user preferences

Ενάντια στην καπιταλιστική πανδημία 2/2

category Διεθνή | Διάφορα | Γνώμη / Ανάλυση author Wednesday April 15, 2020 20:25author by Αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις - Anarkismo Report this post to the editors

Θεωρούμε ότι είναι καιρός να επανεξετάσουμε πλήρως τη λειτουργία της κοινωνίας, αναζητώντας την ικανοποίηση των αναγκών όλων. Μπορούμε να βρούμε τρόπους και μηχανισμούς φροντίδας και προστασίας της φύσης για να εγγυηθούμε ζωή. Μπορούμε να τερματίσουμε αυτό το σύστημα, θέτοντας όλα τα μέσα παραγωγής και διανομής στα χέρια της εργατικής τάξης, αντικαθιστώντας την οικονομία της αγοράς με μια κοινωνικοποιημένη και αυτάρκη οικονομία και το κράτος με ένα αυτόνομο ομοσπονδιοποιημένο σύστημα. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθούμε εν μέσω αυτής της κρίσης σε αυτή την κατεύθυνση, υφαίνοντας δεσμούς αλληλεγγύης στη βάση, ενισχύοντας τις λαϊκές οργανώσεις και οικοδομώντας στην ουσία ένα αληθινό Μέτωπο των Καταπιεσμένων Τάξεων, το οποίο θα μπορεί να οργανώσει τους αγώνες του σήμερα και του αύριο στην αναζήτηση. μιας ελευθεριακής, φεντεραλιστικής κοινωνίας με άμεση δημοκρατία.
conjunture_april_2020_2.jpeg

Ενάντια στην καπιταλιστική πανδημία - Αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.

Μια ανάλυση για την συγκυρία - Απρίλης 2020

Περιεχόμενα
7. Βραζιλία: μια πολιτική κρίση έτοιμη να ξεσπάσει εν μέσω πανδημίας. σελ. 11
8. Ευρώπη: Το επίκεντρο της πανδημίας. σελ. 13
9. Κράτη έκτακτης ανάγκης στη Μέση Ανατολή. σελ. 14
10. Σύστημα υγείας μετά από 30 χρόνια νεοϊμπεριαλισμού. σελ. 14
11. Τα αποτελέσματα ενός συστήματος καταστροφής οικοσυστημάτων και ανθρώπων. σελ. 15
12. Αρχικό σχέδιο μιας νέας φάσης που ανοίγει σε πλανητική κλίμακα. σελ. 16
13. Αντίσταση. σελ. 17
14. Περιορίζοντας την κοινωνική βλάβη. σελ. 19
15. Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά. σελ. 21

Πηγή κειμένου : Federación Anarquista Uruguaya - FAu
Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου : Ελευθεριακή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη

7. Βραζιλία: μια πολιτική κρίση έτοιμη να ξεσπάσει εν μέσω πανδημίας.

Στη Βραζιλία, η κυβέρνηση Bolsonaro συνεχίζει την υπερ-φιλελεύθερη, αστική, παράλογη και αντι-επιστημονική ρητορική της εν μέσω πανδημίας του κορονοϊού. Ο Bolsonaro, όλο και πιο απομονωμένος πολιτικά, είναι αντίθετος στην καραντίνα και συναντά αντιδράσεις μέσα στη βάση των οπαδών του. Όταν άρχισε η κρίση του κορονοϊού, η κυβέρνηση φλέρταρε με προσπάθειες πραξικοπήματος, ανασύροντας τη σφαίρα επιρροής της σε ακροδεξιά στοιχεία και στρατιωτικούς, προκειμένου να υπερασπιστεί τις υπερ-φιλελεύθερες και αυταρχικές πολιτικές της ενάντια στο διεφθαρμένο κογκρέσο της Βραζιλίας. Επίσης μίλησε για καθεστώς πολιορκίας, για να ταρακουνήσει τις επιρροές του στο στρατό εν μέσω της πανδημίας και να λάβει πολιτική στήριξη. Συνεχίζει στο ίδιο πολιτικό μοντέλο προσπαθώντας να κινητοποιήσει την ακροδεξιά πτέρυγα των οπαδών του για να πετύχει το σκοπό του, ενώ ταυτόχρονα αναπαράγει παράλογες θεωρίες και συνωμοσίες ότι ο ιός δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της υστερίας των μμε.

Η οικονομία της Βραζιλίας, ήδη πριν από την πανδημία, είχε χαμηλή ανάπτυξη και αυξημένο κόστος επιβίωσης. Η πλήρης αποτυχία του βραζιλιάνου νεοφιλελευθερισμού να μετριάσει τις συνέπειες της κρίσης δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες ώστε να αντιδράσει ο πληθυσμός των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων στο νεοφιλελεύθερο έργο του Paulo Guedes και του Bolsonaro, καθώς τόσο η κυβέρνηση όσο και η προπαγάνδα των μμε υποστηρίζουν πως η οικονομία θα ανακάμψει από τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Ακόμη και με την παρακμή της νεοφιλελεύθερης πρότασης, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να προτείνει λύσεις εκτός της οικονομικής της ατζέντας και συνεχίζει να υποστηρίζει ότι την κρίση της πανδημίας πρέπει να την πληρώσει η εργατική τάξη. Ακόμη χειρότερα, ο Bolsonaro και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του, μαζί με κομμάτια της αστικής τάξης, έχουν ξεκινήσει μια καμπάνια ενάντια στην καραντίνα προφασιζόμενοι λαϊκίστικα σε ομιλίες τους την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας και της οικονομίας.

