user preferences

Η τσιφλικοποίηση των Μετεώρων

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Λαϊκοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση author Thursday April 05, 2018 19:56author by Πυρήνας Αναρχικών Κομμουνιστών Καλαμπάκαςauthor email anarxokommounistes_kalampakas at espiv dot net Report this post to the editors

Στον θεσσαλικό κάμπο, ακόμα και σήμερα, η φεουδαρχία επιβιώνει κατά τόπους. Γιατί, ως φεουδαρχική και μόνον, μπορούμε να θεωρήσουμε την άτυπη, μα απόλυτα υπαρκτή, ιδιοκτησιακή κατοχύρωση των δημόσιων γαιών και δασών προς όφελος ορισμένων νεο-ολιγαρχών, οι οποίοι κρατούν ή επιχειρούν να κρατήσουν ζωντανούς τους δεσμούς τους με το επίσημο φεουδαρχικό παρελθόν τους. Οι νεοτσιφλικάδες αυτοί είναι συγκεκριμένοι. Είναι τα μοναστήρια και ο κλήρος, είναι οι απόγονοι των προεστών, οι τωρινοί μεγαλογαιοκτήμονες, καθώς και επιφανή στελέχη της τοπικής πολιτικής ελίτ, μέλη κομματικών σχηματισμών.
81686ac5a02a786d32fb60278217b1fa.jpg

Να τελειώνουμε με τα κατάλοιπα της φεουδαρχίας και τους νεοτσιφλικάδες

Λίγα λόγια για την τσιφλικοποίηση των Μετεώρων

Στις 25/4/2017 μόλις λίγες μέρες πριν τη σύγκληση του Περιφερειακού Συμβουλίου, οι πολίτες της Καλαμπάκας ανακάλυψαν πως το συμβούλιο θα γνωμοδοτούσε για ένα ήδη κατατεθειμένο Προεδρικό Διάταγμα που αφορά τα Μετέωρα και ακριβέστερα το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Ο δήμαρχος Καλαμπάκας, Χ. Σινάνης, απέκρυπτε συνειδητά για άγνωστο χρονικό διάστημα την ύπαρξη του Π.Δ. Πάντως, λίγο-πολύ, οι θέσεις του για το εν λόγω ζήτημα είναι γνωστές ήδη από το 2014. Συγκεκριμένα, συμφωνούσε μέσω επιστολής του με τις απαγορεύσεις που είχε συντάξει η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Τρικάλων, Ματζανά.

Τι ορίζουν, λοιπόν, αυτές οι απαγορεύσεις για το χώρο των Μετεώρων; Υπαγορεύουν: α) την απομάκρυνση των αυτοαπασχολούμενων μικροπωλητών, β) την απαγόρευση αθλητικών-ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων (βλ. αναρρίχηση και άλλα extremesports), γ) την απαγόρευση λήψης φωτογραφιών και βιντεοσκόπησης, δ) την απαγόρευση του ελεύθερου camping, ε) την εκδίωξη όσων διατηρούν μικροεκτάσεις εντός της αδόμητης ζώνης.

Το συγκεκριμένο Π.Δ. επισφραγίζει και ισχυροποιεί την επικυριαρχία του κλήρου σε ένα ολόκληρο φυσικό τοπίο, που ουσιαστικά καθίσταται φέουδο στα χέρια των ρασοφόρων. Αυτές οι μεθοδεύσεις αποσκοπούν στη μετατροπή των Μετεώρων σε ένα άβατο, για το οποίο τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν τα μοναστήρια. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η εκκλησία είναι από τα ισχυρότερα κεφάλαια στη χώρα κατέχοντας αμύθητες αφορολόγητες περιουσίες, κινητής και ακίνητης ιδιοκτησίας, οι οποίες ανάγονται στο μακρύ παρελθόν και εδράζονται κατά βάση σε αυτοκρατορικά χρυσόβουλα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, σε διατάγματα της τότε οθωμανικής εξουσίας και σε κομπρεμί με χούντες, δικτατορίες και στελέχη της μεταπολιτευτικής κρατικής ελίτ. Με λίγα λόγια, μιλάμε για καταχρηστική ιδιοποίηση δημόσιου-κοινοτικού πλούτου με την αρωγή της εκάστοτε εξουσίας. Αυτόν τον ρόλο, άλλωστε, επιτελούσε διαχρονικά η εκκλησία και συνεχίζει ακάθεκτη και σήμερα. Αποτελεί δεκανίκι της εκάστοτε εξουσίας, με σκοπό τη συμβολή στη διαιώνιση της υποτέλειας των από τα κάτω, ώστε να μην κλονίζονται τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ακόμα, μετατοπίζει την εστίαση από τον υλικό κόσμο, στο ιδεαλιστικό κατασκεύασμα μεταφυσικής έμπνευσης της μεταθανάτιας, παραδείσιας ή κολάσιμης ζωής, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζει τους από τα κάτω από τις υλικές συνθήκες της οικονομικής εκμετάλλευσης και πολιτικής ανελευθερίας και καταπίεσης που βιώνουν, από τους εγκόσμιους δυνάστες τους.

