user preferences

New Events

Βαλκανικές Χώρες

no event posted in the last week
Recent articles by Blackbatmarx
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Βαλκανικές Χώρες Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος

Ποτέ δεν θα ξε&... Jul 13 18 by antifanakata

Οι διακρατικ ... Apr 10 18 by Πέλοτο

Οι προλετάρι ... Feb 27 18 by Αναρχική Ομοσπονδία

Μακεδονικό: Παγκόσμια οπτική - ιστορική διάσταση

category Βαλκανικές Χώρες | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Γνώμη / Ανάλυση author Tuesday February 05, 2019 22:35author by Blackbatmarx Report this post to the editors

Στην Ελλάδα ειδικά, ο φασισμός έχει ένα επιπλέον όπλο που λέγεται Μακεδονικό το οποίο δημιουργήθηκε λόγω των ειδικών ιστορικών συνθηκών του εμφυλίου και της εκστρατείας της ντροπής των αρχών της δεκαετίας του 90. Αυτή η ιδιαιτερότητα δεν αλλάζει σε τίποτα την ουσία του. Όπως παντού έτσι κι εδώ οι φασίστες και οι εθνικιστές στο όνομα του έθνους είναι οι νεκροθάφτες του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Είναι ακόμη πιο σιχαμένοι από τους φασίστες του 30 και πολύ πιο επικίνδυνοι. Σε αντίθεση με το 30, ο αγώνας για να τους συντρίψουμε είναι πια συνυφασμένος και με τον αγώνα να σώσουμε τον πλανήτη.
img014.jpg

Το Μακεδονικό με παγκόσμια οπτική και σε ιστορική διάσταση

Το παρακάτω κείμενο είναι μία απόπειρα να προσεγγίσει το Μακεδονικό με μια παγκόσμια οπτική και σε μια ιστορική διάσταση συνδεδεμένη με τα επείγοντα προβλήματα του σήμερα. Ακριβώς γιατί το μακεδονικό έχει λειτουργήσει διαχρονικά σε αυτή την χώρα ως όχημα γενικευμένου συλλογικού παραλογισμού και τυφλού μίσους, ως ο εμμονικός περισπασμός από πραγματικά προβλήματα και ως η θερμοκοιτίδα του ντόπιου φασισμού, μια τέτοια ιστορική και παγκόσμια προσέγγιση είναι απαραίτητη για την ανάλυση του.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε κυριολεκτικά το θέατρο του παραλόγου. Έρχεται μια συμφωνία που επιβάλει σε έναν μικρό γειτονικό λαό την αλλαγή του ονόματος και του Συντάγματος του, το υποχρεώνει να πάψει να μιλά για τις μειονότητες που βρίσκονται έξω από τα σύνορα του και φτάνει ως το απόλυτα ταπεινωτικό σημείο να του αλλάζει ονόματα δρόμων και περιγραφές αγαλμάτων του.

Μια συμφωνία που είναι ο ορισμός της υποτέλειας για την χώρα που την δέχεται. Μια συμφωνία που συνιστά μια ιδιαίτερη μορφή ιμπεριαλισμού που έχει την θρασύτατη αξίωση να υπαγορεύει όνομα, σύνταγμα και επιγραφές αγαλμάτων στην χώρα που ασκεί τον ιμπεριαλισμό της.

Μια συμφωνία που αν έρχονταν ανάποδα, με την Ελλάδα στην θέση της δημοκρατίας της Μακεδονίας να πρέπει να αποδεχτεί αυτούς τους όρους, θα ξεσήκωνε εδώ μοιραία και αναπόφευκτα εξέγερση ή ακόμη και επανάσταση.

Κι εδώ αναδύεται ένα τερατουργηματικό παράδοξο. Ένας Έλληνας πρωθυπουργός έχει φέρει εκβιαστικά μια επιθετική και ταπεινωτική συμφωνία ενάντια σε έναν μικρό λαό που από την αρχή της ίδρυσης του ανεξάρτητου κράτους του βρίσκεται σε μόνιμο φόβο διαμελισμού και αποσταθεροποίησης από τα 4 μεγαλύτερα κράτη με τα οποία συνορεύει και η αντίδραση καναλαρχών, ΝΔ, χρυσής αυγής, ΚΚΕ, Λεβέντη, Μίκη και κακό συναπάντημα, είναι να μιλάνε για προδοσία και ασέβεια στους προγόνους μας!

Στη γη της φαντασίας παρουσιάζουν αυτή την συμφωνία ως πανωλεθρία για την Ελλάδα και ασυγχώρητη υποχώρηση προς την άλλη πλευρά, την στιγμή που οι Μακεδόνες (όπως έτσι τους αναγνωρίζουν δισεκατομμύρια συνάνθρωποι μας και 131 κράτη) απείχαν μαζικά από το δημοψήφισμα που θα την επικύρωνε, γιατί γνώριζαν πολύ καλά πόσο ταπεινωτική είναι για την χώρα τους.