Παρότι δεν αναπτύσσουν καμιά εναλλακτική σε επίπεδο οικονομίας σε ό,τι αφορά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, η εκτελεστική εξουσία συνεχίζει να αντιτίθεται στις ιατρικές/επιστημονικές υποδείξεις και να ευνοεί τη λήξη της καραντίνας. Η καμπάνια "Η Βραζιλία δεν μπορεί να σταματήσει" προωθήθηκε από την οικογένεια Bolsonaro και την άκρα δεξιά μέσω της μαζικής διάδοσης "fakenews" σε λογισμικό επικοινωνίας, προπαγανδίζοντας ότι την κρίση την πληρώνουν οι φτωχοί με τη ζωή τους, με πείνα, με τους χαμένους τους μισθούς. Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αρχίζει να συζητιέται η πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης, ενώ η άρχουσα τάξη συζητά ήσυχα και αθόρυβα την αναβάθμιση του συστήματος κυριαρχίας εις βάρος της εργατικής τάξης. Τονίζοντας την κρίση του ομοσπονδιακού συμφώνου και τη διαμάχη στο εσωτερικό της δεξιάς, οι πολιτικοί πολιτειών της Βραζιλίας υπερασπίζονται την καραντίνα σε αντίθεση με το Bolsonro και τους εκλογικούς του στόχους.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο της εργατικής τάξης, οι αγώνες του 2020 άρχισαν με την απεργία πετρελαίου και τις γυναικείες διαδηλώσεις στις 8 Μαρτίου, αλλά η κατάσταση του κορονοϊού ακύρωσε τις διαδηλώσεις μνήμης και διεκδίκησης δικαιοσύνης για την υπόθεση της Marielle Franco και για την υποχρηματοδότηση στην εκπαίδευση, που θα ενίσχυαν το κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας ενάντια στη νεοφιλελεύθερη προσαρμογή και τις βίαιες περικοπές της. Οι διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης συνεχίζονται σχεδόν καθημερινά από τους cacerolazos (το κίνημα με τις κατσαρόλες) και η δυσαρέσκεια και η εναντίωση στην κυβέρνηση σημείωναν νίκες με την διεκδίκηση της αναβάθμισης της οικονομικής ενίσχυσης των ανέργων, κάτι που ακόμη δεν έχει ψηφιστεί. Επίσης, οι κοινωνικές πιέσεις για την υπεράσπιση του Ενιαίου Συστήματος Υγείας αυξήθηκαν. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης στην υγεία, το σύστημα υγείας πρέπει να λάβει χρηματοδότηση, τη στιγμή που ο Bolsonaro έθεσε χιλιάδες υγειονομικών υπαλλήλων σε συνθήκες εργασιακής επισφάλειας.

Η έντονη επισφάλεια στην εργασία, με το πρεκαριάτο να δουλεύει χωρίς εργατικά δικαιώματα, είναι μια καταστροφή καθώς η πανδημία φέρνει επιπλέον και την απειλή της πείνας στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο από την ανεργία, και αποτελούν παραπάνω από το 50% των ανέργων. Στις φαβέλες, στις πόλεις και στις καταλήψεις στέγης οι κίνδυνοι για την υγεία των εργαζομένων είναι μεγαλύτεροι, αλλά ταυτόχρονα αναπτύσσονται οι σχέσεις αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων, ως κοινωνική εναλλακτική λύση ενάντια σε μια κυβέρνηση κατά της ανθρώπινης ζωής. Οι άμεσες δράσεις ξεκινούν με μαζικές απαλλοτριώσεις σε σούπερ μάρκετ και η κυβέρνηση Bolsonaro έρχεται αντιμέτωπη με το τέλος της όσο η πανδημία εξαπλώνεται και η κρίση βαθαίνει.

8. Ευρώπη: Το επίκεντρο της πανδημίας.

Από τη άλλη βλέπουμε το πώς η πανδημία προκαλεί χάος στην Ευρώπη, όπου τα συστήματα υγείας έχουν υποβαθμιστεί από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και όπου δεν εφαρμόστηκαν τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης πριν την άφιξη του Covid-19. Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στην Ιταλία και παραπάνω από 5700 στην Ισπανία, με τους αριθμούς των νεκρών να αυξάνονται. Τα συστήματα κοινωνικού ελέγχου των πληθυσμών έχουν εφαρμοστεί σε μαζική κλίμακα: 15 εκ. πληθυσμού βρίσκεται σε εγκλεισμό στη Β. Ιταλία, στη Γαλλία επίσης, και με πολύ περιορισμένη κυκλοφορία γίνεται ξεκάθαρο ότι τα κράτη εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να θέσουν σε εφαρμογή μηχανισμούς διαχείρισης πληθυσμών σε καταστάσεις κρίσεων, στρατιωτικοποιώντας την κοινωνική ζωή, με καταστολή και άλλα μέτρα που μας θυμίζουν άλλες εποχές, αλλά με εξελιγμένους μηχανισμούς.

Στο μεταξύ, στην Ευρώπη εξελίσσεται ομαλά η μεγαλύτερη μετακίνηση στρατευμάτων σε μια στρατιωτική άσκηση στα σύνορα με Ρωσία, όπου συμμετέχουν 20.000 αμερικανοί στρατιώτες και 10.000 από τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ. Φαίνεται πως εκεί δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του ιού. Πρόκειται για τον σχεδιασμό ενός υπερελεγχόμενου και στρατιωτικοποιημένου κόσμου με στόχο την περιστολή των διαμαρτυριών και των εξεγέρσεων, προκειμένου το κεφάλαιο να κάνει πάρτι. Η εξάπλωση αυτής της πανδημίας εξυπηρετεί το κεφάλαιο ως δικαιολογία για να ελέγξει την απόδοση των μηχανισμών της.

