user preferences

Upcoming Events

Environment

No upcoming events.
greece / turkey / cyprus / environment / feature Monday July 09, 2018 20:40 byErcan Ayboga
featured image

Ecology is one of the three pillars of the paradigm of Democratic Confederalism, the political-theoretical concept of the Kurdish Freedom Movement. Besides democracy and gender liberation, ecology has been mentioned explicitly as a dimension in this concept since 2005. However to date, ecology is less discussed and practiced than the two other pillars.

Διεθνή / Περιβάλλον / Γνώμη / Ανάλυση Thursday December 07, 2017 17:58 byYves Engler*

Θα συνεχίσει ο Καναδάς να στηρίζει την εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων της Τανζανίας από την Barrick Gold, ανεξάρτητα από τις παραβάσεις που κάνει η εταιρεία; Θα σταματούσε η κυβέρνηση του Τζάστιν Τρυντώ να στηρίζει την εταιρεία από το Τορόντο αν όντως άρπαζε 10 δισεκατομμύρια δολάρια από την εξαθλιωμένη χώρα; Ή αν όντως 1.000 άνθρωποι βιάζονταν και τραυματιζόντουσαν σοβαρά από την ασφάλεια της Barrick; Θα έπαυε την υποστήριξή της η Οττάβα αν 100 Τανζανοί σκοτώνονταν στα ορυχεία της;

Καναδάς: Ενθαρρύνοντας τα Εγκλήματα της Εξορυκτικής “Barrick Gold”

Θα συνεχίσει ο Καναδάς να στηρίζει την εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων της Τανζανίας από την Barrick Gold, ανεξάρτητα από τις παραβάσεις που κάνει η εταιρεία; Θα σταματούσε η κυβέρνηση του Τζάστιν Τρυντώ να στηρίζει την εταιρεία από το Τορόντο αν όντως άρπαζε 10 δισεκατομμύρια δολάρια από την εξαθλιωμένη χώρα; Ή αν όντως 1.000 άνθρωποι βιάζονταν και τραυματιζόντουσαν σοβαρά από την ασφάλεια της Barrick; Θα έπαυε την υποστήριξή της η Οττάβα αν 100 Τανζανοί σκοτώνονταν στα ορυχεία της;

Η αφρικανική θυγατρική της Barrick, η Acacia Mining, έχει εμπλακεί σε μια μεγάλη πολιτική σύγκρουση στο ανατολικοαφρικανικό κράτος. Με όλο και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν την αποφυγή πληρωμής φόρων και δικαιωμάτων, η Acacia έχει καταγγελθεί (1) από τον πρόεδρο, οι εξαγωγές της ανεστάλησαν (2) και τιμωρήθηκε (3) με ένα τεράστιο φορολογικό πρόστιμο.

Τον περασμένο Μάιο, μία κυβερνητική ομάδα κατέληξε πως η Acacia δήλωνε συστηματικά σημαντικά μικρότερο (4) ποσοστό χαλκού και χρυσού στα συμπυκνώματα ορυκτών που εξήγαγε. Τον επόμενο μήνα μία κυβερνητική επιτροπή κατέληξε πως η μη ανακοίνωση των εσόδων της ξένης εξορυκτικής εταιρείας είχε κοστίσει στην Τανζανία 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τη μελέτη, από το 1998 έως και τον Μάρτιο του 2017 η κυβέρνηση της Τανζανίας έχασε μεταξύ 68,6 και 108,5 τρισεκατομμύρια σελίνια (5) σε έσοδα από συμπυκνώματα ορυκτών.

Το σκάνδαλο γύρω από τις εξαγωγές της Barrick οδήγησε τον πρόεδρο της Τανζανίας, Τζον Μαγκουφούλι, στο να απολύσει (6) τον υπουργό εξορύξεων και το συμβούλιο της Υπηρεσίας Ελέγχου Ορυκτών. Το κοινοβούλιο της Τανζανίας ψήφισε επίσης τον επανέλεγχο (7) των συμβολαίων εξόρυξης και το μπλοκάρισμα (8) των εταιρειών από το να προσφεύγουν σε διεθνή εμπορικά δικαστήρια εναντίον της χώρας.

Ενώ η πολιτική διαμάχη γύρω από τις πληρωμές δικαιωμάτων κλιμακώνεται, οι παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό στο ορυχείο της εταιρείας στη Βόρεια Μάρα. Μία πρόσφατη αποστολή της οργάνωσης «MiningWatch» αποκάλυψε (9) πως «νέες περιπτώσεις σοβαρής και ανεπανόρθωτης βλάβης έχουν έρθει στο φως, σχετικά με τις συμπλοκές μεταξύ των θυμάτων και την ασφάλεια του ορυχείου και την αστυνομία, που φυλά το ορυχείο βάσει του Μνημονίου Κατανόησης (MOU), το οποίο έχει υπογραφεί μεταξύ των εμπλεκόμενων εταιρειών και της Αστυνομίας της Τανζανίας.

Οι νέες περιπτώσεις που καταγράφηκαν τον Ιούνιο του 2017 περιλαμβάνουν: απώλεια άκρων, απώλεια όρασης, σπασμένα κόκαλα, εσωτερικά τραύματα, παιδιά που χτυπήθηκαν από θραύσματα εκρήξεων και από δακρυγόνα που έριξε η ασφάλεια του ορυχείου, κυνηγώντας τους αποκαλούμενους εισβολείς στα γειτονικά χωριά. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, οι χωρικοί ανέφεραν σοβαρούς ξυλοδαρμούς συνήθως από κοντάκια όπλων και ξύλινα γκλομπ. Μερικοί είναι σοβαρά τραυματισμένοι από τις εκρήξεις δακρυγόνων ή από τις λεγόμενες πλαστικές σφαίρες. Άλλοι πυροβολούνται, ακόμη και πισώπλατα. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια υπάρχει ένας αριθμός θανάτων».

Τουλάχιστον 22 άτομα (10) έχουν σκοτωθεί και 69 έχουν τραυματιστεί κοντά ή μέσα στο ορυχείο στη Βόρεια Μάρα από το 2014 ως τώρα.

Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν εξαθλιωμένοι χωρικοί που έξυναν τα βράχια για μικροσκοπικά κομμάτια χρυσού και που συχνά έκαναν αυτή τη δουλειά σε αυτά τα εδάφη πριν τον ερχομό της Barrick. Έρευνα του 2016 βρήκε πως οι, πληρωμένες από την εταιρεία, ασφάλεια και αστυνομία είχαν σκοτώσει 65 άτομα (11) και τραυματίσει 270 στην περιοχή από το 2006. Οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τανζανία υπολογίζουν έως και 300 θανάτους (12) σχετιζόμενους με το ορυχείο και οι Financial Times αναφέρουν (13) πως κανένας φύλακας ή αστυνομικός που εργάζεται στην εταιρεία δεν σκοτώθηκε ποτέ σε ώρα υπηρεσίας.

