user preferences

Recent articles by MACG (Melbourne)
This author has not submitted any other articles.
Recent Articles about Ινδονησία / Φιλιππίνες / Αυστραλία Αγώνες Ιθαγενών

Indigenous struggles against capitalism in Australia Aug 31 21 by Black Flag Sydney

Free West Papua Nov 14 19 by Melbourne Anarchist Communist Group (MACG)i

Invasion Day 2019 Jan 26 19 by Melbourne Anarchist Communist Group

Η λευκή Αυστραλία έχει μια μαύρη ιστορία

category Ινδονησία / Φιλιππίνες / Αυστραλία | Αγώνες Ιθαγενών | Γνώμη / Ανάλυση author Saturday March 10, 2007 12:16author by MACG (Melbourne) - Anarkismoauthor email macg1984 at yahoo dot com dot au Report this post to the editors

Χώρα που οικοδομήθηκε σε κλεμμένη γη

Η εργατική τάξη είναι η μόνη κοινωνική τάξη στην κοινωνία που έχει και τη δύναμη και το κίνητρο να κερδίσει αυτόν τον αγώνα.

Η Αυστραλία είναι μια χώρα που οικοδομήθηκε σε κλεμμένη γη. Οι ιθαγενείς κατείχαν μόνοι τους τη γη αυτή στις 26 Ιανουαρίου 1788 (σ.τ.μ.: τότε σημειώθηκε η πρώτη άφιξη λευκών αποικιοκρατών και κατάδικων από την Αγγλία και η ημέρα αυτή γιορτάζεται ως εθνική γιορτή, αλλά ως μέρα πένθους και αγώνα από τους ιθαγενείς) και δεν την έχουν πουλήσει ποτέ ούτε έχουν παραχωρήσει μια ίντσα της από τότε. Κάθε μέρος γης στο οποίο δεν έμεναν οι ιθαγενείς αποσπάστηκε από αυτούς με τη βία. Σήμερα, αυτή την ημέρα, η κλοπή συνεχίζεται.

Το γεγονός και τα στοιχεία της στέρησης αυτής καθώς και οι συνέπειές της αποτελούν πλέον κοινή γνώση και είναι διαθέσιμα σε καθέναν που τα ερευνά. Μέσω της σφαγής, των ασθενειών, των περιορισμών και της αναγκαστικής διασποράς (σ.τ.μ.: εσωτερικής μετανάστευσης), η γη αυτή «μεταφέρθηκε» στο Στέμμα (σ.τ.μ.: το βασιλικό καθεστώς της Αγγλίας), το οποίο χορήγησε γενναιόδωρα τον νεοαποκτηθέντα πλούτο του στους μεγαλοαγρότες, τους μεγαλοβοσκούς και σε άλλους αποίκους ως καπιταλιστική ακίνητη περιουσία. Σχεδόν όλη η παραγωγική γη βρίσκεται τώρα πλέον στα χέρια των μη ιθαγενών.

Μετά από την κλεμμένη γη, ήρθε η σειρά των κλεμμένων παιδιών και των κλεμμένων μισθών. Η ιστορία των κλεμμένων παιδιών είναι η ιστορία μιας επιχειρούμενης γενοκτονίας. Από τα τέλη του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα, οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας χαρακτηρίστηκαν (σ.τ.μ.: τεχνηέντως) «θνησιγενείς φυλές». Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν αποτελούσε τόσο μια παρατήρηση όσο επίσημη πολιτική. Η άρχουσα τάξη είχε ενοχληθεί από τον πολλαπλασιασμό γεννήσεων παιδιών από μικτούς γάμους, δηλαδή κυρίως από ιθαγενείς μητέρες και λευκούς πατέρες. Αποτελούσε (συνήθως άγραφη) κυβερνητική πολιτική ο, βίαιος αρκετές φορές, εξοστρακισμός των παιδιών αυτών από το φυσικό τους περιβάλλον και η απορρόφησή τους στη «λευκή» κοινωνία. Εν τω μεταξύ, οι πλήρης αίματος ιθαγενείς έπρεπε να συνεχίσουν να πεθαίνουν, αποβάλλοντας κατά συνέπεια το κράτος τους πιθανούς μελλοντικούς ενάγοντες για την κλεμμένη ιδιοκτησία.

