user preferences

Σχετικά με την τραγωδία στο Christchurch

category Νέα Ζηλανδία / Νήσοι Ειρηνικού | Μετανάστευση / Ρατσισμός | Γνώμη / Ανάλυση author Friday April 05, 2019 21:06author by AWSM Report this post to the editors

Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ανά πάσα στιγμή ότι ο ρατσισμός δεν μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο από τον αντιρατσισμό. Η καταπολέμηση του καπιταλισμού και ο αγώνας κατά του ρατσισμού είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ούτε μπορεί να πετύχει χωρίς το άλλο. Η δεξιά είναι καλή στο να παρουσιάζει ένα όραμα μιας εναλλακτικής λύσης απέναντι στους δυσαρεστημένους. Πρέπει να κάνουμε το ίδιο και πρέπει να το κάνουμε καλύτερα, αφού το όραμά μας για ένα ολόπλευρο, ισότιμο μέλλον είναι πιο ικανοποιητικό.
dscn1034.jpg

Ορισμένοι προβληματισμοί σχετικά με την τραγωδία στο Ōtautahi / Christchurch

Πριν λίγες εβδομάδες δύο τζαμιά στη Νέα Ζηλανδία δέχτηκαν επίθεση από έναν λευκό ρατσιστή με τέσσερα πυροβόλα όπλα. Σκοτώθηκαν 50 άνθρωποι και άλλοι 50 τραυματίστηκαν. Ο δράστης μετέδωσε επίσης ζωντανά την επίθεση στο διαδίκτυο και το βίντεο που προέκυψε από αυτό έκανε το γύρο του κόσμου πολύ γρήγορα. Ο ίδιος κυκλοφόρησε επίσης ένα μανιφέστο 78 σελίδων όπου φανερώνει τα πιστεύω του και γιατί προέβη στην πράξη του αυτή.

Έκτοτε έγιναν πολλές συζητήσεις γύρω από το αποικιακό παρελθόν της Νέας Ζηλανδίας, τις ακροδεξιές ομάδες της και την ύπαρξη ρατσισμού στην νεοζηλανδική κοινωνία γενικότερα. Ενώ όλες οι απόψεις πρέπει να ακουστούν, ωστόσο, δεν μπορούν να εξηγήσουν πραγματικά τι συνέβη σε αυτήν την περίπτωση και γιατί. Αυτό ήταν ένα διεθνούς εμβέλειας γεγονός που συνέβη ακριβώς στη Νέα Ζηλανδία.

Για να κατανοήσουμε πραγματικά τη φύση της εμφάνισης του ρατσισμού και της λευκής υπεροχής, πρέπει να εξεταστεί το σημερινό σύστημα κάτω από το οποίο ζούμε, ο καπιταλισμός, και με βάση το πώς έχει χρησιμοποιήσει τον ρατσισμό και συνεχίζει να τον χρησιμοποιεί προς όφελός του για τον έλεγχο και τη διαίρεση των εργαζομένων. Απαιτείται, επίσης, μια προσεκτική ανάλυση του ποιος επωφελείται από τη φυλετική καταπίεση. Η απλή επισήμανση των πρόσφατων φασιστικών επιθέσεων ως κάτι το ασυνήθιστο, ή ως την πράξη ενός «κακού» ανθρώπου δεν είναι αρκετή.

Ο καπιταλισμός είναι αλληλένδετος με τον ρατσισμό. Ως ιδέα, αναπτύχθηκε και χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τον αποικισμό και τη δουλεία. Ως μορφή διακρίσεων και καταπίεσης χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει και δικαιολογήσει υψηλά επίπεδα εκμετάλλευσης και υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην ανάπτυξη του καπιταλισμού. Το τέλος των πιο εμφανών ρατσιστικών δομών της δουλείας και της αυτοκρατορίας δεν έθαψε τον ρατσισμό.

