user preferences

greece / turkey / cyprus / environment / other libertarian press Sunday July 30, 2023 15:47 byVarious Turkish anarchiss

Akbelen forests are trying to be shredded and slaughtered with the cooperation of the capital and the state in Muğla, Turkey.

In order to supply coal to the two thermal power plants owned by Limak Holding and İçtaş Holding, whose association with the government is well known, efforts are being made to expand the coal mine in the region to swallow Akbelen forests.

If they happen to succeed, both the forest ecosystem with its thousands of living creatures, the villagers of İkizköy and the local people, and the whole world at this time when the climate crisis is a great threat, will suffer, as the capitalists and the state will enrich their wealth.

The people of İkizköy and ecologists from all over the geography have been resisting the state and capital for two years for their forests and nature. However, the severity of the attack on Akbelen forests increased significantly as of July 24. The gendarmerie, which has landed in the Akbelen forest with water cannon's and construction equipment, is attacking the resisting villagers and ecologists. The companies, on the other hand, are continuing to slaughter trees under state protection. The rapidly advancing tree massacre reached the guarding area of the people and the ecologists on the morning of 27 July.

Therefore, urgent action is required for Akbelen forests to survive. Every day, the people of Akbelen and the ecologists face detentions and violence by the police and gendarmerie in the area as they continue resisting. We call on everyone to support the Akbelen resistance alongside the ecosystems and peoples of the earth in order to save the Akbelen forests from the state-capital occupation.

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Αναρχική Ιστορία / Γνώμη / Ανάλυση Monday July 03, 2023 12:58 byΑναρχικοί Αγ.Αναργύρων – Καματερού

Με την νέα αυτή εργασία ο σύντροφος Δημήτρης Τρωαδίτης, φέρνει στην επιφάνεια άγνωστα και παραμελημένα ντοκουμέντα της ιστορικής διαδρομής του εγχώριου αναρχικού κινήματος, αναψηλαφώντας κινήσεις, διεργασίες και ζυμώσεις στις απαρχές της σύγχρονης εμφάνισής του την δεκαετία του ‘80. Μέσα σ’ αυτά αποκαλύπτονται ορισμένες πρώτες οργανωτικές προσπάθειες καθώς και κείμενα ομάδων που επιχείρησαν να αντιπαρατεθούν με κατεστημένες παθογένειες και να διανοίξουν δρόμους κινηματικής συγκρότησης, περιδιαβαίνοντας τα δαιδαλώδη μονοπάτια της αναρχικής οργάνωσης.

Προλογικό σημείωμα στο νέο βιβλίο του συντρόφου Δημήτρη Τρωαδίτη “απόπειρες αναρχικής οργάνωσης στην δεκαετία του 1980 στον ελλαδικό χώρο.“…

Με την νέα αυτή εργασία ο σύντροφος Δημήτρης Τρωαδίτης, φέρνει στην επιφάνεια άγνωστα και παραμελημένα ντοκουμέντα της ιστορικής διαδρομής του εγχώριου αναρχικού κινήματος, αναψηλαφώντας κινήσεις, διεργασίες και ζυμώσεις στις απαρχές της σύγχρονης εμφάνισής του την δεκαετία του ‘80. Μέσα σ’ αυτά αποκαλύπτονται ορισμένες πρώτες οργανωτικές προσπάθειες καθώς και κείμενα ομάδων που επιχείρησαν να αντιπαρατεθούν με κατεστημένες παθογένειες και να διανοίξουν δρόμους κινηματικής συγκρότησης, περιδιαβαίνοντας τα δαιδαλώδη μονοπάτια της αναρχικής οργάνωσης.

Όπως μαρτυρούν τα ίδια τα ντοκουμέντα, οι οργανωτικές αυτές αξιώσεις μόνο εύκολες δεν ήταν. Είχαν να αναμετρηθούν τόσο με τις αντιοργανωτικές τάσεις, όσο και με ιδιομορφίες του ελλαδικού αναρχισμού, που έβλεπαν την ενασχόληση με την οργάνωση ως μια «κουραστική» και «χρονοβόρα» διαδικασία που αν μη τι άλλο θα ξεβόλευε από τις ριζωμένες αφορμαλιστικές συνήθειες. Η οργάνωση αναγνωριζόταν ως «εχθρός» μιας μποέμικης, εναλλακτικής αντίληψης του αγώνα που αδιαφορούσε για το πολιτικό αποτέλεσμα και απαξίωνε την σημασία της ανάπτυξης λαϊκών ερεισμάτων για την οικοδόμηση της επαναστατικής προοπτικής, βλέποντας την σχέση με τα κινήματα πιο πολύ ως απόρροια μιας ατομικιστικής βλέψης βίωσης ενός τάχα αντισυμβατικού βίου, συνυφασμένου είτε με μουσικές μόδες και πολιτισμικές αντικουλτούρες, είτε μέσα από έναν στείρο και εν πολλοίς απολίτικο «αντιμπατσισμό». Άραγε, πόσο πολύ διαφέρει εκείνη η περίοδος από την σημερινή;

