Am 28. Juni 1969 trafen Polizisten im Stonewall Inn in New York ein. Diese Bar war in der Schwulen-, Lesben-, Bi- und Trans-Community dafür bekannt, dass sie auch die am meisten Ausgegrenzten willkommen hieß. Wie üblich verdarb die Polizei die Party.

[Castellano] [Català] [Eλληνικά] [English] [Français] [Italiano]

El 28 de juny del 1969, la policia va arribar al bar “Stonewall Inn” de Nova York. Aquest bar és reconegut per les comunitats gais, lesbianes, bisexuals i trans per donar la benvinguda fins i tot als més marginats. La policia, com de costum, va arruïnar la festa.

No obstant això, la resposta no es va fer esperar: milers de persones -gais, travestis, drags i trans- es van encarar amb la policia tota la nit. Durant aquell mateix dia i les cinc nits següents, tota la comunitat es va enfrontar a la injustícia i la crueltat policial.
Les marxes de l’orgull, com existeixen actualment en moltes ciutats de tot el món cada juny, commemoren els disturbis de “Stonewall” i serveixen per defensar els drets de totes les persones que no encaixen en les estretes normatives heterosexuals que els reaccionaris voldrien imposar com a quelcom universal.
Lamentablement, també commemorem aquest any el cinquè aniversari de l’atac d’Orlando, un crim homofòbic massiu, transfòbic i racista que ens deixà amb 49 persones assassinades i 59 ferides a Estats Units. La lluita està lluny d’acabar, perquè la violència contra les persones queer augmenta en molts països. Lluitar contra la queerfòbia és lluitar contra la violència massiva. És una necessitat! 

L’homofòbia és un trampolí pel feixisme
En el millor dels casos, els governants només pretenen prevenir tal violència, quan no l’exerceixen. A països com Rússia i Hongria, entre d’altres, reforcen activament la repressió legal sobre les persones queer. A Turquia, el feixista d’Erdogan ha prohibit  totes les accions del moviment LGBTI+. Un petit pícnic va acabar sent durament colpejat per la policia. A altres països, els activistes d’extrema dreta i els “hooligans” fan el treball brut per ells. A França, per exemple, uns 80 feixistes van atacar la marxa de Dyke a Lyon, que s’havien reunit a l’abril per l’orgull lèsbic i el dret a accedir a la tecnologia de reproducció assistida. Al mateix temps, a Brasil, Bolsonaro i els i les seves seguidores han estat agredint verbalment les dissidències sexuals i de gènere, encaminant els atacs des de la gent comú i els grups d’odi cap aquesta població. Brasil, el país que assassina més persones trans diàriament al món, té un president que obertament abraça i incentiva la violència homofòbica i transfòbica. Aquest mes de juny, una dona trans de quaranta anys va ser incinerada a la part baixa de la ciutat de Recife, Pernabuco. Un crim menyspreable que veiem cada dia. Aquests atacs són uns dels molts actes característics de la ideologia homofòbica (o més ben dit, homo-odiant i trans-odiant, perquè no es tracta de cap por), un trampolí pel nacionalisme i el feixisme.

Les dissidències empobrides s’enfronten a pitjors condicions
Tot i que l’homofòbia, la transfòbia i els actes d’odi afecten a tota la comunitat LGBTI+, hem d’assenyalar que són les dissidents dels sectors més empobrits qui estan en pitjors condicions. En aquest sentit, assenyalem que la discriminació i, consegüentment, l’exclusió, encara generen moltes dificultats avui dia per l’accés a la salut i l’educació. 
A més a més, la brutalitat de la violència masclista té un efecte considerable en el número de transfeminicidis i la violència focalitzada a les persones queer. Analitzant detingudament les estadístiques, a Amèrica Llatina, la majoria de les víctimes d’atacs d’odi pertanyen a les classes més empobrides, les que estan més exposades a la prostitució, a l’abús de drogues, persecució policial, treball informal, etcètera. Veiem també com el racisme juga un rol important. Les dissidències sexuals i de gènere que pertanyen a comunitats negres o indígenes són subjecte d’una major opressió diària. Ells i elles són amb freqüència obligades a amagar-se i viure una doble clandestinitat en les societats on viuen.