Οι κλεμμένοι μισθοί είναι μια άλλη τρομερή ιστορία-αποτέλεσμα της κρατικής πολιτικής δόλιας αφαίρεσης των μισθών των ιθαγενών εκείνων που εργάζονταν σκληρά. Η διαδικασία αυτή έχει, βέβαια, περισσότερο σημειωθεί στην Πολιτεία του Queensland, αλλά και, γενικά, σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική Αυστραλία. Οι ιθαγενείς, κάτω από τον έλεγχο των πολιτειακών ή περιφερειακών κυβερνήσεων (σ.τ.μ.: η Αυστραλία είναι ομοσπονδιακά χωρισμένη σε Πολιτείες και Περιφέρειες οι οποίες έχουν τη δική τους κυβέρνηση, βουλή και άλλα νομοθετικά και διοικητικά σώματα), υπέγραψαν συμβόλαια για να εργαστούν σε αγροκτήματα ή σε οικιακές ενασχολήσεις, αλλά τους έδιναν πάντα ένα μέρος του μισθού τους ως έναντι κι αυτό πάντα με την ευθύνη και τον έλεγχο των τοπικών αστυνομικών αρχών. Το αποτέλεσμα ήταν το μεγαλύτερο μέρος των μισθών που δικαιούνταν να το καταχραστούν οι αστυνομικοί ή να το παρακρατήσουν οι μεγαλοαγρότες και μεγαλοβοσκοί και οι πολιτειακές κυβερνήσεις να επωφεληθούν και αυτές, με τη σειρά τους, από το απλήρωτο αυτό ποσόν. Και, για να συμπληρωθεί η όλη επιχείρηση, τα επιδόματα των ιθαγενών παιδιών και οι συντάξεις των ιθαγενών ηλικιωμένων μειώθηκαν σταδιακά μέσω της διαχείρισης των πολιτειακών κυβερνήσεων, με τη συνεργασία της Κοινοπολιτείας (σ.τ.μ.: της ομοσπονδιακής κυβέρνησης).

Παρ’ όλα αυτά, οι ιθαγενείς της Αυστραλίας έχουν επιζήσει από αυτή την επιχειρούμενη γενοκτονία σε βάρος τους, αλλά έχουν υποφέρει πολύ όλη αυτή την περίοδο. Και όπως γίνεται με κάθε αδικία, το ερώτημα είναι «τι πρέπει να γίνει;» Η απάντηση είναι ότι η εργατική τάξη πρέπει να υπερασπιστεί την υπόθεσή της. Και αυτό δεν πρέπει να είναι πράξη φιλανθρωπίας. Αντίθετα, παίρνοντας τη υπόθεση των ιθαγενών στα χέρια μας αγωνιζόμαστε και για τα δικά μας συμφέροντα.

Δεν μπορούμε να νικήσουμε τους καπιταλιστές αν δεν είμαστε ενωμένοι και καθετί που μας διαιρεί, όπως ο ρατσισμός, είναι δηλητήριο. Οι ιθαγενείς είναι επίσης μέρος της εργατικής τάξης και έτσι είναι απαραίτητο να επανεξεταστούν οι υποθέσεις τους στη βάση του αξιώματος «η αδικία σε βάρος του ενός είναι αδικία σε βάρος όλων». Πρέπει να απαιτήσουμε την επιστροφή των κλεμμένων μισθών, την αποζημίωση για τα κλεμμένα παιδιά, τη διευθέτηση του ζητήματος της κλεμμένης γης και το τέλος των δολοφονιών ιθαγενών από την αστυνομία. Παραπέρα, οι ιθαγενείς δεν είναι σε θέση να κατανικήσουν την αδικία μόνοι τους, μέσω μόνο των προσπαθειών τους. Ενώ είναι στο χέρι τους να αποφασίσουν για τα ζητήματα και τις προτεραιότητές τους, χρειάζονται συμμάχους προκειμένου να νικήσουν. Η εργατική τάξη είναι η μόνη κοινωνική τάξη στην κοινωνία που έχει και τη δύναμη και το κίνητρο να κερδίσει αυτόν τον αγώνα.

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 1 (Γενάρης-Φλεβάρης 2007) του δελτίου «The Anvil» («Το Αμόνι») που εκδίδει η Melbourne Anarchist Communist Group (MACG- Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης). Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, τέλη Φλεβάρη 2007.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]