user preferences

Upcoming Events

Gender

No upcoming events.
argentina / uruguai / paraguai / gênero / comunicado de imprensa Tuesday January 05, 2021 23:16 byFAR – OAC – OAT

Traduzimos nota de 31 de dezembro de 2020, assinada pela Federação Anarquista de Rosário, pela Organização Anarquista de Córdoba e pela Organização Anarquista de Tucumán sobre a aprovação da lei que legaliza o aborto na Argentina.

A onda verde que há anos não para de crescer na Argentina e na América Latina ontem pôde celebrar a aprovação da Lei de Interrupção Voluntária da Gravidez. Trata-se de uma reivindicação muito sentida para todas as mulheres e corpos gestantes de nossa classe, já que somos as mais pobres quem abortamos nas piores condições de clandestinidade, arriscando nossos corpos aos graves problemas de saúde, à prisão e à morte. Esta luta histórica tem luz verde para que a força das de baixo em todo o continente avance nos direitos fundamentais de vida, e não somente para sobreviver como impõe a maquinaria do capitalismo e sua voracidade destrutiva.

Argentina: É lei pela luta das de baixo!

A onda verde que há anos não para de crescer na Argentina e na América Latina ontem pôde celebrar a aprovação da Lei de Interrupção Voluntária da Gravidez. Trata-se de uma reivindicação muito sentida para todas as mulheres e corpos gestantes de nossa classe, já que somos as mais pobres quem abortamos nas piores condições de clandestinidade, arriscando nossos corpos aos graves problemas de saúde, à prisão e à morte. Esta luta histórica tem luz verde para que a força das de baixo em todo o continente avance nos direitos fundamentais de vida, e não somente para sobreviver como impõe a maquinaria do capitalismo e sua voracidade destrutiva.

Nesta madrugada de 30 de dezembro, finalmente o Senado argentino teve que aprovar definitivamente a Lei da Interrupção Voluntária da Gravidez, depois de anos de pressão social exercida pelo movimento feminista, partidos políticos, sindicatos, organizações sociais e estudantis; assim como pelo conjunto de mulheres e corpos gestantes, nas ruas, nos históricos Encontros Nacionais de Mulheres, hoje Plurinacionais de mulheres, lésbicas, trans, travestis e não bináries, como em cada local de trabalho, de estudo, em cada território, fazendo o debate e a luta pela autonomia de nossos corpos e nosso direito de decidir.

Já desde o fim do século XIX nesta região, nossas companheiras anarquistas vêm se posicionando, organizadas desde baixo com suas irmãs da classe trabalhadora, construindo uma história de resistência contra o patriarcado e o capitalismo. Desde Virginia Bolten com La Voz de la Mujer, María Collazo, Juana Rouco Buela, Luisa Lallana, Julia García entre tantas outras companheiras, passando pelas que enfrentaram cara a cara a repressão nos anos 1960 e 1970, Elsa Martínez, María Esther Tello, Hilda Forti, Pirucha Ramos entre outras. Todas elas são parte da grande história das lutas feministas neste país, que hoje logra arrancar da classe política o aborto legal, e através da imensa organização e mobilização que vem impulsionando a Campanha pelo Aborto Legal Seguro e Gratuito conformada no ano de 2003, logrando aglutinar a ação das organizações sindicais, estudantis e territoriais.

Sem dúvidas o governo de Alberto Fernández, e uma grande parte do peronismo, tentará tirar um saldo político deste feito, é algo de desde já se vislumbra com discursos que apresentam essa lei como uma dádiva fruto da “vontade política” dos funcionários de turno que administram o Estado patriarcal. É mais cínico ainda a tentativa por parte do progressismo de conciliação constante com os setores mais reacionários, conservadores e machistas, como as igrejas católica e evangélica, tendo tratado de um projeto que inclui a objeção de consciência e com a tentativa de negociar condições para o aborto legal. Embora seja uma imensa alegria saber que a partir de agora será obrigação que o sistema de saúde contemple a decisão das pessoas gestantes no momento de interromper ou continuar com a gravidez, não devemos baixar a guarda. Ainda há uma longa caminhada de luta adianta para a implementação real do Aborto Legal Seguro e Gratuito em todos os rincões, ainda resta lutar contra a objeção de consciência, mas armadilhas legais que podem se apresentar e os obstáculos que estes setores reacionários antidireitos queiram interpor. E claro, um longo caminho para acabar com todo tipo de violência patriarcal.

É assim que entendemos este necessário passo como parte de um processo de luta que não se esgota nem se esgotará no futuro próximo. Ver os resultados de nossa organização constante, ao longo das décadas, reafirma o caminho da ação coletiva, sustentada, solidária e classista. Sabemos que nada verdadeiramente transformador virá do Estado e de suas estruturas, mais este necessário passo adiante permite visualizar no horizonte a concretização de novas reivindicações. Como anarquistas organizadas politicamente entendemos que o único rumo possível neste período é a organização e luta por reivindicações cada vez mais significativas para as e os oprimidos até poder mudar pela raiz este sistema capitalista e patriarcal.

Assim, o aborto legal é uma vitória fruto das mobilizações históricas, das assembleias nos bairros, das professoras organizadas que aplicam a ESI (Educação Sexual Integral, estabelecida por lei) nas escolas, dando espaço para que as aulas sejam veículos de informação, emancipação e descoberta; da organização sindical e estudantil, dos mais de 30 Encontros hoje Plurinacionais de mulheres, lésbicas, trans, travestis e não bináries.

É uma conquista para as de baixo graças à luta popular e à militância comprometida e constante em meio a tanta resistência aos duríssimos golpes dos governos e do capital. Merecemos celebrar toda essa enorme luta contra a clandestinidade, para nos fortalecermos e nos consolidarmos para as batalhas que temos pela frente. Reivindicamos este caminho de construção de poder popular, com a força de nossas antecessoras e de nossa história de luta. Com a potência que temos as de baixo, as marginalizadas, as exploradas, as oprimidas para construir nosso próprio destino e terminar com a opressão patriarcal, colonial e capitalista. Pelo socialismo e pela liberdade.

É LEI PELA LUTA DAS DE BAIXO!
SEGUIR ORGANIZADAS, NAS RUAS, LUTANDO CONTRA TODA OPRESSÃO PATRIARCAL E CAPITALISTA!
ARRIBA LAS QUE LUCHAN!