Εν μέσω της βίας στη Βόρεια Μάρα και μιας κλιμακούμενης διαμάχης για τους απλήρωτους φόρους, ο Ύπατος Αρμοστής του Καναδά πραγματοποίησε (14) μία συνάντηση μεταξύ του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της Barrick, John Thornton, και του προέδρου Μαγκουφούλι. Αφού συνόδεψε τον επικεφαλής της Barrick στη συνάντηση στο Νταρ Ελ Σαλάαμ, ο Ian Myles είπε στον τύπο: «Ο Καναδάς είναι τόσο πολύ περήφανος (15) που περιμένει όλες του οι εταιρείες να σέβονται τα υψηλότερα στάνταρ, τη νομιμότητα και να σέβονται τους νόμους και την εταιρική κοινωνική ευθύνη. Γνωρίζουμε πως η Barrick είναι ιδιαίτερα προσηλωμένη σε αυτές τις αξίες».

Διορισμένος τον περασμένο χρόνο από τον Τρυντώ, ο Myles – του οποίου «το πάθος για τη διεθνή ανάπτυξη άρχισε» όταν ήταν 17 ετών, σύμφωνα με το προφίλ του στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο – αντέγραψε τον Στήβεν Χάρπερ (τέως πρωθυπουργός του Καναδά). Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Χιλή το 2007, ο Χάρπερ αντέδρασε στις διαμαρτυρίες για ποικίλες οικολογικές και ανθρωπιστικές παραβάσεις στο ορυχείο της εταιρείας στο Πάσκουα Λάμα, λέγοντας: «Η Barrick ακολουθεί (16) τα Καναδικά στάνταρ της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».

Μία αρθρογράφος του Tanzania Business Ethics δεν ικανοποιήθηκε από την παρέμβαση του Ύπατου Αρμοστή. Αντιδρώντας έτσι, η Samantha Cole έγραψε (17): «Είναι τόσο προσβλητικό το ότι αυτοί οι Καναδοί και Βρετανοί πιστεύουν πως μπορούν ακόμα να μας κοροϊδεύουν με τις φανταχτερές, ανόητες και αποπροσανολιτιστικές πολιτικές και την ανεντιμότητά τους. Σε ποιες αρχές είναι προσηλωμένη η Barrick; Δεν έγινε αυτόπτης μάρτυρας η χώρα μας των σκοτωμών; Των βιασμών; Του εμπρησμού των σπιτιών μας; Της καταστροφής του περιβάλλοντός μας; Της δηλητηρίασης των νερών μας; Της διαφθοράς; Της απάτης; Των εκατοντάδων δικαστικών διαμάχων με τις ντόπιες εταιρείες της Τανζανίας να κακοποιούνται, να εκφοβίζονται και να δεινοπαθούν; Και η λίστα συνεχίζεται. Για ποιες «αξίες» υπερηφανεύεται ο πρέσβης Myles; Πόσο ανέντιμο και ανήθικο είναι να στέκεται και να ψεύδεται περί αξιών. Θα ήταν προτιμότερο να μην πει ΤΙΠΟΤΑ γιατί κάθε χώρα, στην οποία λειτουργεί η Barrick, έχει και έναν μακρύ, μακρύ κατάλογο παράνομων δραστηριοτήτων και εγκλημάτων».

Αγνοώντας τις προεκλογικές υποσχέσεις, η κυβέρνηση του Τρυντώ ρίχνει ανοιχτά αυτό το διπλωματικό βάρος της χώρας πίσω από την πιο αμφιλεγόμενη εταιρεία εξορύξεων του Καναδά, σε μία χώρα όπου έχουν πραγματοποιηθεί οι χειρότερες παραβάσεις. Όταν κατά τη διάρκεια των εκλογών ερωτήθηκε το κόμμα του σχετικά με τη μαζική παγκόσμια εξορυκτική βιομηχανία του Καναδά απάντησε (18): «Το Φιλελεύθερο Κόμμα του Καναδά μοιράζεται τις ανησυχίες των Καναδών γύρω από τη δράση ορισμένων Καναδικών εταιρειών εξόρυξης που λειτουργούν στο εξωτερικό και επί μακρόν μάχεται για τη διαφάνεια, την υπευθυνότητα και τη βιωσιμότητα στον τομέα των εξορύξεων».

Η δήλωση των Φιλελεύθερων περιελάμβανε την ξεκάθαρη στήριξη στο «Νομοσχέδιο για την Εταιρική Υπευθυνότητα των Εταιρειών Εξόρυξης, Πετρελαίου και Αερίου σε Αναπτυσσόμενες Χώρες», το οποίο θα παρακρατούσε μέρος της διπλωματικής και οικονομικής υποστήριξης από εταιρείες που αποδεικνύονται υπεύθυνες για σημαντικές παραβάσεις στο εξωτερικό. Παρομοίως, οι Φιλελεύθεροι δημοσίευσαν μια επιστολή για τον εξορυκτικό τομέα κατά την προεκλογική περίοδο του 2015 που σημείωνε (19), «μία Φιλελεύθερη κυβέρνηση θα δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο γραφείο διαμεσολαβητή ώστε να συμβουλεύει τις Καναδικές εταιρείες, να μελετά τις καταγγελίες εναντίον τους και να ερευνά όσες καταγγελίες θεωρεί πως έχουν βάση».