Τι έχει συμβεί; Γιατί για ένα θέμα που φαίνεται γελοίο και παράλογο σε όλο τον πλανήτη, εδώ αντιμετωπίζεται σαν κάτι σοβαρό και λογικό και με τόσο μίσος και επιθετικότητα;

Πως και γιατί οι νεοέλληνες απέκτησαν τόσο και τέτοιο βαθύ μίσος για έναν μικρό γειτονικό λαό που δεν τους έχει κάνει ποτέ τίποτα και δεν μπορεί από μόνο του να βρεθεί σε θέση να τους απειλήσει παρά μόνο να απειληθεί από αυτούς;

Πότε και πως χάθηκε και η λογική και η ανθρωπιά σε ένα μεγάλο σύνολο των Ελλήνων ως το σημείο να αντιστρέφουν υστερικά την πραγματικότητα και να εκφράζουν την πιο χυδαία μορφή φασισμού; Τι τελικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε όταν μιλάμε στην Ελλάδα για το Μακεδονικό; (Που στο δικό τους ανεστραμμένο political correct κόσμο, παρουσιάζεται σαν 'Σκοπιανό’)

Πως και γιατί άνθρωποι της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας που βγάζουν σπυριά για την Αθήνα και μισούν ολόψυχα το υδροκέφαλο κράτος της, πέφτουν στην γελοία υποκρισία να αξιώνουν να ονομάζονται οι γείτονες τους με το όνομα της πρωτεύουσας τους; Πως και γιατί άνθρωποι με καταγωγή από μικρά Ασία και Πόντο αρνούνται την καταγωγή των προγόνων τους και παρουσιάζονται ως απόγονοι αρχαίων Μακεδόνων με αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης του όρου Μακεδονία;

Πως και γιατί αντιμετωπίζονται σαν προδότες όσοι σε αυτή την χώρα εκφράζουν αυτονόητες αλήθειες που είναι καθολικά αποδέκτες στον υπόλοιπο πλανήτη; Πως και γιατί επιτράπηκε η δολοφονία της αρχαίας, μεσαιωνικής και σύγχρονης ιστορίας στα μέρη που γεωγραφικά ή πολιτικά λέγονται σήμερα Μακεδονία και συμπεριλαμβάνουν την Ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας, την Μακεδονία ως ανεξάρτητο κράτος και ένα κομμάτι της Βουλγαρίας;

Ας μην μιλήσουμε πολύ για την αρχαία ιστορία. Δεν σας συμφέρει καθόλου εθνικιστές...

Το κλειδί της απάντησης δεν βρίσκεται στην αρχαία ιστορία αλλά στην σύγχρονη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μελέτη του αρχαίου ελληνικού κόσμου δεν έχει την σημασία της. Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος με τα επιτεύγματα και τις αντιφάσεις του, το φως και τα σκοτάδια του είναι αντικείμενο μελέτης της παγκόσμιας διανόησης και κάθε χρόνο δημοσιεύονται χιλιάδες βιβλία γύρω από αυτόν.

Εκεί δεν κρύβονται τα γεγονότα που αναδεικνύουν το βαθύ μίσος των αρχαίων Ελλήνων για τους δυνάστες Μακεδόνες, οι διαδοχικές εξεγέρσεις και πόλεμοι μεταξύ τους και ο ενεργός ρόλος των αρχαίων Ελλήνων να προσκαλέσουν τους Ρωμαίους προκειμένου να αποτινάξουν τον Μακεδονικό ζυγό. Εκεί δεν κρύβεται ότι ο Αλέξανδρος υπήρξε ένας ψυχοπαθής μανιακός δολοφόνος που απολάμβανε να εξαπολύει γενοκτονικές σφαγές σε ελληνικές και μη πόλεις όπως η Θήβα και η Περσέπολις όταν δεν δολοφονούσε συγγενείς και φίλους του και ότι πολύ περισσότεροι αρχαίοι Έλληνες πολέμησαν εναντίον του παρά υπέρ του. Εκεί δεν υπάρχει καμία διχογνωμία για την θλιβερή καταστροφή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου που ξεκίνησε με τον Μακεδονικό ζυγό και την απώλεια της πολιτικής αυτονομίας του και κορυφώθηκε με το Βυζάντιο και τις μαζικές καταστροφές των μνημείων και των βιβλιοθηκών του από τις αφιονισμένες ορδές των χριστιανών που είχαν ταυτίσει την έννοια του Έλληνα με του μιαρού παγανιστή.

Ο νεοέλληνας ως η έμπρακτη άρνηση του αρχαίου Έλληνα

Όταν λοιπόν ένας νεοέλληνας έρχεται με περίσσιο θράσος να στηρίξει την υστερία του για το μακεδονικό επικαλούμενος την αρχαία ιστορία, εκτίθεται ο ίδιος ως κάποιος που δεν έχει καμία πραγματική σχέση και συνέχεια με εκείνον τον αρχαίο λαό.

Από την μεριά του αυτό είναι λογικό και συνεπές με την ιστορική αλήθεια. Ως λαός οι νεοέλληνες απέκτησαν δανεική εθνική ταυτότητα την περίοδο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι κατοικούσαν στα ίδια εδάφη με αυτό που κάποτε ήταν η αρχαία Ελλάδα σε μια εποχή που η Ευρωπαϊκή διανόηση ανακάλυπτε με δέος τον πολιτιστικό πλούτο της αρχαίας Ελλάδας και είχε τον διακαή πόθο να δει σε αυτά τα μέρη ένα κράτος που λέγεται Ελλάδα.

Όντας οι νεοέλληνες ένα πρωτότυπο αμάλγαμα Αρβανιτών, Βλάχων, Καραγκούνηδων, Σλάβων, Βενετών, Καταλανών, Γότθων και ποιος ξέρει ποιών άλλων λαών που πέρασαν από εδώ μαζί με τους όποιους εναπομείναντες αρχαίους Έλληνες που γλίτωσαν από τις χριστιανικές σφαγές, τις σαρωτικές καθόδους των Σλάβων και τις μαζικές επιδημίες, είναι απόλυτα κατανοητό να θέλουν να αποκρύψουν την πραγματική ιστορία τους και να κατηγορούν ένα γειτονικό λαό τα ίδια πράγματα που και αυτοί έχουν κάνει. Την διαστρέβλωση της ιστορίας και τον σφετερισμό πολιτιστικής κληρονομιάς που δεν τους ανήκει.

