user preferences

Οι απαρχές του Σταλινισμού

category Ρωσία / Ουκρανία / Λευκορωσία | Αναρχική Ιστορία | Γνώμη / Ανάλυση author Monday January 28, 2008 19:36author by @ναρχικός Report this post to the editors

Οι δραστηριότητες Νετσάγεφ

Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό ιντιμίντια (Παρασκευή, 28 Δεκεμβρίου 2007).

Ο Σταλινισμός προσπαθεί να μπει από το παράθυρο της ημιμάθειας κάποιων ατόμων που πιστεύουν ότι δραστηριοποιούνται στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Όταν μιλάμε για τον Σεργκέι Νετσάγεφ, τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν είναι εντελώς διαφορετικά από εκείνα που πιστεύουν οι ημιμαθείς «υποστηρικτές» του.

Κι αυτό επειδή – παρ’ ότι οι οπαδοί του στην Ελλάδα επικαλούνται τη βία - ο ίδιος ο Νετσάγεφ, πέρα από τα λόγια, την εξαπάτηση των συντρόφων του και τη χαφιεδολογία, εκείνο που πραγματικά έκανε και αξίζει να θυμούνται οι εξεγερμένοι, ήταν το να πείσει τους δεσμοφύλακές του να πραγματοποιήσουν απεργία στις φυλακές όπου εκρατείτο.

Η μόνη επαναστατική του πράξη δηλαδή βασίστηκε στην πειθώ και όχι στη βία, σε μια εποχή που η βία ενάντια στην εξουσία ήταν πραγματικά απαραίτητη όσο και αποδεκτή από τις μάζες. Κατά τα άλλα, ο Νετσάγεφ επέδειξε μια δράση που κυμαίνεται ανάμεσα στην προβοκάτσια, την αυτοπροβολή, τον κοινωνικό ρατσισμό, το σεξισμό και την αντισυντροφικότητα. Πράγματα δηλαδή που εφαρμόστηκαν αργότερα από τους σιωπηρούς του υποστηρικτές του μπολσεβίκικου κόμματος.

Εκτός λοιπόν από την υποκίνηση της απεργίας των δεσμοφυλάκων (που στηρίχθηκε στην πειθώ και όχι στη βία), ο Σεργκέι Νετσάγεφ έδρασε ως εξής:

1. Σκηνοθέτησε την υποτιθέμενη απόδρασή του από φυλακές υψίστης ασφάλειας του τσαρικού καθεστώτος, ενώ ουδέποτε είχε συλληφθεί μέχρι τότε. Συγκεκριμένα, συνεννοήθηκε με έναν κρατούμενο να δώσει ένα χαρτί σε κάποιο φοιτητή ενώ μεταφερόταν σε «κλούβα», το οποίο έγραφε με λίγα λόγια «είμαι ο Νετσάγεφ, έχω συλληφθεί και μεταφέρομαι στις τάδε φυλακές». Μετά από λίγες μέρες, εμφανίστηκε ως δραπέτης προκειμένου να πετύχει τη δημιουργία ενός θρύλου γύρω από το όνομά του, την αυτοπροβολή του δηλαδή και μόνο.

2. Λόγω της ελλιπούς πληροφόρησης των εξεγερμένων Ρώσων που αγωνίζονταν από το εξωτερικό, σε πολλές περιπτώσεις τους εξαπάτησε, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως εκπρόσωπο μιας υποτιθέμενης αντάρτικης ομάδας που δρούσε στη Ρωσία. Μ’ αυτό τον τρόπο κατάφερε να πάρει την έγγραφη αναγνώρισή τους.

3. Με το παραπάνω τέχνασμα και με την αναγνώριση των Ρώσων επαναστατών του εξωτερικού, παρουσιάστηκε στους κύκλους των επαναστατημένων της Ρωσίας εκ μέρους κάποιας ανύπαρκτης «κεντρικής επιτροπής», της μόνης εκπροσώπου την επανάστασης επί γης, και απαιτούσε την υποταγή κάθε επαναστατικής δραστηριότητας στο πρόσωπό του.

4. Ακόμα κι έτσι, ελάχιστοι επαναστάτες πείστηκαν και τον ακολούθησαν, από τους οποίους κάποιος Ιβάν Ιβάνοβιτς Ιβανώφ, ο οποίος όταν τόλμησε να αμφισβητήσει την εγκυρότητα της εκπροσώπησης της εξέγερσης από τον Νετσάγεφ, εκτελέστηκε άγαρμπα από τον «αρχηγό» του.

5. Συνέταξε κείμενο, περισσότερο ιησουητικής παρά επαναστατικής έμπνευσης κατά το οποίο άπαντες οι άνθρωποι χωρίζονται σε 4-5 ομάδες, με επικεφαλής την ομάδα της κλίκας Νετσάγεφ, εκείνους που είναι προς εκμετάλλευση, εκείνους που είναι αναλώσιμοι, εκείνους που είναι προς εξαπάτηση και κατασυκοφάντηση και εκείνους που είναι προς εκτέλεση. Ένα εμετικό δηλαδή κείμενο κοινωνικού ρατσισμού, για μια κοινωνία με κέντρο εξουσίας την κλίκα, τη σέκτα ή το κόμμα, με τον τίτλο «Η κατήχηση του επαναστάτη».

6. Σεξιστική αντιμετώπιση των γυναικών, τις οποίες θεωρούσε «εργαλεία» της προσωπικής του ανάδειξης και των ατομικών του φιλοδοξιών. Κατά τα άλλα, υπήρξαν πραγματικοί επαναστάτες πριν και κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης που έδειξαν μετριοφροσύνη, αλλά και πραγματικά αποτελεσματικά βίαιη δράση, όπως ο λιποτάκτης κοζάκος Στένκα Ράιζιν που έκανε το στρατό του Τσάρου να τρέμει, η ναρόντνικη ομάδα του Αλέξανδρου Ουλιάνωφ, αδερφού του Λένιν, που εκτελέστηκε λόγω απόπειρας δολοφονίας του Τσάρου και πολλοί άλλοι.

Αν κάποιος λοιπόν θέλει να αποδεχτεί πρότυπα και, μάλιστα, πρότυπα σαν τον Νετσάγεφ, θα πρέπει να αποδεχτεί ταυτόχρονα και την εξουσία που επεδίωξαν, την αντισυντροφικότητα, κάποιες μορφές ρατσισμού και την συγκεντρωτική λογική στη λήψη των αποφάσεων.

Με λίγα λόγια, τίποτα περισσότερο από την αποδοχή του Σταλινισμού.

This page has not been translated into Other yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]