Lluitar contra la queerfòbia és part de la lluita anarquista
Defensem el dret de les persones queer tant de viure on vulguin, com de transitar per on vulguin i el seu dret a l’existència. No obstant, com a coordinació internacional, també afirmem que combatre eficaçment la queerfòbia no es tracta només de majestuosos discursos progressistes. És una lluita diària i llarga per la igualtat de drets i contra tots els actes, comentaris i comportament homofòbics i transfòbics, contra l’opressió sistèmica manifestada al sistema de salut i educació, i més àmpliament contra totes les opressions, amb la finalitat de desenvolupar una vertadera solidaritat contra els opressors.

Signants
☆ Alternativa Libertaria/ Federazione dei Comunisti Anarchici (AL/FdCA) – Itàlia
☆ Αναρχική Ομοσπονδία - Anarchist Federation – Grècia
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) – Aotearoa / Nova Zelanda
☆ Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) – Brasil
☆ Devrimci Anarşist Federasyon - Turquia
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation – Alemanya
☆ Embat - Organització Llibertària de Catalunya – Catalunya
☆ Federación Anarquista de Rosario (FAR) – Argentina
☆ Federación Anarquista Uruguaya (FAU) – Uruguai
☆ Grupo Libertario Vía Libre – Colòmbia
☆ Libertäre Aktion – Suïssa
☆ Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) – Austràlia
☆ Organisation Socialiste Libertaire – Suïssa
☆ Organización Anarquista de Córdoba (OAC) – Argentina
☆ Organización Anarquista de Tucumán (OAT) – Argentina
☆ Roja y Negra - Organización Política Anarquista – Argentina
☆ Tekoşina Anarşist – Rojava
☆ Union Communiste Libertaire – França & Bèlgica
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front (ZACF) – Sud-Àfrica

On 28 June 1969, cops arrived at the Stonewall Inn in New York. This bar is renowned in the gay, lesbian, bi and trans communities for welcoming even the most marginalised. As usual, the police spoils the party.

But the response was not long in coming: several thousand people – gay and trans folks and drag performers – confronted the police throughout the night. That very day and during five nights after that, a whole community stood up against injustice and police cruelty.

Pride marches as they now exist in many cities around the world every June, commemorate the Stonewall riots and serve to defend the rights of all people who do not fit into the narrow confines of cis-heterosexuality that the reactionaries would like to impose as a universal norm.

Unfortunately, we also commemorate this year the 5th anniversary of the Orlando attack, a mass homophobic, transphobic and racist shooting that took the lives of 49 people and left 59 injured in the United States. The fight is far from being over, as the violence against queer people increases in many countries. Fighting against queerphobia is fighting against mass violence. It is a necessity!

Homophobia is a stepping stone for fascism
In the best cases, rulers only pretend to prevent such violence when they are not, like in countries such as Russia, Hungary and others, actively reinforcing the legal repression on queer people. In Turkey, the fascist Erdoğan has banned all actions from the LGBTIAQ+ movement. A little picnic ended up harshly beaten by the cops. In other countries, far-right activists and hooligans do the dirty work for them. In France for instance, about 80 fascists attacked the Dyke March in Lyon who had gathered in April for lesbian pride and the right to access Assisted Reproductive Technology. Meanwhile in Brazil, Bolsonaro and his followers have been attacking queer people vocally, steering attacks from common people and hate groups against this population. The country that daily kills more trans people than any other place in the world, has a president that embraces and encourages homophobic and transphobic violence. This June, a 40 year old trans women was burned alive in downtown Recife, Pernambuco , a horrible crime we face everyday. These attacks are some among the many acts of homophobic and transphobic ideology, which is a stepping stone for nationalism and fascism.