Το κράτος που τους συγκρότησε υπήρξε αποτέλεσμα ξένης επέμβασης μεγάλων δυνάμεων με δοτούς βασιλιάδες και κρατική γραφειοκρατία. Η γλώσσα που μίλαγαν είχε χαρακτηριστεί μαλλιαρή και ξένη προς την αρχαία ελληνική ενώ η επίσημη γλώσσα που είχε μεγαλύτερη σχέση με τα αρχαία ελληνικά ήταν μια γλώσσα που αδυνατούσαν να μιλήσουν αλλά και να καταλάβουν.

Το έθνος ως κατασκευή και φαντασιακή κοινότητα, προϊόν της σύγχρονης παγκόσμιας εποχής.

Το ότι οι νεοέλληνες έχουν δανεική εθνική ταυτότητα δεν είναι βέβαια κάτι που αποτελεί ιστορική εξαίρεση. Κάθε εθνική ταυτότητα είναι μια κατασκευή που βασίζεται σε μύθους και διαστρεβλώσεις, αποσιωπήσεις εγκλημάτων και υπερπροβολή γεγονότων που θεωρούνται ορόσημα. Αυτό ισχύει το ίδιο είτε μιλάμε για το ελληνικό είτε για το ρωσικό είτε για το γαλλικό έθνος. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν η ίδια η έννοια του έθνους είναι προϊόν της σύγχρονης ιστορίας, της εποχής του ανερχόμενου καπιταλισμού και της ανακάλυψης της τυπογραφίας.

Εδώ δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το πως η έννοια του έθνους ξεκινώντας ως κάτι προοδευτικό που ενοποίησε κατακερματισμένους από την φεουδαρχία πληθυσμούς και τους έδωσε καθολικά δικαιώματα με την γαλλική επανάσταση, κατέληξε να δημιουργήσει ανταγωνιστικούς μιλιταρισμούς και παγκόσμιους πολέμους.

Γεγονός παραμένει ότι η εθνική ταυτότητα παραμένει ισχυρή σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού γιατί πρώτον με αυτήν έχει γαλουχηθεί από τα παιδικά του χρόνια και με αυτή έχει κατηχηθεί στην επίσημη κρατική παιδεία αλλά και γιατί ανταποκρίνεται σε μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να ανήκει σε ένα σύνολο. Όντας μια φαντασιακή κοινότητα που με μαγικό τρόπο ενοποιεί ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους και διαχωρίζει τεχνητά ανθρώπους που είναι στην ίδια μοίρα, το έθνος είναι το καταφύγιο ανθρώπων που δεν μπορούν να βρουν τίποτα καλύτερο για να νιώθουν ότι αποτελούν κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η έννοια του έθνους αποτελεί πια έναν γελοίο αναχρονισμό που βασίζεται στο ψεύδος, σε τεχνητά σύνορα, καταπιεστικά κράτη και σε ετοιμοπόλεμους στρατούς.

Ο πλανήτης είναι ένας, το είδος μας είναι ένα, η εποχή είναι παγκόσμια

Είτε αρέσει είτε όχι στους σύγχρονους εθνικιστές που νοητικά και συναισθηματικά όλο και περισσότερο μοιάζουν με ανεγκέφαλους χουλιγκάνους ποδοσφαιρικών ομάδων, η εποχή μας είναι πιο παγκόσμια από ποτέ. Μετά από αιώνες επέλασης του παγκόσμιου καπιταλισμού, δύο παγκόσμιους πολέμους και 70 χρόνια μετά την ίδρυση του ΟΗΕ, ο κόσμος μας είναι πιο ενοποιημένος από ποτέ. Διαθέτει παγκόσμια μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας, και ένα διαδίκτυο που έχει εκμηδενίσει τις τεχνητές διαφορές μεταξύ των λαών.

Για καλό και για κακό ο κόσμος μας χαρακτηρίζεται από κοινούς παγκόσμιους παράγοντες, είτε αυτοί λέγονται παγκόσμια επιστήμη και τεχνολογία, είτε παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις, είτε παγκόσμιες θρησκείες, φιλοσοφίες και ιδεολογίες είτε παγκόσμια κινήματα αντίστασης. Για πρώτη φορά στην πλειοψηφία του κατοικεί σε πόλεις και κάθε χρόνο ταξιδεύει κατά δισεκατομμύρια για να επισκεφτεί άλλες χώρες.

Αυτή η αναγνώριση της σημερινής πραγματικότητας βαφτίζεται από κάποιους που θεωρούν τον εθνικό ζουρλομανδύα ως την υπέρτατη και πιο ιερή ταυτότητα, εθνομηδενισμός. Για αυτούς το σημερινό χρέος μας σε έναν όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο κόσμο είναι να στοιχηθούμε πίσω από τα έθνη στα οποία ενταχθήκαμε τυχαία με την γέννηση μας και να αφιερώσουμε την κοινωνική μας ζωή για την υπεράσπιση τους. Η συναισθηματική προσκόλληση τους σε αυτή την φαντασιακή κοινότητα είναι τόσο μεγάλη ώστε να μην μπορούν να δουν τίποτα άλλο πέρα από τις εθνικές παρωπιδες τους.