Για να συνεχίσουμε την περιγραφή, οι συνέπειες σε πολιτισμικό επίπεδο έχουν ήδη εκδηλωθεί. Στην επιβολή του ατομικισμού, στον κίνδυνο του «άλλου» και στη νοοτροπία του «ο καθένας μόνος του», προστέθηκε το ότι ο καθένας αποτελεί ένα πιθανό εχθρό. Σε αυτό το πλαίσιο, η τάση του πληθυσμού, που έχει την οικονομική δυνατότητα, να συγκεντρώνει φαγητό και προϊόντα δεν είναι περίεργη.

Με λίγα λόγια, ο ιός αναδεικνύει τον ταξικό αγώνα: συντετριμμένη δημόσια υγεία, παραμελημένες κοινωνικές υπηρεσίες, επισφαλείς εργαζόμενοι στη διατήρηση βασικών υπηρεσιών ενώ οι διευθυντικοί υπάλληλοι βρίσκονται ασφαλείς στο σπίτι, προσωρινές εργασιακές ρυθμίσεις με έξοδα δημόσιων πόρων σε εταιρείες εκατομμυριούχων, έλλειψη διαγνωστικών τεστ και μέσων ατομικής προστασίας για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, καταστολή για τους πιο επισφαλείς ώστε να παραμείνουν στο σπίτι, ή καταχρήσεις της αστυνομίας και από όλες τις δυνάμεις καταστολής, με επικύρωση από την κυβέρνηση στην περίπτωση της Καταλονίας και από το ισπανικό κράτος γενικά. Στο μεταξύ, το κράτος είναι χαλαρό με τις μετακινήσεις σε εξοχικά, όπως επίσης με επιχειρήσεις που δεν παράγουν προϊόντα βασικής ανάγκης και εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν εκθέτοντας τους σε κίνδυνο, την ίδια στιγμή που η αστική τάξη και οι πολιτικοί έχουν στη διάθεσή τους ιδιωτικές κλινικές αλλά και τη χρήση ξενοδοχείων και νοσοκομείων.

Η επίταξη των δομών (στμ. του κράτους) είναι μια αποδεδειγμένα ανάγκη αλλά και ευθύνη της τάξης μας να συμβεί.

9. Κράτη έκτακτης ανάγκης στη Μέση Ανατολή.

Το Κράτος Εκτάκτου Ανάγκης είναι η πιο κοινή μέθοδος που χρησιμοποιούν τα κράτη της Μέσης Ανατολής, η οποία αποτελεί ένα ανοιχτό μέτωπο πολεμικών συρράξεων για πολλά χρόνια. Οι πολιτικές, που διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες των κρατών και των καπιταλιστών, και όχι των ανθρώπων, συνεχίζονται και εν μέσω Covid-19.

Οι θάνατοι εν μέσω πανδημίας δεν είναι σημαντικοί στα κράτη. Η λήψη μέτρων πρόληψης για πληθυσμούς που έχουν νεκρούς είναι χάσιμο χρόνου και κεφαλαίου. Το κύριο πρόβλημα για κράτος και κεφάλαιο σήμερα είναι το ποιες θα είναι οι οικονομικές επιπτώσεις της επιδημίας και η αποφυγή της κοινωνικής επανάστασης, Τα μέτρα που λαμβάνονται βασίζονται ακριβώς σε αυτούς τους δύο άξονες: περιορισμοί μετακινήσεων, περιστολή κάθε δραστηριότητας, καταστολή της οργάνωσης, απαγορεύσεις κυκλοφορίας και έλεγχοι.

Είναι ξεκάθαρο ότι με τα απολυταρχικά και στρατιωτικά μέτρα, οι πρώτοι τομείς τους οποίους στοχεύουν να ελέγξουν οι μηχανισμοί του κράτους είναι αυτοί που βρίσκονται ή που θα βρεθούν σε καθεστώς εξαίρεσης, όπως οι μετανάστες/ριες, οι γυναίκες, οι άνεργοι/ες, οι άστεγοι/ες.

Οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές στη Μέση Ανατολή γίνονται μάρτυρες μιας διαδικασίας στην οποία τα κράτη γίνονται πιο απολυταρχικά και στρατιωτικοποιημένα.

10. Σύστημα υγείας μετά από 30 χρόνια νεοϊμπεριαλισμού.

Η δημόσια υγεία έχει στοχοποιηθεί επανειλημμένα από τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις με τη μείωση των πόρων και την κατάργησή τους. Για παράδειγμα η Χιλή, το εργαστήριο του νεοφιλελευθερισμού. Εκεί, η δημόσια υγεία διαλύθηκε από τη δικτατορία του Pinochet και η εμπορευματοποίησή της εντάθηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Η υπαγωγή των κλινικών στους δήμους, η υποβάθμιση των νοσοκομείων, η μεταφορά (λεηλασία) των πόρων σε ιδιωτικές κλινικές, οι περικοπές του προϋπολογισμού, η εξάλειψη της κοινοτικής υγείας, η κατάργηση της σύνδεσης μεταξύ γειτονιών και των κέντρων υγείας τους, όπου ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν ούτε οι συνθήκες ούτε τα μέσα αντιμετώπισης της κρίσης, αποτελούν κάποια από τα παραδείγματα της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας από το νεοφιλελευθερισμό. Ακόμη και χωρίς να εξετάζουμε το χειρότερο σενάριο, οι προμήθειες σε ιατροφαρμακευτικό υλικό είναι ελάχιστες, όπως επίσης η αγορά τους γίνεται ατομικά, ενώ υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε κλίνες και αναπνευστήρες. Επομένως οι καταπιεσμένες τάξεις θα πληγούν σοβαρά από την πανδημία, καθώς δεν μπορούν να πληρώσουν για την κατάλληλη θεραπεία και φροντίδα απέναντι στον ιό.

Σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, η ιδιωτικοποίηση της υγείας των τελευταίων 10 ετών, η οποία, ιστορική ειρωνεία, ήταν επίσης το αποτέλεσμα μιας άλλης κρίσης (αυτής του 2008 σε περίπτωση που το είχαμε ξεχάσει), έχει αφήσει ένα καταστροφικό αντίκτυπο στον τομέα της υγείας. Πολλά νοσοκομειακά κέντρα με κλειστές πτέρυγες, λιγότερο προσωπικό και χειρότερες συνθήκες εργασίας, μεταξύ άλλων. Αποδεικνύεται ότι το σημερινό μοντέλο ιδιωτικοποίησης δεν είναι μόνο λάθος και απάτη, αλλά επίσης μας εκθέτει και μας κάνει πιο ευάλωτη ως κοινωνία.

Και τώρα τι; Το κράτος στέλνει ασθενείς σε ιδιωτικές κλινικές λόγω έλλειψης πόρων στα κρατικά νοσοκομεία και οι λογαριασμοί θα πληρωθούν αργότερα από όλους/ες μας. Στο μεταξύ, χειροκροτούν τους/τις υγειονομικούς τους που τους καταδικάζουν με περικοπές από το 2008, τόσο στο ισπανικό κράτος όσο και στην κυβέρνηση της Καταλονίας, καθώς και σε άλλες χώρες της ηπείρου και στον κόσμο.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελούν μέρος του σχεδιασμού της άρχουσας τάξης, όπου η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων έχει κλέψει από εμάς ακόμη και την αντιμετώπιση μιας ασθένειας. Επιπλέον, το να γνωρίζεις αν έχεις κολλήσει τον ιό εξαρτάται από την οικονομική σου δυνατότητα. Αυτή η θανατοπολιτική μαζικής δολοφονίας των φτωχών είναι το αληθινό πρόσωπο του συστήματος κυριαρχίας.

11. Τα αποτελέσματα ενός συστήματος καταστροφής οικοσυστημάτων και ανθρώπων.

Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα κυριαρχίας που απεχθάνεται την ανθρώπινη ζωή. Το ζούμε αυτές τις μέρες, αλλά έτσι ήταν πάντα στην ιστορία: πόλεμοι, γενοκτονίες, καταστολή, πείνα, είναι μερικά από τις τερατώδεις πολιτικές που το σύστημα εφαρμόζει μέσω των εκπροσώπων και των δομών που έχουν αναλάβει τη «βρώμικη δουλειά».

Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τις στρατηγικές της λεηλασίας των φυσικών πόρων και της καταστροφής του πλανήτη. Την ηγεμονική πολιτική που αναπτύσσεται από την κατάκτηση τη Αμερικής από τους Ευρωπαίους και μετά, όταν η ίδια ήπειρος κατέστρεψε την Αφρική και την Ασία, μονοπωλώντας τον πλούτο για την ανάπτυξη του μονοπωλιακού καπιταλισμού και των κρατών που είναι εγγυητές του.

Σήμερα βιώνουμε ένα στάδιο μιας ολοένα αυξανόμενης συγκέντρωσης κεφαλαίου ταυτόχρονα με μια βελτιωμένη τεχνολογία που εξειδικεύεται στην λεηλασία. Σήμερα, 2153 δισεκατομμυριούχοι συγκεντρώνουν πλούτο που είναι μεγαλύτερος από τους οικονομικούς πόρους 4600 εκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή του 60% της ανθρωπότητας. Υπάρχει συνεχής μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων προς την Ευρώπη, οι οποίοι υφίστανται τις πιο σκληρές διώξεις και κακουχίες καθ’ οδόν, και στη συνέχεια ακόμα περισσότερες στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο, αν, βέβαια, το καταφέρουν. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - όπως έχουν πλέον διαμορφωθεί οι δομές προσφύγων. Στην Τουρκία, το δικτατορικό καθεστώς χρησιμοποιεί τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς ως όπλο πίεσης της Ευρώπης για να χρηματοδοτείται με εκατομμύρια ευρώ. Έτσι το κράτος του Erdogan αποκτά νέους πόρους για να μάχεται τους Κούρδους και να τους υποβάλει σε μόνιμο καθεστώς πολιορκίας, όπως και για να επιχειρεί κατακτητικές επιδρομές στη Συρία και τώρα και στη Λιβύη.

Με τους πολέμους, τις εισβολές ή και απλούστερα με τις επενδύσεις, το πολυεθνικό κεφάλαιο καταστρέφει τον πλανήτη. Δεν δείχνει σεβασμό για τα υπάρχοντα οικοσυστήματα, ούτε για τα αποθέματα νερού, ούτε για τα δάση. Αρκεί να επισημάνουμε αυτό που έχει συμβεί στην περιοχή του Αμαζονίου στην «εποχή των πυρκαγιών» που αναπτύχθηκε από τους μεγαλοαγρότες της Βραζιλίας με την πλήρη υποστήριξη του Bolsonaro και άλλων χωρών της περιοχής. Ο καπιταλισμός δεν σκοτώνει μόνο ανθρώπους, σκοτώνει και τη φύση και, κατά συνέπεια, κάνει την ανθρώπινη ζωή ολοένα και δυσκολότερη. Ο καπιταλισμός γνωρίζει πώς να σπέρνει πανικό και θάνατο. Είναι το απόλυτο αντίθετο της ζωής.

12. Αρχικό σχέδιο μιας νέας φάσης που ανοίγει σε πλανητική κλίμακα.

Σε ό,τι προηγήθηκε αναλύσαμε μια μεταβατική περίοδο αλλαγής, ιδιαίτερα μετά τις σημαντικές κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται στη Λατινική Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου, μια αλλαγής που παραμένει ακόμα ανοιχτή ως προς την εξέλιξή της.

