Διεθνιστικός ταξικός αγώνας

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Αντιφασισμός | Ανακοίνωση Τύπου

Donnerstag Dezember 13, 2018 18:30

by Αντιρατσιστική Ομάδα Αλβανών Μεταναστών

Ο αγώνας ενάντια σεφασισμό-εθνικισμό

Για μας η λογική της διεθνιστικής αλληλεγγύης βασίζεται στην διαμόρφωση δικτύων μεταξύ ομάδων και συλλογικοτήτων σε διάφορες χώρες, ειδικά στα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν έρθει σε ρήξη με το πνεύμα του εθνικισμού και του πατριωτισμού, και που έχουν σαν απώτερο σκοπό του κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αναλωθούμε στις “ιστορικές αλήθειες του παρελθόντος” αλλά στα ζητήματα του άμεσου και μακρινού μέλλοντος έχοντας ως αφετηρία τους συλλογικούς κοινούς μας αγώνες.

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό και τον εθνικισμό είναι πάνω απ ‘όλα ένας διεθνιστικός ταξικός αγώνας.

Αυτές τις μέρες, στην Λευκίμμη της Κέρκυρας έλαβε χώρα μια στυγερή, θρασύδειλη, βάρβαρη, ρατσιστική δολοφονία ενός μετανάστη εργάτη γης από την Αλβανία. Πρόκειται για τον 63χρονο οικογενειάρχη Πετρίτ Ζίφλε. Θρασύδειλη, γιατί ο δολοφόνος τον πυροβόλησε πισώπλατα αφού του είχε στήσει καρτέρι, έτσι όπως κάνουν οι δειλοί δολοφόνοι χρυσαυγίτες. Βάρβαρη γιατί τον πέταξε σε ένα χαντάκι χωρίς να σεβαστεί το άψυχο σώμα του. Φαίνεται ότι το εθνικιστικό παραλήρημα που έχει αναζωπυρωθεί τελευταία με αφορμή την ονομασία της Μακεδονίας, αλλά και ύστερα από την δολοφονία του εθνικιστή Κατσίφα από την αλβανική αστυνομία, στο οποίο συνέβαλαν με «συνέπεια» και αφοσίωση τα ΜΜΕ ήταν αρκετά για να οπλίσουν το χέρι του δολοφόνου τρέφοντας το εκδικητικό του μίσος.

Είναι γεγονός ότι δεν είναι πρώτη φορά που είμαστε μάρτυρες αυτών των απάνθρωπων και βάρβαρων δράσεων. Η λίστα με τους δολοφονημένους μετανάστες από τα χέρια τον φασιστών, αστυνομικών αλλά και εθνικοφρόνων Ελλήνων πολιτών είναι μακρά ξεκινώντας από τις αρχές του ‘90 μέχρι και σήμερα. Θύματά τους οι απλοί εργάτες μετανάστες που παλεύουν για ένα μεροκάματο, ανυπεράσπιστοι απέναντι στις ορέξεις των αφεντικών, εκτεθειμένοι στην άγρια εκμετάλλευση και την μαύρη εργασία.

Ωστόσο αν αποδίδουμε αυτές τις δολοφονίες μονάχα σε ένθερμους υπερασπιστές και οπαδούς της Χρυσής Αυγής, αστυνομικούς και μη, προφανώς σφάλουμε. Οι ρίζες είναι βαθύτερες και στέρεες στις οποίες βασίστηκε η δράση και η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής. Και είναι βέβαιο ότι και πριν η Χρυσή Αυγή βγάλει το κεφάλι από τη τρύπα της, η καλλιέργεια και η επικράτηση ενός κλίματος ξενοφοβίας από τους κρατικούς μηχανισμούς και τα ΜΜΕ, κοινωνικού ρατσισμού και κοινωνικών διακρίσεων, κρατικής καταστολής με την ανοχή της κοινής γνώμης, ήταν και εξακολουθούν να είναι βασικές πρακτικές που υφίστανται καθημερινά οι μετανάστες. Ο σκοπός αυτών είναι ο έλεγχος της μετανάστευσης φτάνοντας συχνά στο σημείο σωματικής εξόντωσης, διασφαλίζοντας την κοινωνική ασφάλεια από την εξωτερική και εσωτερική απειλή, αλλά και την οικονομική εκμετάλλευση και την υποδούλωση τους.