Poor queer people suffer the worst
Although homophobia, transphobia and hate crimes affect the entire LGBTIAQ+ community, we must point out that it is the dissidents of the poorer sectors who are in the worst situation. In this sense, we can point out that discrimination and consequent exclusion still generates many difficulties today in accessing education, health care and good conditions of employment. Also, the brutality of sexist violence has an impact on a large number of transfemicides and violence focused on the queer community. Looking carefully at the statistics, especially in Latin America, most victims of hate crimes belong to the lower sectors, which are more exposed to prostitution, drug abuse, police persecution, informal work, etc. Also we can see how racist discrimination plays an important role. Queer people from Black, Indigenous or communities of Color are subjected to even more oppression on a daily basis. They are by the way very often forced to exile and to live in a sort of double clandestinity in the societies where they then settle.

Fighting queerphobia is part of the anarchist struggle
We defend the right for queer people as much as for everyone to move and settle where they want but as an international coordination, we also state that effectively combating queerphobia is not only about beautiful progressive speeches. It is a long and daily struggle for equal rights and against all homophobic and transphobic acts, comments and behaviours. Specifically, we have to continue the fight against the systemic oppression of queer people that manifests itself in the health system, in education and in so many more places. More broadly we have to fight against all oppressions, in order to develop a real solidarity against the oppressors.

Signatories
☆ Alternativa Libertaria/ Federazione dei Comunisti Anarchici (AL/FdCA) – Italy
☆ Αναρχική Ομοσπονδία - Anarchist Federation – Greece
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) – Aotearoa/New Zealand
☆ Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) – Brazil
☆ Devrimci Anarşist Federasyon - Turkey
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation – Germany
☆ Embat - Organització Llibertària de Catalunya – Catalonia
☆ Federación Anarquista de Rosario (FAR) – Argentina
☆ Federación Anarquista Uruguaya (FAU) – Uruguay
☆ Grupo Libertario Vía Libre – Colombia
☆ Libertäre Aktion – Switzerland
☆ Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) – Australia
☆ Organisation Socialiste Libertaire – Suisse
☆ Organización Anarquista de Córdoba (OAC) – Argentina
☆ Organización Anarquista de Tucumán (OAT) – Argentina
☆ Roja y Negra - Organización Política Anarquista – Argentina
☆ Tekoşina Anarşist – Rojava
☆ Union Communiste Libertaire – France & Belgium
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front (ZACF) – South Africa

Η ελευθερία και η ισότητα δεν τίθενται προς διαπραγμάτευση! Στις 28 Ιουνίου του 1969 αστυνομικοί έφτασαν στο Stonewall Inn στη Νέα Υόρκη. Αυτό το μπαρ είναι γνωστό στις γκέι, λεσβιακές, μπάι και τρανς κοινότητες, επειδή αποτελεί έναν ανοικτό χώρο υποδοχής των κοινωνικά περιθωριοποιημένων. Ως συνήθως, η αστυνομία χάλασε το πάρτι.

Αλλά η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, ανάμεσά τους γκέι, τρανς και ντραγκ περφόρμερς συγκρούστηκαν με τους μπάτσους όλη τη νύχτα. Εκείνη τη μέρα και για πέντε συνεχείς νύχτες μια ολόκληρη κοινότητα στάθηκε απέναντι στην αδικία και την αστυνομική βαρβαρότητα.

Οι διαδηλώσεις υπερηφάνειας (pride) της lgbtqia+ κοινότητας πραγματοποιούνται ετησίως κάθε Ιούνιο σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο, τιμώντας την εξέγερση του Stonewall. Αυτές οι διαδηλώσεις προασπίζουν τα δικαιώματα όλων εκείνων που δε χωρούν στα στενά πλαίσια της έμφυλης κανονικότητας, τα οποία οι κυρίαρχοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν ως καθολικό κανόνα.