Τώρα, χωρίς καμία αμφιβολία, η πανδημία του Covid-19 έχει επιτρέψει στο καπιταλιστικό σύστημα μια σημαντική ευκαιρία αναδιάρθρωσης για να εκσυγχρονίσει ακόμη περισσότερο τον έλεγχο, τη λεηλασία και την κυριαρχία του πάνω σε ολόκληρους πληθυσμούς. Οι έλεγχοι των πληθυσμών που εφαρμόστηκαν δεν επιτρέπουν στον κόσμο τις μετακινήσεις. Η στρατιωτικοποίηση ολόκληρων χωρών, η ανάπτυξη, γενικότερα ενός αστυνομικού κράτους, αλλά και των τεχνολογιών που εφαρμόζονται στον τομέα της ασφάλειας χρησιμοποιούνται τώρα με τη δικαιολογία του ελέγχου της «πανδημίας και των κρουσμάτων». Είμαστε μάρτυρες του πολλαπλασιασμού του ρατσιστικού λόγου και της παρακολούθησης του "άλλου" όχι μόνο ως εχθρού, αλλά και ως "φορέα μόλυνσης". Παρακολουθούμε το μαζικό κλείσιμο των συνόρων και την παγίωση αυτής της συνθήκης μέσω της επιβολής φραγμών και οικονομικών ζωνών.

Την ίδια στιγμή που τα κράτη διεκδικούν εκ νέου μια κυριαρχία, την οποία μέχρι λίγο καιρό πριν ήταν πρόθυμα να παραδώσουν σε υπερεθνικούς ή σε πολυεθνικούς οργανισμούς, οι αλλαγές των μεθόδων εργασίας, η εφαρμογή της τηλεργασίας ή της εργασίας από το σπίτι σε μεγάλη κλίμακα, η απώλεια κοινωνικών δικαιωμάτων και η φτώχεια αποκτούν ακόμα πιο επιθετικό χαρακτήρα για ένα τεράστιο στρώμα του παγκόσμιου πληθυσμού. Η ευκαιρία για τους καπιταλιστές και τους φορείς τους, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι, να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις τους και να συνεχίσουν να λεηλατούν τα δικαιώματά μας, είναι απλά η ανάπτυξη κάποιων κατευθυντηρίων γραμμών για τον σχεδιασμό της επερχόμενης φάσης: μιας υπερ-ελεγχόμενης και λεηλατημένης κοινωνίας.

Αυτή η πανδημία είναι ιδανική για τις κυρίαρχες τάξεις σε κάθε χώρα και σε ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να υιοθετήσουν μέτρα τα οποία αποκαλούνται "απαραίτητα", ώστε να περιορίσουν τις κοινωνικές διαμαρτυρίες που αναπτύσσονται σε διάφορα μέρη του κόσμου. Με το πρόσχημα της πανδημίας βγάζουν έξω τον στρατό και όλες τις αστυνομικές δυνάμεις για να τις καταπνίξουν, όταν αυτό που απαιτείται στην πράξη είναι μέτρα και πόροι για τη δημόσια υγεία, και όχι πόροι για την καταστολή.

Αλλά [η πανδημία] ανοίγει επίσης μια νέα φάση όπου οι λαϊκοί αγώνες θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία: οι κινητοποιήσεις στη Χιλή, τη Γαλλία, την Κολομβία ή σε διάφορα άλλα μέρη δεν θα σταματήσουν. Η πανδημία θα φτάσει στο μέγιστο επίπεδό της και στη συνέχεια θα γίνει σταδιακή επιστροφή σε μια "κανονικότητα", η οποία δεν θα είναι βέβαια η ίδια κατάσταση όπως προηγουμένως, αλλά μέσα σ’ αυτήν οι άνθρωποι θα επιστρέψουν σιγά-σιγά στην εργασία, και ταυτόχρονα θα επιστρέψουν και οι κανονικές δραστηριότητες και οι άνθρωποι θα κατακτήσουν ξανά τους δρόμους και τα πεδία πάλης.

13. Αντίσταση.

Έχουν ήδη εμφανιστεί εκδηλώσεις αντίστασης. Στην Ευρώπη υπήρξαν cacerolazos (διαμαρτυρία με κατσαρόλες) στο πλαίσιο της καραντίνας, αλλά και απεργίες σε τομείς όπου η συνέχιση της εργασίας επιβάλλεται με κόστος την υγεία των εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων εργοστασίων και με ισχυρά συνδικάτα. Στην Αργεντινή, όσοι εργάζονται στον εμπορικό τομέα έχουν ήδη αντιδράσει, απαιτώντας το κλείσιμο των εμπορικών κέντρων, αλλά και σε άλλους τομείς εργασίας οι εργαζόμενοι θέτουν το ζήτημα των μέτρων προστασίας της υγείας. Στην Ουρουγουάη, η ένωση κατασκευών κατέκτησε μια συμφωνία ειδικής άδειας, η οποία όμως το Υπουργείο Οικονομίας προσπάθησε να σαμποτάρει από την πρώτη στιγμή. Με τον ίδιο τρόπο, η κυβέρνηση της Ουρουγουάης σχεδιάζει αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών και του ΦΠΑ με έναρξη την 1η Απριλίου και τα μέτρα για τους τομείς εκείνους που δεν έχουν κοινωνική ασφάλιση, είναι προς το παρόν μηδενικά. Εδώ, οι διαμαρτυρίες με τις κατσαρόλες είναι αμέτρητες και πολύ δημοφιλείς, και αναπτύσσονται στις γειτονιές αλλά επίσης και από συνδικάτα.
Πιστεύουμε ότι για αυτό με το οποίο θα βρεθούμε αντιμέτωποι είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη ορισμένοι άξονες δράσης, όπως: Αγώνας κατά των απολύσεων, των αναστολών και των μειώσεων των μισθών· διεκδίκηση οικονομικών επιδοτήσεων σε ανέργους και στους πιο ευάλωτους πληθυσμούς· εγγύηση της πρόσβασης σε τρόφιμα και σε είδη βασικών αναγκών· υπεράσπιση του συστήματος δημόσιας υγείας, απαιτώντας μεγαλύτερο προϋπολογισμό για τον τομέα της υγείας καθώς και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων σε αυτόν· διασφάλιση ότι το ιδιωτικό σύστημα υγείας θα μπει στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, χωρίς κέρδος· έκκληση για αλληλεγγύη μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, ανακόπτοντας έτσι την προέλαση του κοινωνικού ελέγχου. Το ίδιο πρέπει να ειπωθεί και για την κοινωνική ασφάλιση: Ότι πρόκειται για δημόσια υπηρεσία και δεν πρέπει να είναι στα χέρια ιδιωτών, όπως η AFP στη Χιλή ή η AFAP στην Ουρουγουάη, και ότι θα πρέπει να αυξηθούν οι εισφορές των εργοδοτών έτσι ώστε να είναι οι κεφαλαιούχοι που θα πληρώσουν το κόστος αυτής της κρίσης.

