Για την «αναδιάρθρωση» του στρατεύματος

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Λοιπός Ελευθεριακός Τύπος Tuesday June 19, 2007 21:27 by Πρωτοβουλία Αυτόνομων Κέρκυρας aytonomoikerkyras at yahoo dot com

Eυχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε.

Μια προκήρυξη της Αυτόνομης Πρωτοβουλιας Κέρκυρας

Με αφορμή την «αναδιάρθρωση» του στρατεύματος

Πριν λίγους μήνες, εν μέσω των φοιτητικών κινητοποιήσεων, γνωστοποιήθηκε, ότι εξετάζεται σοβαρά από το υπουργείο εθνικής άμυνας το ενδεχόμενο της υποχρεωτικής στράτευσης στα 18, της ανάκλησης των αναβολών για λογούς σπουδών και της θέσπισης εθελοντικής θητείας για τις γυναίκες. Όλα αυτά στα πλαίσια της επιδιωκόμενης «αναδιάρθρωσης του στρατεύματος».

Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε από πολλούς, ότι είχε εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι στους φοιτητές. Το σίγουρο είναι, πως η συγκυρία δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία, καθώς φαίνεται οι ιθύνοντες να εκτίμησαν, ότι η διαφαινόμενη ήττα του «φοιτητικού κινήματος» και η συνακόλουθη αδράνεια και απογοήτευση που αυτή φυσικά θα επέφερε θα διευκόλυναν την προώθηση των νέων αυτών ρυθμίσεων με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις από τους άμεσα θιγόμενους.

Όσο για την αιτιολόγηση των αλλαγών αυτών ήταν οι διάφοροι «αναλυτές» εκείνοι, οι οποίοι έσπευσαν να ερμηνεύσουν ενώπιόν μας το σκεπτικό των «μεταρρυθμιστών». Και αυτοί έκαναν λόγο –επιδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την επιδεξιότητά τους στη μεταχείριση των νεολογισμών της δημοσιογραφικής μεταγλώσσας– για πάταξη του φαινομένου της «ανυποταξίας» και της «φυγοστρατίας» (sic), τα ποσοστά των οποίων σημειώνουν ιδιαίτερη αύξηση, σε όσους επωφελούνται του δικαιώματος για αναβολή λόγω σπουδών.

Είναι όντως έτσι, καθώς ένα σημαντικό ποσοστό «στρατεύσιμων» που στα 18 θα πίστευε πως «όλοι πάνε στρατό», σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία θα γνωρίζει, όχι μόνο πως δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά και τους τρόπους αποφυγής αυτού που γίνεται αντιληπτό ως ανόητη σπατάλη χρόνου το λιγότερο. Βέβαια οι τρόποι αυτοί συνιστούν, νομίζουμε, ατομικές λύσεις, λειτουργώντας ως βαλβίδες εκτόνωσης. Ένας λόγος παραπάνω που μας οδηγεί να υποθέσουμε, πως η αντιμετώπιση της «ελλιπούς επάνδρωσης των μονάδων», παρά τους σχετικούς ισχυρισμούς, δεν είναι η μόνη αιτία της προωθούμενης στράτευσης στα 18. Δεν είναι καν η σημαντικότερη. Θα επανέλθουμε σχετικά στην συνέχεια.

Ας δούμε, όμως, τι περικλείεται εντός των συνόρων που φυλάει ο στρατός. Κάθε κοινωνία έχει την ανάγκη για συγκρότηση μιας συλλογικής ταυτότητας, για ένα «εμείς», διαμέσου του οποίου νοηματοδοτεί την ύπαρξη της και αντιλαμβάνεται την θέση της στον κόσμο. Είθισται αυτό το «εμείς» να προσδιορίζεται σε αντιδιαστολή με τους «άλλους». Το δυστύχημα είναι, πως στην πλειονότητα των περιπτώσεων και για να επιτευχθεί η εξύψωση αυτής της ταυτότητας, οι «άλλοι» γίνονται αντιληπτοί ως κατώτεροι.

Η επικράτηση, λοιπόν, των εθνικών «ιδεωδών» δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, ότι προκύπτει ως προϊόν βίαιης επιβολής, αλλά διαμέσου της εσωτερίκευσής τους από την κοινωνία. ‘Η πιο σωστά οι άρρηκτα συνδεδεμένες με την εθνική ταυτότητα σημασίες είναι δημιουργήματα του συλλογικού φαντασιακού δηλαδή της θεσμίζουσας εξουσίας. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, ότι υφίσταται μια κυρίαρχη τάξη, τα συμφέροντα της οποίας ταυτίζονται με το «εθνικό συμφέρον». Κατά την διάρκεια της ιστορίας οι κοινωνίες στην συντριπτική τους πλειοψηφία οικοδομούνται, έχοντας ως βάση τις αρχές των προνομίων και της ανισότητας, ακριβώς επειδή οι αρχές αυτές ανταποκρίνονται καλύτερα στον πρωταρχικό πυρήνα αποκλειστικότητας, ο οποίος διέπει τα ανθρώπινα όντα.