Στο φλέγον ζήτημα των Μετεώρων εμφανίζονται τακτικά κατευθυνόμενες αντιδραστικές φωνές που υποστηρίζουν την αποστείρωση και την τσιφλικοποίηση των Μετεώρων. Όπως και στο παρελθόν υπήρχαν λακέδες των τσιφλικάδων που επικροτούσαν ανοιχτά –ή και όχι- την ασυδοσία των προεστών, έτσι και σήμερα στρατευμένες πένες των μοναχών και της τοπικής εξουσίας, μέσα από ΜΜΕ της περιοχής (βλ. Stagon News και Μετεώρων Λιθόπολις) και δημοτικά συμβούλια αβαντάρουν την ολοκληρωτική παράδοση των Μετεώρων στα μοναστήρια και τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, σε ένα περιβάλλον συνεργασίας, αλλά και ανταγωνισμού μεταξύ των μοναστηριών, των τουριστικών επιχειρήσεων και των ξενοδοχειακών μονάδων. Η σαθρή επιχειρηματολογία αυτών των στρατευμένων φωνών της κληρικαλιστικής αντίδρασης στηρίζεται σε έναν βαθύτατο συντηρητισμό και πουριτανισμό, ο οποίος αντανακλάται άλλωστε και στην υπόσταση του ίδιου του μοναστικού κέντρου, το οποίο οι ίδιοι υπερασπίζονται μετά μανίας. Διατείνονται πως τα Μετέωρα αποτελούν ανέγγιχτο και αποκλειστικό φυλάκιο υπεράσπισης του ελληνικού έθνους και της ορθόδοξης πίστης, γι’ αυτό και «πρέπει» να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Η θέση τους αυτή, θεωρείται από τους ίδιους ως θέσφατο και αυτονόητα, κοινώς παραδεκτή από όλους. Στο όνομα όμως της πατρίδας και του χριστιανισμού συντελέστηκε αυτή η αλόγιστη κλοπή δημόσιου πλούτου και η συνακόλουθη μετατροπή του φυσικού τοπίου σε κτήμα των μοναστηριών.

Η επίκληση στην ιερότητα και στη διαφύλαξη, μέσα από σειρά απαγορεύσεων, των Μετεώρων βρίσκεται ενώπιον εσωτερικών αντιφάσεων και παραδοξοτήτων. Τα λόγια τους έρχονται σε σύγκρουση με τις πράξεις τους. Η προστασία του φυσικού τοπίου, όχι μόνο δε διαφυλάσσεται, αλλά υποσκάπτεται συστηματικά μέσω των παράνομων εκβραχισμών, των ανεγέρσεων ορόφων, των εσωτερικών και εξωτερικών ανακαινίσεων σε μονές, των διανοίξεων νέων ασφαλτόδρομων και διαπλατύνσεων των ήδη υφιστάμενων, των περιτοιχίσεων και των εκχερσώσεων δασικών εκτάσεων, καθώς και των κατασκευών χώρων στάθμευσης δίπλα από τα μοναστήρια. Από το πλήθος των κατασκευαστικών εργασιών, παράγονται μπάζα, απόβλητα και υπολείμματα σοβάδων, τα οποία καταλήγουν στα μονοπάτια, τα βράχια και τα δάση των Μετεώρων, δημιουργώντας μια ιδιότυπη χωματερή με επιβλαβείς συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον. Όλα αυτά γίνονται για την εξυπηρέτηση των εκατομμυρίων τουριστών, που πρόκειται να αποθέσουν τον οβολό τους στα παγκάρια των μονών και στους πάγκους που αυτές διατηρούν για την πώληση των θρησκευτικών τους σουβενίρ.Τέλος, τα μοναστήρια διατηρούν υπό την κυριότητά τους, ως άλλοι φεουδάρχες, τεράστιες δασικές εκτάσεις και βοσκοτόπια, τα οποία νοικιάζουν σε ιδιοκτήτες μεγάλων κτηνοτροφικών μονάδων.