Είναι αλήθεια ότι η οργανωτική προοπτική των αναρχικών δυνάμεων στον ελλαδικό χώρο έχει περάσει από χίλια κύματα και η μελέτη της διαδρομής της, αποτελεί ένα αναγκαίο πεδίο για την άντληση καίριων συμπερασμάτων στο σήμερα. Γιατί, φαίνεται τελικά, ότι αντί να προχωρήσουμε προς τα μπροστά, μέσα από διαλεκτικά άλματα και πολιτικές αναβαθμίσεις, έχουμε οδεύσει αρκετά βήματα πίσω. Παρά τις προσπάθειες του παρελθόντος, παρά την ύπαρξη σοβαρών κριτικών θέσεων κατά του οργανωτικού κατακερματισμού, της υπεραυτονόμησης των ομάδων και των ευκαιριακών μεταξύ τους συνεργασιών, τα πράγματα όχι μόνο δεν άλλαξαν, αλλά, αντίθετα, τα προβλήματα παγιώθηκαν. Και μάλιστα παγιώθηκαν σε βαθμό που η προβληματική σύσταση του πολιτικού μας χώρου να γίνεται αντιληπτή ως μια φυσιολογική έκφραση «πλουραλισμού» και «πολυμορφίας» ανάμεσα σε μεγάλα τμήματα συντρόφων/ισσών, ενώ η δράση μέσα σε αυτόν, να εφορμάται περισσότερο με όρους «lifestyle» και ως μια πρόκληση του ατόμου να διάγει μια σύντομη, νεανική περιπετειώδη περιπλάνηση.

Υπό αυτή την διαστρεβλωμένη θέαση της ύπαρξης, της δράσης και του ιστορικού ρόλου του αναρχικού κινήματος, οι ομάδες ως αυτόνομοι οργανισμοί αποσυνδεδεμένοι μεταξύ τους ή συνεργαζόμενοι ευκαιριακά, η απουσία συνεκτικής οργάνωσης των αναρχικών δυνάμεων καθώς και οι αντικρουόμενες, εκφυλιστικές και αντιαναρχικές στον πυρήνα τους θεωρήσεις που έχουν εισβάλει στην αναρχική σκέψη απ’ τα έξω, αποτιμώνται ως το απαύγασμα μιας δήθεν ελευθεριακότητας που απεχθάνεται τις δομές και ως μια συνθήκη τάχα προϊόν της αναρχικής θεώρησης, η οποία ταυτίζεται πιο πολύ με το χάος των πρωτόγονων κοινωνιών. Μια ταύτιση που είθισται να εκφέρεται με έναν τρόπο παραπλήσιο, με αυτόν που οι εχθροί του αναρχισμού από όλο το φάσμα των εξουσιαστικών ιδεολογιών τον κατηγορούν είτε για «αφέλεια» ή πίστη σε μια προπολιτισμική φυσική οργάνωση της κοινωνίας.

Στον αντίποδα όλων αυτών των παρανοήσεων, στέκεται το καυτό ιστορικό διακύβευμα της εποχής, που άπτεται της διερεύνησης εκείνων των τρόπων που θα συμβάλλουν στην απεμπλοκή του αναρχισμού από τις συστηματικές διαστρεβλώσεις, που όχι μόνο επιτίθενται στον πυρήνα της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του και τους προταγματικούς του σκοπούς για μια άλλη κοινωνία, αλλά και στην ίδια την αιματοβαμμένη του ιστορία, ως εμπροσθοφυλακής της κοινωνικής και ταξικής πάλης για την επαναστατική ανατροπή. Τόσο η αναρχική κοσμοθεωρία, όσο και η επαναστατική διαδρομή του αναρχικού κινήματος, στο διάβα της οποίας η οργάνωση ταυτίστηκε με την επαναστατική δράση και τα μεγάλα αναρχικά κινήματα, που ποτέ δεν θα είχαν γεννηθεί χωρίς την ύπαρξη μαζικών αναρχικών οργανώσεων, αποδεικνύουν με σαφήνεια ότι η πολιτική στράτευση στις γραμμές του αναρχισμού συνεπιφέρει ευθύνες και ταυτίζεται με την ανάγκη για οργάνωση.