Δυστυχώς, φέτος είναι η 5η επέτειος από την επίθεση στο Ορλάντο, τους μαζικούς ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς και ρατσιστικούς πυροβολισμούς που στέρησαν τη ζωή 49 ανθρώπων και τραυμάτισαν άλλους 59. Ο αγώνας αυτός δεν έχει τελειώσει, διότι η βία κατά των κουίρ ανθρώπων αυξάνεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Η καταπολέμηση της κουιροφοβίας συνάδει με την καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας. Είναι μια αναγκαιότητα!

Η ομοφοβία αποτελεί προθάλαμο για τον φασισμό
Στις καλύτερες περιπτώσεις οι κυρίαρχοι απλώς υποκρίνονται πως αποτρέπουν αυτήν τη βία. Σε άλλες χώρες, όμως, όπως είναι η Ρωσία, η Ουγγαρία κ.α., ενισχύουν ενεργά τη έννομη καταστολή των κουίρ ανθρώπων. Στην Τουρκία ο φασίστας Ερντογάν απαγόρευσε κάθε είδους δραστηριοποίηση του lgbtqia+ κινήματος. Ένα μικρό πικνίκ κατέληξε σε άγρια αστυνομική καταστολή.
Σε άλλες χώρες ακροδεξιοί και χούλιγκαν κάνουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κράτους. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, περίπου 80 φασίστες επιτέθηκαν σε πορεία της lgbtqia+ κοινότητας στη Λυών, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο έχοντας ως κεντρικές αιχμές της τη λεσβιακή υπερηφάνεια και το δικαίωμα πρόσβασης στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγική τεχνολογία. Εν τω μεταξύ στη Βραζιλία ο Μπολσονάρο και οι οπαδοί του επιτίθενται σθεναρά στους κουίρ ανθρώπους, υποδαυλίζοντας επιθέσεις εναντίον τους από ανθρώπους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και από ομάδες μίσους. Το κράτος που δολοφονεί τους περισσότερους τρανς ανθρώπους στον κόσμο έχει αυτήν τη στιγμή έναν πρόεδρο που αγκαλιάζει ανοιχτά την ομοφοβική και τρανσφοβική βία. Τον Ιούνιο μια 40χρονη τρανς γυναίκα κάηκε ζωντανή στο Ρεσίφε της πολιτείας Περναμπούκο. Πρόκειται για μία φρίκη που ζούμε καθημερινά. Αυτές οι επιθέσεις είναι απότοκα της ομοφοβικής ιδεολογίας που αποτελεί το σκαλοπάτι για τον εθνικισμό και τον φασισμό.

Οι φτωχοί κουιρ άνθρωποι υποφέρουν περισσότερο
Παρόλο που η ομοφοβία, η τρανσφοβία και τα εγκλήματα μίσους επηρεάζουν ολόκληρη την lgbtqia+ κοινότητα, πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι το πιο υποτιμημένο τμήμα της κοινωνικής βάσης. Υπό αυτήν την έννοια, μπορούμε να επισημάνουμε ότι οι διακρίσεις και ο συνεχής αποκλεισμός βάσει φύλου εξακολουθούν να δημιουργούν πολλές δυσκολίες στην πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Επίσης, η βαρβαρότητα της σεξιστικής βίας έχει αντίκτυπο σε μεγάλο αριθμό δολοφονιών τρανς ανθρώπων και στη βία που επικεντρώνεται στην κουιρ κοινότητα. Εξετάζοντας προσεκτικά τα στατιστικά στοιχεία, ειδικά στη Λατινική Αμερική, τα περισσότερα θύματα εγκλημάτων μίσους ανήκουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα, που εκτίθενται περισσότερο στην πορνεία, την κατάχρηση ναρκωτικών, τις αστυνομικές διώξεις, την αδήλωτη εργασία κλπ. Επίσης, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι οι ρατσιστικές διακρίσεις διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Κουιρ άνθρωποι από τις κοινότητες των Μαύρων, των Αυτοχθόνων και των Έγχρωμων υφίστανται ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση σε καθημερινή βάση. Πολύ συχνά αναγκάζονται να ζουν στην εξορία ή να κρύβονται.

