Ο δρόμος μπροστά

Ινδονησία / Φιλιππίνες / Αυστραλία | Εργατικοί Αγώνες | Γνώμη / Ανάλυση Friday November 02, 2007 18:21 by Melbourne Anarchist Communist Group macg1984 at yahoo dot com dot au

Τα δικαιώματά μας στην εργασία

Ή θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας στην εργασία μόνο με τους αγώνες των εργαζόμενων σε επίπεδο βάσης ή δεν θα τα υπερασπιστούμε καν.

Βρισκόμενη σε μεγάλο εκλογικό πρόβλημα σε διάφορα μέτωπα (σ.τ.μ.: στις επερχόμενες ομοσπονδιακές εκλογές στην Αυστραλία αναμένεται, σύμφωνα με τις έως τώρα δημοσκοπήσεις, να καταποντισθεί η φιλελεύθερη συντηρητική κυβέρνηση και να επανέλθει το ALP μετά από σχεδόν 12 χρόνια), η κυβέρνηση Howard έχει επιφέρει μερικές επουσιώδεις αλλαγές στην αντεργατική της νομοθεσία (Work Choices). Ελπίζει ότι το νέο αυτό «δοκιμαστικό τεστ δικαιοσύνης» θα ηρεμήσει τους εργαζόμενους, υποβιβάζοντας τις εργασιακές σχέσεις ως ένα από τα κυριότερα ζητήματα της προεκλογικής εκστρατείας. Σταμάτησαν, επίσης, να αποκαλούν τη νομοθεσία με το όνομα Work Choices, ενώ άλλαξαν και οι ονομασίες μερικών αρμόδιων υπηρεσιών. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι όλα αυτά είναι, ουσιαστικά, χωρίς νόημα και θα παραμείνουν τέτοια ακόμα και αν αποκατασταθεί η πλήρης νομική προστασία όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας στο σύνολό τους και τα δικαιώματα τα οποία αφαιρέθηκαν από τους εργαζόμενους στο πλαίσιο της εν λόγω νομοθεσίας. Ο πυρήνας της νομοθεσίας Work Choices είναι η προσπάθεια να αφαιρεθεί το δικαίωμα των εργαζόμενων στην οργάνωση. Είναι η προσπάθεια συντριβής των συνδικάτων και η καθιέρωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας ως του κανόνα στους εργασιακούς χώρους. Αυτό δεν έχει αλλάξει και σ’ αυτό είναι που πρέπει να αντισταθούμε.

Το ALP υπόσχεται «ελαφρές» Work Choices

Ανήσυχο να γίνει «αποδεκτό» από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, το ALP (σ.τ.μ.: Australian Labour Party – Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα) έχει υιοθετήσει μια πολιτική επιδιόρθωσης μόνο των παρυφών του Work Choices. Τα AWA (σ.τ.μ.: Australian Workers Agreement – συμφωνίες σε ατομικό επίπεδο μεταξύ εργαζόμενων-εργοδοτών στους χώρους εργασίας στα πλαίσια του Work Choices) θα καταργηθούν, αλλά οι ατομικές συμβάσεις εργασίας ως κοινή νομοθεσία θα παραμείνουν. Τα διαιτητικά δικαστήρια θα εξακολουθήσουν να παρεμποδίζουν τις δημοκρατικές διαδικασίες λειτουργίας των συνδικάτων και το δικαίωμα στην απεργία θα περιοριστεί μόνο σε επιμέρους ζητήματα μισθών και συνθηκών εργασίας σε μια μόνο επιχείρηση μετά τη λήξη της συμφωνίας μεταξύ συνδικάτου-εργοδοσίας. Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, το τέλος της απεργίας σε βιομηχανικό επίπεδο, το τέλος των διαμαρτυριών πολιτικής φύσης και ανικανότητα αντίδρασης στις όποιες προκλήσεις των εργοδοτών. Οι μεγάλες διαδηλώσεις του 2005 και του 2006 ενάντια στη νομοθεσία Work Choices θα κηρύσσονταν παράνομες κάτω από το καθεστώς που προτείνει το ALP - εκτός εάν, φυσικά, ο εργοδότης συμφωνεί να σας δώσει μια ημέρα άδεια...