Η οργάνωση για τους αναρχικούς είναι έννοια συνυφασμένη με τους κοινωνικούς δεσμούς και η αναρχική θεώρηση έχει υποστηρίξει με συνέπεια ότι η κοινωνία δεν είναι ούτε μια χαλαρή σχέση μεταξύ των ατόμων ούτε απλώς το άθροισμα των ατόμων, όπως αντιδιασταλτικά υποστηρίζει η φιλελεύθερη παράδοση. Ο άνθρωπος, όντας φύσει κοινωνικό ον δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, πόσο μάλλον να φτάσει στην ευημερία έξω από την κοινωνία, και μόνο μέσα σε αυτήν μπορεί να πραγματώσει την ελευθερία του και να αναπτύξει την ατομικότητά του. Το ερώτημα είναι, ποια είναι αυτή η κοινωνία στην οποία η ελευθερία όλων συνεπάγεται την ελευθερία του καθενός και πώς η ισότητα μέσα σε μια κοινωνία διασφαλίζεται αρμονικά, με τρόπο που η ανάπτυξή της κοινωνίας είναι ταυτόχρονα και ανάπτυξη για όλα τα μέλη της;

Η κοσμοθεωρία και το σύστημα οργάνωσης του αναρχισμού δεν μπορούν να συλληφθούν ξεκομμένα από την κοινωνία. Είναι απότοκα κοινωνικών διεργασιών και πιο συγκεκριμένα, καρποί της σοσιαλιστικής σκέψης του 19ου αιώνα και του εργατικού κινήματος. Η συμβατότητα του αναρχισμού με την οργάνωση τεκμαίρεται απ’ τον κοινωνικό του χαρακτήρα και είναι εσωτερικά συνδεδεμένη με τρόπο αξεδιάλυτο. Η έννοια του αναρχισμού ισοδυναμεί με την έννοια της οργάνωσης και, μάλιστα, οργάνωσης ανώτερου επιπέδου και όχι μοριακών μορφών οργάνωσης μικρών και αυτονομημένων κοινοτήτων. Η κοινωνία για την οποία αγωνιζόμαστε δεν ενσαρκώνεται σε αυτονομημένες μεταξύ τους κοινότητες αποκομμένες η μία από την άλλη ούτε ο αναρχισμός εκφράζει προβιομηχανικές κοινωνίες, όπως κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του, από την πλευρά του εξουσιαστικού σοσιαλισμού. Αναγνωρίζουμε ότι καμία οικονομική και κοινωνική οργάνωση δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει κατά τέτοιον τρόπο στις εποχές που διανύουμε και στις μαζικές βιομηχανικές κοινωνίες. Κατά συνέπεια, ούτε η οργάνωσή μας στο τώρα ούτε το επαναστατικό μας πρόγραμμα, δεν μπορεί να αντανακλά ένα μοντέλο προπολιτισμικής κοινωνίας αποσυνδεδεμένων κοινοτήτων.

Ο τρόπος που οργανωνόμαστε στο τώρα, είναι μικρογραφικό προεικόνισμα των μελλοντικών μορφών κοινωνικής οργάνωσης που προτείνουμε. Η οργάνωσή μας σήμερα θα πρέπει να συμβαδίζει και να έρχεται σε συμφωνία με το κοινωνικό μοντέλο οργάνωσης το οποίο προτείνουμε. Αν η στρατηγική μας και ο οραματικός μας ορίζοντας αποβλέπουν στην οικοδόμηση μιας ελευθεριακής φεντεραλιστικής κοινωνίας, τότε φεντεραλιστική οφείλει να είναι και η οργάνωσή μας στο τώρα. Αν στοχεύουμε σε μια κοινωνία ίσων, τότε ισότιμη θα πρέπει να είναι και η οργάνωσή μας στο τώρα. Αν παλεύουμε για την ελευθερία, δεν ξεχνάμε στιγμή τα λόγια του Μπακούνιν, ότι η ελευθερία γεννιέται μόνο μέσα από την ελευθερία. Αλλά κι αν θέλουμε την οργάνωση μιας αναρχικής κοινωνίας σε μια μεγάλη οικουμενική επικράτεια, τότε και η οργάνωσή μας στο τώρα, δεν μπορεί να παραπέμπει σε μικρής εμβέλειας «μικροκοινωνίες». Οφείλει να είναι μαζική, ομόσπονδη, ενιαία και να χαρακτηρίζεται από τα γνωρίσματα τα οποία προκρίνουμε για την κοινωνική οργάνωση που αγωνιζόμαστε να επικρατήσει.

