user preferences

Για την απεργία στο δημόσιο τομέα

category Νότια Αφρική (Περιφέρεια) | Εργατικοί Αγώνες | Ανακοίνωση Τύπου author Wednesday June 13, 2007 22:49author by ZACF - Anarkismo Report this post to the editors

Δήλωση Υποστήριξης από τη ZACF

Δήλωση υποστήριξης και άμεσης αλληλεγγύης της απεργίας στο δημόσιο τομέα της Ν. Αφρικής από την Αναρχική Κομμουνιστική Ομοσπονδία Zabalaza.

Η Αναρχική Κομμουνιστική Ομοσπονδία Zabalaza (ZACF) από τη Νότια Αφρική υποστηρίζει τους απεργούς εργαζόμενους του δημόσιου τομέα της χώρας, όχι μόνο για τα αίτημά τους για αύξηση των μισθών τους κατά 12% (που τώρα μειώθηκε στο 10%), αλλά και στον αγώνα τους για βελτίωση του επιπέδου όλων των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Καλούμε όλους τους εργαζομένους και τα μέλη των τοπικών κοινοτήτων να υποστηρίξουν αυτήν την απεργία, δεδομένου ότι δεν γίνεται μόνο με μισθολογικά αιτήματα, αλλά και σε μια προσπάθεια να αυξηθεί η ποιότητα των παρεχόμενων σε μας δημόσιων υπηρεσιών.

Καταδικάζουμε έντονα την κυβερνητική προσπάθεια εκφοβισμού των εργαζομένων για λήξη της απεργίας με τη διανομή των κοινοποιήσεων απόλυσης απεργών καθώς και με τη χρησιμοποίηση της αστυνομικής βίας, ενάντια στους διαδηλωτές απεργούς, μιας βίας όμοιας με αυτή την εποχή του απαρτχάιντ, ακόμα κι αν η αστυνομία διευθύνεται τώρα από τον εθνικό πρόεδρο του SACP Charles Nqakula. Υποστηρίζουμε τη θέση των εργαζομένων ότι οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί πρέπει να συνοδευτεί από οριστική επαναπρόσληψη οποιουδήποτε εργαζόμενου απολύθηκε κατά τη διάρκεια της απεργίας.

Καταδικάζουμε έντονα την υποκρισία των κυβερνητικών διαπραγματευτών με επικεφαλής τον Kenny Govender, ο οποίος προσποιείται για 4 ολόκληρους μήνες ότι θα διαπραγματευτεί καλόπιστα, τη στιγμή που η ομάδα Govender φαίνεται ότι δεν έχει την εξουσιοδότηση των τεσσάρων υπουργών του ANC που επιφορτίστηκαν με τη διαχείριση/διευθέτηση της απεργίας, δηλαδή των Nquakula, του υπουργού Άμυνας Mosiuoa Lekota, του υπουργού Οικονομικών Trevor Manuel και της πρώην κομμουνίστριας Geraldine Fraser-Moleketi.

Αυτό το χρόνο προτάθηκε από μια ανεξάρτητη αρμόδια (κρατική) Επιτροπή ο πρόεδρος Thabo Mbeki να έχει αύξηση των αποδοχών του κατά 57,3%, παίρνοντας συνολικά από 1,8-εκατομμύριο R ετησίως. Η ίδια Επιτροπή πρότεινε επίσης, τα μέλη του Κοινοβουλίου να παίρνουν συνολικά R650,000 ετησίως. Συγκρίνετε αυτές τις αυξήσεις με τις αυξήσεις ύψους 6% που προσφέρθηκαν αρχικά από το κράτος στους εργαζομένους του δημόσιου τομέα, ένας από τους οποίους, ένας υπάλληλος νοσοκομείου, μας είπε ότι πρέπει να ταΐσει 5 στόματα με έναν ετήσιο καθαρό μισθό κατώτερο από R12.000.

Καταδικάζουμε έντονα τις προσπάθειες ορισμένων αντιδραστικών ΜΜΕ που προσπαθούν να παρουσιάσουν όλους συλλήβδην τους απεργούς βίαιους όταν κάποια ελάχιστα βίαια επεισόδια έως τώρα προκλήθηκαν από μια χούφτα σκοτεινών προσώπων χαρακτήρων και απειθάρχητων απεργών. Είναι αξιοπρόσεκτο το ότι η οικονομική κατάχρηση που διαπράττεται σε βάρος των εργαζομένων με την πληρωμή μισθού πείνας δεν θεωρείται βία.

Επαινούμε τη σημαντικότατη ένδειξη αλληλεγγύης από τους εργαζομένους των Δήμων σήμερα και τους ευχόμαστε δύναμη και θάρρος στις δραστηριότητές τους. Επαινούμε, επίσης, την αξιοπρόσεκτη αλληλεγγύη που επιδεικνύεται στους απεργούς από τις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες καθώς και τα διάφορα ανεξάρτητα συνδικάτα ως θεμέλιο για μια αδιάσπαστη εργατική τάξη βασισμένη στο μαζικό κίνημα.

