user preferences

Η τρέχουσα κατάσταση στο Ιράκ

category Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ | Εργατικοί Αγώνες | Νέα author Saturday October 06, 2007 10:03author by Manuel Baptista - Luta Social Report this post to the editors

Ενημέρωση Ιρακινού συνδικαλιστή

Η αλλαγή της όλης κατάστασης θα προέλθει μόνο από το εργατικό κίνημα. Η κατοχή της χώρας δεν αποτρέπει τη σύγκρουση μεταξύ των αντίπαλων ομάδων στον αγώνα για απόκτηση εξουσίας.

Ο Falah Alwan, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατικών Συμβουλίων και Συνδικάτων του Ιράκ (FWCUI) έκανε πρόσφατα σύντομη επίσκεψη στη Λισσαβόνα για να ζητήσει υποστήριξη για την αντίσταση των εργαζομένων στο Ιράκ. Ενώ βρισκόταν στην Λισσαβόνα, συνάντησε πολιτικούς και συνδικαλιστές αγωνιστές και στις 2 Οκτωβρίου, συμμετείχε σε μια συζήτηση για την τρέχουσα κατάσταση στο Ιράκ, από την άποψη της ταξικής πάλης.

Παρουσίασε εν συντομία την κατάσταση σχετικά με το εργατικό κίνημα στη χώρα του, τα αποτελέσματα της εισβολής και της κατοχής καθώς και τις δυσκολίες στην οργάνωση των εργαζομένων, λόγω της συνεχιζόμενης επίδρασης των διαταγμάτων και νομοθεσιών της εποχής Σαντάμ, τα οποία όμως διατηρούνται από την παρούσα κυβέρνηση.

Ειδικότερα, σε πολλούς εργαζόμενους με κυβερνητικές αμοιβές - όχι μόνο δημόσιους υπαλλήλους, αλλά και εργαζόμενους σε βιομηχανίες ιδιοκτησίας του κράτους - απαγορεύεται να οργανωθούν σε συνδικάτα.

Η εικόνα που αποκομίζει κάποιος από το Ιράκ μέσω των ΜΜΕ απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. Τα ΜΜΕ προσπαθούν να παρουσιάσουν μια εικόνα που δείχνει τους εργαζομένους να διαιρούνται σύμφωνα εθνικά, θρησκευτικά κριτήρια. Αλλά δεν είναι έτσι. Ο πόλεμος μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών φατριών δεν κατάφερε να χωρίσει στα δύο τη χώρα. Δεν υπάρχει κανένας εμφύλιος πόλεμος, αλλά πόλεμος μεταξύ φατριών.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι το γεγονός ότι κάθε πολιτική παράταξη, ειδικότερα εκείνες που βρίσκονται στην εξουσία και την κυβέρνηση, έχει τη δική της ένοπλη πολιτοφυλακή. Η αστυνομία και ο στρατός αποτελούνται επίσης από ανθρώπους από τις πολιτοφυλακές αυτές.

Αν και είναι πολύ καλά γνωστό στο Ιράκ, εντούτοις η Ευρώπη είναι απολύτως απληροφόρητη για το γεγονός ότι κάποιες πολιτοφυλακές απαγάγουν πολίτες και πραγματοποιούν τρομοκρατικές πράξεις χρησιμοποιώντας αυτοκίνητα της αστυνομίας και οχήματα του στρατού. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός εξόπλισε αμέσως την πολιτοφυλακή του με οπλισμό που κλάπηκε από τον στρατό. Κάθε πολιτοφυλακή επιδιώκει να κερδίσει τον έλεγχο του κράτους. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια σε πολίτες στοχεύουν ενάντια σε άλλες οπλισμένες φατρίες και όχι ενάντια στους στρατούς κατοχής.

Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια σταθεροποίησης στον πόλεμο αυτό μεταξύ των πολιτοφυλακών. Στην πραγματικότητα, μετά από τον βομβαρδισμό του μουσουλμανικού τεμένους Samara, τα αμερικανικά στρατεύματα αποτραβήχτηκαν και δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν τις συγκρούσεις μεταξύ των φατριών.

Ο κόσμος πηγαίνει στους εργασιακούς χώρους τους φοβούμενος ότι δεν θα επιστρέψει σπίτι του. Οι γυναίκες δεν μπορούν να περπατήσουν στο κοινό εκτός αν συνοδεύονται, ενώ αποτελούν πολύ συχνά στόχους απαγωγών. Στις φυλακές, οι γυναίκες βασανίζονται και βιάζονται και από τους Αμερικανούς και από την ιρακινή αστυνομία. Αλλά το κίνημα των γυναικών αντιστέκεται και έχει κάποιες επιτυχίες στο να γίνει η ζωή των φυλακισμένων γυναικών λιγότερο τρομακτική. Το κίνημα κέρδισε, επίσης, μια μικρή νίκη, με την αντιστροφή της καταδικαστικής ποινής ενάντια σε μια γυναίκα, από την ποινή του θανάτου σε ποινή φυλάκισης.

Το εργατικό κίνημα είναι σφριγηλό. Στα τέλη του Απρίλη αυτού του χρόνου απεργίες ξέσπασαν στη βιομηχανία πετρελαίου. Αν και αυτή όπως και πολλές άλλες απεργίες έχουν κηρυχτεί παράνομες, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αγωνίζονται και να οργανώνονται.

Επικρατεί και συνεχίζεται να επικρατεί εκτεταμένη κλοπή σε κυβερνητικό επίπεδο, αλλά το Υπουργείο Οικονομικών δεν στερείται οποιασδήποτε ικανότητας για να χρηματοδοτήσει την αναδημιουργία του Ιράκ. Ωστόσο, επιτρέπει απλώς να σαπίζουν τα όποια αποθέματα, ώστε να μπορέσουν πρώτα να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις, ειδικά σε τομείς όπως ο ηλεκτρισμός και οι διανομές.

Η αλλαγή της όλης κατάστασης θα προέλθει μόνο από το εργατικό κίνημα. Η κατοχή της χώρας δεν αποτρέπει τη σύγκρουση μεταξύ των αντίπαλων ομάδων στον αγώνα για απόκτηση εξουσίας. Ένα τέλος στην κατοχή δεν θα οδηγήσει σε περισσότερο χάος. Αντίθετα, επειδή η κατοχή τροφοδοτεί τον πόλεμο μεταξύ των φατριών, θα είναι ευκολότερο για τους εργαζομένους να μετατοπίσουν την όλη ισορροπία προς κάτι ευνοϊκότερο προς τα συμφέροντά τους μόλις τερματιστεί η κατοχή.

* Το κείμενο αυτό γράφτηκε από τον Manuel Baptista, από την ομάδα «Luta Social» («Κοινωνικός Αγώνας») της Πορτογαλίας και δημοσιεύτηκε στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 4 Οκτώβρη 2007. Για περισσότερες πληροφορίες για το FWCUI, δείτε τον ιστοχώρο τους www.uuiraq.org Για την ομάδα «Luta Social» δείτε το http://luta-social.blogspot.com (στα πορτογαλικά).

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]