user preferences

Ένας αγωνιστής μαχνοβίτης

category Ρωσία / Ουκρανία / Λευκορωσία | Αναρχική Ιστορία | Κριτική / Παρουσίαση author Sunday December 30, 2007 18:34author by Dimitri (OAE - personal capacity) - Anarkismoauthor email ngnm55 at gmail dot com Report this post to the editors

Victor Fedorovich Belash

* Το κείμενο αυτό γράφτηκε στις 25 Δεκέμβρη 2007 με βάση διάφορα στοιχεία από το διαδίκτυο.

Ο Victor Fedorovich Belash γεννήθηκε το 1893 στο χωριό Novospasovka της Ουκρανίας από αγροτική οικογένεια. Παρακολούθησε βασική εκπαίδευση, έγινε αναρχικός από μικρή ηλικία και εργάστηκε ως οδηγός ατμοκίνητου τρένου.

Από το 1908 ήταν από τα βασικά στελέχη μιας αναρχικής κομμουνιστικής ομάδας της περιοχής του και συμμετείχε σε ενέργειες προπαγάνδισης των αναρχικών ιδεών σε χωριά των περιοχών Berdyanske και Mariupol (Μαριούπολη) όπου βοήθησε στη συγκρότηση τοπικών αναρχικών ομάδων. Την περίοδο 1917-1918 ήταν γραμματέας της αναρχικής ομάδας της Novospasovka. Τον Οκτώβρη του 1917, ήταν επικεφαλής μιας αναρχικής ομάδας που συμμετείχε σε μια εξέγερση στην Tuapse από κοινού με μπολσεβίκους και αριστερούς εσέρους. Εκεί εκλέχτηκε μέλος της επαναστατικής επιτροπής και αρχηγός του ένοπλου σώματός της. Μετά τα γεγονότα αυτά επέστρεψε στη Novospasovka και συνέχισε τη δράση του μέσα από την τοπική αναρχική ομάδα. Μετά την κατάληψη της Ουκρανίας από γερμανοαυστριακά στρατεύματα (Απρίλης 1918) πέρασε στην παρανομία και δραστηριοποιήθηκε διαδοχικά σe διάφορα μέρη όπως Ekaterinoslav, Aleksandrovsk, Berdyanske, Mariupol και τα περίχωρά τους, προσπαθώντας να δημιουργήσει αναρχικές ομάδες καθώς και ένα δίκτυο μεταξύ αυτών και των ήδη υπαρχόντων. Τον Μάη του 1918 προσπάθησε να οργανώσει αγροτική εξέγερση στη Berdyanske, αλλά χωρίς επιτυχία.

Οι αρχές, εν τω μεταξύ, προσπάθησαν να διαλύσουν την αναρχική ομάδα της Novospasovka και τότε ο Belash μαζί με άλλους αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένοπλες ομάδες αντίστασης. Για το σκοπό αυτό, πήγαν στην περιοχή του Kuban για την αναζήτηση όπλων και υλικού. Έτσι, προς το τέλος Ιούλη του ίδιου χρόνου ο Belash ηγήθηκε ένοπλου αναρχικού σώματος αποτελούμενου από περίπου 150 άτομα στην περιοχή της Mariupol, αλλά ο γερμανικός στρατός κατάφερε να διασπάσει το σώμα αυτό και τότε ο Belash με μερικούς συντρόφους του κατέφυγαν στο Kuban και στο βόρειο Καύκασο. Από εκεί ήρθαν σε επαφή με τον Κόκκινο Στρατό, συνεργάστηκαν με αυτόν εναντίον των εισβολέων και έγινε διοικητής μονάδας.

Τον Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, ταξίδεψε παράνομα στο βόρειο Tavriyu (προφανώς βόρεια Ταυρίδα) όπου προσπάθησε να συγχωνεύσει διάφορα αντάρτικα αποσπάσματα που δρούσαν στην περιοχή σε επαναστατική βάση και πρόγραμμα. Έτσι, ήρθε σε επαφή με το μαχνοβίτικο στρατό (PRC), έγινε μέρος του και στάλθηκε για να οργανώσει αποσπάσματα στο Pologah. Στις 3-4 Γενάρη 1919 συμμετείχε σε ένα συνέδριο των επαναστατικών αυτών αποσπασμάτων που, εν τω μεταξύ, είχαν μετατραπεί σε πολιτοφυλακές. Στο συνέδριο αυτό αποφασίστηκε η αναδιοργάνωση των πολιτοφυλακών αυτών.

Από τότε έγινε ένας από τους πιο ονομαστούς αρχηγούς του μαχνοβίτικου στρατού. Ο Πιορτ Αρσίνοφ στην «Ιστορία του Μαχνοβίτικου Κινήματος» τον χαρακτηρίζει ως άριστο στρατιωτικό και στρατηγικό μυαλό, που κατήρτιζε τα περισσότερα σχέδια για τις επιχειρήσεις του μαχνοβίτικου στρατού. Στις 26 του ίδιου μήνα πήγε στο Kharkov (Χάρκοβο) όπου διαπραγματεύτηκε με τη διοίκηση του νότιου μετώπου από όπου δημιουργήθηκε μια συμμαχία μεταξύ των μαχνοβιτών και του Κόκκινου Στρατού, ενώ ήρθε σε επαφή με τη γραμματεία της Συνομοσπονδίας Αναρχικών Ουκρανίας (KAU) με την οποία συμφωνήθηκε να προμηθεύσει η KAU το μαχνοβίτικο στρατό αναρχική βιβλιογραφία και προπαγανδιστές.

