα γεγονότα, τα λαϊκά κινήματα, έννοια, κ.λπ.

Ως αναρχικοί, πιστεύουμε ότι, ακόμη και με διαρθρωτικούς / συγκυριακούς περιορισμούς, η ανθρώπινη δράση είναι ικανή να τροποποιήσει / να μεταμορφώσει την κοινωνία. Επομένως, πρέπει να λάβουμε υπόψη στις αναλύσεις αυτές τις ανθρώπινες ενέργειες που συνέβαλαν στις κοινωνικές διαρθρώσεις. Δεδομένου ότι δεν είμαστε εντελώς καθοδηγημένοι από τη δομή / συγκυρία, πρέπει να σκεφτούμε πώς να τοποθετούμε τους εαυτούς μας και πώς να ενεργούμε σε σχέση με αυτούς. Η συγκυρία είναι η τρέχουσα στιγμή, αλλά είναι απαραίτητο να επιλέξουμε ένα κομμάτι της πραγματικότητας για να μπορέσουμε να το αλλάξουμε. Είναι, τουλάχιστον, τρεις ταυτόχρονες διαστάσεις. Ο ένας είναι ο χρόνος, δηλαδή η περίοδος που αναφέρουμε.

Μπορούμε να πούμε ότι η χρονική περίοδος που ορίζουμε είναι η ακόλουθη (πολύ βραχυπρόθεσμη = 2 χρόνια, βραχυπρόθεσμα = 4 έτη, μεσαία = 8 χρόνια και μεγάλη = 12 ή περισσότερα) ή ότι αναλύουμε τη συγκυρία του μήνα , ένα τέταρτο και ούτω καθεξής. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι αναλύουμε τον προγραμματισμό ενός άλλου πράκτορα (δηλαδή ενός άλλου πολιτικού κόμματος ή ενός θεσμού του εχθρού), και εκεί χρησιμοποιούμε το χρονικό διαχωρισμό που ο ίδιος ο άλλος πράκτορας όριζε. Μια άλλη απαραίτητη διάσταση είναι η γεωγραφική διάσταση του εδάφους. Έτσι, μπορούμε να αναλύσουμε τη συγκυρία μιας περιοχής της μητρόπολης, καθώς μπορούμε να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το Rio Grande do Sul (μια επαρχία της Βραζιλίας), καθώς προσπαθούμε να κάνουμε μια παγκόσμια ανάλυση της πραγματικότητας του πολέμου ενάντια στο Ιράκ. Η ανάλυση απλώς δεν μπορεί να γίνει εκτός χρόνου και χώρου και ως εκ τούτου αυτές οι δύο διαστάσεις είναι θεμελιώδεις.

Απώτερος Στόχος

Ο απώτερος στόχος είναι άκαμπτος και καθιερώνει την κοινωνία που επιθυμεί κάποιος για το μέλλον. Στην περίπτωση του CAB, όπως επισημαίνεται στις αρχές μας, οι απώτεροι στόχοι είναι η κοινωνική επανάσταση και ο ελευθεριακός σοσιαλισμός. Στην περίπτωση ενός αναρχικού προγράμματος, θεωρούμε απαραίτητο να επισημάνουμε τα γενικά χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος, δηλαδή αυτό που προτείνουμε για την αυτοδιαχείριση και τον φεντεραλισμό στις τρεις σφαίρες. Ο απώτερος στόχος εδραιώνεται με την κατάκτηση της κοινωνίας από τις δυνάμεις του λαού και με τη νίκη της λαϊκής εξουσίας, μέσα από μια μακροπρόθεσμη επαναστατική διαδικασία. Αυτή η νίκη σημαίνει πολιτική δύναμη από την ομοσπονδιακή και επαναστατική μορφή και την κοινωνικοοικονομική αυτοδιαχείριση σε όλη την έκταση της απελευθερωμένης περιοχής.

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι φιναλίστ δεν πρέπει να συγχέονται με τη συνολική στρατηγική. Ο καθορισμός των στόχων που θέλουμε να επιτύχουμε επισημαίνεται από τις ιδεολογικές επιλογές που κάνουμε, έτσι ώστε οι αλλαγές στους γενικούς στόχους να συνεπάγονται ιδεολογικές αλλαγές, αλλά όχι απαραίτητα το ίδιο με τη στρατηγική. Επομένως, η αναθεώρηση της στρατηγικής δεν συνεπάγεται αλλαγή των αρχών. Ο ελευθεριακός σοσιαλισμός είναι ένας στόχος και η οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας είναι περισσότερο στον τομέα της στρατηγικής.