Με περίπου δύο χρόνια πλέον θητείας του, το καθεστώς Τρυντώ δεν έχει ακόμη κάνει πραγματικότητα καμία από τις υποσχέσεις του ώστε να χαλιναγωγήσει τον αμφιλεγόμενο εξορυκτικό τομέα του Καναδά. Στην πραγματικότητα, οι Φιλελεύθεροι συνεχίζουν την ίδια πολιτική επιθετικής υποστήριξης των εξορυκτικών εταιρειών όπως και ο Χάρπερ.
Αν πράγματι ετοιμάζονται να στηρίξουν ανοιχτά την Barrick στην Τανζανία, εύλογα αναρωτιέται κάποιος τι ακριβώς πρέπει να κάνει μια εταιρεία για να χάσει τη στήριξη του Τρυντώ;

———————————————————-

Σημειώσεις:

1. https://www.ft.com/content/7f53064e-4f7d-11e7-bfb8-9970...66969
2. https://www.theglobeandmail.com/report-on-business/indu...0493/
3. http://business.financialpost.com/commodities/acacias-1...ab885
4. https://www.ft.com/content/7f53064e-4f7d-11e7-bfb8-9970...66969
5. Όπως προηγ.
6. https://www.bloomberg.com/news/articles/2017-05-24/tanz...audit
7. http://news.xinhuanet.com/english/2017-03/27/c_13615939...3.htm
8. https://miningwatch.ca/blog/2017/7/19/anger-boils-over-....dpbs
9. Όπως προηγ.
10. https://www.ft.com/content/40c467e2-66e3-11e7-9a66-93fb...ba1fe
11. https://www.theglobeandmail.com/report-on-business/inte...3998/
12. http://www.raid-uk.org/blog/acacia-mining%E2%80%99s-tro...r-tax
13. https://www.ft.com/content/40c467e2-66e3-11e7-9a66-93fb...ba1fe
14. http://www.ippmedia.com/en/news/magufuli-sidelines-acac...rrick
15. https://tanzaniabusinessethics.wordpress.com/2017/06/18...tion/
16. https://www.theglobeandmail.com/news/national/pm-sells-...9394/
17. https://tanzaniabusinessethics.wordpress.com/2017/06/18...tion/
18. http://www.huffingtonpost.ca/john-cumming/mining-canada....html
19. http://ipolitics.ca/2017/03/14/fulfill-mining-ombudsper...rals/

*Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο προσωπικό ιστολόγιο του Yves Engler. Ο Yves Engler είναι συγγραφέας και ακτιβιστής που ζει στο Μόντρεαλ.
**Μετάφραση: Δημήτρης Πλαστήρας, Επιμέλεια: Ιωάννα Μαραβελίδη.

Ενάντια σε αυτή τη συνθήκη, ενάντια στο ρυπογόνο πολιτισμό να ορθώσουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα. Με πολύμορφες δράσεις, με την ενίσχυση σχέσεων αλληλεγγύης και τη δικτύωση των αγώνων, με την εδαφικοποίηση των προταγμάτων μας μέσα από την οικειοποίηση και κατάληψη εδαφών, να πάρουμε θέση ενάντια στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου, για τη γη και την ελευθερία.

Σαρωνικός, η θαλάσσια χωματερή της ανάπτυξης

10 Σεπτέμβρη 2017, το δεξαμενόπλοιο Αγία Ζώνη ΙΙ, βυθίζεται στον Σαρωνικό κόλπο. Το πλοίο μετέφερε (κατά τα λεγόμενα του γνωστού λαθρέμπορου πλοιοκτήτη του Κουντούρη) περίπου 2.600 τόνους πετρελαίου. Τα μίντια δημοσιεύουν συγκεχυμένα τις πρώτες ειδήσεις, προφανώς όχι τυχαία, ενώ και από πλευράς κυβέρνησης ακολουθείται το ίδιο μοτίβο. Μιλάνε για περιορισμένη εκροή πετρελαίου. Οι μεγάλες όμως πετρελαιοκηλίδες όσο και η πίσσα που καλύπτει σταδιακά τις ακτές του Σαρωνικού δεν μπορούν να κρυφτούν. Το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο ήταν ένα μονοπύθμενο καράβι 45 χρόνων, πρόχειρα επισκευασμένο με μπαλώματα και με 2 ναυτεργάτες αντί για 11, όπως προβλέπεται, στο χειρισμό του. Με τέτοιους όρους το “αστέρι της ελληνικής ναυτιλίας” μπορεί και λάμπει στην κορυφή της παγκόσμιας λίστας…

Η βύθισή του γίνεται λίγο αφού είχε φορτώσει το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου του από τα ΕΛΠΕ, στα διυλιστήρια Ασπροπύργου. Αρχικά, μιλάνε για 300 τόνους πετρελαίου στη θάλασσα, για να γίνουν στη συνέχεια πολλές παραπάνω εκατοντάδες. Τις επόμενες μέρες η διαχείριση από μιντιακούς και κρατικούς μηχανισμούς γίνεται με πιο “λεπτούς” χειρισμούς. Ένας συρφετός πρώην και νυν υπουργών, δημάρχων, ειδικών, εφοπλιστών-καναλαρχών αρχίζουν να “οικολογίζουν” ασύστολα για να συγκαλύψουν όχι μόνο το “ατύχημα”, όπως το ονομάζουν, αλλά συνολικά τις “ευγενείς” πρακτικές της καπιταλιστικής ανάπτυξης (βιομηχανίες, εφοπλιστικό κεφάλαιο, εμπόριο, τουρισμός, διυλιστήρια, αστικά λύματα) που εδώ και δεκαετίες έχουν μετατρέψει τον Σαρωνικό σε χαβούζα. Η κουβέντα στρέφεται πλέον στις διορθωτικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν από την πλευρά της πολιτείας όσο και από την εταιρία του καραβιού προκειμένου να απαλειφθεί η ζημιά, τόσο ως εικόνα όσο και ως μνήμη, οπότε αναλώνεται στους μηχανισμούς απορρύπανσης και τις εξειδικευμένες τεχνικές απομάκρυνσης του πετρελαίου, στις ενδεχόμενες αποζημιώσεις που θα λάβουν οι πληγείσες τουριστικές περιοχές, στις “υπεράνθρωπες” προσπάθειες του κρατικού μηχανισμού που καταφέρνουν να εξαφανίσουν το πετρέλαιο από τη θάλασσα και μαζί του άλλη μια ιστορία υποβάθμισης του Σαρωνικού και της ζωής των κατοίκων του.