Ο αγώνας ενάντια στην κουιροφοβία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των κουιρ ανθρώπων, όπως και όλων των ανθρώπων, να μετακινούνται και να εγκαθίστανται όπου εκείνοι επιθυμούν. Ωστόσο, ως Διεθνής Αναρχικός Συντονισμός, δηλώνουμε, επίσης, ότι η αποτελεσματική καταπολέμηση της κουιροφοβίας δεν αφορά μόνο τα όμορφα προοδευτικά λογύδρια. Πρόκειται για έναν μακρύ και καθημερινό αγώνα για ίσα δικαιώματα και ενάντια σε κάθε ομοφοβική και τρανσφοβική πράξη, σχόλιο και συμπεριφορά. Οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ενάντια στη συστημική καταπίεση των κουίρ ανθρώπων που εκδηλώνεται στο σύστημα υγείας, στην εκπαίδευση και σε έναν σωρό άλλους τομείς. Γενικότερα, πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, προκειμένου να αναπτύξουμε μια πραγματική αλληλεγγύη των από τα κάτω ενάντια στους καταπιεστές μας

Υπογράφοντες
☆ Alternativa Libertaria/ Federazione dei Comunisti Anarchici (AL/FdCA) – Ιταλία
☆ Αναρχική Ομοσπονδία - Anarchist Federation – Ελλάδα
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) – Aotearoa / Νέα Ζηλανδία
☆ Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) – Βραζιλία
☆ Devrimci Anarşist Federasyon - Τουρκία
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation – Γερμανία
☆ Embat - Organització Llibertària de Catalunya – Καταλονία
☆ Federación Anarquista de Rosario (FAR) – Αργεντίνη
☆ Federación Anarquista Uruguaya (FAU) – Ουρουγουάη
☆ Grupo Libertario Vía Libre – Κολομβία
☆ Libertäre Aktion – Ελβετία
☆ Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) – Αυστραλία
☆ Organisation Socialiste Libertaire – Ελβετία
☆ Organización Anarquista de Córdoba (OAC) – Αργεντίνη
☆ Organización Anarquista de Tucumán (OAT) – Αργεντίνη
☆ Roja y Negra - Organización Política Anarquista – Αργεντίνη
☆ Tekoşina Anarşist – Ροζαβά
☆ Union Communiste Libertaire –Γαλλία και Βέλγιο
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front (ZACF) – Νότια Αφρική

Il 28 giugno 1969 la polizia arriva allo Stonewall Inn di New York, bar rinomato nelle comunità gay, lesbiche, bi e trans e famoso per accogliere tutti, anche i più emarginati. Come al solito, la polizia rovina la festa.

Ma la risposta non si fa attendere: diverse migliaia di persone - gay, lesbiche, travestiti, drag e trans - affrontano la polizia per tutta la notte. Quel giorno stesso e nelle cinque notti successive, un'intera comunità si alza in piedi contro l'ingiustizia e la crudeltà della polizia.
I Pride, le marce dell’orgoglio, come esistono ora in molte città del mondo ogni giugno, commemorano i disordini di Stonewall e servono a difendere i diritti di ogni persona che non rientra negli stretti confini dell'eteronormatività che i reazionari vorrebbero imporre come norma universale.
Purtroppo quest'anno commemoriamo anche il 5° anniversario dell'attentato di Orlando negli Stati Uniti, un crimine di massa omofobico, transfobico e razzista che ha tolto la vita a 49 persone e lasciato 59 feriti. La lotta è lungi dall'essere finita, poiché la violenza contro i "queer" aumenta in molti paesi. Lottare contro l’omofobia e tutte le sue declinazioni è lottare contro una legittimazione di massa della violenza. È una necessità!

