Ιράν, 8 Μάρτη: Διαδηλώσεις Γυναικών

Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ | Λαϊκοί Αγώνες | Νέα Thursday March 29, 2007 12:29 by Διάφοροι - Anarkismo

Και απεργίες δασκάλων

Πηγή: libcom.org - αναδημοσίευση από το αθηναϊκό Indymedi. Τα στοιχεία βασίζονται σε αναφορές της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση των Γυναικών (OWL)

Στις 8 Μάρτη (Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας) οργανώθηκαν στο Ιράν μια σειρά δράσεων ενάντια στην καταπίεση των γυναικών και επιχειρήθηκε η σύνδεση του αγώνα των γυναικών με τους απεργούς εργάτες και τους Αφγανούς πρόσφυγες.

Στην Τεχεράνη, αρκετές χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο πανεπιστήμιο για να ξεκινήσουν διαδήλωση, προκειμένου να καταδικαστεί το φυλετικό απαρτχάιντ, η καταπίεση σε βάρος των γυναικών, το αστυνομικό κράτος και η δικτατορία. Η διαδήλωση δεν έγινε, καθώς εμποδίστηκε από τις δυνάμεις ασφαλείας. Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα υπέρ του σοσιαλισμού, ενώ πολλοί κρατούσαν φωτογραφίες του Mansoor Hekmat, ηγέτη του Εργατικού- Κομμουνιστικού Κινήματος (o Hekmat, ηγέτης του Εργατικού-Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράν και εμπνευσμένος από τις αρχές του συμβουλιακού κομμουνισμού, πέθανε στο Λονδίνο το 2002).

Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε αφού οι συγκεντρωμένοι τραγούδησαν τη Διεθνή. Διαβάστηκαν λόγοι αναφορικά με τα αιτήματα των γυναικών, καθώς και μια σχετική απόφαση. Συνελήφθησαν περίπου 25 άτομα κοντά στο πανεπιστήμιο και στην πλατεία Vali-e-asr.

Συγκέντρωση 200 ατόμων έξω από το κοινοβούλιο (με αίτημα την απελευθέρωση ακτιβιστριών που είχαν συλληφθεί στις 4 Μάρτη) δέχτηκε επίσης επίθεση από τις δυνάμεις ασφαλείας. Το ίδιο συνέβη και στη συγκέντρωση στην πλατεία Mohseni στα βόρεια της Τεχεράνης.

Στο πανεπιστήμιο Allameh, 700 άτομα πραγματοποίησαν συγκέντρωση ενάντια στο νέο κώδικα ενδυμασίας για τις γυναίκες φοιτήτριες στα πανεπιστήμια. Συγκέντρωση έγινε επίσης στο πανεπιστήμιο Shariff, με συνθήματα «Ελευθερία, Ισότητα», «Η ελευθερία των γυναικών είναι η ελευθερία της κοινωνίας», «Οι γυναίκες είναι τα κύρια θύματα του πολέμου, τη φτώχειας και της βίας», «Στηρίζουμε τον αγώνα των δασκάλων και των εργατών», «Το φοιτητικό κίνημα ενωμένο με το γυναικείο και το εργατικό κίνημα».

Στην Sanandaj (που είναι γνωστή και ως «κόκκινη πόλη», λόγω του ριζοσπαστικού κινήματος που υπάρχει εκεί), η συγκέντρωση δέχτηκε επίθεση από τους φρουρούς του Ισλάμ. Υπήρξαν κάποιοι τραυματισμοί, και προσαγωγές.

Συγκεντρώσεις έγιναν και σε αρκετές άλλες πόλεις.

Ακολουθεί η απόφαση των διοργανωτών των διαδηλώσεων της 8 Μάρτη:

Εμείς οι γυναίκες και όλοι οι άνθρωποι που αγαπάμε την ελευθερία δηλώνουμε: Όχι στην καταπίεση των γυναικών! Καταδικάζουμε το φυλετικό απαρτχάιντ που έχει θεσμοθετηθεί στο Ιράν. Ζητάμε την κατάργηση των νόμων που στρέφονται ενάντια στις γυναίκες. Υποστηρίζουμε τον αγώνα για ίσα δικαιώματα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Καταδικάζουμε κάθε υποχρεωτικό κώδικα ενδυμασίας. Ζητάμε την άμεση κατάργηση της θανατικής ποινής και του λιθοβολισμού. Καταδικάζουμε απόλυτα κάθε εξευτελισμό και κάθε μορφή βίας που ασκείται ενάντια στις γυναίκες. Καταδικάζουμε την οικιακή και την κρατική βία. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των γυναικών πολιτικών κρατουμένων. Στηρίζουμε τον αγώνα των δασκάλων και των εργατών. Απαιτούμε να σταματήσουν άμεσα οι συλλήψεις και οι απελάσεις των Αφγανών κατοίκων και κηρύττουμε ότι όλοι οι μετανάστες στο Ιράν πρέπει να απολαμβάνουν ίσα πολιτικά δικαιώματα. Λέμε ΟΧΙ στις οικονομικές κυρώσεις. ΟΧΙ στον πόλεμο. ΟΧΙ στις πυρηνικές βόμβες. Ζήτω η ελευθερία, η ισότητα και η ευημερία για όλους.

Επίσης στις 18 Μάρτη, έγιναν συλλήψεις 1000 δασκάλων μετά από μαζική διαδήλωση και απεργίες.

Περίπου 1000 δάσκαλοι συνελήφθησαν στο Ιράν μετά από απεργίες 100.000 δασκάλων μια βδομάδα πριν και δυναμική διαδήλωση έξω από το κοινοβούλιο όπου συμμετείχαν 10.000 άνθρωποι. Οι μαζικές συλλήψεις έγιναν αφού προηγουμένως είχαν συλληφθεί έξι ηγέτες σωματείων δασκάλων κατά τη διάρκεια των γεγονότων της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα (8 Μάρτη). Η απεργία των δασκάλων την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η μεγαλύτερη δράση εργαζομένων που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, και πιθανόν η μεγαλύτερη μετά την επανάσταση του 1979. Στο Ιράν, τα ανεξάρτητα σωματεία είναι παράνομα, και η απεργία φαίνεται ότι οργανώθηκε με συνεννόηση από στόμα σε στόμα μεταξύ των δασκάλων.