Η βύθιση του δεξαμενόπλοιου δεν ήταν ατύχημα. Αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να ειπωθεί είναι ακριβώς αυτό, ότι ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημαστο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτής που σκορπίζει μόνο λεηλασία και θάνατο. Πολλές δεκαετίες τώρα ο Σαρωνικός και οι παράκτιες περιοχές του, από το Πέραμα και το Κερατσίνι μέχρι την Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο, τη Σαλαμίνα και την Ψυτάλλεια, φέρει τα χαρακτηριστικά μιας ιδιαίτερης γεωγραφίας. Ο Πειραιάς, είναι πλέον ένας διαμετακομιστικός κόμβος-γίγαντας εμπορευμάτων και εκατομμυρίων επιβατών και τουριστών από και προς τις χώρες του εξωτερικού αλλά και προς τα νησιά του Αιγαίου. Προφανώς, η επιβάρυνση του Σαρωνικού από τα εκατοντάδες πλοία κάθε λογής που τον διασχίζουν καθημερινά είναι συστηματική. Τα λύματα και τα πετρελαιοειδή που εγκαταλείπουν τα καράβια κατά τη διέλευσή τους αποτελούν κύρια αιτία ερημοποίησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και αυτό είναι καθημερινό “ατύχημα”. Παράλληλα, εκατοντάδες δεξαμενόπλοια φορτώνουν και ξεφορτώνουν πετρέλαιο και διάφορα παράγωγά του και τα “ατυχήματα” κατά τη μεταφορά είναι αναρίθμητα. Διαβάζοντας κανείς ακόμα και έρευνες από πανεπιστημιακούς κύκλους που τρέφονται από τη ναυτιλία μπορεί να δει ότι οι διαρροές πετρελαίου (από σπάσιμο π.χ. μάνικας στη μεταφόρτωση) αποτελούν σταθερή πηγή ρύπανσης του Σαρωνικού, ενώ γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τις καμινάδες των διυλιστηρίων και ακόμη πιο πέρα η επιβάρυνση του υδροφόρου ορίζοντα στις περιοχές της Ελευσίνας και του Ασπρόπυργου από τα απόβλητά τους. Μέρος της ίδιας ιστορίας και η Ψυτάλλεια, όπου υπερχειλίζουν τα λύματα των καταναλωτών του λεκανοπεδίου της Αττικής που προορίζονται για δευτερογενή επεξεργασία.

Η ρύπανση στο Σαρωνικό δεν “ανακαλύφθηκε” με τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου Αγία Ζώνη ΙΙ. Το τελευταίο γεγονός είναι αιχμηρή έκφραση αυτής της καθημερινής ιστορίας υποβάθμισης των περιοχών, πλήρους απαξίωσης της ζωής των κατοίκων και ωμής επιβολής του ρυπογόνου πολιτισμού πάνω σε κάθε έκφανση της ύπαρξής τους. Ειδικά οι περιοχές από το Πέραμα μέχρι και την Ελευσίνα είναι ταξικά προσδιορισμένες, με τους κατοίκους, στη βάση της ταξικής πυραμίδας, να έχουν αποδεχτεί και ενσωματώσει αυτή τη συνθήκη υπό τον εκβιασμό που λέει ότι για να επιβιώσεις θα πρέπει να δουλέψεις στο ρυπογόνο και καρκινογόνο περιβάλλον των διυλιστηρίων και των ναυπηγοεπισκευαστικών ζωνών. Το τελευταίο γεγονός και η διαχείρισή του έρχεται να υπογραμμίσει την κανονικοποίηση αυτής της μη αντιστρεψιμότητας, τη χωρίς επιστροφή άλωση του χώρου, γης, αέρα και θάλασσας από τις καπιταλιστικές δραστηριότητες.

Όλα επιτρέπονται στο όνομα της ανάπτυξης, αυτού του κυριαρχικού προτάγματος στο οποίο καλούμαστε να συστρατευτούμε. Τα αναπτυξιακά έργα όμως δεν είναι παρά η υλοποίηση των καπιταλιστικών σχεδίων, υλική υπόσταση των κυριαρχικών επιβολών.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, σε κρισιακό περιβάλλον και με την εγκαθίδρυση της μόνιμης πλέον συνθήκης έκτακτης ανάγκης, διακρίνεται μια επίταση των αναπτυξιακών σχεδίων, μια εκ νέου νομιμοποίησή τους στο όνομα της “σωτηρίας της εθνικής οικονομίας”, κάτι που συνοδεύεται με επιτάχυνση στις διαδικασίες υλοποίησης. Στην περιοχή του Σαρωνικού είναι εμφανής αυτή η εντατικοποίηση. Με την πώληση του ΟΛΠ στην COSCO δημιουργείται μια ειδική οικονομική ζώνη στην περιοχή, με ειδικές εργασιακές συνθήκες (ήδη η υπουργός εργασίας ετοιμάζει νομοθετική τροπολογία για τη λειτουργία των σύγχρονων γαλέρων). Η διαμετακομιστική “ικανότητα” του Πειραιά αυξάνεται˙ η COSCO αύξησε τη χωρητικότητα του λιμανιού σε 5,5 εκ. εμπορευματοκιβώτια, ενώ πλάι στις τέσσερις ναυπηγοεπισκευαστικές δεξαμενές -η τελευταία επισκευάστηκε πρόσφατα και διαφημίστηκε από το υπουργείο ως “έργο πνοής” για την περιοχή- πρόκειται να φέρει άλλες δύο πλωτές.

Αλλά και οι “εργασίες” στα διυλιστήρια ΕΛΠΕ, συμφερόντων Λάτση και ελληνικού δημοσίου, φαίνεται ότι κερδοφορούν -ο τζίρος της εταιρίας το 2016 ξεπέρασε αυτόν του 2015 και ανήλθε σε 328 εκ. ευρώ. Προφανώς, η αύξηση των κερδών πάει χέρι-χέρι με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το ξεζούμισμα των εργαζομένων, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας που έχουν ως αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμούς και δολοφονικά “ατυχήματα”, με πιο πρόσφατο αυτό του Μαΐου 2015 με τον τραυματισμό έξι και το θάνατο τεσσάρων εργατών.

Χρειάζεται να σταθούμε και σε ένα άλλο σημείο. Το εγχώριο εφοπλιστικό κεφάλαιο αποτελεί πυλώνα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και χαίρει ιδιαίτερης αντιμετώπισης από το ελληνικό κράτος. Πέραν του ότι δεν φορολογούνται τα κέρδη του, έχει επιβάλλει εργασιακό μεσαίωνα, πραγματοποιεί λαθρεμπόριο κάθε είδους, είναι κομμάτι ενός συστήματος διαπλοκής με πολλές μίζες, έχει στην κατοχή του μίντια, ποδοσφαιρικές Α.Ε. και χρησιμοποιεί τους οπαδούς ως μισθοφορικό στρατό (βλ. Μαρινάκης- Μελισσανίδης). Είναι αστείο λοιπόν από πλευράς μιντιακής διαχείρισης, αλλά και κρατικών παραγόντων, να κάνουν σαν να ανακάλυψαν την αμερική με την υπόθεση λαθρεμπορίας στην οποία εμπλεκόταν το Αγία Ζώνη ΙΙ. Η διαπλοκή και η απομύζηση κέρδους σε όλο της το μεγαλείο.