Organização Anarquista de Córdoba
Federação Anarquista de Rosário
Organização Anarquista de Tucumán

Tradução: Coordenação Anarquista Brasileira

argentina/uruguay/paraguay / género / portada Tuesday January 05, 2021 23:06 byFAR – OAC – OAT
featured image

La marea verde que hace años no para de crecer en Argentina y en América Latina ayer pudo celebrar la aprobación de la Ley de Interrupción Voluntaria del Embarazo. Se trata de una reivindicación muy sentida para todas las mujeres y cuerpos gestantes de nuestra clase, ya que somos las más pobres quienes abortamos en las peores condiciones de clandestinidad, arriesgando nuestros cuerpos a los graves problemas de salud, a la cárcel y a la muerte. Esta lucha histórica tiene luz verde para que la fuerza de las de abajo en todo el continente avance en los derechos fundamentales para vivir, y no solo para sobrevivir como lo impone la maquinaria del capitalismo y su voracidad destructiva.

Éste 30 de diciembre a la madrugada finalmente el Senado argentino tuvo que dar la aprobación definitiva a la ley de la Interrupción Voluntaria del Embarazo luego de años de presión social ejercida por el movimiento feminista, partidos políticos, sindicatos, organizaciones sociales y estudiantiles; Así como por el conjunto de mujeres y cuerpos gestantes, en las calles, en los históricos Encuentros Nacionales de Mujeres, hoy Plurinacionales de mujeres, lesbianas, trans, travestis y no binaries, como en cada espacio de trabajo, en cada lugar de estudio, en cada territorio, dando el debate y la pelea por la autonomía de nuestros cuerpos y nuestro derecho a decidir.

[Português]

Ινδονησία / Φιλιππίνες / Αυστραλία / Φύλο / Γνώμη / Ανάλυση Saturday October 31, 2020 14:31 bySydney Anarcho-Communists

Μετάφραση κειμένου ανωνύμου συντάκτη στο bulletin #2 τωνSydney Anarcho-Communists*
(Το κείμενο αυτό μεταφράστηκε λόγω της μεγάλης εντύπωσης που μου έκανε η απλή αλλά συνάμα καίρια ανάλυση του, η οποία συμπεριλαμβάνει αρμονικά στην φεμινιστική ανάλυση του τις θεματικές της τάξης και της φυλής, πιστό στην παράδοση του ριζοσπαστικού και αναρχο-φεμινιστικού κινήματος, μακριά και ενάντια στις φιλελεύθερες αναλύσεις επί του θέματος)

Περί κοινωνικής αναπαραγωγής: Η αόρατη εργασία και οι βίαιες ρίζες της πυρηνικής οικογένειας

Η κοινωνική αναπαραγωγή κατέχει έναν ουσιαστικό ρόλο στον καπιταλιστικό μηχανισμό. Αναπαράγει τους ταξικούς διαχωρισμούς, τον δομικό ρατσισμό και την υποταγή των γυναικών στην θέληση του κεφαλαίου σε διεθνή κλίμακα. Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω πρώτα και κύρια το τι σημαίνει κοινωνική αναπαραγωγή, τις ιστορικές διαδικασίες που οδήγησαν στην δημιουργία της, συμπεριλαμβανομένης και της πυρηνικής οικογένειας, και πως εμείς ως αναρχικοί μπορούμε και πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε.

Ο όρος “αναπαραγωγική εργασία” αναφέρεται στην υποτιμημένη -έμμισθη ή άμισθη- εργασία, την οποία κυρίως επιτελούν οι γυναίκες, ούτως ώστε να να συντηρήσουν την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, όπως τα οικοκυρικά, η ανατροφή των παιδιών, η φύλαξη των παιδιών κατ’ οίκον ή σε ειδικά κέντρα, με αμοιβή ή χωρίς, και η αναπαραγωγή συναφών κοινωνικών διεργασιών, όπως η δομή της πυρηνικής οικογένειας. Στο καπιταλιστικό σύστημα, αυτή η αόρατη εργασία εξυπηρετεί την παραγωγή και συντήρηση της εργατικής τάξης, ώστε αυτή να μπορεί να συνεχίζει την εργασία της. Εξυπηρετώντας κοινωνικές ανάγκες, είτε υλικές είτε σεξουαλικές, η αναπαραγωγική εργασία είναι απαραίτητη για την λειτουργία και την αναπαραγωγή της οικονομίας, με πολύ μικρό ή μηδενικό κόστος για τους καπιταλιστές. Αυτό το είδος εργασίας έχει απαξιωθεί, “θηλυκοποιηθεί” και καταστεί αόρατο, ενώ οι άνθρωποι που την επιτελούν έχουν διαιρεθεί με ταξικά και φυλετικά κριτήρια.

Η σχηματοποίηση της “νοικοκυράς” και η δημιουργία της πυρηνικής οικογένειας

Κομβική για την εκμετάλλευση της γυναικείας αναπαραγωγικής εργασίας ήταν η δημιουργία μιας μορφής κοινωνικής οργάνωσης, που κατέστησε την εργασία τους αυτή αόρατη και αποδυνάμωσε την πολιτική τους δράση: Η δημιουργία της πυρηνικής οικογένειας ήταν μια διαδικασία εκ φύσεως βίαιη και ρατσιστική, αδιαχώριστη από την ανάπτυξη του καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας. Η απαρχή της δομής της πυρηνικής οικογένειας συνέβη κατά τα πρώτα στάδια του καπιταλισμού, με την δημιουργία νέων αγορών προϊόντων πολυτελείας και με την εξαγωγή πόρων από τις χώρες του τρίτου κόσμου. Η απεικόνιση των Ευρωπαίων Γυναικών στις ανώτερες τάξεις ως “καταναλωτές και όργανα επίδειξης του πλούτου και της πολυτέλειας”, που διευκολύνθηκε από την ιμπεριαλιστική εξάπλωση και εκμετάλλευση, ενίσχυσε τη διχοτόμηση μεταξύ της δημόσιας και της ιδιωτικής σφαίρας, η οποία ενθάρρυνε από την μια την οικογενειακή-ιδιωτική ζωή και από την άλλη την ιδιωτικοποίηση. Ο πλούτος, ένα κάποτε δημόσιο θέαμα, πλέον επιδεικνυόταν κατ’ οίκον, πίσω από κλειστές πόρτες.