Αυτοί οι στόχοι θα εξαρτήσουν τη δημιουργία των στρατηγικών και των τακτικών μας, καθώς οι στόχοι που καθορίζουν τις στρατηγικές και αυτές καθορίζουν την τακτική. Αυτό είναι που οι αναρχικοί χαρακτήρισαν τη συνοχή μεταξύ μέσων και σκοπών. Αυτός ο απώτερος στόχος καθορίζεται από την ουτοπία.

Η ουτοπία είναι ένα άκαμπτο και μόνιμο στοιχείο. Είναι ένας τόπος που πρέπει να οικοδομηθεί, η έμπνευση που, με συγκεκριμένο τρόπο, εντοπίζει τον τελικό στόχο. Ο χώρος που πρέπει να οικοδομηθεί είναι μια σοσιαλιστική και ελευθεριακή κοινωνία, όπου η μορφή της κοινωνικής οργάνωσης για να ζει κανείς στη συλλογικότητα δεν θα προκύψει μέσα από αδικία, συστήματα προνομίων ούτε θα ανασυστήσει ένα κράτος. Μπορεί να μην φτάσουμε ποτέ σε αυτό, αλλά αυτός ο τόπος είναι αυτός που κατευθύνει τους στρατηγικούς στόχους και τον χρόνο του οργανισμού.

Γενική / Μόνιμη Στρατηγική

Η γενική / μόνιμη στρατηγική είναι άκαμπτη και χαρακτηρίζεται από γενικό σχεδιασμό που συντονίζει τους αντικειμενικούς στόχους (όπου θέλουμε να φθάσουμε) και τα μέσα που χρησιμοποιούνται, έτσι ώστε οι στόχοι αυτοί να προωθούνται σε σχέση με τις άλλες δυνάμεις που εμπλέκονται σε συγκρούσεις, ξεκινώντας από μια συγκεκριμένη στιγμής (που χαρακτηρίζεται από τις δομικές και συγκυριακές αναλύσεις). Στην περίπτωση του CAB, επισημαίνουμε ως γενική στρατηγική:

"Η γενική στρατηγική του αναρχισμού που υπερασπιζόμαστε βασίζεται στα λαϊκά κινήματα, στην οργάνωσή τους, στη συσσώρευση δύναμης και στην εφαρμογή προηγμένων μορφών αγώνα, με στόχο την επανάσταση και τον ελευθεριακό σοσιαλισμό. Αυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα από κοινού με τη συγκεκριμένη αναρχική οργάνωση η οποία, ενεργώντας ως καταλύτης / κινητήρας, ενεργεί από κοινού με τα λαϊκά κινήματα και παρέχει τις συνθήκες μετασχηματισμού. Αυτά τα δύο επίπεδα (των λαϊκών κινημάτων και της αναρχικής οργάνωσης) μπορούν ακόμη να συμπληρωθούν από ένα τρίτο επίπεδο, αυτό της τάσης, που προστίθεται σε περιοχές που σχετίζονται με λαϊκά κινήματα. Η στρατηγική της τάσης [γνωστή και ως ενδιάμεσο επίπεδο] στοχεύει στη δημιουργία και συμμετοχή σε λαϊκά κινήματα που υπερασπίζονται ορισμένες μεθοδολογικές και προγραμματικές αντιλήψεις μέσα σε αυτήν, έτσι ώστε να μπορούν να επισημάνουν έναν τελικό στόχο, ο οποίος τείνει στην κατασκευή της νέας κοινωνίας. "

Δηλαδή, η στρατηγική αυτή συνεπάγεται μια μακροχρόνια επαναστατική διαδικασία, με τον πρωταγωνιστή των καταπιεσμένων τάξεων, και με υψηλό επίπεδο αντιπαράθεσης (σε όλα τα επίπεδα, στρατιωτικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, νομικό και κυρίως ιδεολογικό) . Σε ένα αναρχικό πρόγραμμα, αυτό πρέπει να συζητηθεί λεπτομερέστερα για να χαρακτηρίσει το γενικό περίγραμμα αυτής της στρατηγικής. Γενικά, σε ένα πρόγραμμα, είναι σκόπιμο να επισημανθεί ένας χρόνος λίγο-πολύ αναμενόμενος για αυτό το σπουδαίο βήμα, δηλαδή για την υλοποίηση αυτών των στόχων.