Το κράτος, με τους μηχανισμούς, τις πολιτικές του και τις νομοθετικές του ρυθμίσεις βρίσκεται διαχρονικά στο πλάι του εφοπλιστικού, πετρελαϊκού, βιομηχανικού κεφαλαίου, είτε υπό αριστερή είτε υπό δεξιά διαχείριση. Η παρούσα μάλιστα κυβέρνηση, αυτό το υβρίδιο σοσιαλδημοκρατίας-ακροδεξιάς φαίνεται να επιτελεί μια χαρά το ρόλο της. Από τη μία σπεύδει να κουκουλώσει το μέγεθος της καταστροφής και από την άλλη φέρεται να βρίσκεται στο πλευρό των πληγέντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αφοσίωσής της στην κατάπνιξη οποιασδήποτε κοινωνικής αναταραχής είναι η διαχείριση της υπόθεσης Eldorado Gold: ενώ η καταστροφή του όρους Κάκαβος είναι προδιαγεγραμμένη, παίζει το χαρτί της “αδιάλλακτης” κυβέρνησης και της τήρησης των νόμων και της τάξης, στέλνοντας την εταιρία σε μια ψευδοδιαδικασία “διαιτησίας”, που θα κρίνει αν οι εκχωρήσεις και οι κρατήρες είναι σύννομοι.

Η μεγάλη καταστροφή στον Σαρωνικό κόλπο είναι ένα εμφατικό σημείο στον οδοστρωτήρα του αναπτυξιακού χάρτη. Και συνδέεται αναπόδραστα με την ήδη εκτεταμένη καταστροφή στη Β.Α. Χαλκιδική από τα ορυχεία της Eldorado Gold, τις εγκατάστασεις ΒΑΠΕ (οι κατ’ ευφημισμόν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) σε κάθε σπιθαμή ορεινού όγκου στην Κρήτη, την Πελοπόννησο κ.α. προς όφελος διαφόρων ενεργειακών λόμπι, με τη συνέχιση της εκτροπής του ποταμού Αχελώου, αλλά και με τον τεμαχισμό του θαλάσσιου χώρου του Αιγαίου και του Ιονίου σε “οικόπεδα”, για γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου… Και για να επιστρέψουμε στην Αττική, με τα σχέδια για κρατήρες εξόρυξης στα Γεράνια όρη, την επικείμενη καταστροφή του άλσους Φιλαδέλφειας προς όφελος του επιχειρηματία Μελισσανίδη, την πώληση του πρώην αεροδρόμιου Ελληνικού σε εταιρεία συμφερόντων Λάτση για την μετατροπή της σε ελεγχόμενη ζώνη που θα απευθύνεται σε υψηλά εισοδήματα και τουρίστες. Αυτά, είναι μόνο κάποια από τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της λεηλασίας της γης στο όνομα της ανάπτυξης. Τα σαρωτικά αναπτυξιακά έργα που απομυζούν στο μέγιστο γη, αέρα, νερό, ενεργειακές πηγές για να επεκτείνουν τις αγορές, αντικατοπτρίζουν, λόγω των άπειρων αλληλεπιδράσεών μας με το φυσικό περίγυρο, και μια επιθετική στρατηγική όσον αφορά στη διαμόρφωση των ίδιων των χαρακτηριστικών της ζωής. Οι κάτοικοι του Σαρωνικού θα μάθουν ότι θα πρέπει να αναπνέουν μολυσμένο αέρα, να δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, να κολυμπάνε σε μολυσμένες θάλασσες, όπως ακριβώς και οι κάτοικοι της Β.Α. Χαλκιδικής θα εισπνέουν αέρα υψηλής συγκέντρωσης σε σκόνη, θα πίνουν νερό μολυσμένο με τοξικά απόβλητα από τα μεταλλεία, θα ζουν πλέον, αν δεν εκτοπιστούν, σε χωριά-κρατήρες, δίπλα στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός χρυσός.

Το τελευταίο έγκλημα στην περιοχή του Σαρωνικού έκανε ορατή, λόγω της έκτασής του, μια κατάσταση που έχει γίνει όρος ζωής. Επιδιώκεται να συνηθίσουμε στην απαξίωση της ζωής μας, να υπαχθούμε οριστικά και αμετάκλητα στις συνθήκες που επιβάλλουν τα κυριαρχικά σχέδια, στην ατέλειωτη ροή εμπορευμάτων, της κερδοφορίας, με όρους εκμετάλλευσης, καταπίεσης, λεηλασίας. Μέχρι η ζωή να εμποτιστεί από αυτές ακριβώς τις αξίες στο σύνολό της. Τα ζητήματα του ρυπογόνου πολιτισμού δεν λύνονται με ποσοτικές διευθετήσεις του στυλ: λιγότερη παρέμβαση, λιγότερη ρύπανση, λιγότερη κερδοφορία. Δεν λύνονται με ορθολογικοποίηση της ανάπτυξης. Ενάντια σε αυτή τη συνθήκη, ενάντια στο ρυπογόνο πολιτισμό να ορθώσουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα. Με πολύμορφες δράσεις, με την ενίσχυση σχέσεων αλληλεγγύης και τη δικτύωση των αγώνων, με την εδαφικοποίηση των προταγμάτων μας μέσα από την οικειοποίηση και κατάληψη εδαφών, να πάρουμε θέση ενάντια στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου, για τη γη και την ελευθερία.

Δεν θέλουμε μια “άλλου είδους ανάπτυξη”, αλλά την καταστροφή ενός κόσμου που γεννάει εκμετάλλευση, ανισότητα, λεηλασία.

Αυτός ο κόσμος δεν εξορθολογίζεται, ανατρέπεται.

*Κείμενο της κατάληψης Αγρός που μοιράστηκε σε παρέμβαση σε Ίλιον-Αγ. Αναργύρους για την τελευταία καταστροφή στον Σαρωνικό.

venezuela / colombia / medio ambiente / opinión / análisis Sunday September 24, 2017 16:24 byJosé Antonio Gutiérrez D.

Artículo publicado originalmente en la edición 131 de la revista Periferia (Septiembre, 2017). Esta versión es la edición que se envío originalmente y que, por motivos de espacio sufrió algunas modificaciones menores para su publicación en físico.