Η αντίσταση δεν είναι ακόμα νεκρή

Αν και το ACTU (σ.τ.μ.: Australian Council of Trade Unions - η ομοσπονδία των εργατικών συνδικάτων) έχει μετατρέψει την εκστρατεία του με την επωνυμία «Your Righs at Work» («Τα Δικαιώματά σου στην Εργασία») σε αποκλειστική εκστρατεία για να υπερψηφιστεί το ALP στις επερχόμενες εκλογές, δεν έχουν όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς εναγκαλιστεί και υποστηρίξει αυτή την εκστρατεία. Τα συνδικάτα στο χώρο της οικοδομικής βιομηχανίας στη Βικτώρια κάλεσαν σε μαζική μαχητική διαδήλωση στις 26 Σεπτέμβρη 2007 στη Μελβούρνη, το πολιτειακό τμήμα της Βικτώριας του CEPU (σ.τ.μ.: συνδικάτο στο χώρο των επικοινωνιών και συναφών επαγγελμάτων) έχει συγκροτήσει τη «Right to Strike Coalition» («Συνασπισμό για το Δικαίωμα στην Απεργία») και, επιπλέον, η μετωπική οργάνωση Union Solidarity (Συνδικαλιστική Αλληλεγγύη – σ.τ.μ.: συνασπισμός συνδικαλιστών της βάσης και άλλων αγωνιστών από γειτονιές και άλλους κοινωνικούς χώρους που έχει προωθήσει αγωνιστικό πλαίσιο δράσης και έχει συμμετάσχει ενεργά και νικηφόρα σε αρκετές απεργίες σε εργοστάσια και αλλού τα τελευταία 2-3 χρόνια, αποτελείται δε από τοπικές ή περιφερειακές ομάδες που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά) παρέχει ουσιαστική υποστήριξη και πρακτική αλληλεγγύη σε εργοστασιακούς αγώνες σε επίπεδο βάσης. Όλες αυτές είναι θετικές πρωτοβουλίες οι οποίες πρέπει να αναπτυχθούν και να διευρυνθούν στη μεγαλύτερη δυνατή έκτασή τους. Ωστόσο, ο ισολογισμός δεν φαίνεται καλός.

Η βάση να πάρει την υπόθεση στα χέρια της

Τα γραφειοκρατικά συνδικάτα δεν συμμετέχουν σε όλα αυτά επειδή είναι ηλίθια. Το κάνουν επειδή αντιτάσσονται σε αγώνες που δεν έχουν προωθηθεί από αυτά και αισθάνονται ανίκανα μπροστά στην ηγεσία του ALP (σ.τ.μ.: αρκετά συνδικάτα, όπως και η ηγεσία του ACTU, ελέγχονται πλήρως από το ALP), τα ΜΜΕ και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Συνθηκολογούν σε νόμους που υπονομεύουν την ίδια τη θέση τους επειδή δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στα ίδια τους τα μέλη.

Για να τελειώνουμε μ’ αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση, οι συνδικαλιστές της βάσης (σ.τ.μ.: rank and file στο αγγλικό κείμενο) πρέπει να πάρουν την άμεση πρωτοβουλία. Δεν μπορούμε να αντέξουμε περιμένοντας πότε τα επίσημα στελέχη των συνδικάτων θα προτείνουν την όποια αποτελεσματική δράση, γιατί απλώς δεν θα το κάνουν. Να συγκαλεστούν συνελεύσεις στους εργασιακούς χώρους, όπου τα μέλη να μπορούν να συζητήσουν τα θέματά τους και να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους. Να οικοδομηθούν δίκτυα βάσης που να είναι ικανά να δρουν ανεξάρτητα από τα επίσημα στελέχη των συνδικάτων. Και εάν οι γραφειοκράτες αυτοί προσπαθούν να μπλοκάρουν τη θέληση της βάσης, να οικοδομηθεί δίκτυο αλληλεγγύης που να τους πετάξει έξω.

Ή θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας στην εργασία μόνο με τους αγώνες των εργαζόμενων σε επίπεδο βάσης ή δεν θα τα υπερασπιστούμε καν. Και σ’ αυτόν τον αγώνα, θα οικοδομήσουμε τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη στις οποίες ενσωματώνονται οι αξίες ενός διαφορετικού είδους κοινωνίας. Μιας κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης, όπου ο ένας θα συμβάλλει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και ο άλλος θα λαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Θα οικοδομήσουμε το νέο κόσμο μέσα στο κέλυφος του παλαιού.

* Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται στο 3ο τεύχος του δελτίου «The Anvil» («Το Αμόνι») – Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2007 – της Melbourne Anarchist Communist Group (MACG – Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης). Να σημειωθεί ότι το τεύχος αυτό διανεμήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα μέλη της MACG στη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης ενάντια στη νομοθεσία Work Choices, που συγκαλέστηκε από συνδικάτα του οικοδομικού και κατασκευαστικού χώρου και άλλους εργατικούς χώρους στις 26 Σεπτέμβρη 2007 στο κέντρο της Μελβούρνης και στο οποίο συμμετείχαν 20.000 άτομα. Δημοσιεύτηκε επίσης στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 2 Νοέμβρη 2007.