Στο πλαίσιο της εν εξελίξει πολιτικής και ταξικής πάλης, η οργάνωση είναι η αναγκαία συνένωση των αγωνιστών/τριών, τόσο στις ειδικές αναρχικές οργανώσεις όσο και στις κοινωνικές/ταξικές οργανώσεις. Μέσα σ’ αυτές προετοιμάζεται η αυριανή κοινωνία και μέσα από αυτές, διεξάγεται ο αγώνας που οδηγεί σε αυτήν. Η απουσία τέτοιων οργανώσεων όχι μόνο δεν συνιστά κάποια πεμπτουσία της ελευθεριακής σκέψης, αντίθετα στέκεται ανταγωνιστικά στα διδάγματά της και ενσαρκώνει τους παράγοντες της στρατηγικής της ήττας. Για τους επαναστάτες αναρχικούς, το ζήτημα της οργάνωσης υπήρξε πάντοτε πρωταρχικό και θεμελιακό ζήτημα. Υπαρξιακό διακύβευμα για την νίκη του αγώνα αλλά και για τους ίδιους τους όρους διεξαγωγής του. Η επαναστατική ιστορία του αναρχισμού καταμαρτυρά, ότι χωρίς την ύπαρξη της σταθερής και στρατηγικής δράσης της οργάνωσής του, ως επαναστατικής εμπροσθοφυλακής στην κοινωνική και ταξική πάλη, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αποτελεσματική διείσδυση των αναρχικών ιδεών στην καρδιά του λαού και της εργατικής τάξης, ούτε μια συστηματική επεξεργασία των επαναστατικών προταγμάτων, με τρόπο που να μετασχηματίσει τις αναρχικές προτάσεις από ένα σύνολο γενικών οραμάτων σε μια συγκεκριμένη αντιπρόταση ικανή να πείσει για τον ρεαλισμό τους.

Ανάμεσα στην εποχή που αναδεικνύει το πόνημα του συντρόφου Τρωαδίτη και την σημερινή μεσολάβησαν κορυφαίες ευκαιρίες για την πρωταγωνιστική ανάδειξη του αναρχισμού στην ταξική και κοινωνική πάλη, που όμως πέρασαν αναξιοποίητες, ακριβώς εξαιτίας της απουσίας τέτοιων οργανώσεων. Οι ανεπάρκειες ως προς την μορφή (οργάνωση) και ως προς το περιεχόμενο (θέσεις, προτάσεις και στρατηγική) υποβίβασαν τις αναρχικές δυνάμεις σε ρόλο πολιτικού ακολούθου των εξελίξεων, ως μια ουρά είτε της σοσιαλδημοκρατικής, είτε της κομμουνιστικής αριστεράς. Ως κατακερματισμένες δυνάμεις διαμαρτυρίας που τρέχουν πίσω απ’ τα γεγονότα, χωρίς την δυνατότητα να τα καθορίσουν και προβάλλοντας μεγάλη αδυναμία ή ακόμη και ολοφάνερη αδιαφορία για να επηρεάσουν τις πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες, στα μάτια των οποίων το πολιτικό σύστημα απονομιμοποιήθηκε και οι συστημικές δυνάμεις απαξιώθηκαν εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είδαν την ζωή τους να καταστρέφεται, δεν συνάντησαν μια επαναστατική αντιπρόταση που να μπορεί να τους εμπνεύσει προς μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και γι’ αυτό το ιστορικό κενό, έχουμε όλοι τις ευθύνες μας.