Ενώ οι Ευρωπαίες γυναίκες απομονώνονταν και αποδυναμώνονταν, κλεισμένες μέσα στους τοίχους παλατιών και αρχοντικών, στους άνδρες δινόταν η υπεροχή επάνω στην δημόσια σφαίρα, η οποία περιελάμβανε την κυβέρνηση, τις οικονομικές και πολιτικές υποθέσεις. Το βολικό δημιούργημα της γυναίκας ως “πλάσμα της χλιδής” λειτούργησε ώστε να ανοίξουν νέες αγορές για τις αυτοκρατορικές δυνάμεις, μέσω της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κατώτερης τάξης και ταυτόχρονα, εν μέσω αυτής της διαδικασίας, υπέταξε τις γυναίκες σε μια αιώνια οικιακή ζωή και σε φυλάκιση στην ιδιωτική σφαίρα, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούσε κοινωνικά δεσμά υποδούλωσης στον λογικό, δημόσιο παράγοντα, “κουβαλητή” άνδρα. Έτσι γεννήθηκε το ιδανικό της “σπιτωμένης”, “ιδιωτικοποιημένης” γυναίκας, το οποίο στην συνέχεια θα εξαγόταν διεθνώς.

Εν αντιθέσει,, στην προ-βιομηχανική Ευρώπη, οι τάξεις δίχως ιδιοκτησία ήταν αρχικά αποκλεισμένες από τον θεσμό του γάμου. Οι φτωχές γυναίκες ήταν ακόμη υποχρεωμένες εξ ανάγκης να εργάζονται στην δημόσια σφαίρα – ήταν βολικό για το κεφάλαιο να δημιουργήσει την εικόνα της χλιδάτης νοικοκυράς, ώστε να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί νέες αποικιακές αγορές, ωστόσο ήταν ακόμη απαραίτητο να κρατηθούν οι γυναίκες της εργατικής τάξης σκλάβες σε επισφαλείς θέσεις μισθωτής εργασίας, ώστε να τροφοδοτηθεί η βιομηχανική ανάπτυξη. Στις απαρχές του βιομηχανικού καπιταλισμού, οι γυναίκες της εργατικής τάξης παρήγαν εξαιρετικά φτηνή εργασία ως μέλη του βιομηχανικού προλεταριάτου, καθώς είχαν την υποχρέωση να παρέχουν τα προς το ζην για τα παιδιά τους, ενώ ήταν σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένες από τις ενώσεις και την οργάνωση σε σωματεία, κάτι που τις καθιστούσε ανοργάνωτες και με έλλειψη στην δυνατότητα διαπραγματευτικής δύναμης. Ωστόσο, η ακραία εκμετάλλευση των γυναικών και των παιδιών κατέληξε πρόβλημα για τους καπιταλιστές, που ήταν απασχολημένοι με την παραγωγή και συντήρηση περισσότερων εργατών, στο κυνήγι του κέρδους. Το υπερβολικό πλεόνασμα που εξαγόταν από την εργασία τους ξεκίνησε να υπονομεύει την παραγωγικότητά τους και να χαμηλώνει τους δείκτες των γεννήσεων. Προκειμένου να εκπληρώσουν το καθήκον της παραγωγής της νέας γενιάς εργατών, οι φτωχές γυναίκες “έπρεπε να εξαναγκαστούν να αναπαράξουν περισσότερους εργάτες”. Για την ευρωπαϊκή κοινωνία, οι φτωχές γυναίκες με την μορφή που είχαν μέχρι τότε, “ καθιστούσαν απειλή για την αστική ηθική και το ιδανικό της για «σπιτωμένες» γυναίκες…Γι αυτό, ήταν επίσης απαραίτητο να «σπιτωθούν» και οι γυναίκες της προλεταριακής τάξης”. Έτσι, η πυρηνική οικογένεια εξήχθη στις εργαζόμενες τάξεις.

Ο αστικός κοινωνικός-έμφυλος καταμερισμός της εργασίας, που περιόρισε την γυναίκα και την οικογένεια στην ιδιωτική σφαίρα, ενώ χάρισε στους άνδρες την βασιλεία της δημόσιας, ενισχύθηκε στις εργατικές οικογένειες από το κράτος, έναν αστικό θεσμό σχεδιασμένο για την περαιτέρω εξάπλωση του κεφαλαίου, μέσω της εκμετάλλευσης πατριαρχικών λογικών και έμφυλων ιεραρχιών. Η ομοφυλοφιλία, έκτρωση και η σεξεργασία ποινικοποιήθηκαν και τα άτομα που επιτελούν αυτή την εργασία κακολογήθηκαν και υπέστησαν διακρίσεις, παρόλο που εξακολουθεί να είναι μια ουσιαστική υπηρεσία, που αποτελεί συμπλήρωμα της πυρηνικής οικογένειας και το σύστημα βασίζεται σε αυτήν ως μια μορφή αναπαραγωγικής μισθωτής εργασίας. Στο πλαίσιο της αναπόφευκτης εμπορευματοποίησης όλων των πραγμάτων στον καπιταλισμό, το γεγονός ότι το σεξ υποβιβάζεται σε ηγεμονικά αφηγήματα στην ιδιωτική σφαίρα, οδηγεί στην δημόσια ποινικοποίησή του, ως φυσικό συμπέρασμα. Μέσα από μυριάδες νομικές αναθεωρήσεις στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, συμπεριλαμβανομένης της ποινικοποίησης των σεξουαλικών σχέσεων εκτός γάμου και τον περιορισμό των αμβλώσεων, η δομή της πυρηνικής οικογένειας και οι ρόλοι του άνδρα “κουβαλητή” και της γυναίκας “νοικοκυράς” στο εσωτερικό της, παγιώθηκαν. Η εργατική τάξη αγκάλιασε την δομή της πυρηνικής οικογένειας επειδή ήταν συμβολική του ανώτερου κοινωνικού status και του πλούτου. Με αυτόν τον τρόπο, μετατράπηκε σε φιλοδοξία και στόχο κοινωνικής κινητικότητας και έγινε ευρύτατα αποδεκτή από το προλεταριάτο.