La cultura anfibia amenazada: Ciénagas y Zonas de Reserva Campesina en el Sur de Bolívar

Bajando desde Micoahumado, camino hacia la cabecera municipal de Morales, Sur de Bolívar, se encuentra un complejo ecosistema donde se encuentran las lomas de la Serranía de San Lucas con una sabana donde el tórrido aire se siente aplastante, y con la ciénaga, donde en sus cálidas aguas babillas y manatíes coexisten con infinidad de peces en las épocas de desove. Esta es la región en que se encuentra una de las Zonas de Reserva Campesina (ZRC) más antigua de la región, la de Arenal y Morales, creada por una resolución el 24 de Junio de 1999 y desarrollada con un importante impulso del Programa de Desarrollo y Paz del Magdalena Medio. Esta ZRC, de 29.100 hectáreas como todas las que hay en el país, se creó en el marco de marchas y protestas campesinas en la región, según cuenta Víctor Campos, presidente de la ZRC, “durante una protesta en San Pablo, en 1996, ahí surgió la propuesta”. Hasta ese momento, la región era considerada Zona de Reserva Forestal, por lo cual los campesinos no tenían propiedad de la tierra. Los principales productos de la ZRC consisten en arroz, yuca, plátano, maíz y pequeña ganadería. Todo es a pequeña escala: los arroceros más grandes no pasan de las 20 hectáreas; el promedio son 2, 3 hectáreas. Los ganaderos tienen entre 30-50 vacas.

Pero una de las actividades más importantes en la región, la constituye la pesca. Existe en la región un complejo cienagoso compuesto por Simoa, Confín, Morrocoy, Manatí, San Rafael y Paredes, parte del cual se encuentra en la ZRC y está siendo amenazado por distintas actividades humanas. Un ejemplo puede ilustrar la problemática. Hace unos 7 años se secó la ciénaga de Morales: para hacer caminos carreteables y para evitar inundaciones, fueron construyendo muros y puentes de relleno con los cuales fueron bloqueando los caños que irrigaban la ciénaga. En gran medida han sido responsables de esto los ganaderos y políticos de Morales, que han ido cercando la ciénaga para utilizarla como pastizales para las vacas. Esto ha sido posible, porque desde hace décadas el INCORA (luego INCODER, ahora ANT) fue entregando títulos a los ganaderos sobre los playones. Hoy la ciénaga de Morales está sedimentada, y sobre esos ricos sedimentos, están poniendo palma aceitera, la cual succiona, cada una, 70 litros de agua al día. Los terrenos que van quedando sedimentados, son cercados y en algunos casos, protegidos hasta con seguridad privada. Debido a este proceso, la ciénaga de Morales se ha secado. Esto ha llevado a que los pescadores que antes pescaban en esa ciénaga, se hayan ido a pescar a la ciénaga de Simoa, la cual hoy se encuentra bajo gran presión por esta sobreexplotación. Los pescadores que llegan de Morales son unos 60, en circunstancias que de Simoíta apenas son unos 15 pescadores, y de Simoa son apenas unos 10. Esta situación se ha vuelto insostenible y demanda, según Campos, todo un re-ordenamiento territorial.

Debido a esta situación, el 16 de enero del 2016, guerrilleros del Frente Luis José Solano Sepúlveda del Ejército de Liberación Nacional (ELN) capturaron a 15 pescadores en la ciénaga de Simoa mientras estaban realizando sus labores de pesca con transmayos. En muchos lugares del país, los insurgentes han sido los principales agentes en la regulación ambiental. A las 36 horas los dejaron en libertad, pero un par de veces volvieron a tomar acción destruyendo los transmayos. En un reciente comunicado de este frente, aclaran que “conocedores (…) de la labor que ustedes desempeñan para sacar la alimentación para sus familias, (…) ustedes (…) están causando un daño muy grande al medio ambiente porque están haciendo una pesca destructora (…) por esa razón nos ha tocado actuar con algunos reteniéndolos y destruyendo los transmayos; tenemos conocimiento que se están organizando para hacer una pesca adecuada, nos parece que ese debe ser el camino correcto, respetar las normas de pesca. En ningún momento hemos prohibido la pesca, lo que sí estamos en contra es del método que están utilizando y mientras ustedes no piensen en el futuro de sus hijos y nietos (…) vamos a estar muy vigilantes y cuando ustedes no cumplan nos toca actuar porque nosotros no compartimos el daño que ustedes hacen con coger un pescado y matar dos para botarlo”.

Para evitar nuevos incidentes, parte de la población ha tomado la iniciativa, como se menciona en el comunicado. Quienes han defendido la ciénaga desde hace tiempo, como Cecilia Guzmán Muñoz, presidenta de la Junta de Acción Comunal de Simoa, han asumido un costo personal alto, que han incluido amenazas sobre su vida, las cuales se presume provienen de personas interesadas en que la sobreexplotación no se frene. Pese a esto, se han puesto ciertas regulaciones sobre la pesca: la malla del transmayo con la que permiten pescar debe ser de 320 en adelante, una malla grande, para que no atrape al pescado pequeño. Cada canoa no puede llevar un transmayo de más de 4 kilos. Los pescadores comerciales pueden pescar solamente de lunes a viernes, quedando esta práctica estrictamente vedada los fines de semana, aunque sí se permite la pesca para el consumo familiar. Se pueden instalar las redes solamente desde las 2pm en adelante. La caza del manatí y del caimán queda terminantemente prohibida. La comunidad se encarga de que haya gente de ellos mismos vigilando que esta normativa se cumpla. Al que no cumple con las medidas de las mallas, se les queman. Si reincide o si caza, se le prohíbe el ingreso a la ciénaga.

Pero si bien las regulaciones están ayudando a un manejo más sostenible de la pesca, los pobladores que dependen de la ciénaga para su subsistencia son concientes de la necesidad de desarrollar alternativas económicas, pues la pesca tiene solamente una temporada de 2 a 3 meses en la cual se puede desarrollar –la temporada de desove, en que el bocachico y la mojarra llegan en hordas plateadas y doradas por los caños que alimentan la ciénaga. La agricultura no se da bien en la región por lo árido del suelo así como por el intenso calor alternado por lluvias diluviales que lo inundan todo. El desarrollo de sistemas de riego que posibiliten el cultivo del arroz como en la vecina Arcadia requiere de una inversión que está muy por encima de lo que los pobladores puedan soñar, aunque la introducción de arroz secano, de monte, es una alternativa que podría estar a su alcance. En Simoíta lo que están buscando es el desarrollo de un proyecto de cocheras para marranos y lagos para peces, tilapia y cachama. Ambos proyectos irían de la mano: los desechos de los marranos servirían para alimentar a los peces. El desarrollo de estas alternativas es clave para la defensa de la ciénaga y para la creación de alternativas económicas para las comunidades.