Μπορούμε ακόμα να πούμε περισσότερα. Η στρατηγική αντιστοιχεί σε μια θεωρία των γενικότερων και αργών αλλαγών του συστήματος και μιας πολιτικής ρήξης που κατευθύνεται προς τις θεμελιώδεις δομές της κυριαρχίας. Τοποθετημένα σε αυτή την κατηγορία είναι ένας χαρακτηρισμός του συστήματος της κυριαρχίας, του καπιταλισμού και των δομών της δεσπόζουσας εξουσίας, του σκληρού πυρήνα που καθιερώθηκε από τον κοινωνικο-ιστορικό σχηματισμό. Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε ορίσει στρατηγική επαναστατικής λαϊκής εξουσίας. Υποθέτουμε ως συστατικά στοιχεία: τον πρωταγωνιστή των λαϊκών οργανώσεων, μια νέα πολιτική-κοινωνική άρθρωση, την επαναστατική ρήξη ως λαϊκή εξέγερση. Το σύνολο των στοιχείων συστηματικά και συνεκτικά συνδυάζεται με τους τελικούς στόχους: μια επανάσταση του σοσιαλιστικού και ελευθεριακού χαρακτήρα που περιλαμβάνει ένα μέτωπο των καταπιεσμένων τάξεων ως αντικείμενο αλλαγής. Εκεί βρίσκεται το αντικειμενικό πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει ένα σύνολο μέτρων και προτάσεων που αντιπροσωπεύουν το νόημα αυτής της κοινωνικής αναδιάρθρωσης.

Η μόνιμη στρατηγική μας είναι να οικοδομήσουμε τη λαϊκή εξουσία μέσα από τη δημιουργία (ή αναψυχή) ταξιαρχίας και αυτόνομων λαϊκών οργανώσεων και να προχωρήσουμε βήμα προς βήμα στον πρωταγωνιστή τους ως οργανωμένο λαό. Αλλά απλά μια δήλωση πρόθεσης δεν αρκεί για να εκπληρώσει το έργο της συμμετοχής και της αμφισβήτησης της ηγεμονίας αυτής της λαϊκής εξουσίας. Δεν πρόκειται μόνο για διάδοση των αρχών, αλλά και για επηρεασμό και διασφάλιση της λειτουργίας αυτών των οργανώσεων. Όσο πιο φιλελεύθεροι και σοσιαλιστές αυτοί οι οργανισμοί και τα κινήματα είναι εσωτερικά, τόσο περισσότερες ευκαιρίες το έργο μας θα έχει. Δηλαδή να έχουμε έναν λειτουργικό φεντεραλισμό ως τρόπο πολιτικής διαχείρισης. Αυτοδιαχείριση ως τρόπο κοινωνικοοικονομικής παραγωγής. αλληλεγγύη με άλλες ταξικές οργανώσεις και κινήματα · έχοντας εσωτερική δημοκρατία και υψηλό βαθμό λαϊκής συμμετοχής και διεξάγοντας τον αγώνα με τον πιο προηγμένο τρόπο για κάθε στάδιο του λαϊκού αγώνα. Με αυτό τον τρόπο θα οικοδομήσουμε την αναρχική ηγεμονία μέσα στα λαϊκά κινήματα που βρίσκονται υπό κατασκευή ή / και πρόοδο.

Βραχυπρόθεσμη στρατηγική

Η περιορισμένη χρονική στρατηγική είναι άκαμπτη εντός του προβλεπόμενου χρόνου και αποτελεί τη στρατηγική για ένα δεδομένο χρονικό διάστημα μικρότερη από την εποχή της γενικής στρατηγικής. Δεν είναι η γενική στρατηγική, επειδή ο χρόνος είναι πιο περιορισμένος και δεν είναι η τακτική, επειδή έχει χαρακτηριστικά πιο μόνιμα και λιγότερο ευέλικτα και όχι απλώς λειτουργικά. Περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο στάδιο, λιγότερο από το γενικό στρατηγικό στάδιο και μεγαλύτερο από το στάδιο μιας περιορισμένης σειράς τακτικών.