Λίγα λόγια για την καταπάτηση του δάσους “Μπάρμπα” στο Ελάφι Καλαμπάκας

Στις 4/9/2017 συνεργείο υλοτόμων με την επικουρία 80 μπάτσων βάλθηκαν να απλώσουν τα ξερά τους και να προχωρήσουν στην υλοτόμηση του δάσους “Μπάρμπα” στο Ελάφι Καλαμπάκας, το οποίο παραμένει ελεύθερο και ανέγγιχτο εδώ και 40 χρόνια, χάρη στα καίρια αντανακλαστικά των κατοίκων της περιοχής, που έχουν μπλοκάρει από το 1968 κάθε προσπάθεια κατακρεούργησης του δάσους από ιδιώτες. Τον τελευταίο καιρό έχουν εμφανιστεί ορισμένοι διεκδικητές του δάσους, με καταβολές από γνωστά αστικά τζάκια της περιοχής, στους οποίους συγκαταλέγεται και επιφανής βουλευτής του Σύριζα Τρικάλων, οι οποίοι αυτόκλητα λογαριάζουν τους εαυτούς τους ως «νόμιμους» κατόχους του δάσους. Για να ξετυλίξουμε όλο το κουβάρι αυτής της υπόθεσης, πρέπει να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν της οθωμανοκρατίας (έστω και αν θεωρούμε πως αυτός ο όρος δεν είναι πολιτικά εντελώς δόκιμος, καθώς η άρχουσα κάστα της εποχής δεν ήταν αποκλειστικά και μόνο οθωμανικής καταγωγής, βλ. Έλληνες προύχοντες και προεστοί). Με την αποχώρησή τους από τον ελλαδικό χώρο, οι οθωμανικές αρχές παραχώρησαν δασικές εκτάσεις, αλλά και χωράφια και βοσκοτόπια, στους προεστούς της περιοχής, παρέχοντάς τους δικαιώματα χρήσης, αλλά όχι κυριότητας. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα, καθώς το ιδιοκτησιακό καθεστώς των γαιών, επί της ουσίας μεταβιβάστηκε από τον έναν αφέντη στον άλλο, διατηρώντας την εκμετάλλευση των άκληρων και υποτελών μαζών. Με το πέρασμα των χρόνων όμως, αυτό το άτυπο καθεστώς καταχρηστικής και κληρονομικής ιδιοκτησίας των γαιών , δεν έχει θιχτεί ούτε στο παραμικρό.

Οι σύγχρονοι τσιφλικάδες θέλουν να επιβάλλουν την πυγμή τους σε μια ολόκληρη τοπική κοινότητα, επικαλούμενοι την καταγωγή τους από τους τότε προεστούς, αυτούς που ζούσαν δηλαδή από τον κάματο των φτωχών, τους οποίους ξεζούμιζαν για ένα πιάτο φαγητό. Αυτό το κληρονομικό «δικαίωμα» επιβολής έρχονται να πραγματώσουν με τη βοήθεια των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, κοινώς την αστυνομία, αποσκοπώντας στην τρομοκράτηση των κατοίκων του Ελαφιού. Οι απόγονοι των προεστών θέλουν να ρημάξουν τη φύση προς ίδιον όφελος. Όμως συνάντησαν τις αντιστάσεις των κατοίκων του χωριού, οι οποίοι έσπευσαν να υπερασπιστούν τον φυσικό πλούτο της περιοχής τους από τις καπιταλιστικές ορέξεις όσων επιβουλεύονται την ακεραιότητά του. Ο Σύριζα όμως, δεν το έβαλε κάτω. Προσπάθησε να κάνει, αυτό που πράττει από τότε που ανέλαβε την κρατική διαχείριση. Να εξαγοράσει δηλαδή τη λαϊκή συναίνεση με κούφια λόγια και υποσχέσεις για την υποτιθέμενη ευημερία του συνόλου, απονεκρώνοντας τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Στην πραγματικότητα όμως, αποτελεί το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, που μασκαρεύτηκε με προοδευτικό και ανθρωπιστικό προσωπείο.