Τον επόμενο μήνα (Φλεβάρης 1919) συμμετείχε σε ένα συνέδριο αναρχικών της περιφέρειας του Gulyay Pole και στις 3 Μάρτη σε ένα άλλο συνέδριο των ανταρτικών σχηματισμών (VRS) όπου εκλέχτηκε μέλος του γενικού τους επιτελείου. Εκεί προτάθηκε από διάφορους να αποχωρήσουν οι μπολσεβίκοι και να αφήσουν την άμυνα εναντίον του Ντενίκιν στους αναρχικούς και τους αριστερούς επαναστάτες.

Όλο τον Μάρτη πολεμούσε στο μέτωπο. Στις 9 Απρίλη εκλέχτηκε αρχηγός του επιτελείου των μαχνοβιτών. Τον Μάη του 1919 συμμετείχε σε ένα στρατιωτικό συνέδριο στο οποίο έγινε λόγος για την επανεξέταση των σχέσεων με τον αταμάνο Γκριγκόριεφ και το ένοπλο σώμα του. Όπως οι περισσότεροι σύνεδροι έτσι και ο ίδιος ο Belash πίστευε ότι έπρεπε να εναντιωθούν στον Γκριγκόριεφ και να διατηρήσουν τη συνεργασία με τους μπολσεβίκους. Στο συνέδριο αυτό, ο μαχνοβίτικος στρατός αποτέλεσε επίσημα μέρος του Κόκκινου Στρατού, αλλά με τη δική του διοίκηση. Αλλά λίγο μετά, τον Ιούνη του ίδιου χρόνου, η συνεργασία με τους μπολσεβίκους «έσπασε» με την ευθύνη των δεύτερων, αρχίζοντας έτσι τις εχθροπραξίες εναντίον των μαχνοβιτών.

Έγιναν τότε από τον Belash και άλλους προσπάθειες επαναφοράς της συνεργασίας και συμφιλίωσης με τους μπολσεβίκους. Στις 6 και 8 Ιούνη 1919, σε σύσκεψη του επιτελείου, αρκετοί επιτελείς υποστήριξαν τις απόψεις του Belash, σε αντίθεση με τις απόψεις των αναρχικών του Gulyay Pole και άλλων που δεν ήθελαν συνεργασία με τους μπολσεβίκους. Έγιναν και άλλες συσκέψεις, αλλά παρά τις προσπάθειες συμφιλίωσης με τους μπολσεβίκους οι δραστηριότητες καταστολής σε βάρος των μαχνοβιτών από τους δεύτερους συνεχίζονταν. Έτσι, προς το τέλος αυτού του μήνα επειδή υπήρχε κίνδυνος συλλήψεων και ο ίδιος ο Belash αναγκάστηκε να περάσει στην παρανομία. Αμέσως μετά πήρε μέρος σε μάχες εναντίον των λευκών αντεπαναστατών, ενώ συνεργάστηκε με την KAU ειδικά στα ένοπλα τμήματά της τα οποία στα τέλη Αυγούστου 1919 ενώθηκαν με τον μαχνοβίτικο στρατό. Καλέστηκε ένα συνέδριο όπου ο Belash εκλέχτηκε επικεφαλής του επιτελείου του Επαναστατικού Ουκρανικού Εξεγερμένου Στρατού (RPAU) και από τη θέση αυτή συνέβαλε σημαντικά στην εξάλειψη αρκετών θέσεων και οχυρών των λευκών και την κατάληψή τους από τους επαναστατημένους.

Μετά από απ’ όλα αυτά, ο RPAU επιτέθηκε στο Ekaterinoslav και υποκίνησε διάφορες εξεγέρσεις σε μια σειρά μέρη (Kherson, Kienskaya, Poltava και Chermigosku). Στις 5 Οκτώβρη 1919 κατέλαβαν το Alexandrovsk και σε συνέδριο λίγες βδομάδες αργότερα έθεσαν τα θεμέλια της κοινωνικο-οικονομικής ζωής στις περιοχές αυτές σε αναρχική κομμουνιστική βάση. Συνέχισαν επίσης να συνεργάζονται με τους αριστερούς εσέρους και άλλες επαναστατικές τάσεις της Ουκρανίας, ενώ αντιτάχθηκαν σε ενέργειες άσκοπης τρομοκρατίας εκ μέρους κάποιων αναρχικών σε βάρος στελεχών της μεσαίας τάξης.