Τα όρια του αφορμαλισμού, του «εξεγερσιασμού» και της δράσης χωρίς δομή και πρόγραμμα, αποκρυσταλλώθηκαν σε όλο τους το εύρος μετά την εξέγερση του 2008, την εκδήλωση της ελληνικής έκφρασης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης υπό την μορφή της κρίσης χρέους λίγο αργότερα και την πρώτη φάση της αδίστακτης μνημονιακής ληστείας του εργαζόμενου λαού, που διαδραματίστηκε κατά την διετία 2010-12 και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση μέχρι και σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια ο εγχώριος αναρχισμός περιορίστηκε στην έκφραση μιας υγιούς αλλά και ορισμένες φορές, αποπολιτικοποιημένης «εξεγερτικότητας» που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τις λαϊκές ανάγκες, πολλώ δε μάλλον να παραθέσει επεξεργασμένη, σύγχρονη και κοινωνικά γειώσιμη πρόταση και να ζωντανέψει στην καρδιά των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων την ελπίδα για μια κοινωνική αλλαγή, για μια Κοινωνική Επανάσταση. Δεν μπόρεσε να υπερβεί τη δράση του ως ένα κίνημα διαμαρτυρίας και οργής, ανυψώνοντας το θεωρητικό, οργανωτικό και πρακτικό του επίπεδο στο ύψος της αναγκαιότητας των εποχών, οικοδομώντας επαναστατική στρατηγική και βάζοντας έτσι τα θεμέλια για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους.

Σημείο τομής για την εξέλιξη του εγχώριου αναρχισμού και το πλήρες ξεσκέπασμα των εσωτερικών του αντιφάσεων και αδυναμιών, υπήρξε, το δίχως άλλο, η άνοδος της σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης στο τιμόνι της πολιτικής εξουσίας το 2015. Η περίοδος αυτή αποτέλεσε σημείο καμπής καθώς συνοδεύτηκε από εκτεταμένη κινηματική συρρίκνωση, ραγδαία ενσωμάτωση δυνάμεων, οξυμένες ενδοκινηματικές ρήξεις και επισφράγισμα ανεπίλυτων εσωτερικών ιδεολογικοπολιτικών ανταγωνισμών. Πολλοί, μέσα σ’ αυτό το ιστορικό πλαίσιο απογοητεύτηκαν και αδρανοποιήθηκαν, άλλοι αφομοιώθηκαν σε ενδοσυστημικές λύσεις αναζήτησης ενός καπιταλισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο» και ενός «λιγότερου κακού κυβερνητισμού», ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που προσχώρησαν στις αποτυχημένες προτάσεις του μαρξισμού-λενινισμού. Επιβεβαιώθηκε ότι στην πολιτική, όπως και στην φύση, κενά δεν υπάρχουν. Αν δεν υπάρχει επαναστατική αντιπρόταση η κεφαλαιοποίηση των αγώνων δεν θα αργήσει, με τον ίδιο τρόπο που η απουσία οργάνωσης αλλά και στιβαρής ιδεολογικής συγκρότησης, πάντα ανοίγει τον δρόμο στον συμβιβασμό, την συνθηκολόγηση και τέλος, στην αντεπαναστατική αναθεώρηση αρχών και σκοπών.

Η αποστασιοποίηση απ’ τις καταστατικές διακηρύξεις του αναρχισμού, η ώσμωση με εξωγενείς θεωρίες, είτε απ’ το μαρξιστικό είτε απ’ το φιλελεύθερο φάσμα, η απομάκρυνση από τις ιστορικές αναρχικές κοινωνικές προτάσεις με την ταυτόχρονη υιοθέτηση εναλλακτικών προτάσεων «νησίδων ελευθερίας» ή βίωσης τάχα «αντισυμβατικών δρόμων» με το κράτος, το κεφάλαιο και την αστική πολιτική στο απυρόβλητο, οδήγησαν ακριβώς στην κινηματική κατάσταση, που μέχρι σήμερα παλεύουμε για να ξορκίσουμε, να αντιπαλέψουμε και να υπερβούμε. Δεν λησμονούμε ότι αυτή η διαδικασία θα είναι μακρά, θα είναι ρηξιακή και προϋποθέτει την ανάληψη πολλαπλών καθηκόντων. Μέσα σ’ αυτά τα καθήκοντα, αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα για την ανάπτυξη ενός νέου κινηματικού πόλου, διακριτού απ’ τις μαρξιστικές προσμίξεις και τις μεταμοντέρνες αντιαναρχικές τάσεις, ο οποίος, μέσα στην πορεία διαμόρφωσής του, θα συγκεράσει διαλεκτικά την θεωρητική εργασία με την πρακτική πάλη, την επεξεργασία αναλύσεων, θέσεων και προτάσεων με την εφαρμογή μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής για τον αναρχικό πολιτικό αγώνα και παράλληλα, μέσα στο εργατικό-κοινωνικό κίνημα.