Η ανδρική κυριαρχία όπως εκδηλώνεται στις κρατικές και δημόσιες-ιδιωτικές διχοτομήσεις

Η καθιέρωση της πυρηνικής οικογένειας παγίωσε σημαντικά κατηγορίες θέσεων εργασίας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, βασισμένες στο φύλο, με την ζωτικής σημασίας εργασία της κοινωνικής αναπαραγωγής να επιβάλλεται στις γυναίκες, στην ιδιωτική σφαίρα. Αυτός ο κοινωνικός διαχωρισμός είναι μέρος μια ευρύτερης κοινωνικής τάσης απαξίωσης οτιδήποτε “θυληκοποιημένο”. Η ιεραρχία του κράτους επί της ιδιωτικής ζωής υπό την πατριαρχία, κυριολεκτικά δημιουργεί ένα “θηλυκοποιημένο βασίλειο μέσα στο οποίο γίνεται επιτρεπτή η ανδρική κυριαρχία, ενώ ταυτόχρονα το κράτος αρσενικοποιείται”, και την δημόσια σφαίρα. Είναι μια διαδικασία απαραίτητη στην ανάπτυξη και την αναπαραγωγή του καπιταλισμού και του έθνους-κράτους. Η πραγματοποίηση της αναπαραγωγικής εργασίας από τις γυναίκες έχει τόσο πολύ κανονικοποιηθεί και η αξία του έχει τόσο πολύ υποτιμηθεί, που πλέον θεωρείται ως “φυσικός πόρος”, ελεύθερα διαθέσιμος, χωρίς κόστος ή παράπονο. Εξαιτίας αυτής της ιστορίας, τα έθνη-κράτη του 21ου αιώνα εξαρτούν την οικονομική τους επιβίωση από τις γυναίκες, μια οικονομική επιβίωση που εξαρτάται από τις θυσίες των γυναικών στην υπηρεσία της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, είτε αυτές συμβαίνουν στο σπίτι, είτε στον εργασιακό χώρο .Στις Φιλιππίνες, για παράδειγμα, το κράτος κεφαλαιοποιεί και εξαρτάται από ιδέες σχετικές με την “θυληκοποιημένη θυσία” που η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί για να “διατηρήσει την εθνική κυριαρχία”. Το κράτος των Φιλιππίνων εκμεταλλεύεται κοινωνικά εμποτισμένες προσδοκίες από τον “σπιτωμένο”, “ιδιωτικοποιημένο” γυναικείο παράγοντα, που έχουν επιβληθεί μέσα στους αιώνες, ώστε να σιγουρέψει ότι η οικονομία θα συνεχίσει να εξάγει οικιακό εργατικό δυναμικό στο εξωτερικό.

Η κουβέντα σχετικά με την νεο-φιλελευθεροποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σχετικά με την ατομική αυτονομία και αξιοπρέπεια, που θέτει σε προτεραιότητα τα ατομικά αντί των συλλογικών δικαιωμάτων ως απαραίτητη προϋπόθεση για την συνέχιση της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, έχει μονάχα εξυπηρετήσει την ενίσχυση αυτής της δημόσιας-ιδιωτικής διχοτόμησης, η οποία εν τέλει υποβιβάζει τις γυναίκες στο αναπαραγωγικό βασίλειο, στην υπηρεσία του κεφαλαίου και του κράτους.

Εργασιακές ροές με έμφυλο και φυλετικό χαρακτήρα

Η κατάσταση στις Φιλιππίνες αναδεικνύει το πως ο παγκόσμιος διαχωρισμός της κοινωνικής αναπαραγωγικής εργασίας δημιουργεί επίσης μια ιεραρχία γυναικών όσον αφορά, πέρα από την τάξη, εξίσου και την φυλή. Σήμερα, η λεγόμενη “πρόοδος” των πλούσιων λευκών γυναικών, όσον αφορά την καριέρα και την κοινωνική θέση, που προωθείται από τους λευκούς φιλελεύθερους φεμινισμούς, οδηγεί στην αγορά του προϊόντος της αναπαραγωγικής εργασίας από έγχρωμες γυναίκες, τόσο στην μορφή των οικιακών εργασιών, όσο και στο σεξουαλικό κομμάτι. Στις Φιλιππίνες, οι οικιακές εργάτριες επιτελούν την αναπαραγωγική εργασία των πιο προνομιούχων γυναικών των βιομηχανικών χωρών, καθώς υποβιβάζουν την δική τους αναπαραγωγική εργασία σε γυναίκες που μένουν στο σπίτι. Η εξαγωγή της εργασία έχει έντονα έμφυλο χαρακτήρα, με την πλειοψηφία των εργαζομένων στο εξωτερικό να αποτελείται από γυναίκες που απασχολούνται σε “ανειδίκευτες θέσεις εργασίας, όπως χειρώνακτες και οικιακές εργάτριες” σε ανεπτυγμένες οικονομίες, επιτρέποντας έτσι στις λευκές δυτικές γυναίκες να προσλαμβάνουν φτηνή εργασία, που πραγματοποιείται από έγχρωμες μετανάστριες. Αυτό τελικά δημιουργεί μια “Γυναικεία Ιεραρχία”, όπου οι σεξεργάτριες υποβαθμίζονται στην κατώτερη τάξη, κάτω από τις μετανάστριες αναπαραγωγικές εργάτριες και τις νοικοκυρές. Η εξωτερική ανάθεση της θηλυκοποιημένης αναπαραγωγικής εργασίας σε γυναίκες από τον τρίτο κόσμο σημαίνει ότι η υποτιθέμενη “ελευθερία” των πλουσίων λευκών γυναικών μπορεί να επιτευχθεί μονάχα εις βάρος της εκμετάλλευσης της εργασίας των έγχρωμων γυναικών. Είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό ενός παγκόσμιου οικονομικού συστήματος που εξυπηρετεί την καθυπόταξη των έγχρωμων γυναικών που βρίσκονται στον απόλυτο πάτο μιας διεθνούς ιεραρχίας της εξουσίας, βασισμένης στην λευκή υπεροχή και την πατριαρχική κυριαρχία.