Αν όμως αυτή η προσκόλληση στο παρελθόν έφερε πολέμους και διωγμούς μειονοτήτων, καταπίεση ταξικών κινημάτων και την γέννηση του φασισμού, στο παρόν είναι ακόμη πιο ολέθρια για το είδος που ανήκουμε. Γιατί σήμερα η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο την επιστήμη και τον αθλητισμό, τις τέχνες και το εμπόριο. Αφορά πιο δραματικά μια σειρά από προβλήματα που είναι στην φύση τους παγκόσμια και απαιτούν παγκόσμια απάντηση, προβλήματα που ήρθαν από έναν παγκόσμιο πολιτισμό που παραμένει στα θεμέλια του ταξικός, κερδοσκοπικός και αρπαχτικός.

Ο εθνικισμός ως περισπασμός και ως επιδείνωση άλυτων παγκόσμιων προβλημάτων

Ζούμε στον αιώνα που έχει να αντιμετωπίσει όχι ένα αλλά τουλάχιστον τρία τεράστια παγκόσμια προβλήματα που απαιτούν άμεση απάντηση. Το πρώτο είναι το πρόβλημα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Οι δραστηριότητες των βιομηχανιών του κρέατος και των ορυκτών καυσίμων έχουν οδηγήσει σε τεράστια αύξηση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και του μεθανίου, οδηγώντας παράλληλα σε μαζική αποψίλωση δασών, δηλητηριασμό των υπόγειων υδάτων και των ωκεανών και μαζική εξαφάνιση ειδών. Οι συνέπειες είναι ολέθριες όχι μόνο για το ανθρώπινο είδος αλλά για όλο το οικοσύστημα και για την αναστροφή τους απαιτείται δομική αλλαγή του συστήματος παραγωγής και κατανάλωσης.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι η ανάδυση ενός νέου κύματος αυτοματοποίησης και τεχνητής νοημοσύνης που απειλεί από την μία να καταστήσει ολόκληρα κομμάτια του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού περιττά και από την άλλη να συγκροτήσει ένα μαζικό σύστημα παρακολούθησης και επιτήρησης που έρχεται από τις πιο εφιαλτικές σελίδες μυθιστορημάτων δυστοπίας. Το τρίτο πρόβλημα είναι η ανανεωμένη απειλή ενός γενικευμένου πυρηνικού πολέμου όπως διαγράφεται με τους νέους στρατιωτικούς ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας.

Αυτά τα τρία υπαρξιακά προβλήματα συνυπάρχουν δίπλα στην απειλή μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σε διευρυμένες οικονομικές ανισότητες, σε ένα δυσθεώρητο παγκόσμιο χρέος και στην διαρκή επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Η ανθρωπότητα, και μαζί της όλο το οικοσύστημα, βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι. Ή θα δράσει άμεσα για να αντιμετωπίσει αυτούς τους παγκόσμιους υπαρξιακούς κινδύνους, φτιάχνοντας μια άλλη παγκόσμια κοινωνία με διαφορετικές αξίες και σχέση με το οικοσύστημα ή θα παρασυρθεί στον όλεθρο προσκολλημένη εμμονικά σε γελοίες εθνικές φορεσιές, τεχνητούς διαχωρισμούς και παράλογους περισπασμούς.

Ο εθνικισμός λοιπόν στην εποχή μας δεν είναι απλά καταστροφικός. Απειλεί το είδος μας και το οικοσύστημα με έναν τρόπο που ήταν αδιανόητος μόλις έναν αιώνα πριν.Κι όμως αυτό τον δρόμο φαίνεται να διαλέγουν μια σειρά από χώρες από την Βραζιλία και την Ουγγαρία ως την Ινδία και τις ίδιες τις ΗΠΑ. Ο Τραμπ δήλωσε περήφανα ότι είναι εθνικιστής και ο Ντουτέρτε περήφανα ότι είναι φασίστας. Την εποχή που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ διεθνή συνεργασία, ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας άρχουσας τάξης και των διανοουμένων της, προβάλλει ως θεμιτή λύση την επιστροφή στα εθνικά κράτη και τον ανταγωνισμό τους και την ανακήρυξη των μεταναστών και προσφύγων ως βασικό πρόβλημα τους.Κι αν το προηγούμενο κύμα εθνικισμών μας οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους, το σημερινό απειλεί να μας αφήσει χωρίς ένα βιώσιμο πλανήτη.

Η απόκρουση του εθνικισμού πρέπει να γίνει σε κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και με ένα παγκόσμιο κίνημα συναδέλφωσης, πρέπει να γίνει από τα κάτω και μέσα από ομάδες και κοινότητες που θα προωθούν τις αξίες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Η έκβαση της μάχης παραμένει αβέβαιη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η πίεση του ιστορικού χρόνου και όχι οι διαθέσιμες δυνάμεις. Ζούμε στην εποχή που ο μισός πληθυσμός θεωρεί τον εαυτό του πολίτη του κόσμου.

Για πρώτη φορά, πλάι στον αναγεννημένο εθνικισμό και το αδερφάκι του τον θρησκευτικό σκοταδισμό, υπάρχουν δισεκατομμύρια συνάνθρωποι μας που είναι σε θέση να δουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή αποτελούν μέρη του ίδιου είδους σε ένα ενιαίο οικοσύστημα. Αρκετοί από αυτούς κάνουν το άλμα όχι μόνο να απορρίψουν το ολέθριο παραμύθι του εθνικισμού αλλά και να αντικρίσουν την υπόλοιπη πλάση ως κάτι αντάξιο τους. Ο σπισισμός, η ιδεολογία που αυθαίρετα και αλαζονικά υποβιβάζει τα άλλα είδη ως κατώτερα και κατάλληλα μόνο για κακοποίηση και μαζική σφαγή, για πρώτη φορά αμφισβητείται από όλο και περισσότερο κόσμο.