Η πανδημία και τα αποτελέσματά της δεν προκύπτουν από τη φύση αλλά από ένα συγκεκριμένο σύστημα που καθιστά δυνατές τέτοιες κρίσεις εις βάρος της υγείας και της ευημερίας της πλειοψηφίας του παγκόσμιου πληθυσμού. Είναι επείγον να αντισταθούμε στην κατάσταση αυτή μέσα από μια επαναστατική προοπτική, συνδέοντας τους αγώνες του σήμερα με την κοινωνία την οποία ονειρευόμαστε.

Είναι σαφές, σε αυτή την εξαιρετικά σοβαρή κατάσταση, ότι τα λαϊκά στρώματα συνεχίζουν να αγωνίζονται με τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους: κατσαρόλες, γλάστρες, διάφορους τρόπους αλληλεγγύης, όλα ενταγμένα στις παραδοσιακές μορφές αγώνα και οργάνωσης των από κάτω. Είμαστε πεπεισμένοι/ες ότι η αλληλεγγύη και η αμοιβαία υποστήριξη είναι τα καλύτερα μας όπλα ως τάξη, και όταν οργανώνονται χωροταξικά, μας επιτρέπουν να οικοδομήσουμε το μέλλον. Υγειονομικές ομάδες οργανώνονται παντού και αναλαμβάνουν την παροχή και μεταφορά προμηθειών σε ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρίες· είναι σημαντικό να δημιουργηθούν και να στηριχθούν αυτά τα δίκτυα υποστήριξης, όπως και άλλες προσπάθειες που μας επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων υποστήριξης γυναικών και παιδιών που υφίστανται πατριαρχική βία, ένα πρόβλημα που αυξάνεται στη απομόνωση.

Παρομοίως, οι μικρές αγροτικές κοινότητες και οι κάτοικοι των ακτών της Χιλής διαμαρτύρονται για τη ζωή τους, μπλοκάροντας τους δρόμους με οδοφράγματα για να εμποδίσουν την ανώτερη τάξη να φτάσει στα κτήματα και στα θερινά καταλύματα. Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι παραλύουν την παραγωγή με διαμαρτυρίες που απαιτούν το κλείσιμο των εγκαταστάσεων και την αναστολή των εργασιακών δραστηριοτήτων, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Λατινική Αμερική. Όλη αυτή η βούληση πρέπει να μετατραπεί, χωρίς δισταγμό, σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.

Αυτή η πανδημία και τα αποτελέσματά της ανοίγουν μια σημαντική δυνατότητα για τους ανθρώπους: Μας επιτρέπει να ασκούμε μια αδιάκοπη κριτική του νεοφιλελεύθερου μοντέλου κι των μέτρων που εφαρμόζονται από τη δεκαετία του '70, σχεδιάζοντας πιο σταθερά την ενίσχυση της υπεράσπισης της δημόσιας υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, και όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων και υπηρεσιών, ενισχύοντας τους αγώνες για την υπεράσπισή τους και κατά της ιδιωτικοποίησής τους ή της μετατροπής τους σε παράγοντες επισφάλειας, σε σχέση τόσο με την εργασία όσο και με τις συνθήκες ζωής. Μας επιτρέπει μια έντονη κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα: κριτική στην ιδιωτική ιδιοκτησία, κριτική του κράτους, κριτική των πολιτικές ασφάλειας, κριτικής της επιθυμίας για κέρδος κ.λπ.

Πάνω απ 'όλα, μας επιτρέπει να θέτουμε, ή τουλάχιστον να σκιαγραφούμε, τις νέες κοινωνικές σχέσεις που επιθυμούμε, τη νέα ζωή. Μας επιτρέπει, είτε με έναν μερικό είτε με παγκόσμιο τρόπο, να επαναβεβαιώνουμε όλο και περισσότερο το έργο μας για μια σοσιαλιστική και ελευθεριακή κοινωνία..

14. Περιορίζοντας την κοινωνική βλάβη.

Η πανδημία θα αποτελέσει την αφορμή για τη μακροπρόθεσμη χρηματοπιστωτική κρίση που έχει προβλεφθεί από όλους τους σοβαρούς οικονομολόγους. Μετά την κρίση του 2008, τα κράτη είχαν πάρει τεράστια ποσά από δημόσιους πόρους για να σώσουν επιχειρηματίες και ιδιωτικές τράπεζες. Για άλλη μια φορά η οικονομία - καζίνο θα καταρρεύσει και αδιαμφισβήτητα θα είναι αναλογικά χειρότερη από ό, τι το 2008.