Ya han presentado la propuesta a la alcaldía de Morales y están a la espera de una respuesta por parte de las autoridades. Sin embargo, es en este punto que se encuentran con el más grande obstáculo: la falta de organización de la comunidad. Como lo reconoce la vicepresidenta de la ZRC, Melina del Real, “no se ha logrado un acuerdo comunitario para hacer la actividad en la ciénaga sostenible, en buena medida, porque las asociaciones de pescadores son inexistentes”. La necesidad de proteger la ciénaga de la sobre explotación tras el incidente con los elenos, han llevado a que comiencen a darse los primeros rudimentos de organización, muy incipiente e informal, que está sirviendo tanto para regular la actividad, como para contribuir a una mayor educación sobre la necesidad de proteger este ecosistema único. Recientemente, 57 organizaciones comunitarias domiciliadas dentro de la ZRC se han agrupado en una figura llamada Azocamsur (Asociación de la Zona Campesina de Morales y Arenal, Sur de Bolívar), la cual reúne a Juntas de Acción Comunal, de mujeres, cooperativas, agropecuarias, de víctimas, de transporte. Los grandes ausentes son los pescadores. Esta asociación, fundada en diciembre del 2016, busca fortalecer las organizaciones sociales, interlocutar con las instituciones e implementar un plan de desarrollo propio sostenible para la ZRC. Este espacio también se relaciona con otros procesos organizativos en el Sur de Bolívar: con Fedeagromisbol y también con las asociaciones de Micoahumado, territorio que se define como agroalimentario.

Nos comenta Melina que “la idea es poder ampliar la ZRC a Micoahumado y hacerla lo más incluyente posible. Porque no podemos permitir que cosas políticas nos afecten, ya que la ZRC es una figura que nos permite la permanencia en el territorio. No estamos todavía en ANZORC, pero estamos ya articulando trabajos. Desde nuestra perspectiva, ANZORC es una asociación nacional que agrupa a ZRC, esto debe ir más allá de los espacios hoy alineados con Marcha Patriótica o con el Congreso de los Pueblos, hay que buscar la unidad. Como ZRC debemos vencer prevenciones para no quedar desarticulados de lo que pasa en el país”. El desafío es grande, pero posible. De la misma manera que la ZRC es una garantía para la permanencia del campesinado en el territorio, debe ser también un mecanismo para la preservación del medio ambiente y la producción sostenible. La preservación del complejo cienagoso del Sur de Bolívar y de esta cultura anfibia, dependen de estos esfuerzos.

José Antonio Gutiérrez D.
5 de Agosto, 2017

vénézuela / colombie / environnement / opinion / analyse Sunday August 27, 2017 10:13 byJosé Antonio Gutiérrez D.

Le référendum a eu lieu. Santos ayant refusé de le reconnaître et poursuivant sa politique économique de prédation, il est probable que le prochain référendum se fera dans la rue et sur le territoire du Tolima.


Référendum d’initiative populaire et bataille pour le territoire en Colombie: Cajamarca (département du Tolima)

Le dimanche 26 mars 2017 a eu lieu à Cajamarca un plébiscite très attendu : les habitants devaient se prononcer sur l’exploitation de la mine d’or de la Colosa qui se trouve sur leur commune. Les 6241 personnes concernées sont allées voter pour répondre à une question sans ambiguïté : êtes-vous d’accord avec le projet d’extraction d’or à Cajamarca et les activités qui lui seront liées ? Oui ou non ?

Le résultat fut sans appel : 98 % des votants ont répondu non et seulement 78 personnes oui. Cajamarca a fêté l’événement. Mais celui-ci ne tombait pas du ciel : ce qui s’est passé le 26 mars était l’aboutissement de plusieurs années de travail. Il y a eu un investissement sans failles, de la part du Comité Environnemental et Paysan de Cajamarca, des organisations sociales de tous bords, des organismes étudiants, des collectifs de jeunes, des syndicats paysans et bien sur, du Comité Organisateur de la Consultation Populaire sur les activités minières à Cajamarca. Pendant des années, ils ont sensibilisé la population à la question, avec des conférences, des campagnes de porte à porte, la distribution de graphiques et autres documents décrivant les impacts de l’extraction minière à grande échelle. Sans oublier les marches pour l’eau, la vie et contre les mines, qui ont eu lieu chaque année lors du festival de musique d’Ibagué et qui ont été massivement suivies. N’oublions pas non plus Piedras, qui a donné l’exemple, le 28 juillet 2013, avec 99 % de non au projet minier lors du référendum qui y fut organisé.

Cet activisme a eu un coût : répression, menaces et poursuites. Mais avec courage, obstination, évitant les divers obstacles administratifs rencontrés sur leur chemin, les organisations sociales sont arrivées à mener à bien un référendum grâce auquel le village a exprimé clairement sa volonté.

Je ne reviendrai pas ici sur les effets néfastes du projet minier pour l’environnement, les communautés, et la vocation agricole de Cajamarca ; j’ai déjà abondamment parlé de la question en d’autres occasions. Le Tolima est le moteur de « la locomotive minière » gouvernementale [1] : 713 permis d’exploitation ont été délivrés en novembre 2013, ce qui veut dire que 404 602 des 2 356 200 hectares de ce département ont été cédés à l’industrie extractive. Dans la mesure où 441 permis supplémentaires ont été délivrés depuis, on peut considérer que 526 107.2 hectares de plus seront consacrées à l’extraction minière à grande échelle. La menace ne concerne pas seulement les zones rurales les plus reculées. Elle plane sur la commune elle-même. La Colosa est donc l’épicentre de ce tremblement de terre minier, qui n’affecte pas seulement les populations habitant les zones d’extraction, mais aussi les communes où partiront les déchets et où se réaliseront les activités de lessivage (celle de Piedras), ainsi que le sud du Tolima, où l’on prévoit d’installer une série d’usines hydroélectriques destinées à fournir l’énorme quantité d’électricité nécessaire à la multinationale qui est derrière le projet, Anglo Gold Ashanti. Cette multinationale a accaparé 60% de la commune de Cajamarca, avec des concessions de 30 440 hectares et 21 permis miniers, bien qu’elle n’ait pas obtenu l’autorisation d’exploiter la Colosa par les organismes chargés de la gestion de l’environnement.

Le village de Cajamarca, en s’attaquant à ce projet pharaonique, a frappé le plan minier en plein cœur. Mais le gouvernement, fidèle à ses réflexes autistes, a dit qu’il ne tiendrait pas compte de l’opinion du village. Rien d’étonnant à cela. L’histoire montre qu’il a toujours été enclin à trahir ceux d’en bas, et à servir ceux d’en haut, car hommes politiques et chefs d’entreprises ont des intérêts liés. Le cas Odebrecht n’est jamais que la partie émergée de l’iceberg. Ils continueront à tout faire pour que l’industrie extractiviste se développe, même s’il faut pour cela empoisonner la moitié du pays.