Το πρόβλημα με τους φιλελεύθερους φεμινισμούς

Ο λευκός φιλελεύθερος φεμινισμός θέλει να πιστέψεις πως χρειάζεται απλά να απελευθερώσουμε τις πλούσιες λευκές νοικοκυρές από τις αλυσίδες της οικιακής υποδούλωσης, επιτρέποντας σε περισσότερες γυναίκες να γίνουν CEO σε εταιρίες. Ωστόσο, αυτή είναι αφήγηση λευκού ξεπλύματος, που αγνοεί τις ιστορικές διαδικασίες που εμπλέκονται με την κοινωνική αναπαραγωγή, όπως ο ρόλος της αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού στην δημιουργία της αστικής δομής της πυρηνικής οικογένειας, η οποία εν συνεχεία εξήχθη διεθνώς. Αυτή η οικογενειακή δομή και η συνεπακόλουθη υποταγή των γυναικών αναδύθηκε επειδή ήταν κομβικής σημασίας για το κεφάλαιο και έχει σχηματοποιηθεί στον έμφυλο και ταξικά διαχωρισμένο καταμερισμό της εργασίας που βλέπουμε σήμερα διεθνώς. Εξυπηρετεί την λειτουργία της παραγωγής και αναπαραγωγής κεφαλαίου και της παγίδευσης των γυναικών σε έναν κύκλο οικιακής καθυπόταξης, κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Η μορφές της εργασίας όπως αυτή της σεξεργασίας έχουν ποινικοποιηθεί και τα άτομα που επιτελούν αυτή την εργασία κακολογήθηκαν και υπέστησαν διακρίσεις, παρόλο που εξακολουθεί να είναι μια ουσιαστική υπηρεσία, που αποτελεί συμπλήρωμα της πυρηνικής οικογένειας και το σύστημα βασίζεται σε αυτήν ως μια μορφή αναπαραγωγικής μισθωτής εργασίας. Η “αδύναμες” θηλυκότητες, καθίστανται εξίσου ποθητές και μισητές, μετατρέπονται σε ένα αρχέτυπο που εξίσου εξυμνείται και είναι επιθυμητό από την κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα απαραίτητο εργαλείο για την συνέχιση της καθυπόταξης των γυναικών στην οικιακή σφαίρα. Στα πλαίσια του διακρατικού καπιταλισμού, οι ροές αναπαραγωγικής εργασίας διευκολύνουν επίσης τη διαστρωμάτωση των γυναικών σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη φυλετική ανισότητα που ενυπάρχει στον καπιταλισμό. Οι φτωχές έγχρωμες γυναίκες αναγκάζονται να εκτελέσουν την αναπαραγωγική εργασία των πλούσιων λευκών γυναικών, κάτι που αναπαράγει ταξικές διαιρέσεις με βάση τη φυλή. Η διάκριση δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που αναπαράγεται από τις αστικές ιδιοκτήτριες τάξεις ωθεί περαιτέρω τις γυναίκες σε μια ιδιωτικοποιημένη, θηλυκοποιημένη σφαίρα, καθιστώντας έτσι αόρατη την ίδια δουλειά που απαιτείται για να συνεχίσει το κεφάλαιο να κυριαρχεί.

Αυτές οι αντιφάσεις στις κοινωνικές στάσεις έναντι της αναπαραγωγικής εργασίας και της σεξουαλικής εργασίας είναι εγγενείς στο πατριαρχικό, καπιταλιστικό και ετεροκανονικό καθεστώς υπό το οποίο ζούμε. Εάν θέλουμε να βαδίσουμε προς την κατεύθυνση της επίτευξης οποιουδήποτε είδους απελευθέρωσης από αυτές τις δυνάμεις, οι διακρίσεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα όσον αφορά την εργασία πρέπει να διαταραχθούν και το ιδανικό της πυρηνικής οικογένειας, που δημιουργήθηκε από την αστική τάξη και στη συνέχεια να εξήχθη στις εργατικές τάξεις, ως μια μορφή κοινωνικού ελέγχου, πρέπει να εγκαταλειφθεί. Ως αναρχικοί, γνωρίζουμε ότι η καθυπόταξη των γυναικών και η υπεροχή του κεφαλαίου, όπως ενισχύθηκε από το κράτος, συνδέονται στενά. Ο μοναδικός τρόπος για να σπάσει ο κύκλος της πατριαρχικής κυριαρχίας είναι να εργαστούμε ουσιαστικά για την αποδόμηση των καπιταλιστικών οικονομικών δομών, που έχουν οδηγήσει στην υποβάθμιση των γυναικών στην ιδιωτική σφαίρα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εργατική κινητοποίηση, παράλληλα με τη δημιουργία δικτύων δυαδικής εξουσίας. Προκειμένου να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό και το κράτος και να απελευθερώσουμε τους απλούς ανθρώπους από την υπηρεσία της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης οικονομίας, πρέπει να αναλάβουμε άμεση δράση ενάντια στον καπιταλιστικό μηχανισμό, ο οποίος είναι η αιτία της ύπαρξης της κοινωνικής αναπαραγωγής ως μορφή καταπίεσης, αλλά πρέπει επίσης να πάρουμε την αναπαραγωγική εργασία στα χέρια μας και την διαχειριστούμε μέσα στις δικές μας κοινότητες, με συλλογικό και υπεύθυνο τρόπο. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του αγώνα ενάντια στους άνδρες, όπως υποστηρίζουν οι αστές φεμινίστριες, αλλά πρέπει να αγωνιστούν ενάντια στην άρχουσα τάξη δίπλα και μαζί με τους άνδρες. Εξάλλου, το δικαίωμα της έμμισθης εργασίας βασίζεται σε ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της αναπαραγωγικής εργασίας των γυναικών. Η αμφισβήτηση των έμφυλων διακρίσεων στην εργασία και της πυρηνικής οικογενειακής δομής μπορούν να επιτευχθούν μόνο με τη δημιουργία συλλογικής δυαδικής εξουσίας. Όταν το καθήκον της κοινωνικής αναπαραγωγής έρχεται στα χέρια της κοινότητας και μοιράζεται, αντί να εξατομικεύεται στο σπίτι κάθε μιας γυναίκας ξεχωριστά, αρχίζουμε να παρεμποδίζουμε τα συστήματα που αποτελούν τις βασικές αιτίες των κοινωνικών δεινών.