Συνδέεται με ταχύτερες αλλαγές και δεν μπορεί να περιοριστεί στο πεδίο της τακτικής. Αντιστοιχεί στην ανάλυση συγκεκριμένου κοινωνικού σχηματισμού στο τρέχον στάδιο ανάπτυξής του, προκειμένου να εξετάσει τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις δυνατότητές του. Αυτό είναι να βρούμε μια λογική απάντηση σε μια προηγούμενη δήλωση που είπε: «Υπάρχει μόνο μία στρατηγική, ποιες αλλαγές στις μετατοπίσεις του χρόνου είναι οι τακτικές». Δεν αλλάζουν μόνο οι τακτικές, αλλά και ορισμένες πτυχές ή ζώνες της στρατηγικής. Η στρατηγική σχεδιάζεται με την άρθρωση και τη συνεχή αλληλεπίδραση με την τακτική.

Με αυτή την κατηγορία κάνουμε ορισμούς για το χαρακτήρα της σκηνής (ή της φάσης), όπου συλλέγουμε περιγραφικά και αναλυτικά στοιχεία που "κόβουν" ιστορικές περιόδους και ενημερώνουν τα μοντέλα λειτουργίας του συστήματος στην ιστορική του δυναμική. Το ελάχιστο πρόγραμμα από αυτή την άποψη συμφωνεί με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κυρίαρχο μοντέλο και τη συσσώρευση ανταγωνιστικών δυνάμεων για την κατασκευή μιας ελευθεριακής εναλλακτικής λύσης.

Μπορεί να είναι ότι με το ελάχιστο πρόγραμμα έχουμε μια ζώνη συναίνεσης με τους κλάδους του αριστερού καταυλισμού, ο οποίος από μόνο του δεν αποτελεί πρόβλημα. Αυτό που δεν μπορεί να λείπει ως στοιχεία διάκρισης και ορισμού είναι οι γενικές γραμμές που θα περιγράψουν το προφίλ μας στην πολιτική πρακτική και τα αντίστοιχα καθήκοντά της μέσα στα σχέδια και τους όρους που οριοθετούμε στο σημερινό στάδιο. Μέσα στο ευρύ πλαίσιο ενός ελάχιστου προγράμματος που συγκεντρώνει τον αγώνα κατά του κυρίαρχου μοντέλου, η στρατηγική μας ξεκινάει από πού είμαστε και τι κάνουμε, να διαμορφώσουμε προτεραιότητες και σχέδια ανάπτυξης, να διαμορφώσουμε συμμαχίες και να δημιουργήσουμε πιο αποφασιστικές κοινωνικές δυνάμεις.

Αυτό είναι μέρος της συνολικής στρατηγικής, αλλά περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο τομέα. Η δυνατότητα αλλαγής είναι μεγαλύτερη από τη γενική στρατηγική και λιγότερο από την τακτική. Είναι γενικές γραμμές σε ένα συγκεκριμένο πεδίο δραστηριότητας που τροφοδοτούν το πρόγραμμα εργασίας για μια ορισμένη περίοδο. Για παράδειγμα, έχουμε μια γενική στρατηγική για την επίτευξη του ελευθεριακού σοσιαλισμού και μια πιο στενή στρατηγική στον τομέα της υγείας, η οποία διαλόγου με τη γενική στρατηγική. Ενεργώντας μέσα στους αγώνες του τομέα της υγείας θα χρησιμοποιήσουμε διάφορες τακτικές.

Αυτή είναι η μόνιμη στρατηγική μας, επισημαίνουμε μια συγκεκριμένη φέτα στο χρόνο. Δηλαδή, χρονοδιαγράμματα. Για πολύ βραχυπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα (το οποίο είναι ακριβές χρονικό διάστημα = 2 έτη) και βραχυπρόθεσμα (= 4 έτη), όπου θα εφαρμόσουμε τη στρατηγική μας. Σε αυτή τη συντομότερη και πιο ορατή χρονική περίοδο (δηλαδή πού και πότε μπορούμε να εφαρμόσουμε τον προγραμματισμό μας), θα ορίσουμε τους κεντρικούς στόχους, τους καθοριστικούς παράγοντες των μεταβολών και των μεταβολών μακροπρόθεσμα και την κατάλληλη αυτονομία λήψης αποφάσεων από τον φεντεραλιστικό μηχανισμό. Σε αυτή τη συντομότερη μορφή στρατηγικής δίνουμε το όνομα που αντανακλά την έννοια της περιορισμένης χρονικής στρατηγικής (που εφαρμόζεται σε αυτούς τους περιορισμένους χρόνους).