Αν η εποχή μας είναι σε θέση να ανεβάσει τόσο ψηλά την συνείδηση της θα πρέπει να είναι και σε θέση να αντιμετωπίσει τα φονικά ιδεολογικά σκουπίδια της όπως τον εθνικισμό και τον φασισμό. Αυτή είναι η μεγάλη ελπίδα μας.Με αυτό το παγκόσμιο πρίσμα, ξαναγυρνάμε στο ειδικό θέμα του Μακεδονικού.

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή του Μακεδονικού στην σύγχρονη εποχή.

Σε άλλες δυτικές χώρες, το θέμα που θρέφει τους εκεί εθνικισμούς είναι οι αλλόθρησκοι πρόσφυγες που έρχονται από εμπόλεμες ζώνες, εδώ όμως το Μακεδονικό είναι το βασικό θέμα με το οποίο θρέφεται ειδικά ο ελληνικός εθνικισμός και φασισμός. Γιατί συμβαίνει αυτό το περίεργο φαινόμενο;

Μόλις πριν ένα αιώνα, η περιοχή που λεγόταν Μακεδονία ήταν ένα μπερδεμένο κολάζ λαών με τους Νεοέλληνες να αποτελούν μειονότητα. Βούλγαροι, Σλαβομακεδόνες, Εβραίοι και Τούρκοι κυριαρχούσαν πληθυσμιακά ενώ πολύ διαδεδομένη ήταν και η ανάμιξη τους. Πως φτάσαμε από το ιστορικό σημείο όπου οι Νεοέλληνες να είναι μια μειοψηφία στην Μακεδονία να αξιώνουν με θρασύτατη απολυτότητα τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης του όρου; Η απάντηση βρίσκεται στο ξετύλιγμα της βίαιης ιστορίας που ακολούθησε.

Η μικρασιατική καταστροφή έφερε την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, ο Β Παγκόσμιος πόλεμος έφερε τον αφανισμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και ο εμφύλιος τον βίαιο ξεριζωμό των Σλαβομακεδόνων. Στην διάρκεια του εμφυλίου ήταν που καλλιεργήθηκε η πρώτη εμμονή με το Μακεδονικό. Για την φασιστική δεξιά ήταν το προνομιακό πεδίο να παρουσιάσει το ΚΚΕ ως προδοτικό δεδομένου ότι πολλοί μαχητές του ΚΚΕ υπήρξαν Σλαβομακεδόνες.

Οι πρώτες κραυγές για το ξεπούλημα της Μακεδονίας βγήκαν εδώ από δοσίλογους φασίστες που μόλις πριν λίγα χρόνια δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την παραχώρηση της Μακεδονίας στους Βούλγαρους από τη Ναζιστική Γερμανία. Έστω κι έτσι η ελληνική δεξιά αναγνώρισε την Γιουγκοσλαβία και μαζί της την δημοκρατία της Μακεδονίας που αποτελούσε κομμάτι της. Το Μακεδονικό υποχώρησε ως κομβικό θέμα για τον ελληνικό εθνικισμό πέρα από την πιο ακραία φασιστική του πτέρυγα.

Ξαναγύρισε δριμύτερο στις αρχές της δεκαετίας του 90 με μια πρωτοφανή υστερία και επιθετικότητα.Τότε η δημοκρατία της Μακεδονίας είχε αποσχιστεί από την Γιουγκοσλαβία που βρισκόταν σε αμετάκλητη τροχιά διάλυσης. Τότε η ελληνική άρχουσα τάξη με επικεφαλής τον Μητσοτάκη, αποφάσισε να ανάγει το Μακεδονικό σε ύψιστο ζήτημα εξαπολύοντας ένα κύμα μαζικής προπαγάνδας που όμοιο του δεν είχε ξαναυπάρξει στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Σε καθημερινή βάση και με στοχευμένη προπαγάνδα από καναλάρχες, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, με αλλεπάλληλες διαλέξεις σε σχολεία και πλατείες και με την οργάνωση από τα πάνω μαζικών συλλαλητηρίων όπου ασκούνταν η πιο ύπουλη ψυχολογική βία για να πάρει μέρος ο πληθυσμός, προωθήθηκε η μαζική πλύση εγκεφάλου και ο καυτηριασμός της συλλογικής γνώμης με την στάμπα “η Μακεδονία είναι Ελληνική καταλάβετε το γυφτοσκοπιανοί.”

Για αυτή την πλύση εγκεφάλου μπορούν να μιλήσουν όσοι εκτέθηκαν σε αυτήν χωρίς να έχουν υποκύψει στην επιρροή της. Οι υπόλοιποι θα θυμούνται μόνο την ενότητα όλων των κομμάτων πλην του τότε ΚΚΕ, τα συλλαλητήρια των εκατοντάδων χιλιάδων και του ενός εκατομμυρίου στην Θεσσαλονίκη και την γενική περιπαιχτική απαξίωση για έναν καινούριο λαό που έμαθαν ότι λέγεται Σκοπιανός και θέλει να κλέψει την ιστορία του.

Οι λίγοι που δεν υποκύψαμε θυμόμαστε με φρίκη την εμφάνιση για πρώτη φορά της χρυσής αυγής σε μαζικά συλλαλητήρια, το ιμπεριαλιστικό σύνθημα “Η λύση είναι μία, σύνορα με την Σερβία”, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις αναρχικών εφήβων που είχαν το θάρρος να βγάλουν προκήρυξη που αποκαλούσε τον Αλέξανδρο σφάχτη, την απαγόρευση αριστερών βιβλίων που είχαν άλλη άποψη για το Μακεδονικό και τις δικαστικές διώξεις σε αριστερές οργανώσεις που τα κυκλοφορούσαν, την εμφάνιση του Πλεύρη στα σχολεία ως ειδικού επί του Μακεδονικού και την ατμόσφαιρα του γενικευμένου παραλόγου μίσους.