_____________________________________________

*(Οι Sydney Anarcho-Communists είναι αναρχική πολιτική οργάνωση που συστάθηκε στις αρχές του 2020 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και, ανάμεσα στα άλλα, εκδίδουν και το ομώνυμο Δελτίο (Bulletin), από όπου μεταφράστηκε και το παραπάνω άρθρο. Σε παναυστραλιανό επίπεδο συνεργάζονται στενά με την ηλεκτρονική έκδοσηRed and Black Notesαπό τη Μελβούρνη καθώς και τηνMelbourne Anarchist Communist Group(MACG – Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης) κινούμενοι όλοι στην αναρχική κομμουνιστική τάση του κινήματος και ειδικά στο “πλατφορμιστικό”, especifista και το ρεύμα του αναρχισμού της ταξικής πάλης. Τους τελευταίους μήνες από όλο αυτό το ρεύμα έχουν συγκροτηθεί στην Αυστραλία διαδικτυακά φόρουμ, ομάδες ανάγνωσης και συζήτησης σε εβδομαδιαία βάση. Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες σχετικά με την ομάδα αυτή τον διαχειριστή του αναρχικού ιστοτόπου“Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”)

**Μετάφραση: Γιάννης Βολιάτης.

*** Σχετικός σύνδεσμος: https://www.alerta.gr/archives/9313?fbclid=IwAR2GdNik0i1VmOFiZzGCXQKQ1YOXYMmwmk6jJ_8Ff0hwCJGK3vhj1Tr1C1s

indonesia / philippines / australia / gender / press release Tuesday September 15, 2020 17:42 byFilipino and Filipinx autonomists

We ask that you resist and protest the return of Joseph Scott Pemberton to the United States. Do not allow Pemberton to forget the vile crime he committed. You must prevent Pemberton from committing harm again. This can include petitioning Pemberton's prospective universities and employers to not accept him on account of his violent past.

An Open Letter to Anti-fascists in the United States

To U.S. Anti-Fascists: Resist Joseph Scott Pemberton’s Return to the United States

To our comrades in Turtle Island,

The long shadow of white supremacy reaches all the way to the archipelago known as the Philippines. Joseph Scott Pemberton — the transphobe who was convicted for the murder of transwoman Jennifer Laude — has been pardoned by President Rodrigo Duterte.

Pemberton committed a heinous hate crime by brutally murdering Jennifer Laude on October 11, 2014. Jennifer was murdered precisely because she was transgender, with Pemberton's legal team even trying the so-called “trans panic” defence as a justification for her murder. The state appears to have sided with Pemberton’s excuse that Jennifer’s identity was a provocation in itself, inducing Pemberton to kill her. This defence frames Pemberton as the victim and sets a dangerous precedent for trans women in the archipelago and beyond.

Jennifer Laude is fondly remembered by her friends and family fondly as a beautiful person who was confident in her identity and sexuality. However, Pemberton did not care for Jennifer Laude as a human being. He was unrepentant at his trial, even going so far to dehumanize Jennifer Laude by referring to her as “it.”

Pemberton's case was discussed again when the Philippine government considered him for an early release due to “good conduct” in early September, a charge that the Laude family questioned on the grounds that Pemberton could not have proved good behaviour. Indeed, how could Pemberton have proven his “good conduct” if he had not interacted with any prisoner in his specially-designed cell?
The point is now moot, as Pemberton has received an absolute pardon from Duterte. He can now walk free, absolved of any criminal liability. We have no doubt that the government of the United States has had a hand in President Duterte's granting of absolute pardon unto Pemberton.

As anti-fascists, we know all too well how the state employs a double standard in their policing between the privileged and the dispossessed. Pemberton's whiteness protected him from facing any meaningful consequences, just as whiteness protected countless murderers in the so-called United States. His case has been rife with special treatment from the beginning and his pardon from Duterte only confirms that. Pemberton has known nothing but lenience and special treatment in his trial and during his imprisonment. He was detained separately during his trial and is — at the time of writing this letter — the only occupant of a Camp Aguinaldo detainment facility that was specially constructed for him after his conviction. As the pandemic rips through overcrowded prisons, the state in the Philippines is dragging its feet on releasing non-violent offenders — potentially condemning countless prisoners to a slow death by COVID-19. Yet the white man, the American national, the violent offender, the prisoner at no risk of contracting COVID-19 is the one being prioritized for release.

The reason Pemberton's whiteness protected him is due to the imperialized position of the Philippines in the U.S. empire. Since the U.S. invasion of the so-called Philippines in 1898, U.S. troops have enjoyed free reign in the archipelago. Pemberton was in the Philippines due to Balikatan, annual military exercises between U.S. and Philippine armed forces — a recurring program established following the ratification of the 1999 Visiting Forces Agreement (VFA).

The VFA is reminder of the neo-colonial presence of the United States in the Philippines. It allows for the presence of U.S. military personnel, aircraft, and vessels in the Philippines. It also complicates the custodial process for U.S. troops accused of committing crimes while in the archipelago. Though Duterte's administration moved to suspend the agreement earlier this year, Duterte reneged 3 months before pardoning Pemberton.

Militarization of the archipelago by U.S. troops has been correlated time and again with violence and sexual assault against women and against sex workers. The violence that occurs at the intersections of racism, sexism, fetishization, and dehumanization are compounded for transwomen who experience violence simply for being trans.

We anti-fascists already know there is no justice to be had from the state, whether Philippine or American. This transphobic murderer will walk free as far as the states in the Philippines and the United States are concerned, so we Filipinos and Filipinxs in the archipelago and its diasporas now call anti-fascists in the so-called United States to act.

You anti-fascists in the so-called United States have already acted valiantly in protesting the deaths of Black people like George Floyd and Breonna Taylor. You have stepped up and defended communities where the state wilfully failed. We ask you act again to thunder the demands that trans lives matter and to call for justice for Jennifer Laude.

We ask that you resist and protest the return of Joseph Scott Pemberton to the United States. Do not allow Pemberton to forget the vile crime he committed. You must prevent Pemberton from committing harm again. This can include petitioning Pemberton's prospective universities and employers to not accept him on account of his violent past.

We also ask you to remember Jennifer Laude as a victim of white supremacy and include her in your commemorations of the victims of white supremacy. Remember her as kind and generous. Remember her family as brave and steadfast in their demands for justice. While Jennifer's story is not well known in the so-called United States, the injustice surrounding her case deserves your anger and solidarity.