Για μας η φερόμενη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση δεν μπορεί επ’ ουδενί να μεταρρυθμίσει το κράτος και τον καπιταλισμό, οδηγώντας το σύστημα προς μια πιο «ανθρώπινη» τροχιά. Είναι ο ίδιος ο πυρήνας του κράτους και του κεφαλαίου, που θεσμικά και δομικά ορίζει την εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης από άνθρωπο, την καταπίεση και την κυριαρχία του κράτους εις βάρος ολόκληρης της κοινωνικής πλειοψηφίας, με σκοπό την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Μεριμνά δηλαδή για τα συμφέροντα των λίγων εις βάρος των πολλών. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις και συνδιαλλαγές των από τα κάτω με όργανα της εξουσίας, θα τους βρίσκουν πάντοτε ζημιωμένους. Αποτελούν πράξεις ειρήνευσης με τον ταξικό μας εχθρό. Τα αρνιά δε ζητούνε προστασία από τον λύκο. Αυτήν την ωμή πραγματικότητα βίωσαν και οι κάτοικοι του Ελαφιού, όταν εξαπατήθηκαν από τις θολές υποσχέσεις των στελεχών του Σύριζα, οι οποίοι όχι μόνο τις διέψευσαν, αλλά μόλις μετά από δύο μέρες έστειλαν διμοιρίες μπάτσων για να προχωρήσουν ανέφελα οι διεργασίες υλοτόμησης. Οι βουλευτές του Σύριζα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον κρατικό τους θώκο, ώστε να καρπωθούν την περιουσία, που κατ’ εμάς θα έπρεπε να ανήκει στην κοινότητα, με όρους κοινοκτημοσύνης και αυτοδιαχείρισης, όντας με αυτόν τον τρόπο πραγματικά δημόσια, κοινοτική και διαθέσιμη για την εξυπηρέτηση των αναγκών του συνόλου και όχι των λίγων. Την εξαγορά της συνείδησης των εκμεταλλευόμενων επιχείρησε να κατοχυρώσει με μια επίδειξη τυχοδιωκτισμού και η Χρυσή Αυγή, η οποία ως ανοιχτά δηλωμένο φασιστικό μόρφωμα, αποτελεί την πιο επιθετική εφεδρεία του κεφαλαίου, αλλά και εχθρό όλων των καταπιεσμένων.

Στον θεσσαλικό κάμπο, ακόμα και σήμερα, η φεουδαρχία επιβιώνει κατά τόπους. Γιατί, ως φεουδαρχική και μόνον, μπορούμε να θεωρήσουμε την άτυπη, μα απόλυτα υπαρκτή, ιδιοκτησιακή κατοχύρωση των δημόσιων γαιών και δασών προς όφελος ορισμένων νεο-ολιγαρχών, οι οποίοι κρατούν ή επιχειρούν να κρατήσουν ζωντανούς τους δεσμούς τους με το επίσημο φεουδαρχικό παρελθόν τους. Οι νεοτσιφλικάδες αυτοί είναι συγκεκριμένοι. Είναι τα μοναστήρια και ο κλήρος, είναι οι απόγονοι των προεστών, οι τωρινοί μεγαλογαιοκτήμονες, καθώς και επιφανή στελέχη της τοπικής πολιτικής ελίτ, μέλη κομματικών σχηματισμών. Όσο οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε πολιτικούς μεσσίες, όσο εμπιστεύονται με σχεδόν θρησκευτικό ζήλο την αστική νομοθεσία και δικαιοσύνη, όσο ελπίζουν στον κοινοβουλευτισμό και την συνδιαλλαγή με τους από τα πάνω, τόσο θα βιώνουν την ήττα και την απογοήτευση. Δεν μπορούμε να δεχτούμε το τέλος της ιστορίας που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι κυρίαρχοι, για να αποδεχόμαστε παθητικά την εξαθλίωση που προδιαγράφουν οι υπάρχουσες κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις, ειδικά εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης. Οι ακηδεμόνευτοι, συλλογικοί, κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση των από τα κάτω, μπορούν να ανοίξουν δρόμους για μερικές νίκες των καταπιεσμένων, εντάσσοντας την καθημερινή μας πάλη, σε όποια πτυχή του κοινωνικού πεδίου και αν εκτυλίσσεται, ως οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικού αγώνα για την πανανθρώπινη χειραφέτηση από τα δεσμά του κράτους και του κεφαλαίου. Η κοινωνία της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης, της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλοβοήθειας και της κοινοκτημοσύνης, για την οποία αγωνιζόμαστε, επιδιώκουμε να επαναπροσδιορίσει τη σχέση ανθρώπου και φύσης, σε ενιαία μια οικολογική συνύπαρξη, λογαριάζοντας τη φύση και τον άνθρωπο, ως οργανικούς κρίκους του οικοσυστήματος, τη στιγμή που ο καπιταλισμός έχει ισοπεδώσει την φύση και το περιβάλλον στα πλαίσια της συνεχούς εμπορευματοποίησης για την ακόρεστη αναπαραγωγή του κεφαλαίου.

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΦΥΣΗ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΟΤΣΙΦΛΙΚΑΔΩΝ

ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΟ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Πυρήνας Αναρχικών Κομμουνιστών Καλαμπάκας

Related Link: http://www.facebook.com/AnarxokommounistesKalampakas
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]