user preferences

Καταδίκη του Γιώργου Μοναστηριώτη

category Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Νέα author Thursday November 02, 2006 10:27author by "kapoioi" Report this post to the editors

24 μήνες με αναστολή

Το Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθήνας, επέβαλε την Τρίτη, 31 Οκτώβρη, ποινή 24 μηνών με αναστολή στον Γιώργο Μοναστηριώτη.

Το Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθήνας, επέβαλε την Τρίτη, 31 Οκτώβρη, ποινή 24 μηνών με αναστολή στον Γιώργο Μοναστηριώτη, για την άρνησή του να επιβιβαστεί το Μάιο του 2003 στη φρεγάτα «Ναβαρίνο» η οποία αναχωρούσε για τον Περσικό κόλπο, στο πλαίσιο της ελληνικής συμμετοχής στον πόλεμο του Ιράκ.

Πρωτόδικα ο Μοναστηριώτης είχε καταδικαστεί το 2003 σε φυλάκιση 40 μηνών χωρίς αναστολή, καταδίκη την οποία είχε αρχίσει να εκτίει στις φυλακές Κορίνθου, μέχρι το κίνημα συμπαράστασης που είχε αναπτυχθεί να επιβάλει την αποφυλάκισή του.

Η βαριά αυτή καταδίκη που - να σημειωθεί - επιβλήθηκε στο όνομα του ελληνικού λαού, έρχεται σε πλήρη αντίθεση τόσο με τα αισθήματα των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που διαδήλωναν τότε κατά του πολέμου, όσο και με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τις συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Έρχεται επίσης σε πλήρη αντίθεση με τις πρόσφατες αναφορές του Ο.Η.Ε., οι οποίες συνιστούν στις χώρες-μέλη του να νομοθετήσουν αναγνωρίζοντας το δικαίωμα στην άρνηση στράτευσης των επαγγελματιών στρατιωτικών (κάτι που ήδη ισχύει σε ορισμένες χώρες της Ε.Ε.), όσο και το δικαίωμα στην φορολογική αντίρρηση συνείδησης.

Η ποινική περιπέτεια όμως του Μοναστηριώτη δεν τελειώνει εδώ. Ήδη καλείται σε απολογία για επόμενη λιποταξία που έχει τελεστεί το 2005, δεδομένου ότι σύμφωνα με τον στρατιωτικό ποινικό κώδικα, υπάρχει η δυνατότητα έναρξης νέας ποινικής δίωξης σχεδόν κάθε εβδομάδα.

Παρόμοιες διατάξεις αλλά και παρόμοιες συμπεριφορές, δείχνουν καθαρά ότι στο ελληνικό στρατιωτικό νομικό σύστημα επιβιώνουν συνθήκες που χαρακτήριζαν άλλες εποχές, όχι και τόσο μακρινές. Κάνουν επίσης επιτακτικό τον αγώνα και την κοινή πορεία όλων μας ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό και στα φιλοπόλεμα κομμάτια της κοινωνίας, που την κρατούν δέσμια των εποχών εκείνων.

Στη συνέχεια παρατίθεται κείμενο του Γιώργου Μοναστηριώτη, σχετικά με τη λιποταξία, που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη, 25 Οκτωβρίου 2006, στο αθηναϊκό Indymedia.

Με αφορμή την εκδίκαση της έφεσης την προσεχή Τρίτη (31/10) στο Ρουφ, καταθέτω μερικές από τις σκέψεις/απόψεις μου για τη λιποταξία και τη γενικότερη κατάσταση για τη Δύση και τον υπόλοιπο κόσμο.

Η λιποταξία ως πράξη αναδημιουργίας του ευρωπαίου πολίτη.