Ο λόγος που η ελληνική άρχουσα τάξη μαζί με τους πληρωμένους διανοούμενους της αποφάσισε τότε να κάνει το Μακεδονικό κεντρικό της θέμα με τον πιο υστερικό και επιθετικό τρόπο είναι διπλός. Από την μια υπήρξε όντως για ένα μικρό διάστημα η προοπτική να διαμελιστεί αυτό το μικρό κράτος σε συνεργασία με τον εθνικισμό του Μιλόσεβιτς. Έπρεπε λοιπόν να ετοιμαστεί ο πληθυσμός για έναν απροκάλυπτο επιθετικό πόλεμο και έτσι εξηγείται η πλύση εγκεφάλου που δεν είχε όμοιο της. Από την άλλη η περίοδος των αρχών της δεκαετίας του 90 χαρακτηριζόταν από μια αναπάντεχη αναγέννηση του μαθητικού και του εργατικού κινήματος ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη, μοναδική για τα παγκόσμια δεδομένα της εποχής και έπρεπε να υπάρξει ένα αντίβαρο για να κατευθύνει αλλού τις κοινωνικές αντιδράσεις.

Στο τέλος και όταν πια ο Μιλόσεβιτς έγινε ανεπίστρεπτα ο παρίας της διεθνούς κοινότητας, ακόμη και ο ίδιος ο Μητσοτάκης αντιλήφθηκε ότι εξαπέλυσε ένα τέρας του οποίου είχε χάσει τον έλεγχο και προσπάθησε να το μαζέψει. Ήταν όμως αργά. Η υστερία για το μακεδονικό είχε διαμορφώσει έναν λαό που ήταν έτοιμος να χειραγωγηθεί με τα πιο τερατώδη ψέματα, να μισήσει και να απαξιώσει γειτονικούς του λαούς για τους πιο παράλογους λόγους. Χειρότερα ακόμη, διαμόρφωσε έναν λαό με την θρασύτατη αλαζονική αξίωση να υπαγορεύει σε άλλους λαούς πως να λέγονται και τι σύμβολα να χρησιμοποιούν.

Που είμαστε τώρα;

Ερχόμαστε στο σήμερα όπου πάλι καναλάρχες και κόμματα, παπάδες και διανοούμενοι της κακιάς ώρας προσπαθούν να αναστήσουν την εκστρατεία της ντροπής του 90. Είναι καταρχήν ενθαρρυντικό ότι τούτη την φορά η εκστρατεία τους δεν μπορεί καν να αγγίξει τα επίπεδα μαζικότητας και ολοκληρωτισμού της εκστρατείας του 90.

Παρά το προκλητικό αβαντάρισμα από τα κανάλια, την μαζική χρήση του Facebook και την πανελλαδική κινητοποίηση που ενορχηστρώνεται από παπάδες, φασίστες και μαφιόζους επιχειρηματίες, οι συγκεντρώσεις τους φτάνουν τις δεκάδες χιλιάδες και όχι τις εκατοντάδες χιλιάδες. Τούτη την φορά υπάρχει αντίλογος με έναν τρόπο και σε μία κλίμακα που ήταν αδιανόητος την δεκαετία του 90. Το μεγάλο παραμύθι τους δεν μπορεί να πείσει και να εμπνεύσει όπως πριν 25 χρόνια.

Έστω κι έτσι το Μακεδονικό συνεχίζει να είναι η χαρά του νεοέλληνα φασίστα. Η άποψη ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι αισχρή για τους ακριβώς αντίθετους λόγους από αυτούς που επικαλούνται οι ψεκασμένοι μακεδονομάχοι και ότι είναι απαράδεκτο να επιβάλλουμε σε έναν λαό πως θα λέγεται και πως θα βλέπει τον εαυτό του, χάνεται μέσα στον θόρυβο του πολιτικού παραλογισμού που βλέπει σε μια τέτοια επιθετική και ταπεινωτική συμφωνία προς έναν άλλο λαό, εθνικό ξεπούλημα.

Οιεδώ εθνικιστές έχουν χαμηλώσει το επίπεδο της συζήτησης τόσο πολύ ώστε κατόρθωσαν να κάνουν τον Τσίπρα να φαίνεται υπόδειγμα πολιτικού ορθολογισμού και νηφαλιότητας. Η στάση του ΚΚΕ σε αντίθεση με την θέση του το 90, και της λοιπής πατριωτικής αριστεράς είναι αισχρή. Αρνούμενοι την ιστορία τους και την μνήμη δολοφονημένων αγωνιστών τους φτάνουν να μιλάνε για αλυτρωτισμό των Σκοπιανών. Η Κωνσταντοπούλου υιοθετεί το ακροδεξιό αίτημα για δημοψήφισμα λες και είναι ποτέ δυνατόν να αποφασίζει ένας λαός με δημοψήφισμα για το όνομα ενός άλλου λαού!

Όλα αυτά όμως ωχριούν μπροστά στην μετάλλαξη της ΝΔ σε καθαρό ακροδεξιό κόμμα. Το κόμμα των επιχειρηματιών και των νοικοκυραίων έχει φτάσει στο σημείο να υιοθετεί ως ήρωα του έναν τύπο του υπόκοσμου που ήθελε να κάνει ένοπλο αγώνα για να αλλάξει τα σύνορα στα Βαλκάνια, να καλύπτει επιθέσεις χρυσαυγιτών στην βουλή αποδίδοντας τις σε αναρχικούς και να υποκινεί εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία.

