Νίκη συμβασιούχων εργατών

Ιρλανδία / Μεγάλη Βρετανία | Εργατικοί Αγώνες | Νέα Monday January 01, 2007 15:41 by Aoife και Jack (WSM) - Anarkismo

Στο Ιρλανδικό πανεπιστήμιο

Greek translation of «Contract workers win victory in Irish university».

Δύο αναφορές από μέλη του WSM για έναν αγώνα στον εργασιακό τους χώρο που οδήγησε σε σημαντικά κέρδη για τους συμβασιούχους εργαζομένους.

Το συνδικάτο που αναμείχθηκε στον αγώνα αυτό ήταν η Γενική Ένωση Εργαζομένων SIPTU. Το SIPTU υπολογίζει ότι σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο είναι «εργαζόμενοι καθορισμένης διάρκειας». Το πανεπιστήμιο κήρυξε, επίσης, έναν αριθμό από αυτούς τους εργαζόμενους περιττούς κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, συμπεριλαμβανομένου και ενός που εργαζόταν για το κολλέγιο από το 1981. Η πολιτική αυτή είναι μέρος μιας τάσης στα πανεπιστήμια (και σε άλλους εργασιακούς χώρους) να αντικατασταθεί το μόνιμο προσωπικό με συμβασιούχους.

Για παράδειγμα, δύο χρόνια πριν υπήρχαν 21 μόνιμοι εργαζόμενοι στο Γραφείο Διαγωνισμάτων (Exams Office), αλλά σήμερα υπάρχουν μόνο 11. Στη θέση των διωγμένων χρησιμοποιήθηκαν ή χρησιμοποιούνται περίπου 30 προσωρινοί και σταθεροί συμβασιούχοι - σε μερικές περιπτώσεις με τρίμηνες συμβάσεις. Η αβεβαιότητα των συμβασιούχων καθιστά δυσκολότερο γι’ αυτούς να υπερασπίσουν τις συνθήκες εργασίας και τα δικαιώματά τους.

Δεν ήταν καμία έκπληξη το ότι πάνω από το 80% από αυτούς ψήφισαν για απεργία. Η διεύθυνση υποστήριξε φαινομενικά το SIPTU που συμφώνησε να αναστείλει την απεργία - αν και διατηρήσαμε το δικαίωμα στην απεργία εάν υπήρχε αθέτηση της συμφωνίας. Αυτό ήταν μια τεράστια νίκη για τους πιο επισφαλείς εργαζομένους στο πανεπιστήμιο και επέδειξε ότι ένα συνδικάτο μπορεί και πρέπει να αγωνιστεί για τα ενδιαφέροντα των μελών του.

Μεγάλα κέρδη για τους συμβασιούχους στο πανεπιστήμιο (UCD)

Όπως πολλοί άλλοι εργοδότες, έτσι και το UCD επιδιώκει στη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών να αυξήσει τα κέρδη του με την άρνηση της δημιουργίας μονίμων συνταξιοδοτούμενων θέσεων. Αντί γι’ αυτό, ένα αυξανόμενο ποσοστό του εργατικού δυναμικού έχει γίνει αντικείμενο των βραχυπρόθεσμων συμβάσεων χωρίς οποιαδήποτε συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Το τμήμα του συνδικάτου στο UCD είναι αρκετά αδύνατο καθώς από περίπου 3.000 εργαζόμενους εκεί λιγότεροι από ένα τρίτο είναι μέλη του. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι στο SIPTU. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο χρόνων, η διεύθυνση έχει λανσάρει μια επιθετική «αναδιαρθρωτική» διαδικασία κάτι που έχει οδηγήσει σε όλο και περισσότερο μαζικές συνελεύσεις και νέα στρατολόγηση μελών στο συνδικάτο.