Le ministre des Mines, Germán Arce Zapata, a déjà déclaré publiquement que le référendum n’était pas contraignant ; en disant cela, il se fait l’écho d’Anglo Gold Ashanti dont il devient le porteparole. Pourtant, comme l’a montré l´ ONG De justicia, de tels propos sont faux, car le référendum, qui a réuni bien plus de monde que ne l’exigeait la loi, est contraignant. Rappelons à ce sujet qu’en mai 2016, la Cour Constitutionnelle avait annulé la disposition légale qui empêchait les entités locales de s’opposer à des projets miniers sur leur territoire (article 37 de la loi 685 de 2001). Mais, comme toujours, lorsque le peuple exprime des intérêts qui entrent en contradiction avec ceux de notre oligarchie dorée, la démocratie devient une formule creuse.

Cette démocratie morte, oligarchique, truquée, qui permet aux plus riches de s’enrichir encore plus et qui préserve les intérêts des groupes au pouvoir depuis toujours, doit affronter la poussée d’un mouvement démocratique construit à partir d’en bas. Ce mouvement participatif, inclusif, véritablement populaire, s’exprime dans les nombreux conflits environnementaux qu’il y a actuellement en Colombie.

Le tissu social du futur se construit à partir du quartier, de la rue, de la campagne, du monde du travail et son axe, c’est le territoire et la commune. Le mouvement populaire de Cajamarca nous prouve que d’autres formes de démocratie sont possibles même si les puissants ne veulent pas les prendre en compte.

Le référendum a eu lieu. Santos ayant refusé de le reconnaître et poursuivant sa politique économique de prédation, il est probable que le prochain référendum se fera dans la rue et sur le territoire du Tolima. Les Tolimenses auront un autre motif d’action : la nécessité de défendre leur vie de façon collective.

Voilà le processus à travers lequel se construit le pouvoir populaire. Le peuple de Cajamarca a déjà parlé et agi en conséquence. Il a envoyé un message clair à Anglo Gold Ashanti et à la Locomotive minière de Santos :

¡ No pasarán !

José Antonio Gutiérrez D.
28 Mars, 2017


[1] Santos qualifie l’activité minière des multinationales de « locomotive de l’économie colombienne ».

This page has not been translated into 한국어 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Català Ελληνικά Deutsch



Environment

Fri 29 Mar, 22:49

browse text browse image

f2cdwgrwyaekrcv.jpg imageAKBELEN FORESTS ARE CALLING EVERYONE FOR RESISTANCE Jul 30 15:47 by Various Turkish anarchiss 14 comments

capitalism.jpg imageCapitalism Is the Disaster Mar 23 06:26 by Pink Panther 4 comments

images.jpg imageThe burning issue Sep 14 22:32 by MACG 1 comments

À Tadoussac imageGNL Québec : Les gains matériels d'une lutte écologiste May 24 06:45 by CEG 2 comments

Credit: https://www.mamamia.com.au/school-climate-strike-australia/ imageCapitalism can’t stop Climate Change Jan 04 19:26 by Melbourne Anarchist Communist Group 3 comments

global_fossil_fuel_emissions.png imageCapitalism is destroying the climate Nov 03 18:55 by MACG 2 comments

textSelf Organisation Or Chaos Sep 16 15:09 by Anarchist Federation (Gr) 0 comments

download.jpg imageΗ βιβλική καταστ`... Aug 07 21:14 by Αναρχικοί από την Εύβοια 0 comments

rtx73uz7.jpeg imageDeath or Renewal: Is the Climate Crisis the Final Crisis? Jul 13 22:36 by Wayne Price 130 comments

minamata.jpg imageMovie Review: 'MINAMATA' (2020) Jun 14 21:16 by LAMA 0 comments

beehive.jpg imageWellington Climate Strike Report Apr 23 19:22 by AWSM 0 comments

textRotorua Climate Strike Report Apr 12 12:27 by LAMA 0 comments

textAgroecologia e anarchismo organizzato: Un'intervista con la Federazione Anarchica di Rio d... Feb 07 03:14 by Un membro della sezione di New York di Black Rose Anarchist Federation 0 comments

101905482_1358437274345467_8524878269019743096_o700x525.jpg imageAgroecologia e Anarquismo Organizado Feb 04 19:25 by Militante de BRRN 0 comments

textAgroecología y anarquismo organizado Feb 04 07:06 by A member of BRRN's NYC local 0 comments

farjbrrn.jpeg imageAgroecology and Organized Anarchism: An Interview With the Anarchist Federation of Rio de ... Feb 04 06:45 by A member of Black Rose Anarchist Federation’s New York City Local 1 comments

green_new_deal.jpg imageΈνα Πράσινο New Deal Jul 14 21:31 by Wayne Price 0 comments

article_australiafiresnearme2159748_1.jpg imageΗ Ανατολική Αυστ`... Dec 26 14:39 by Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) 0 comments

article_australiafiresnearme2159748.jpg imageEastern Australia on fire Dec 25 18:16 by Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) 0 comments

newslinksstrike092019.jpg imageStrike for a sustainable climate Nov 13 19:08 by Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) 0 comments

a2druck1.jpg imageFIGHT FOR FUTURE! Klima retten heißt: Kapital – entmachten, enteignen, überwinden! Sep 17 08:19 by die plattform 0 comments

amazonia.png imageLas llamas de la Amazonía y el avance del capitalismo. Sep 10 02:04 by El Mirlo Pardo 0 comments

69209318_2271482926239881_625954353399726080_n.jpg imageΓια την άμυνα του &#... Sep 05 20:19 by Dmitri 0 comments

cab_amazon_1.jpeg imageEn caso de incendio, queme al terrateniente y al imperialismo: ¡en defensa del Amazonas! Sep 04 04:31 by Coordenación Anarquista Brasileña 0 comments

cab_amazon.jpeg imageEm caso de incêndio queime o latifúndio e o imperialismo: em defesa da Amazônia! Sep 04 04:26 by Coordenação Anarquista Brasileira 0 comments

extinction.jpg imageCan Extinction Rebellion Aotearoa NZ help save the world? Mar 13 12:29 by AWSM 0 comments

2019_02_21___2.jpg imageΕνάντια στους εν^... Feb 01 21:50 by BA 0 comments

p_18_11_2016.jpeg imageA Green New Deal vs. Revolutionary Ecosocialism Jan 02 18:49 by Wayne Price 4 comments

pollution.jpg imageSouth Africa’s polluting giants: it’s about profits and class Dec 07 19:20 by Shawn Hattingh 0 comments

theblast363x480.jpg imageΜετά την καταστρ_... Aug 16 05:42 by provo 0 comments

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]