Ο ρατσισμός επιβιώνει τόσο ως ιδέα όσο και ως πρακτική, καθώς συνεχίζει να εξυπηρετεί δύο βασικές λειτουργίες υπό τον καπιταλισμό. Πρώτον, επιτρέπει στους καπιταλιστές να εξασφαλίσουν πηγές φθηνής, ανοργάνωτης και εξαιρετικά εκμεταλλεύσιμης εργατικής δύναμης, για παράδειγμα μετανάστες και μειονότητες. Δεύτερον, ο ρατσισμός επιτρέπει στην καπιταλιστική άρχουσα τάξη να διαιρεί και να διακυβεύει την εργατική τάξη, καθώς χρησιμοποιείται για να προωθήσει τις διαιρέσεις μέσα σε αυτή με δύο τρόπους: στο εσωτερικό, με τον κλασικό τρόπο του αποδιοπομπαίου τράγου στο πρόσωπο των μεταναστών και των προσφύγων, και στο εξωτερικό ενισχύοντας την εικόνα του έθνους-κράτους, δείχνοντας μια αίσθηση ανωτερότητας έναντι των εργαζομένων άλλων εθνών, δημιουργώντας την εμφάνιση των υποτιθέμενων κοινών συμφερόντων εργαζομένων και καπιταλιστών μιας φυλής ή έθνους, με τους οποίους στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα κοινό.

Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτές τις ιδέες. Ο ρατσισμός δεν ωφελεί τους εργαζόμενους. Ακόμη και οι εργαζόμενοι που δεν είναι οι ίδιοι καταπιεσμένοι από τον ρατσισμό χάνουν από τον ρατσισμό επειδή χωρίζουν την εργατική τάξη.

Παρ΄όλα αυτά, πολλοί εργαζόμενοι συχνά υποστηρίζουν τον ρατσισμό λόγω του ελέγχου που ασκει ο καπιταλισμός στις ιδέες. Οι καπιταλιστές δεν κυβερνούν απλώς με βία, κυβερνούν επίσης με την προώθηση μιας καπιταλιστικής κοσμοθεωρίας. Τροφοδοτούν την εργατική τάξη με απόψεις για εθνική και φυλετική υπεροχή και υπερηφάνεια μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, των μέσων ενημέρωσης και της λογοτεχνίας. Ο αντίκτυπος και η επίδραση αυτής της προπαγάνδας καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής δεν μπορούν να υποτιμηθούν.
Ένας άλλος παράγοντας είναι οι υλικές συνθήκες της ίδιας της εργατικής τάξης. Η φτώχεια αφήνει τους ανθρώπους ανοιχτούς σε ιδέες, σύμφωνα με τις οποίες μπορούν να υπερηφανεύονται για την ανωτερότητά τους έναντι άλλων εργαζόμενων όταν η δική τους οικονομική και κοινωνική θέση είναι χαμηλή. Οι άνθρωποι της εργατικής τάξης είναι επίσης επιρρεπείς σε κάθε είδους ανταγωνισμό για έναν περιορισμένο αριθμό θέσεων εργασίας, στέγασης και άλλους πόρους και είναι εύκολο να επωφεληθούν από κάθε προνόμιο που μπορεί να πέσει στην αντίληψή τους.

Με την αυξανόμενη απώλεια πολλών θέσεων εργασίας λόγω της επέκτασης της τεχνολογίας, τηςαυξανόμενης επισφάλειας της εργασίας και της στασιμότητας και πτώσης των μισθών, πολλά μέλη της λευκής εργατικής τάξης έχασαν την ασφάλεια που κάποτε θεωρούσαν δεδομένη. Η αναζωπύρωση της λευκής υπεροχής αντιπροσωπεύει το άγχος για το ενεδεχόμενο σε μια κάθοδο σε συνθήκες από τις οποίες ο καπιταλισμός και ο ρατσισμός είχαν αφήσει νωρίτερα τους περισσότερους λευκούς να ξεφύγουν.