Η επίθεση στις βραχυπρόθεσμες συμβάσεις προσδιορίστηκε ως ζήτημα-«κλειδί». Αποκαλύφθηκε ότι περίπου 900 συμβασιούχοι αποκλείστηκαν από το δικαίωμα τελικής συνταξιοδότησης κάτι για το οποίο υπέγραψαν οι μόνιμοι εργαζόμενοι. Παρά την πρόσφατη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απαίτησε η εργοδοσία να παρέχει συνταξιοδοτικά πλάνα για τους εργαζομένους, το UCD, όπως και άλλα κολλέγια, «καθυστέρησαν» να κάνουν κάτι τέτοιο. Μέχρι τον Ιούνη του 2006 ήταν αρκετά σαφές ότι η καθυστέρηση αυτή θα μπορούσε να ήταν αορίστου διαρκείας. Επιπλέον, η διεύθυνση δεν ήθελε να ανανεώσει τη σύμβαση ενός από τους εκπροσώπους του συνδικάτου.

Μια μεγάλη πλειοψηφία μελών του SIPTU ψήφισε να δοθεί στην επιτροπή του τμήματος του συνδικάτου η εξουσιοδότηση να καλέσει 24ωρη απεργία. Η επιτροπή αντί να καλέσει στην απεργία στην αρχή του καλοκαιριού γιατί θα ήταν λιγότερο αποτελεσματικό, αλλά κάλεσε σε απεργία την πρώτη ημέρα της νέας περιόδου το φθινόπωρο. Τα αποτελέσματα αυτής της δράσης φάνηκαν όμως πριν από την καθορισμένη μέρα, δεδομένου ότι πολλοί σπουδαστές ήταν ανίκανοι να χρησιμοποιήσουν το νέο σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών για να καταχωρήσουν τα μαθήματά τους ή να εγγραφούν.

Το αιφνιδιαστικό αποτέλεσμα ήταν ότι μέχρι 2-3 μέρες πριν την πραγματοποίηση της απεργία η διεύθυνση εμφανίστηκε να συμφωνεί σε όλα τα βασικά αιτήματα, που περιλαμβάνουν:

· Την πρόσληψη 900 συμβασιούχων με συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

· Το 80% των συμβασιούχων, των οποίων τις υποθέσεις είχε φέρει στην επιφάνεια το συνδικάτο, θα υπογράψουν μόνιμες συμβάσεις εργασίας. Στο ποσοστό αυτό περιλαμβάνεται και ο εκπρόσωπος του συνδικάτου.

· Η διεύθυνση συμφωνεί να εξετάζονται οι μελλοντικές βραχυπρόθεσμες συμβάσεις από μια επιτροπή που θα αποτελείται από στελέχη του συνδικάτου και της διεύθυνσης. Αυτό σημαίνει ότι οι θέσεις των βραχυπρόθεσμων συμβάσεων πρέπει να γίνουν μόνιμες.

Αλλά σε μερικούς μήνες θα δούμε εάν οι παραχωρήσεις αυτές είναι γνήσιες ή ήταν απλώς μια πίστωση χρόνου επειδή η διεύθυνση βρέθηκε κάτω από απίστευτη πίεση. Υπάρχει, επίσης, ακόμα η περίπτωση των συμβασιούχων εκείνων που δεν απασχολούνται άμεσα από το UCD και δεν θα καρπωθούν τα οφέλη – όλοι οι καθαριστές, για παράδειγμα, δεν συμπεριλαμβάνονται. Εντούτοις, σε κάθε μια από τις περιπτώσεις αυτές, σημειώθηκε περισσότερη πρόοδος εξαιτίας της απειλής ανάληψης άμεσης δράσης από πλευράς των ενδιαφερόμενων εργαζομένων σε ελάχιστες μέρες, παρά από τις δεκαετίες ακροάσεων και διαμεσολαβήσεων στα εργατικά διαιτητικά δικαστήρια.

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 94 (Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2006) του δελτίου του ιρλανδικού Workers Solidarity Movement (WSM) «Workers Solidarity» («Εργατική Αλληλεγγύη»). Δημοσιεύτηκε, επίσης, στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 30 Δεκέμβρη 2006.