Με την προτίμηση του κράτους σε απολύσεις και υποαπασχόληση, αυτή η κρίση θα πλήξει πρώτα απ’ όλα τις λαϊκές τάξεις που θα αντιμετωπίσουν την αύξηση της ανεργίας, τις θέσεις μερικής απασχόλησης, επισφαλείς θέσεις εργασίας, και μείωση του εισοδήματος.

Για να περιοριστούν οι ζημίες, είναι απαραίτητο αφενός να ενισχυθεί η κοινωνική προστασία, για να αμβλυνθεί το οικονομικό σοκ, και αφετέρου να τις πληρώσει το κεφάλαιο. Αυτό σημαίνει:
- την ανάκληση της μεταρρύθμισης της επιδότησης ανεργίας και όχι μόνο της αναστολής της
- την ανάκληση της περικοπής των συντάξεων, και όχι μόνο της αναστολής της
- την παράταση των προθεσμιών για εκτρώσεις μέχρι τη λήξη του εγκλεισμού, προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία και να μπορούν να ανταποκριθούν στις συνέπειες της καραντίνας
- Δωρεάν μεταφορές στις συγκοινωνίες για τη μείωση του συνωστισμού και της μετάδοσης
- Την απαγόρευση των απολύσεων κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τη διατήρηση των μισθών των ατομικών συμβάσεων, των προσωρινά απασχολουμένων, των προσωρινών συμβάσεων και των υπαλλήλων που είναι ανασφάλιστοι (για παράδειγμα οι εργαζόμενοι στο Uber)
- Επίταξη άδειων δωματίων, ενοικιαζόμενων airbnb και αντίστοιχα δωματίων ξενοδοχείων για την υγειονομική προστασία και την αξιοπρεπή παραμονή αστέγων οικογενειών, μεταναστών/ριών που επιβιώνουν σε άθλια κέντρα κράτησης και στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανασφάλιστων εργαζομένων που διαμένουν σε συνωστισμένα σπίτια και σε γειτονιές με άθλιες συνθήκες.
- Για τα χαμηλόμισθα στρώματα, πάγωμα ενοικίου και λογαριασμών ενεργειακής παροχής, νερού, τηλεφώνου και ίντερνετ, παύση των εξώσεων και πλειστηριασμών.

Είναι επίσης επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθεί κοινωνικός έλεγχος ολόκληρου του δικτύου υγείας, με πλήρη πρόβλεψη και χρηματοδότηση των ιδρυμάτων περίθαλψης, εγγυήσεις και προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, του εμπορίου, της βιομηχανίας υγείας, των προμηθειών και των μεταφορών, των δημόσιων υπηρεσιών και του αγροτικού πληθυσμού.

Είναι απαραίτητο να αναπτύξουμε μια κουλτούρα ζωής και αλληλεγγύης, αυτοπροστασίας και συλλογικής φροντίδας που μας βοηθά να ξεπεράσουμε το σημερινό αίσθημα πανικού και του δόγματος «καθένας/καθεμιά μόνος του/μόνη της». Αυτό είναι το σημείο – κλειδί για να ξεπεράσουμε την σημερινή κατάσταση.

Για να σταματήσει η επιδημία, απαιτούνται επίσης άμεσα μέτρα, ίσως πολύ πιο συγκεκριμένα από αυτά που αναφέρουμε παραπάνω, μεταξύ των οποίων:
1. Να βάλουμε φρένο σε μέτρα που εναντιώνονται στην τάξη μας, όπως αυτά που ισχύουν σήμερα. Η καραντίνα δεν μπορεί να βασίζεται στην κοινωνική ιεραρχία. Για αυτό πρέπει να κλείσουν όλες οι επιχειρήσεις που παρέχουν μη αναγκαίες υπηρεσίες, με τη συνολική διατήρηση του εισοδήματος για εργαζόμενους/ες στην «τεχνητή ανεργία», συμπεριλαμβανομένων και των εργαζομένων σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Η κρίση πρέπει να πληρωθεί από τους πλούσιους. Όλες οι μη βασικές οικονομικές δραστηριότητες να σταματήσουν, οι εταιρείες να παρέχουν όλα τα μέσα για τηλεργασία όπου είναι απαραίτητο, και καμία αναστολή σε πληρωμές μισθών όσο διαρκεί η καραντίνα. Σε αυτή την περίπτωση, οι μισθοί δεν πρέπει να προέρχονται από κρατική χρηματοδότηση. Τι θα συμβεί αν φορολογηθούν παραπάνω οι μεγαλοεισοδηματίες και οι επιχειρήσεις;
2. Μόνο οι εργασίες σε τομείς ζωτικής σημασίας πρέπει να συνεχίσουν, όπως οι υγειονομικές υπηρεσίες φροντίδας και περίθαλψης, οι υπηρεσίες προμηθειών και εφοδιασμού τροφίμων και υγειονομικών προϊόντων, η παραγωγή τροφίμων και οι καλλιέργειες, οι μεταφορές, υπηρεσίες διαδικτύου και οπτικοακουστικών μέσων, όπως και της αποστολής προϊόντων. Οι εργαζόμενοι/ες σε αυτούς τους τομείς βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σώζοντας τον κόσμο. Οφείλουμε να τους/τις τιμάμε, να τους/τις στηρίζουμε, ξεκινώντας με την εγγύηση ασφάλειας των παιδιών τους με μέτρα πρόληψης και προστασίας.
3. Ταυτόχρονα, τόσο για λόγους αποτελεσματικότητας όσο και για την αποφυγή της αισχροκέρδειας των επιτήδειων από την κρίση, οφείλουμε να παρέμβουμε στις ιδιωτικές επιχειρήσεις αυτών των τομέων και να τις θέσουμε στην υπηρεσία του πληθυσμού και υπό τον έλεγχο των εργαζομένων. Είναι εκείνοι/ες άλλωστε που γνωρίζουν καλύτερα το πώς να οργανώσουν την αλυσίδα παραγωγής και να προστατευτούν από τον ιό, με προσαρμοσμένα πρωτόκολλα πρόληψης.
4. Επίσης πρέπει να αναδιοργανωθεί ολόκληρη η γραμμή παραγωγής και υπηρεσιών άμεσα. Η βιομηχανία και οι υπηρεσίες πρέπει να μετατραπούν σε παραγωγικές μονάδες υγειονομικών προϊόντων και μέσων αυτοπροστασίας, ώστε να εξασφαλιστεί η επιβίωση όλων. Αν το κράτος και τα αφεντικά δεν το επιθυμούν, είναι η σειρά των εργαζομένων να το επιβάλλουν.
5. Η κρίση αποδεικνύει ότι η υγεία δεν μπορεί να βρίσκεται σε χέρια ιδιωτών. Επείγει τα ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία και γηροκομεία να περάσουν σε κοινωνικό έλεγχο και να είναι προσβάσιμα χωρίς οικονομικό αντίτιμο.
6. Να μην ξανανοίξουν ποτέ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ριών που έκλεισαν λόγω επιδημίας.
Τα κράτη βρέθηκαν απροετοίμαστα σε αυτή την κατάσταση. Μπορούμε να επιβάλλουμε πράγματα αλλά μόνο αν το κοινωνικό κίνημα και τα συνδικάτα παλέψουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση χωρίς αναβλητικότητα. Είναι απαραίτητο για όλους και όλες που εργάζονται και είναι αποφασισμένοι/ες και συνειδητοποιημένοι/ες να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία του συνδικαλισμού και να πείσουν τους/τις συναδέλφους τους να συλλογικοποιηθούν αλληλέγγυα και μαχητικά.

15. Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά.

Για να είμαστε ξεκάθαρες/οι: αυτά τα μέτρα είναι αποσπασματικά. Ανταποκρίνονται μόνο στη διακοπή της πανδημίας και τον περιορισμό της κοινωνικής καταστροφής. Αλλά δεν θα σταματήσουν την οικονομική κρίση που θα προκύψει, γιατί αυτή αποτελεί το αποτέλεσμα του καπιταλισμού και της οικονομίας των αγορών. Ο ιός θα είναι μόνο η αφορμή.

Μπροστά σε αυτή την άνευ προηγουμένου κατάσταση, ο καπιταλισμός έχει επιδείξει την αποτυχία του, αλλά το κράτος θα επιδιώξει να διατηρήσει με κάθε τρόπο το σημερινό οικονομικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της ανάληψης ελέγχου επί όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων, της ηγεσίας της οργάνωσης της παραγωγής με απαιτήσεις ή άλλους τρόπους.

Για τις κυβερνήσεις, αυτή θα είναι η μόνη εναλλακτική λύση στο χάος που θα οδηγήσει η «ατομική ευθύνη». Για εμάς ελευθεριακούς/ές, αναρχικούς/ές, και κομμουνιστές/ριες στην Αμερική και την Ευρώπη, τα επείγοντα μέτρα που προτείνουμε ως ευθύνες, που η εργατική τάξη θα επιβάλλει, θα αναλάβει και θα υλοποιήσει στο σήμερα, οδηγούν σε μια άλλη εναλλακτική λύση. Έχουμε πρόγραμμα άμυνας: ένα πρόγραμμα που βασίζεται στην αλληλοβοήθεια και την ισότητα, με αυστηρή και σχεδιασμένη οργάνωση της παραγωγής και της διανομής βασικών αγαθών αλλά υπό τον έλεγχο των εργαζομένων.

Θεωρούμε ότι είναι καιρός να επανεξετάσουμε πλήρως τη λειτουργία της κοινωνίας, αναζητώντας την ικανοποίηση των αναγκών όλων. Μπορούμε να βρούμε τρόπους και μηχανισμούς φροντίδας και προστασίας της φύσης για να εγγυηθούμε ζωή. Μπορούμε να τερματίσουμε αυτό το σύστημα, θέτοντας όλα τα μέσα παραγωγής και διανομής στα χέρια της εργατικής τάξης, αντικαθιστώντας την οικονομία της αγοράς με μια κοινωνικοποιημένη και αυτάρκη οικονομία και το κράτος με ένα αυτόνομο ομοσπονδιοποιημένο σύστημα.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθούμε εν μέσω αυτής της κρίσης σε αυτή την κατεύθυνση, υφαίνοντας δεσμούς αλληλεγγύης στη βάση, ενισχύοντας τις λαϊκές οργανώσεις και οικοδομώντας στην ουσία ένα αληθινό Μέτωπο των Καταπιεσμένων Τάξεων, το οποίο θα μπορεί να οργανώσει τους αγώνες του σήμερα και του αύριο στην αναζήτηση. μιας ελευθεριακής, φεντεραλιστικής κοινωνίας με άμεση δημοκρατία.

ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΣΠΑΜΕ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΑΣ

ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΟΡΘΙΕΣ/ΟΡΘΙΟΙ ΟΣΟΙ/ΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ

4 Απρίλη 2020

Coordenação Anarquista Brasileira (CAB)
Federación Anarquista Uruguaya (FAu)
Federación Anarquista Rosario - FAR
Organización Anarquista de Córdoba- OAC
Federación Anarquista Santiago – FAS
Grupo Libertario Vía Libre
Union Communiste Libertaire
Embat - Organización Anarquista
Alternativa Libertaria / Federazione dei Comunisti Anarchici - AL/fdca
Devrimci Anarşist Faaliyet - DAF
Organization Socialiste Libertaire – OSL

This page has not been translated into 中文 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]