Είμαστε βέβαιοι, εντούτοις, ότι ακόμα και αν η κυβέρνηση ικανοποιήσει τα αιτήματα των εργαζομένων του δημόσιου τομέα, αυτοί δεν θα αργήσουν πολύ για να απεργήσουν και πάλι, γιατί το κόστος ζωής συμβαδίζει με την άνοδο του πληθωρισμού. Γι’ αυτό, διακηρύσσουμε ότι η απεργία αυτή πρέπει, όχι μόνο να έχει ω αίτημα υψηλότερους μισθούς και καλύτερο επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών, αλλά ότι πρέπει να είναι μέρος ενός μεγαλύτερου αγώνα ενάντια στο σύστημα με το οποίο οι πλούσιοι και ισχυροί κερδίζουν μέσω των βασάνων και της εργασίας των φτωχών.

Εφ' όσον ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα όπου οι δημόσιες υπηρεσίες διεκπεραιώνονται ως κέρδος που παράγεται από επιχειρήσεις, θα πρέπει να παλέψουμε ακριβώς για να φροντίσουμε για τις πρώτιστες ανάγκες μας. Γι’ αυτό, εμείς οι αναρχικοί-κομμουνιστές διακηρύσσουμε ότι ένας αγώνας μεταξύ της πλούσιας μειονότητας και της φτωχής πλειοψηφίας, μεταξύ των προϊσταμένων και των εργαζομένων, στην περίπτωσή μας μεταξύ της κυβέρνησης και των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, πρέπει να συνεχιστεί έως ότου κατανικηθεί η άρχουσα τάξη, έως ότου όλες οι επιχειρήσεις ικανοποιήσουν τις ανάγκες των ανθρώπων και έχουν αναληφθεί από τον έλεγχο εκείνων που απασχολούνται σ’ αυτές.

Η απεργία αυτή αποδεικνύει ξεκάθαρα – όπως έχουν διακηρύξει πολλές φορές οι αναρχικοί - ότι η κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση - είτε μαύρων είτε λευκών, σοσιαλιστών ή καπιταλιστών - δεν εξυπηρετεί τα ενδιαφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών ανθρώπων, αλλά εκείνα των πλούσιων, των άνετων και προνομιούχων τάξεων. Η κυβέρνηση είναι ένας εργοδότης και ως τέτοιος ενεργεί ως αφεντικό, πρόθυμο να απολύσει τους υπαλλήλους του προκειμένου να υπερασπιστεί τα περιθώρια κέρδους του.

Γι’ αυτό, είμαστε άκαμπτοι στο ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής της απεργίας - αν και ελπίζουμε ότι θα είναι υπέρ των εργαζομένων - δεν θα υπάρξει επαρκής παροχή υπηρεσιών και πρόσβαση για όλους στις καθημερινές ανάγκες της ζωής, έως ότου έχουν οργανωθεί οι εργαζόμενοι κατάλληλα για να επανακτήσουν κάθε κλάδο και τομέα και να τον ενεργοποιήσουν όχι για το κέρδος αλλά για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες όλων.

Όταν τα εργοστάσια και η γη ελέγχονται από αυτούς που τα δουλεύουν, ο τομέας της εκπαίδευσης από τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές/φοιτητές, οι κοινότητες από εκείνους που κατοικούν σ’ αυτές, τότε μπορούμε να πούμε ότι θα είμαστε ελεύθεροι. Όταν τα αγαθά παράγονται και διανέμονται όχι σύμφωνα με την ανταλλακτική τους αξία και με κίνητρο το κέρδος αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες όλων και ο καθένας έχει πρόσβαση στις λειτουργίες της καθημερινής ζωής, τότε μπορούμε να πούμε ότι θα είμαστε ελεύθεροι. Όταν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες ελέγχονται και λειτουργούν από εκείνους που εργάζονται σε αυτές αλλά και από εκείνους που τις χρησιμοποιούν, τότε μπορούμε να πούμε ότι θα είμαστε αληθινά ελεύθεροι.

Μέχρι μια τέτοια ώρα, πρέπει να οργανώσουμε και ενώσουμε όλους τους εργαζομένους στη γη, στα εργοστάσια και στους δημόσιους τομείς, μαζί με τους σπουδαστές/φοιτητές, τους ανέργους και όλες τις κοινότητες των φτωχών και των εργαζόμενων σε έναν τελικό αγώνα απελευθέρωσης. Ο αγώνας πρέπει να γίνει όχι για το δημοκρατικό έλεγχο μιας κυβέρνησης - μαύρης ή λευκής, σοσιαλιστικής ή καπιταλιστικής - που ελέγχει τη ζωή μας, αλλά για τον έλεγχο της ίδιας της ζωής μας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για το λαϊκό έλεγχο των πόρων και των βιομηχανιών γης. Αυτός είναι ένας νέος αγώνας, αγώνας για συνολική απελευθέρωση.

PHAMBILI NGOMZABALAZO! PHANSI 7,25%! PHANSI 10%! SIFUNA ZONKE!

Jonathan Payn, γραμματέας ZACF

http://www.zabalaza.net/

* Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 13/6/2007.

Related Link: http://www.zabalaza.net
This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]