Ο φασισμός ανθίζει σε συνθήκες πολιτικού παραλογισμού, σε τεχνητούς διαχωρισμούς και σε τυφλά μίση και η ΝΔ έχει βαλθεί σε συνεργασία με κάποιους καναλάρχες να γίνει ο βασικός σπόνσορας του. Με άξονα το Μακεδονικό το πολιτικό σκηνικό έχει αναδιαταχθεί με τον πλέον δραματικό τρόπο προς τα δεξιά με τον Τσίπρα να εκφράζει πλέον το κέντρο και τη ΝΔ την ακροδεξιά. Είναι τρομερό ότι σε μία βουλή που έχει από τον Λεβέντη ως τους χρυσαυγίτες να μην υπάρχει έστω μία διεθνιστική φωνή που θα άρθρωνε τα αυτονόητα.

Συμπέρασμα και κάποιες τελικές σκέψεις με έμφαση πάλι στα παγκόσμια προβλήματα

Το Μακεδονικό με παγκόσμια οπτική και σε ιστορική διάσταση αναδεικνύεται ως αυτό που πραγματικά είναι: μια τιποτένια ιστορία που θρέφει τον εθνικισμό και τον φασισμό που με την σειρά τους θέλουν να μας αποσπάσουν την προσοχή από πραγματικά και επείγοντα παγκόσμια προβλήματα που απειλούν την ίδια την βιωσιμότητα του πλανήτη.

Ενώ ο ιστορικός χρόνος μας πιέζει ανελέητα να συγκροτήσουμε ένα απελευθερωτικό κίνημα που θα δρα τοπικά και θα σκέφτεται παγκόσμια και το οποίο θα επαναπροσδιορίσει την σχέση μας με το οικοσύστημα, την παραγωγή και την κατανάλωση, την τεχνολογία και τις ίδιες τις αξίες μας, έρχεται εφιαλτικά το ξόανο του εθνικισμού να μας απασχολήσει με τα τυφλά παράλογα μίση του, τις εξωφρενικές φοβίες του και τη νοσηρή επιθετικότητα του.

Είναι πια φανερό ότι η ιδέα του έθνους όπως υπάρχει στην φασιστική νοοτροπία είναι μόνο ένα τέχνασμα για να περάσουν τις απόψεις που είναι κοινές σε όλους τους φασίστες στον κόσμο. Ποιες είναι αυτές οι απόψεις;

Δημιουργία εξιλαστήριων θυμάτων για πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, μίσος και περιφρόνηση προς κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες, μισογυνισμός και ομοφοβία, πίστη σε φυρερίσκους και μαγικές σκέψεις ότι η υποταγή σε αυτούς θα μας λύσει τα προβλήματα, το όραμα ενός κράτους που βασίζεται στην κρατική καταστολή και στα βασανιστήρια, στιγματισμός ολόκληρων ομάδων με βάση την θρησκεία ή την απουσία αυτής, αγώνας για έναν πλανήτη που να έχει παντού τείχη και συρματοπλέγματα, φαντασιώσεις για εκφυλισμένη και ξεπεσμένη εθνική κοινότητα που χρειάζεται το μαζικό βίαιο κίνημα τους για να ξαναβρεί την ζωντάνια και την συνοχή του, πίστη σε ρατσιστικές ιδέες που δίνουν ανωτερότητα στην φυλή τους, ονειρώξεις για πολέμους που θα κάνουν τον ζωτικό χώρο του έθνους μεγαλύτερο.Αυτά είναι γνωστά από την δεκαετία του 30 και μας οδήγησαν στον Β Παγκόσμιο πόλεμο και στην συντριβή των τότε φασιστών.

Αυτό που είναι καινούργιο στον σημερινό φασισμό είναι η συνύπαρξη του με πυρηνικά όπλα και με την νέα αναδυόμενη τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης και κυρίως η άρνηση του να δεχτεί την καταστροφική κλιματική αλλαγή θεωρώντας την σαν κάποιου είδους συνομωσία που προωθεί την παγκοσμιοποίηση και την ισοπέδωση των εθνών. Αρνούνται την κλιματική αλλαγή παρά τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ότι υπάρχουν παγκόσμια προβλήματα που δεν χωρούν σε εθνικούς ζουρλομανδύες.

Με μπροστάρη τον Τραμπ, για τον οποίο η χρυσή αυγή είχε γράψει διθυραμβικά σχόλια όταν είχε εκλεγεί, κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής και την κλιμάκωση της οικολογικής καταστροφής. Δεν είναι τυχαίο ότι οι φασίστες έχουν μπροστάρη έναν χυδαίο δισεκατομμυριούχο που επιταχύνει την οικολογική καταστροφή. Αυτός είναι ο ρόλος τους τώρα. Να κάνουν τα πάντα για την καταστροφή του πλανήτη προστατεύοντας το πιο χυδαίο και αρπακτικό κομμάτι των δισεκατομμυριούχων. Ο ομογάλακτος του Τραμπ στην Βραζιλία, ο Μπολσονάρο, έχει αναγάγει την άρνηση της κλιματικής αλλαγής ως κεντρική του ιδέα και έχει υποσχεθεί ότι θα άρει κάθε προστασία για τους πνεύμονες της γης, την ζούγκλα του Αμαζονίου. Οι εθνικιστές και οι φασίστες είναι πια αποδεδειγμένα η μεγάλη απειλή του πλανήτη.

Όταν βλέπουμε σε όλο τον κόσμο τους φασίστες να μας μιλάμε για την απειλή "λαθρομεταναστών" και για τον ξεπεσμό των ηθών που φέρνουν οι γκέι και ο "πολιτιστικός μαρξισμός", ξέρουμε πολύ καλά ποιους εξυπηρετούν και τι συνέπειες έχει αυτό για τον πλανήτη που αυτή την στιγμή χρειάζεται επείγουσα παγκόσμια συνεργασία για να διαφυλαχθεί.