Let our voices thunder:
Trans lives matter!
Justice for Jennifer Laude!
Oust Duterte!
Victory to the uprisings in Turtle Island!
In anger and solidarity,

Filipino and Filipinx autonomists in the so-called Philippines and its diasporas

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Φύλο / Κριτική / Παρουσίαση Tuesday July 28, 2020 22:05 byΦάμπρικα Υφανέτ

Νέα έκδοση από την κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ με τίτλο "Η τομή της αναπαραγωγής, παλιές και σύγχρονες ιστορίες για τη δυνατότητα της έκτρωσης και τις κινήσεις εναντίον της". Διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους.


Σκοπό της παρούσας έκδοσης αποτέλεσε η προσπάθεια διερεύνησης της πρακτικής της έκτρωσης τόσο σε ιστορικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, προσεγγίζοντάς την από τις απαρχές της μέχρι και σήμερα, εστιάζοντας στο ελληνικό παράδειγμα. Θέλαμε δηλαδή, να διερευνήσουμε τον τρόπο και τα πλαίσια γύρω από τα οποία διεξάγονταν οι εκτρώσεις στοπαρελθόν, αλλά και στο τώρα· να δούμε αν και με ποιον τρόπο περιορίζεται η πρόσβαση των γυναικών στις εκτρώσεις όπως και το περιεχόμενο και τα χαρακτηρίστηκα που έλαβε ο λόγος εναντίωσης προς αυτές και τη σχέση του με τη δημογραφική ρητορική. Να δούμε δηλαδή, σε ποιο βαθμό είχαν (ή όχι) τα ίδια τα υποκείμενα τη δυνατότητα ελέγχου της αναπαραγωγής τους, και κατά πόσο τα καθόριζε στην εκάστοτε συνθήκη. Η έκδοση αποτελείται από ένα κείμενο και δύο συνεντεύξεις, συνοδευόμενες από μια αποτύπωση του ζητήματος διεθνώς. Για τη συγγραφή του κειμένου ανατρέξαμε σε βιβλία, περιοδικά και έντυπα, επίσημες έρευνες και εφημερίδες και αναζητήσαμε τόσο τις δικές μας εμπειρίες, όσο και των φιλενάδων και γιαγιάδων μας. Επιπλέον, ήρθαμε σε επαφή με συντρόφισσες, αλλά και εργαζόμενες στον χώρο της υγείας (και όχι μόνο), τις οποίες και ευχαριστούμε για τις πληροφορίες και τη βοήθεια που μας παρείχαν.

Φυσικά, όλα αυτά που αποτυπώνονται ελπίζουμε να μην μείνουν απλώς ως μελάνι στο χαρτί. Θέλουμε μέσα από την ανάδειξη αυτών των ζητημάτων να διερευνήσουμε και νέα πεδία αγώνα. Η σχέση μας με το σώμα μας, η πρόσβασή μας στην περίθαλψη, αλλά και η επαφή μας με την ιατρική, είναι θέματα που συχνά δεν συζητιούνται, ούτε γίνονται αντιληπτά ωςπεδία ανταγωνισμού. Αυτήν την αντίληψη θέλουμε να πολεμήσουμε, τόσο μέσα μας όσο και γύρω μας, προκειμένου να αλλάξουμε την πραγματικότητα που διαχωρίζει το προσωπικό από το πολιτικό, το ιδιωτικό από το δημόσιο, τις ντόπιες από τις μετανάστριες, την πολιτική από τις ζωές μας. Ελπίζουμε αυτή η συλλογική αποτύπωση να συνεισφέρει σε αυτήν τηνπροσπάθεια.

Σε αυτήν την έκδοση επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη της έκτρωσης προκειμένου να περιγράψουμε τη διακοπή της εγκυμοσύνης από την πλευρά των γυναικών. Αναγνωρίζουμε βέβαια, ότι ετυμολογικά η λέξη έκτρωση, ή ακόμα και άμβλωση, παρουσιάζει έμμεσα ως αποτέλεσμα της έκτρωσης την παραγωγή ενός τερατόμορφου ή κακότεχνου εμβρύου. Εστιάζει δηλαδή, στο έμβρυο και όχι στη διακοπή της εγκυμοσύνης, νοηματοδοτώντας αρνητικά αυτήν τη διαδικασία. Γνωρίζουμε ότι πλέον, ο ιατρικός όρος για την περιγραφή αυτής της επέμβασης είναι «η τεχνητή διακοπή κύησης», που εστιάζει στην ίδια την επέμβαση και τον τρόπο που αυτή διεξάγεται και όχι στο κύημα. Παρόλα αυτά, εμείς επιλέξαμε τη λέξη έκτρωση σε αυτό το κείμενο, τόσο γιατί είναι ευρέως διαδεδομένη και χρησιμοποιείται καθημερινά, όσο και για να αλλάξουμε το ίδιο το νόημά της μέσω της χρήσης της ως ένα μέσο των γυναικών για τον έλεγχο της αναπαραγωγής τους ανάλογα με τις επιθυμίες τους.

Στην πρώτη ενότητα του κειμένου, διερευνάται ιστορικά η πρακτική της έκτρωσης καθώς και η διαδικασία αναπαραγωγής σε μακροκοινωνικό επίπεδο και οι μεταβάσεις που είχε αυτή από τον έναν τρόπο κοινωνικής οργάνωσης στον επόμενο, σε συνάρτηση με τις αντιστάσεις που κάθε φορά λάμβαναν χώρα. Αναγνωρίζουμε την τυπική και πραγματική υπαγωγή στη σχέση κεφάλαιο ως καθοριστική τομή για τη διαμόρφωση των σύγχρονων έμφυλων ρόλων και των κανόνων και υποχρεώσεων που τους καθορίζουν.

Στη δεύτερη ενότητα, παρατηρούμε την πορεία που ακολούθησε στην Ελλάδα η πρακτική της έκτρωσης μετά τη νομιμοποίηση, αναφέρουμε τον νόμο όπως συντάχθηκε το 1986 και προσπαθούμε να αναδείξουμε τις αλλαγές που εκδηλώθηκαν μετά την εφαρμογή του.

Στην επόμενη ενότητα, καταπιανόμαστε με τον δημόσιο λόγο γύρω από το δημογραφικό, προσπαθούμε να καταδείξουμε τις πολιτικές του πτυχές και τις προτάσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε σχέση με την κρατική διαχείριση, αναδεικνύοντας την εθνική αφήγηση με την οποία είναι εμποτισμένος, την υποτιθέμενη προοδευτική διαχείριση του ζητήματος,αλλά και τη σχέση του δημογραφικού με τη μετανάστευση.