Σε ποιόν όμως ευρωπαίο πολίτη αναφέρομαι; Ασφαλώς δεν πρόκειται για το σημερινό ευρωπαίο (συμπεριλαμβανομένου και του Έλληνα, ίσως κυρίως του Έλληνα), λάτρη της κατανάλωσης, εκστασιασμένο και αποχαυνωμένο από τα τηλεοπτικά σκουπίδια, αδιάφορο για τα δημόσια πράγματα, κυνικό και επιθετικό με ότι πιο αδύναμο ή διαφορετικό γύρω του. Λέγοντας ευρωπαίο πολίτη εννοώ την κοινωνικο-ιστορική δημιουργία της ελληνο-δυτικής δημοκρατικής παράδοσης, πολίτη πού εμπνέεται από αυτήν την παράδοση και αγωνίζεται διαρκώς για μια πραγματική δημοκρατία, για την ουσιαστική αυτο-κυβέρνηση των ανθρώπων και χαρακτηρίζεται από υπευθυνότητα, λόγον διδόναι, παρρησία, ταλανίζεται συνεχώς απο αμφιβολίες για τις σκέψεις του, χωρίς να θέτει όρια στις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς του.

Αυτή η δημιουργία και κατάκτηση της δύσης, δεν κατάφερε δυστυχώς να εξαπλωθεί και στον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος κυριαρχείται ακόμα από θρησκευτικές και παραδοσιακές θεσμίσεις που δεν αλλοιώθηκαν ουσιαστικά μέσα στο χρόνο. Το ζήτημα όμως σήμερα για τον επαναστάτη, (όποιον δηλαδή επιθυμεί μία αυτόνομη/δημοκρατική κοινωνία) το δημοκρατικό δηλαδή πολίτη, είναι ότι το πρόταγμα αυτό της κοινωνικής και ατομικής αυτονομίας δεν εμπνέει πλέον το δυτικό άνθρωπο. Τί ενδιαφέρει όμως σήμερα το δυτικό άνθρωπο και τις κυβερνήσεις του, ο απροκάλυπτος πλούτος και η απροσχημάτιστη στρατιωτική ισχύς είναι αυτά στα οποία έχει στραφεί το ενδιαφέρον των δυτικών «πολιτικών», αυτό είναι και το παράδειγμα που δίνουμε σήμερα στο μουσουλμανικό κόσμο, προσπαθώντας με τις πανέξυπνες βόμβες και το χαζοκούτι με το δυτικό τρόπο ζωής να αλλοιώσουμε μια μακραίωνη ανθρωπολογική κατασκευή θεμελιωμένη σε μια ισχυρή θρησκευτική κοσμοθεώρηση.

Απ’ την άλλη όμως οι μη-δυτικές χώρες και εν προκειμένω οι μουσουλμανικές αυτά που μισούν και πολεμούν στη Δύση δεν είναι τόσο τα υπερσύγχρονα όπλα και η εξελιγμένη τεχνολογία χειραγώγησης και αποβλάκωσης - αυτά μια χαρά τα χειρίζονται ίσως καλύτερα κι από εμάς τους δυτικούς - αυτά που αντιμετωπίζουν ως θανάσιμη απειλή για την αντίληψή τους και νόημα στην ύπαρξή τους (βαθύτερα για το φαντασιακό τους) είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες, το κοσμικό κράτος, η ισότητα των φύλων κ.λπ.

Η λιποταξία λοιπόν καταγράφεται κατά τη γνώμη μου ως μια έμπρακτη κριτική του σύγχρονου δυτικού κόσμου, της αδυναμίας/ανικανότητάς του να κατανοήσει και να επιληφθεί των πλανητικών προβλημάτων (περιβαλλοντική καταστροφή, Τρίτος Κόσμος), εντείνοντας αντίθετα τα προβλήματα (έξαρση της ισλαμικής τρομοκρατίας). Η υποχώρηση της δημοκρατικής κληρονομιάς του Διαφωτισμού και των επαναστάσεων σε Ευρώπη και Αμερική, η ανυπαρξία δηλαδή σήμερα ενός απελευθερωτικού/ριζοσπαστικού κινήματος μας καθιστά ιδιαίτερα ανήσυχους και αβέβαιους για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε γι’ αυτό; Χρέος μας είναι να προσπαθήσουμε να ξαναζωντανέψουμε το πρόταγμα μιας ριζικής αναθέσμισης της κοινωνίας που να οδηγεί στην ελευθερία και όχι στην καλυτέρευση του κράτους και στη βελτίωση των υλικών συνθηκών της ζωής.

This page has not been translated into Polski yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]