Ο στρατός είναι φορέας των πλέον συντηρητικών «αξιών» των δυτικών κοινωνιών και είναι αυτές που επιχειρείται να εμφυσηθούν στους υπηρετούντες. Και όπως είναι φυσικό ένας 18χρονος είναι πιο «δεκτικός», πιο ευάλωτος, με περιορισμένες άμυνες, συγκριτικά με ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας. Έτσι νομίζουμε πως ο ρόλος της στρατιωτικής θητείας είναι «παιδαγωγικός». Γι’ αυτό δεν καταργείται, γι’ αυτό και η ρύθμιση για την στράτευση στα 18 και λιγότερο για την κάλυψη «οργανικών αναγκών». Άλλωστε ποιος ειλικρινά πιστεύει, πως η προάσπιση του εθνικού «συμφέροντος» εναποτίθεται στις πλάτες 18χρονων; Βασικά ποιος πιστεύει ότι υφίσταται απειλή για τα «εθνικά δίκαια»; Αλλά το κυριότερο τι στο διάολο μας νοιάζει εμάς για το αναθεματισμένο το έθνος;

Το επιχείρημα που προβάλλεται από ορισμένους (βλ. ΚΚΕ) ενάντια στην κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας και συνοψίζεται στον ισχυρισμό ότι οι νέοι πρέπει να πηγαίνουν στον στρατό, για να τον «ελέγχουν» και «για να μην αποξενωθεί ο στρατός από την κοινωνία, να μην γίνει μισθοφορικός και συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικούς (sic) πολέμους» είναι μια φούσκα που καταρρίπτεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Καταρχήν η εναντίωση στην υποχρεωτική θητεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στον μιλιταρισμό καθ’ εαυτό, ο οποίος αγώνας δεν τερματίζεται, έστω και αν ο στόχος της κατάργησης της θητείας επιτευχθεί.

Επιπροσθέτως – έστω και αν έχουμε όλη την καλή πρόθεση να δεχτούμε, ότι οι φαντάροι, την στιγμή που δεν είναι καν πολίτες, αλλά «οπλίτες», στερούμενοι στοιχειωδών δικαιωμάτων, είναι σε θέση να «αντισταθούν» σε κεντρικές επιλογές – δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε ποια λογική υπαγορεύει έναν τέτοιο τρόπο «αντίστασης εκ των έσω». Μα η λογική του ΚΚΕ το οποίο πασχίζει να πείσει τους οπαδούς του, ότι υπηρετεί το «συμφέρον της εργατικής τάξης» μέσα στην βουλή, όντας αναπόσπαστο, οργανικό κομμάτι της παρούσας κοινωνικής οργάνωσης απαραίτητο για την ύπαρξη της, όπως απαραίτητη είναι κι εκείνη για την δική του ύπαρξη. Επίσης έχουμε την εντύπωση, πως παρότι υπάρχουν απλοί φαντάροι αυτό δεν εμπόδισε το ελληνικό κράτος κατά το παρελθόν, να συμμετάσχει σε «ειρηνευτικές» αποστολές, αποστέλλοντας στρατεύματα στο Αφγανιστάν, το Κόσοβο κ.ο.κ.

Αντίθετα, θα λέγαμε, πως το άλλοθι των απλών φαντάρων που φυλάνε τα «μετόπισθεν» διευκόλυνε τις επιλογές αυτές. Και για να σοβαρευτούμε επιτέλους, το ΚΚΕ διατυπώνει αυτές τις απόψεις, επειδή απλούστατα αυτές του υπαγορεύει το γεγονός ότι είναι ένα εθνικιστικό κόμμα.

Επειδή τα συμφέροντα της γραφειοκρατίας που το διευθύνει συμπίπτουν εν προκειμένω με τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και συνεπώς ταυτίζονται με το «εθνικό συμφέρον». Ας πάνε λοιπόν αυτοί να υπηρετήσουν την πατρίδα. Εμείς ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε. Τυχαίνει να θυμόμαστε ακόμα τον διεθνισμό.

Πρωτοβουλία Αυτόνομων Κέρκυρας