user preferences

New Events

Centraal-Afrika

no event posted in the last week

Zullen EU troepen de Centraal Afrikaanse cyclus van geweld stopzetten?

category centraal-afrika | imperialisme / oorlog | opinion/analysis author Friday September 19, 2008 22:57author by Ronan McAoid - Workers' Solidarity Movement (Ireland)author email zacf at zabalaza dot net Report this post to the editors

(Zuid Afrika, anarchistisch blad Zabalaza #9)

De inzet van een militaire macht van de EU in Tsjaad en de Centraal Afrikaanse Republiek (CAR) werd breed afgeschilderd als een humanitaire interventie, om vluchtelingen en humanitaire arbeiders te beschermen tegen aanvallen door milities uit Darfur, maar kunnen we echt verwachten dat ze in het beleid van deze landen een positieve rol spelen? [English]


Zullen EU troepen de Centraal Afrikaanse cyclus van geweld stopzetten?

door Ronan McAoidh


De inzet van een militaire macht van de EU in Tsjaad en de Centraal Afrikaanse Republiek (CAR) werd breed afgeschilderd als een humanitaire interventie, om vluchtelingen en humanitaire arbeiders te beschermen tegen aanvallen door milities uit Darfur, maar kunnen we echt verwachten dat ze in het beleid van deze landen een positieve rol spelen?

Het eerste punt dat we moeten stellen is dat de voornaamste invloed achter de inzet van de EUFOR macht Frankrijk was, de voormalige koloniale macht in Tsjaad en de CAR, dat nog altijd een actieve militaire alliantie met de regeringen van de beide landen heeft. Een kijkje naar de geschiedenis van de betrokkenheid van Frankrijk in Afrika zou enig geloof in hun inzet voor de mensenrechten verwijderen. Sinds het einde van de koloniale heerschappij (zelf een constante parade van onrechtvaardigheid) heeft de Franse staat brutale regimes in Tsjaad, CAR, Rwanda en elders in Afrika gesteund, staatsgrepen en militaire interventie geregeld, in een poging zeker te stellen dat "hun mannen" in Afrika aan de macht blijven.

Op dit moment blijven Franse troepen en de luchtmacht steun bieden aan de regeringen van Tsjaad en CAR, buiten de EU inzet om. Recentelijk hebben ze intelligentie en logistieke steun aangeboden aan het leger van Tsjaad, waarbij zelfs militieleden van de Rechtvaardigheid en Gelijkheid Beweging werden verplaatst van hun posities in Darfur terug naar Tsjaad om een stad die werd aangevallen door rebellen uit Tsjaad te verdedigen. Voor Bozize"s brutale regime in de CAR zijn ze zelfs nog meer actief geweest, door het bombarderen en bezetten van gebieden van rebellen evenals het leveren van onvoorwaardelijke politieke steun. Het is daarom nodig de rol van Frankrijk in de huidige EU inzet te zien als slechts een deel van een lang proces van het ondersteunen van "hun mannen" in Tsjaad en de CAR, ongeacht de menselijke kosten van deze regimes.

Wat Frankrijk hiervoor terug krijgt is winst: terwijl Frankrijk deze staten steunt krijgen Franse bedrijven voor veel contracten de eerste voorkeur; in 2006 leverden Franse bedrijven bijna 20 procent van de importen van Tsjaad, en 15 procent van de CAR. Verder heeft de CAR grote reserves van uranium die dienen ter ondersteuning van de nucleaire economie van Frankrijk. In Tsjaad heeft Frankrijk een strategisch belangrijke basis in Centraal Afrika, met drie luchthavens, duizend militairen, en een squadron van jachtvliegtuigen dat klaar staat om te worden ingezet waar ze nodig zijn.

De staat Tsjaad heeft ook steun gehad van de regering van de VS, waarbij het militaire training kreeg als onderdeel van het "Trans-Sahara Anti-Terrorisme Initiatief" van de VS, en kreeg het geen straf van het IMF toen het zich niet hield aan afspraken over de uitgaven. Dit kan samenhangen met de gemeenschappelijke VS-Maleisische exploitatie van olievelden in het zuiden van Tsjaad.

Maar als dit allemaal het geval is, waarom hebben de Fransen de EU aangezet betrokken te raken in plaats van alleen te handelen? De Fransen zijn in het verleden nogal blij geweest over het gebruik van hun leger om oorlogen in deze landen uit te vechten, dus wat is er nu anders? Het antwoord ligt in Frankrijk. De nieuwe Franse president, Sarkozy, heeft vaak gepleit voor het beeindigen van de langdurige neo-koloniale verhoudingen tussen Frankrijk en repressieve regimes in Afrika. Tegelijkertijd heeft het belangstelling voor het ontwikkelen van de EU als een politieke kracht, waarbij het Verdrag van Lissabon sterk wordt gesteund, evenals een gemeenschappelijk verdrag over immigratie. Aldus staat de huidige interventie de Franse elite toe tegelijk de militaire praktijk van de EU te ontwikkelen, terwijl hun bevoorrechte verhouding met deze regimes wordt gehandhaafd. Niet alleen dit, maar het sturen van troepen onder een EU vlag in plaats van onder een Franse vlag levert de interventie respectabiliteit op.

Het is moeilijk te zeggen of we een belangrijke toename van militaire interventie door de EU in Afrika zullen zien; bepaalde delen van de Europese elite willen graag dat de EU diens militaire kracht ontwikkelt om grondstoffen veilig te stellen. Echter, de langzame en tegenstrijdige ontwikkeling van het Europese project betekent dat de EU volop wordt gepasseerd door China, in de nieuwe strijd om Afrika. Het is ook de moeite waard om er aan te herinneren dat de posities van de dictators in Tsjaad en de CAR helemaal niet zeker zijn; in het verleden heeft Frankrijk er geen probleem mee gehad de ene tiran te vervangen door de andere tiran, als hun man moeilijk ging doen. Het is best mogelijk dat de gecombineerde Franse - en EU troepen rebellen zullen toestaan de regering omver te werpen als ze het vertrouwen in de huidige regimes verliezen.

In het algemeen kunnen we concluderen dat deze EU missie niet betekent dat de vrede zal komen naar Tsjaad of naar de Centraal Afrikaanse Republiek. De oorzaak van de conflicten is niet een afwezigheid van gewapende kracht, als dit het geval zou zijn zouden deze conflicten al veel jaren geleden zijn beëindigd. De oorzaak van deze conflicten ligt dieper; het is geworteld in de voortgaande armoede en verwaarlozing van het volk, evenals het opportunisme van zogenaamde sterke mannen, die een kans zien om aan de macht te komen, en de inkomsten van de grondstoffen voor zichzelf gebruiken.

Westerse bedrijven en hun politieke elites handhaven deze situatie, ondanks hun "humanitaire" retoriek, ze hebben alleen belang bij het dienen van zichzelf en zullen alle noodzakelijke middelen gebruiken om hun deel van de grondstoffen uit deze landen te handhaven. Degenen die echt belang stellen in vrede en sociale verandering staan voor een werkelijke strijd, tegen de staat, tegen de milities die naar macht streven, en tegen het westerse neo-kolonialisme, ongeacht het gezicht dat het heeft.


[Anarchistisch blad "Zabalaza" #9]

[Vertaling door a-infos-nl]

Related Link: http://www.zabalaza.net

This page has not been translated into Français yet.

This page can be viewed in
English Italiano Deutsch
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]