Τότε ο Belash πρότεινε ξανά να δημιουργηθεί μια νέα βάση στρατιωτικής και πολιτικής συνεργασίας με τους μπολσεβίκους και τον Κόκκινο Στρατό, αλλά, όπως και άλλοι, αναγκάστηκε και πάλι να περάσει στην παρανομία και τον Γενάρη του 1920 πήγε στη γενέτειρά του Novospasovka, όπου συμμετείχε στην εκεί αναρχική ομάδα, η οποία τον Μάη του 1920 ενώθηκε με τον μαχνοβίτικο στρατό RPAU και ο Belash επανήλθε στην ηγεσία του ως μέλος του Επαναστατικού του Συμβουλίου (PSA).

Το διάστημα Ιούνη-Αυγούστου 1920 συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα της εφημερίδας «Povstanets» και συμμετείχε, επίσης, σε πολλές επιθετικές επιχειρήσεις του RPAU, όπου μάλιστα τραυματίστηκε αρκετές φορές. Τον Ιούλη του 1920, η μπολσεβίκικη κυβέρνηση συνέχιζε την καταστολή εναντίον των μαχνοβιτών και τότε ο Belash και άλλοι αρνήθηκαν προτάσεις κάποιων μπολσεβίκων για κοινό μέτωπο εναντίον του αντεπαναστάτη Wrangel, ενώ από τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου η διοίκηση και η έδρα του μαχνοβίτικου στρατού μεταφέρθηκε και εγκαταστάθηκε στο Gulyay Pole, που έγινε το κέντρο της απελευθερωμένης περιοχής η οποία άρχισε ένα αναδιοργανώνεται σε αναρχοκομμουνιστικές βάσεις. Με την ήττα του Wrangel κυρίως από τις δραστηριότητες των μαχνοβιτών, οι μπολσεβίκοι ενέτειναν την καταστολή τους σε βάρος του επαναστατικού στρατού και ειδικά στο διάστημα Δεκέμβρη 1920-Μάρτη 1921 με μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις στο Ekaterinoslav και αλλού.

Από τις 15 Μάρτη 1921, όταν διαλύθηκε ουσιαστικά ο μαχνοβίτικος στρατός, μαζί με τον Makhno και άλλους, ο Belash πέρασε για μια ακόμα φορά στην παρανομία, αλλά τον επόμενο μήνα, επικεφαλής σώματος ανταρτών, άρχισε εκ νέου στρατιωτικές ενέργειες κατά των μπολσεβίκων. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ηγήθηκε μέρους του μαχνοβίτικου στρατού το οποίο, εξαιτίας της απογοήτευσης και της κούρασης των συμμετεχόντων σ’ αυτό, προσπάθησε να επιτύχει συμφιλίωση με τους μπολσεβίκους, ενώ απόπειρα σώματος 700 περίπου μαχνοβιτών με επικεφαλής τον Belash να περάσουν στον Καύκασο απέτυχε. Τον Σεπτέμβρη του 1921 είχε μεταβεί στο Mariupol όπου ως μέλος μιας τοπικής αναρχικής κομμουνιστικής ομάδας προσπάθησε να ενωθεί με το αντάρτικο σώμα του G.S.Maslakov στο βόρειο Καύκασο, αλλά στις 23 του μήνα συνελήφθη από πράκτορες της Τσεκά στο Kuban. Μάλιστα, πρόταξε ένοπλη αντίσταση στη σύλληψή του και τραυματίστηκε σοβαρά. Στάλθηκε στις φυλακές του Kharkov και το 1923 απελευθερώθηκε με εγγύηση με άλλους αναρχικούς.

Παρέμεινε στο Kharkov όπου εργάστηκε ως σε μια εταιρία με το όνομα «Yugostal».Ταυτόχρονα και στο διάστημα 1924-1930, συμμετείχε σε παράνομη δραστηριότητα της KAU ανάμεσα σε εργατικούς κύκλους της πόλης αυτής, ενώ ήταν ο σύνδεσμος της KAU με αναρχικές ομάδες άλλων πόλεων και περιοχών. Το 1930 συνελήφθη με τις προετοιμασίες ενός παράνομου συνεδρίου της KAU. Ενώ ήταν στη φυλακή και εν γνώσει της OGPU (μετεξέλιξης της Τσεκά) έγραψε τα απομνημονεύματά του από την συμμετοχή του στο μαχνοβίτικο κίνημα, που αποτελεί μια αρκετά αξιόλογη εργασία, παρέχοντας αρκετά και σημαντικά στοιχεία για το κίνημα. Το 1932 απελευθερώθηκε, αλλά στις 16 Δεκέμβρη 1937 συνελήφθη ξανά στο Kharkov από την NKVD (μετεξέλιξη της OGPU) και πέθανε λίγες βδομάδες αργότερα, στις 24 Γενάρη 1938, στη διάρκεια των ανακρίσεων.

Ο γιος του Alexander Belash συνέχισε και ολοκλήρωσε τα απομνημονεύματα του πατέρα του καθώς και την έρευνα για την ιστορία του μαχνοβίτικου κινήματος, η οποία κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Οι Δρόμοι του Νέστωρα Μάχνο».

This page has not been translated into 中文 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]