Στην Ελλάδα ειδικά, ο φασισμός έχει ένα επιπλέον όπλο που λέγεται Μακεδονικό το οποίο δημιουργήθηκε λόγω των ειδικών ιστορικών συνθηκών του εμφυλίου και της εκστρατείας της ντροπής των αρχών της δεκαετίας του 90. Αυτή η ιδιαιτερότητα δεν αλλάζει σε τίποτα την ουσία του. Όπως παντού έτσι κι εδώ οι φασίστες και οι εθνικιστές στο όνομα του έθνους είναι οι νεκροθάφτες του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Είναι ακόμη πιο σιχαμένοι από τους φασίστες του 30 και πολύ πιο επικίνδυνοι. Σε αντίθεση με το 30, ο αγώνας για να τους συντρίψουμε είναι πια συνυφασμένος και με τον αγώνα να σώσουμε τον πλανήτη.

Συμπληρωματικές σημειώσεις.

1 Έχουμε γεννηθεί σε έναν τόπο που ιστορικά γέννησε έναν αρχαίο πολιτισμό του οποίου ο στοχασμός ακόμη μελετάται από όλο τον κόσμο. Οι καλύτερες πλευρές αυτού του πολιτισμού όπως αποτυπώθηκαν από τις φιλοσοφίες των κυνικών, των στωικών και των σκεπτικών έχουν πανανθρώπινη οικουμενική αξία και βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα σημερινά εθνικιστικά κηρύγματα. Στην χαμένη Πολιτεία του Στωικού Ζήνωνα πρωτοδιατυπωθηκε το όραμα μιας αναρχικής κοινωνίας χωρίς δούλους, με πλήρη ισότητα των φύλων, οικονομικά εξισωτικός και με την αγάπη ως βασική κοινωνική αξία. Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν αυτοί που είπαν ότι είναι πολίτες του κόσμου.

Υπερασπίζουμε αυτή την αρχαία κληρονομιά κόντρα σε φασίστες που την ποδοπατούν γιατί μας είναι αναγκαία στους αγώνες του σήμερα. Ανεξάρτητα από ποιους πραγματικά κατάγονται οι σημερινοί νεοέλληνες και από το πόσοι από αυτούς είναι πραγματικοί βιολογικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, θα τους έκανε πολύ καλό να μελετήσουν τα κείμενα αρχαίων ελληνικών φιλοσοφιών που διασώθηκαν και έχουν τόσα πολλά να μας πουν ακόμη.

2 Το ότι η συμφωνία των Πρεσπών έρχεται ως πίεση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ενάντια στην Ρωσική επιρροή εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί είναι τόσο ταπεινωτική για τους γείτονες. Μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι η Ελλάδα και είναι αυτή που από τέτοια θέση ισχύος και ως μεγαλύτερο οικονομικά, στρατιωτικά και πληθυσμιακά κράτος, θα μπορούσε να επιβάλλει τους όρους της.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας που επιχειρείται από τους εθνικιστές αλλά και το ΚΚΕ που παρουσιάζει την επιρροή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να λειτουργεί υπέρ των γειτόνων και κατά της Ελλάδας και η φαντασίωση ότι ένα τόσο πιο μικρό οικονομικά, στρατιωτικά και πληθυσμιακά κράτος είναι σε θέση να βγάλει αλυτρωτισμό, είναι η επιτομή της πολιτικής παράνοιας.

Σε αντίθεση με τον ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ελάχιστα έχει σχολιαστεί ο διπρόσωπος ρόλος της Ρωσίας του Πούτιν που μέσω επιχειρηματιών του και δικτύων χρηματοδότησης και στις δύο χώρες, στην Ελλάδα προωθεί το αφήγημα ότι ξεπουλιέται η ελληνικότητα της Μακεδονίας και στην δημοκρατία της Μακεδονίας προωθεί το αφήγημα ότι η Μακεδονία γίνεται αποικία της Ελλάδας. (Το οποίο παρεμπιπτόντως βρίσκεται πολύ κοντύτερα στην πραγματικότητα.)Το τι θέλουν όμως ΕΕ, ΝΑΤΟ και Ρωσία είναι δευτερεύον ζήτημα σε σχέση με το ζήτημα τι θέλουμε εμείς ως γειτονικός λαός μαζί τους, κι αν τελικά τους θεωρούμε αδέλφια μας ή ποταπούς εχθρούς μας που δεν άξιοι ούτε να αυτοπροσδιοριστούν)

3 Ήρθε ο καιρός να τελειώνουμε με το ιδέα ότι ένας μανιακός ψυχοπαθής δολοφόνος όπως ο Αλέξανδρος μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαμάχης για το ποια εθνική κληρονομιά θα τον έχει δικό της. Δυστυχώς όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα βιβλία για τον αρχαίο κόσμο, οι περισσότερες βιογραφίες για τον Αλέξανδρο έχουν γραφτεί στα αγγλικά και δεν έχουν ακόμη μεταφραστεί στα ελληνικά. Ανάμεσα τους ένα βιβλίο γραμμένο το 2015 από τον Richard Gabriel, με τον τίτλο “Η τρέλα του μεγάλου Αλεξάνδρου” (The madness of Alexander the Great)Χρειάζεται να μεταφραστεί για να μάθουν και εδώ για το τι είδους άνθρωπος υπήρξε ο Αλέξανδρος και πόσο παράλογη είναι η μεγαλοποίηση του.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]