Το πνεύμα του εθνικισμού και του εθνικιστικού παραληρήματος δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο. Βασίζεται στην διαχρονική διατήρηση και ενίσχυση του εθνικού κορμού ο οποίος αποτελούσε έναν από τους τρεις πυλώνες που χαρακτήριζαν το πνεύμα του νεοελληνισμού. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Παρόλο που αυτό το τρίπτυχο συνδέεται με τις εποχή των δύο δικτατοριών και αποτελούσαν την ιδεολογική τους βάση, αυτά διέπουν σε ένα μεγάλο βαθμό τον κυρίαρχο πνεύμα που επικράτησε και μετά το 74. Για να υφίσταται ένα συμπαγές έθνος με ομοιογένεια, που σημαίνει ότι οποιαδήποτε εθνοτική ή θρησκευτική ιδιαιτερότητα θα πρέπει να πεταχτεί έξω από τα σύνορα ή στην καλύτερη περίπτωση να αφομοιωθεί, αυτοί οι τρεις πυλώνες θα πρέπει να βρίσκονται σε πλήρη αρμονία. Ο ένας στηρίζει τον άλλον. Η διαταραχή της αρμονίας σημαίνει απώλεια ή και διαταραχή της εθνικής ή θρησκευτικής συνείδησης, σημαίνει απώλεια ή μαρασμό της πατριαρχικής εξουσίας. Επομένως όλες οι συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας βρίσκουν έκφραση και ταλαντεύονται ανάμεσά σε αυτούς. Υπό αυτή την οπτική γωνία, ο ερχομός των μεταναστών εργατών και οικογενειών τους θεωρείται απειλή για τον εθνικό κορμό, όπως θεωρείται απειλή η κάθε κοινωνική οργανωμένη πολιτική ομάδα ή κοινότητα που αμφισβητεί στην πράξη την έννοια του έθνος και ενστερνίζεται τον διεθνισμό. Επίσης οι κοινωνικές ομάδες που υιοθετούν διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς θεωρούνται απειλή που ενδέχεται να αμφισβητήσει τις παραδοσιακές μορφές μιας πατριαρχικής οικογένειας. Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές από την Μέση Ανατολή, Νότια Ασία και Βόρεια Αφρική επίσης αποτελούν απειλή ως “θρησκευτικά άλλοι”. Δυστυχώς αυτό το τρίπτυχο είχε οπλίσει τα χέρια των δολοφόνων του Ζακ, του Λουκμάν, του Φύσσα, του Γρηγορόπουλου, του Ζίφλε όλων αυτών που θεωρούνται ιδεολογικά, φυλετικά, εθνικά, σεξουαλικά, θρησκευτικά διαφορετικοί και επικίνδυνοι για την υπόλοιπη κοινωνία, επικίνδυνοι γιατί μολύνουν και υποσκάπτουν την ισορροπία του συμπαγούς τρίπτυχου.

Κάθε χώρα, ειδικά στα Βαλκάνια, στηρίζει και καλλιεργεί τον δικό της εθνικό κορμό. Έτσι βασίζονται για παράδειγμα στο πνεύμα του “αλβανισμού” ή του “πανσλαβισμού”, στο δικά τους δίπτυχα ή τρίπτυχα. Αναζητούν στα βάθη του ιστορικού παρελθόντος το δικό τους “εθνικό δίκαιο”, βγάζοντας στην επιφάνεια αδικίες, γεγονότα, ιστορικά δεδομένα και τα χρησιμοποιούν σαν τεκμήρια για την ιστορική τους δικαίωση. Ωστόσο είναι αναμφίβολο ότι αυτό ανοίγει το δρόμο για την καλλιέργεια του μίσους απέναντι στους άλλους λαούς, υιοθετώντας τα δικά τους εθνικιστικά αφηγήματα και το εθνικιστικό παραλήρημα.

Είναι βέβαιο ότι απέναντι σε αυτό το πνεύμα, σε οποιαδήποτε χώρα και αν βρίσκεται και και καλλιεργείται, αποτελούμε μια πραγματική απειλή, έχοντας ασπαστεί το πνεύμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Ας είμαστε ρεαλιστές. Τα λόγια περί συμφιλίωσης των λαών είναι πολιτικάντικες δημαγωγίες που εξυπηρετούν άλλους πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς των κρατών και κυβερνήσεων. Από την μια μιλούν για συμφιλίωση και από την άλλη σκάβουν στους λαβύρινθους των ιστορικών γεγονότων με την λογική να εδραιώσουν και να ενισχύσουν τον εθνικό κορμό. Για μας η λογική της διεθνιστικής αλληλεγγύης βασίζεται στην διαμόρφωση δικτύων μεταξύ ομάδων και συλλογικοτήτων σε διάφορες χώρες, ειδικά στα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν έρθει σε ρήξη με το πνεύμα του εθνικισμού και του πατριωτισμού, και που έχουν σαν απώτερο σκοπό του κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αναλωθούμε στις “ιστορικές αλήθειες του παρελθόντος” αλλά στα ζητήματα του άμεσου και μακρινού μέλλοντος έχοντας ως αφετηρία τους συλλογικούς κοινούς μας αγώνες.

Αντιρατσιστική Ομάδα Αλβανών Μεταναστών στην Αθήνα