Εάν, όπως ισχυριζόμαστε, είναι ο καπιταλισμός που δημιουργεί συνεχώς τις συνθήκες για ρατσιστική καταπίεση και ιδεολογία, τότε έπεται ότι ο αγώνας κατά του ρατσισμού μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Η ανατροπή του καπιταλισμού, ωστόσο, απαιτεί την ενοποίηση της εργατικής τάξης σε διεθνές επίπεδο, πέρα από χρώμα και εθνικότητα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο αγώνας κατά του ρατσισμού πρέπει να αναβληθεί μετά την επανάσταση. Αντίθετα, υποστηρίζουμε ότι μόνο μια ενωμένη εργατική τάξη μπορεί να νικήσει τον ρατσισμό και τον καπιταλισμό και ότι μια ενωμένη εργατική τάξη μπορεί να οικοδομηθεί μόνο με βάση την αντίθεσή της σε όλες τις μορφές καταπίεσης και προκαταλήψεων και την υποστήριξη εκ μέρους όλων των μελών της εργατικής τάξης. Είναι προς το συμφέρον όλων των εργαζομένων να υποστηρίξουν τον αγώνα κατά του ρατσισμού.
Η απαγόρευση των επιθετικών τυφεκίων, ή η απαίτηση από τους παρόχους διαδικτύου να αποκλείουν την πρόσβαση σε συγκεκριμένους ιστότοπους, ή η κατασκοπεία στην ακροδεξιά δεν θα τερματίσουν τον ρατσισμό. Ούτε και το να προσβλέπουμε στους πολιτικούς για λύσεις όταν αυτοί οι ίδιοι έχουν συχνά την ευθύνη ή έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνεισφέρει στην επίθεση. Αυτό πρέπει να είναι το έργο των απλών ανθρώπων της Νέας Ζηλανδίας.

Ο αντιρατσισμός θα πρέπει να καταλάβει υψηλή προτεραιότητα στις δραστηριότητες όλων των αναρχικών. Αυτό δεν είναι σημαντικό μόνο επειδή αντιτιθόμαστε πάντοτε σε κάθε καταπίεση, αλλά και επειδή ένα τέτοιο έργο είναι απαραίτητο για το ζωτικό καθήκον της ενοποίησης της εργατικής τάξης, μιας ενότητας χωρίς την οποία δεν μπορούν ο ρατσισμός και ο καπιταλισμός να λάβουν ένα τέλος. Ο κόσμος που πρέπει να δημιουργήσουμε είναι ένας κόσμος χωρίς φυλετική κατηγοριοποίηση, χωρίς "λευκότητα" και χωρίς καπιταλισμό. Ένας κρίσιμος τρόπος εργασίας για έναν τέτοιο κόσμο είναι η υπεράσπιση των περιθωριοποιημένων στο εδώ και τώρα. Οι κοινότητες πρέπει να αναπτύξουνστην υπεράσπιση των έγχρωμων.

Οι κίνδυνοι της πολιτικής της λευκής ταυτότητας πρέπει να εξηγούνται σε λευκούς στην κοινότητά τους και τους χώρους εργασίας τους. Οποιεσδήποτε ελπίδες για την οικοδόμηση ενός αντιρατσιστικού κινήματος απαιτούν από τους λευκούς ριζοσπάστες να εκπαιδεύουν άλλους λευκούς στο να αναγνωρίσουν ότι η πρόοδος για άλλες ομάδες σημαίνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι επωφελούνται και ότι η άνοδός τους δεν σημαίνει την πτώση άλλου. Πρέπει να αμφισβητήσουμε αυτούς που λένε "ίσως η μετανάστευση είναι πολύ μεγάλη" ή "οι μουσουλμάνοι είναι διαφορετικοί". Πρέπει να σταματήσουμε τους πολιτικούς και τους σχολιαστές των μέσων ενημέρωσης να χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες τους για να επιτίθενται στους μουσουλμάνους και τους μετανάστες για πολιτική υπεραξία.
Χωρίς τέτοιου είδους δράσεις, η άκρα δεξιά θα συνεχίσει να κερδίζει έδαφος ανάμεσα στην λευκή εργατική τάξη καθώς παρουσιάζεται ως η εναλλαγή για ανθρώπους που ψάχνουν απαντήσεις στον μεταβαλλόμενο κόσμο γύρω τους.