L'omofobia è un trampolino di lancio per il fascismo
Nel migliore dei casi, i governanti fanno solo finta di prevenire questa violenza, altre volte la appoggiano apertamente, come in paesi come la Russia, in Ungheria e non solo, rafforzando attivamente la repressione legale sulle persone arcobaleno. In Turchia, il fascista Erdoğan ha vietato tutte le azioni del movimento LGBTQ+, recentemente un piccolo concentramento è stato duramente picchiato dalla polizia. In altri paesi, gli attivisti di estrema destra e gli hooligans fanno il lavoro sporco per a reazione. In Francia, per esempio, circa 80 fascisti hanno attaccato la Dyke's march di Lione, che si era riunita in aprile per l'orgoglio lesbico e il diritto di accesso alla tecnologia riproduttiva assistita. Questo attacco è uno dei tanti atti dell'ideologia omofoba, un trampolino di lancio per il nazionalismo e il fascismo.

Le persone arcobaleno povere soffrono di più
Anche se l'omofobia, la transfobia e i crimini d'odio colpiscono tutta la comunità LGBTQ+, dobbiamo sottolineare che sono le persone dei settori pù poveri a trovarsi nelle situazioni peggiori di discriminazione e conseguente esclusione, che genera ancora oggi molte difficoltà nell'accesso all'istruzione, all'assistenza sanitaria e a buone condizioni di lavoro. Inoltre, la brutalità della violenza sessista si ripercuote su un gran numero di transfemminicidi e di violenze concentrate sulla comunità LGBTQ+. Guardando attentamente le statistiche, soprattutto in America Latina, la maggior parte delle vittime di crimini d'odio appartengono ai settori più poveri, che sono più esposti alla prostituzione, all'abuso di droga, alla persecuzione della polizia, al lavoro informale, ecc. Inoltre possiamo vedere come la discriminazione razzista gioca un ruolo importante. Le persone LGBTQ+ provenienti da comunità indigene o di colore sono sottoposte quotidianamente a un'oppressione ancora maggiore. Sono tra l'altro molto spesso costrette all'esilio e a vivere in una sorta di doppia clandestinità nelle società in cui si stabiliscono.

Combattere l’omofobia è parte della lotta anarchica
Non solo difendiamo il diritto per le persone LGBTQ+ come per tutti di muoversi e stabilirsi dove vogliono, ma come coordinamento internazionale, affermiamo anche che combattere efficacemente l’omofobia in tutte le sue forme non è solo una questione di bei discorsi progressisti. È una lotta lunga e quotidiana per l'uguaglianza dei diritti e contro tutti gli atti, commenti e comportamenti omofobi e transfobici. E' particolarmente importante continuare la lotta contro l'oppressione sistemica che le persone LGBT+ subiscono nel sistema educativo, nel sistema sanitario, e in numerosi altri campi. Più in generale dobbiamo continuare a lottare contro tutte le oppressioni, per sviluppare una vera solidarietà contro tutte le oppressioni

Firmatari
☆ Alternativa Libertaria/ Federazione dei Comunisti Anarchici (AL/FdCA) – Italia
☆ Αναρχική Ομοσπονδία - Anarchist Federation – Grecia
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) – Aotearoa / Nuova Zelanda
☆ Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) – Brasile
☆ Devrimci Anarşist Federasyon – Turchia
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation – Germania
☆ Embat - Organització Llibertària de Catalunya – Catalogna
☆ Federación Anarquista de Rosario (FAR) – Argentina
☆ Federación Anarquista Uruguaya (FAU) – Uruguay
☆ Grupo Libertario Vía Libre – Colombia
☆ Libertäre Aktion – Svizzera
☆ Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) – Australia
☆ Organisation Socialiste Libertaire – Svizzera
☆ Organización Anarquista de Córdoba (OAC) – Argentina
☆ Organización Anarquista de Tucumán (OAT) – Argentina
☆ Roja y Negra - Organización Política Anarquista – Argentina
☆ Tekoşina Anarşist – Rojava
☆ Union Communiste Libertaire – Francia & Belgio
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front (ZACF) – Sud Africa