Τακτική

Οι τακτικές είναι ευέλικτες και διαθέτουν αυτονομία και συνιστούν μια δράση ή ένα σύνολο δράσεων στιγμιαίας φύσης που έχουν ως στόχο την προώθηση της περιορισμένης στρατηγικής και, συνεπώς, της γενικής στρατηγικής. Είναι πολύ πρακτικοί και συγκεκριμένοι και "μιλούν" για την καθημερινότητα της οργάνωσης και την πολιτική της πρακτική.

Αποτελείται από το σχέδιο δράσης που πρέπει να υλοποιηθεί ως στόχος της οργάνωσης για βραχυπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Λειτουργεί σε αυτό το ιστορικό παρόν, από τα συγκεκριμένα προβλήματα και συγκρούσεις. Στο σημείο αυτό επισημαίνουμε τις οργανωτικές λύσεις και τη γενική τακτική, δηλαδή τις συμφωνίες, τις έννοιες, τα κριτήρια εργασίας και τους στόχους που θα εκφράσουν τη μαχητικότητα ως ενιαία πολιτική δέσμευση κατά τη διάρκεια της δράσης. Η εκτέλεσή του και τα καλά ή κακά του αποτελέσματα εξαρτώνται, ως εκ τούτου, από μια παγκόσμια ή / και αλληλεγγύη άποψη των συντρόφων πέρα ​​από τον τόπο εισαγωγής ή συγκεκριμένης αποστολής. Αυτή είναι η φύση μιας πολιτικής οργάνωσης. Αν δεν είναι σε θέση να συγκεντρώσει τη δύναμη σε διαφορετικές γραμμές, αποδυναμώνει το συνεταιριστικό της σύμφωνο και καταλήγει να χάνεται με αδύναμες ενέργειες.
Προκειμένου να προχωρήσουμε από τη στρατηγική μας έως ότου φτάσουμε στον τελικό μας στόχο, θα πρέπει να ασχοληθούμε με βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ενδιάμεσα προϊόντα που αποτελούν μέρος του δρόμου που χτίζουμε. Η οργάνωση της κοινωνικής μαχητικότητας στις τάσεις, για παράδειγμα, είναι κάτι τακτικό που μπορεί να ταιριάζει ή να μην ταιριάζει στην ίδια στρατηγική, αλλά μόλις εγκριθεί, μπορεί να διαρκέσει για χρόνια και να είναι απλώς μια τακτική. Αυτές οι ενέργειες που συνδέονται με αυτούς τους στόχους, που ονομάζονται τακτικές, πρέπει να συμβαδίζουν με τους γενικούς στόχους και, συνεπώς, με τη συνολική στρατηγική. Πρέπει να εκτελούνται με βάση τις ίδιες αρχές, αλλά με επαρκή ευαισθησία να αντιλαμβάνονται την ευγενέστερη τους ευελιξία υπό την έννοια της αλλαγής των διαφόρων τακτικών σύμφωνα με τη στρατηγική κατασκευή που θα κάνει διάλογο με τη συγκυρία στην οποία εισάγεται.

Στόχοι και μέσα

Η τακτική πρέπει να εξαρτάται από την περιορισμένη χρονική στρατηγική, η οποία πρέπει να εξαρτάται από τη γενική στρατηγική, η οποία πρέπει να εξαρτάται από τους τελικούς στόχους.
Δεν συμβαίνει ότι «οι άξονες που δικαιολογούν τα μέσα», αλλά μάλλον ότι οι άξονες πρέπει να καθορίσουν τα μέσα (στρατηγικές, τακτικές κλπ.).
Αυτή είναι μια συνοχή που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε. Αυτό που κάνουμε σήμερα συμβάλλει στο σημείο όπου θα φτάσουμε αύριο.