Στη συνέχεια, διερευνούμε τις κοινωνικές διαδικασίες που οδήγησαν στη σύγχρονη ανάδυση της εναντίωσης απέναντι στην έκτρωση, τονίζοντας τον ρόλο της θρησκείας, του κινήματος υπέρ του αγέννητου παιδιού αλλά και των ηθικών αρνήσεων των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία.

Τέλος, εξάγουμε κάποια συμπεράσματα σε σχέση με τα ζητήματα που ασχοληθήκαμε, ώστε να μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε τους τρόπους που θα σταθούμε συλλογικά απέναντι στην όλο και εντεινόμενη επίθεση στον έλεγχο της αναπαραγωγής και κατ’ επέκταση στα γυναικεία σώματα.

Επιπλέον, στο παράρτημα συμπεριλαμβάνεται ένα κείμενο που επιδιώκει να αναδείξει συνοπτικά τις διαφορετικές τάσεις διαχείρισης του ελέγχου της αναπαραγωγής όπως συναντώνται παγκόσμια. Για τη βοήθεια σκιαγράφησης μιας συνολικότερης εικόνας, συμπεριλαμβάνονται δύο συνεντεύξεις από συντρόφισσες στην Κροατία και την Πολωνία, όπου στην πρώτη υπάρχει ενεργό κίνημα ενάντια στις εκτρώσεις και στη δεύτερη κινείται διαδικασία ποινικοποίησης των εκτρώσεων σε θεσμικό επίπεδο.

Πρόθεσή μας ήταν να αναδείξουμε και στις δύο περιπτώσεις, τα κοινωνικά αποτυπώματα των κινήσεων που εκδηλώνονται κατά των εκτρώσεων και των αντιστάσεων απέναντι σε αυτές.

This page has not been translated into 한국어 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Català Ελληνικά Deutsch



Gender

Thu 28 Mar, 18:44

browse text browse image

le_libertaire.jpeg imageΓια τον Άνθρωπο, Ά&#... Dec 09 18:12 by Joseph Déjacque 1 comments

mujeres700x437.png imageFeminism and Organized Anarchism Aug 16 22:49 by Brazilian Anarchist Coordination 10 comments

signal202206251724032211.jpeg imageΠαρεμβάσεις ενάν... Jun 30 22:07 by καρακ(Α)ηδόνες 0 comments

marinoudi1_1.jpg imageΣούλα Μαρινούδη, ... May 23 22:25 by Γιώργος Λαουτάρης 1 comments

8_m_va_libre_2022.jpg image8 de marzo: Nunca mas sin nosotras Mar 09 03:13 by ViaLibre 0 comments

textIl vecchio mondo opprime le donne. La loro forza lo distruggerà! Mar 09 01:34 by Varie organizzazioni anarchiche 2 comments

Visuel "contre la culture du viol, les féminicides et le patriarcat, Journée de résistance et de lutte" imageLe vieux monde opprime les femmes et les minorités de genre. Leur force le détruira ! Mar 09 00:00 by Diverses organisations anarchistes 4 comments

photo5850321266693749319.jpg imageEl viejo mundo oprime a las mujeres y disidencias. Su fuerza lo destruirá. Mar 08 23:57 by Varias organizaciones anarquistas 0 comments

photo5850321266693749315.jpg imageThe old world oppresses women and gender minorities. Their strength will destroy it! Mar 08 23:50 by Several anarchist organisations 4 comments

photo5850321266693749314.jpg imageNα καταστρέψει ο π&#... Mar 08 23:16 by Several anarchist organisations 0 comments

despenalizacin_aborto_2022.jpg imageSe despenalizo por la lucha feminista Feb 23 07:12 by ViaLibre 0 comments

tina_mondotti.jpg imageΈμφυλα οδοφράγμα... Dec 14 17:46 by Enantia... 0 comments

tdor752x440.jpg imageTrans Rights is a Class Issue Nov 25 02:51 by Danny La Rouge 127 comments

autoc_trans.png imageTDoR, Mobilisons-nous Et Organisons Nous ! Nov 22 23:56 by Commission antipatriarcat 1 comments

transacg.jpg imageΔικαιώματα των τ`... Nov 22 18:02 by Anarchist Communist Group 0 comments

patriarxiasuntagmadiamarturia768x372.jpg imageFemicides in Greece Nov 07 19:06 by Nikos Vrantsis 0 comments

textCall for Papers - Burning the Ballot: Feminism Meets Anarchy Oct 28 01:32 by Adam 0 comments

textFeminist Protests in Palestine Aug 11 17:51 by Fidaa Zaanin 34 comments

4_m_2021.jpg imageBalance contra marcha de las disidencias sexuales de 2021 Jul 13 10:08 by ViaLibre 1 comments

imagen_pagina.jpg imageEncuentros Ácratas: Perspectivas Anarquistas del movimiento de disidencias sexuales Jul 01 08:17 by ViaLibre 0 comments

marshapjohnson.jpg imageGleichheit und Freiheit stehen nicht zur Debatte! Jun 29 06:27 by Various anarchist organisations 36 comments

photo1624954253.jpeg imageLa igualtat i la llibertat no se sotmeten a debat! Jun 29 04:54 by Diverses organitzacions anarquistes 0 comments

stonewallenglish.jpg imageEquality and freedom are not to be debated! Jun 29 04:46 by Various anarchist organisations 16 comments

stonewallgreek.jpg imageΗ ελευθερία και η &#... Jun 29 04:28 by Αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις 0 comments

stonewallitaliano.jpg imageL'uguaglianza e la libertà non si discutono! Jun 29 04:20 by Varie organizzazioni anarchiche 0 comments

stonewallcastellano.jpg image¡La igualdad y la libertad no deben debatirse! Jun 29 04:15 by Vários organizaciones anarquistas 0 comments

stonewallfrancais.jpg imageL’égalité et la liberté, ça ne se discute pas ! Jun 29 04:04 by Diverses organisations anarchistes 0 comments

glykanera.jpg imageH γυναικοκτονία σ ... Jun 19 08:43 by alerta 0 comments

queerphobia.jpg imageQueerphobia Is A Class Issue Jun 02 08:15 by Sarah 0 comments

whatsapp_image_20210309_at_10.54.jpeg imageBalance del 8 de marzo de 2021 Apr 15 09:09 by ViaLibre 0 comments

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]