Πρέπει να καταπολεμήσουμε κάθε φασιστική οργάνωση δημόσια, χωρίς εξαιρέσεις. Όταν οι φασίστες αισθάνονται ελεύθεροι να οργανώνονται δημόσια, ο λόγος τους νομιμοποιείται και οι υποστηρικτές τους μπορούν να κερδίσουν δύναμη και αυτοπεποίθηση από αυτό. Επιπλέον, η φασιστική οργάνωση αποτελεί απειλή για τη ζωή των ανθρώπων που έχουν χαρακτηριστεί ως αποδιοπομπαίοι. Μην παρασυρόμαστε από επιχειρήματα για την ελευθερία του λόγου, αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για συζήτηση, είναι ήδη πεπεισμένοι για την ορθότητα των ιδεών τους και θέλουν απλώς εξουσία.

Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ανά πάσα στιγμή ότι ο ρατσισμός δεν μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο από τον αντιρατσισμό. Η καταπολέμηση του καπιταλισμού και ο αγώνας κατά του ρατσισμού είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ούτε μπορεί να πετύχει χωρίς το άλλο. Η δεξιά είναι καλή στο να παρουσιάζει ένα όραμα μιας εναλλακτικής λύσης απέναντι στους δυσαρεστημένους. Πρέπει να κάνουμε το ίδιο και πρέπει να το κάνουμε καλύτερα, αφού το όραμά μας για ένα ολόπλευρο, ισότιμο μέλλον είναι πιο ικανοποιητικό.

Ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να αναλογιστούμε είναι, ότι παρά τα συνθήματα του στυλ "δεν είμαστε αυτοί” ή “ποιοι είμαστε”, πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει ένα "εμείς" που να καλύπτει ολόκληρο το λαό της Aotearoa / Νέας Ζηλανδίας. Αυτή η χώρα, όπως και ο κάθε χώρα στον κόσμο, είναι μια ταξικά διαχωρισμένη κοινωνία, αποτελούμενη από αντίθετες τάξεις, με αντικρουόμενα συμφέροντα, και μόνο μία από όλες αυτές τις τάξεις κυβερνά. Αυτή είναι η τάξη που αντιπροσωπεύει η Jacinda Ardern, και μεταξύ όλων των συνθημάτων και δοξασιών της πρωθυπουργού, αυτό πρέπει να θυμόμαστε. Ενώ μπορούμε να κοιτάξουμε τις κοινές αξίες που μας εκπροσωπούν ως εργαζόμενους και την αντίδραση του λαού της Νέας Ζηλανδίας που ήταν γεμάτη ενθουσιασμό, δεν υπάρχουν κοινές αξίες μεταξύ της άρχουσας τάξης και της δικής μας. Η Jacinda Ardern, ανεξάρτητα με τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την τραγωδία, ως εκπρόσωπος της άρχουσας τάξης και των θεσμών της που οδηγούν στον λευκοκρατία που πραγματοποίησε αυτή την επίθεση, είναι μέρος του προβλήματος και όχι η λύση.

*Το κείμενο είναι της νεοζηλανδέζικης αναρχοκομμουνιστικής ομάδας Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) και βρίσκεται εδώ: http://awsm.nz/2019/03/25/some-reflections-on-the-christchurch-tr...gedy/ Το ίδιο κείμενο έχει επίσης δημοσιευθεί και εδώ https://melbacg.wordpress.com/2019/04/03/some-reflections-on-the-...gedy/ αλλά και εδώ: https://www.anarkismo.net/article/31357 Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]