Αξιολογώντας τις δυσλειτουργίες και τις παθογένειες της υφιστάμενης κατάστασης, ως Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού παλεύουμε για την διαμόρφωση εκείνων των προϋποθέσεων που θα επιτρέψουν την εκ νέου προβολή της ιστορικής αναγκαιότητας της οργάνωσης των αναρχικών το επόμενο διάστημα και την προώθηση μιας βαθιάς, ολόπλευρης, επαναστατικής κινηματικής αναβάθμισης των αναρχικών δυνάμεων. Από την μια, σχεδιάζουμε την δημιουργία μιας Αναρχικής Οργάνωσης Δυτικών Προαστίων ως μετεξέλιξη του υπάρχοντος πολιτικού μας πυρήνα, που καλύπτει μονάχα έναν μικρό Δήμο των δυτικών συνοικιών και ταυτόχρονα προτάσσουμε την ιδέα μιας γενικής αναρχικής οργάνωσης πανελλαδικού χαρακτήρα. Χωρίς ποτέ να αφήνουμε για αύριο τις άμεσες αγωνιστικές αναγκαιότητες του τώρα, μέσα απ’ τις οποίες θα γεννηθούν και οι προοπτικές για εκείνο το ιστορικό άλμα, που θα αφήσει πίσω τον υπάρχοντα «χώρο», μεταβαίνοντας διαλεκτικά σε ένα μαζικό, οργανωμένο, με πλατιά επιρροή αναρχικό κίνημα.

Οι θέσεις μας προέρχονται απ’ τα έγκατα της αναρχικής σκέψης και κατευθύνονται προς την ανανέωσή της, για το πέρασμα απ’ τον κλασικό στον νεότερο αναρχισμό, χωρίς διαστρεβλώσεις του ιδεολογικού πυρήνα της αναρχικής κοσμοθεωρίας και χωρίς αντεπαναστατικές αναθεωρήσεις. Οι θέσεις μας πηγάζουν απ’ την μπακουνική διάκριση της δράσης των αναρχικών στις πολιτικές οργανώσεις και την ταυτόχρονη παρέμβασή τους στις εργατικές και κοινωνικές οργανώσεις (οργανωτικός δυισμός). Απηχούν τα συμπεράσματα της Dielo Truda για την ήττα των αναρχικών στην Ρωσία του 1917 και εμπνέονται απ’ το οργανωτικό ρεύμα του πλατφορμισμού, συνεκτιμώντας και τις ενστάσεις του Μαλατέστα. Αφουγκράζονται τα αναρχοσυνδικαλιστικά επιχειρήματα για τον ρόλο των συνδικάτων, μελετώντας συνάμα τους παράγοντες της ήττας στα μαυροκόκκινα χρόνια στην Ισπανία και την αδυναμία της FAI να λειτουργήσει ως διακριτή ειδική αναρχική οργάνωση σε σύμπνοια με την CNT. Είναι ταυτόχρονα ανοιχτές στην λήψη θετικών σημείων από πιο πρόσφατες μορφές αναρχικής οργάνωσης (π.χ. εσπεσιφισμός) και αξιολογούν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα όλων των μορφών αναρχικής οργάνωσης του παρελθόντος και του σήμερα, προσβλέποντας εμπροσθοβαρώς στην υιοθέτηση εκείνου του μοντέλου, που στη βάση της ιδεολογικής και τακτικής ενότητας, θα ενσαρκώσει μια σύγχρονη αναρχική οργάνωση.

Έχοντας υπόψιν αυτές μας τις επεξεργασίες και αξιώσεις, κόντρα στον καθιερωμένο αφορμαλισμό και τις πολιτικές ανεπάρκειες που χρόνια τώρα εμποδίζουν το ιστορικό, ρηξιακό και επαναστατικό άλμα από «χώρο» σε «κίνημα», εκτιμάμε ότι ο σύντροφος Τρωαδίτης μας έκανε την τιμή να εκδώσουμε από κοινού και να προλογίσουμε το νέο του βιβλίο. Θα ήταν αδύνατον να μην αποδεχτούμε με μεγάλη χαρά αυτή την πρόσκληση. Εργασίες σαν αυτή του συντρόφου Τρωαδίτη, με την παράθεση και προβολή των ντοκουμέντων που φέρνει στο φως για την ιστορία του κινήματός μας και τις οργανωτικές διεργασίες του παρελθόντος, είναι ιδιαίτερα προωθητικές τόσο ως γνώση όσο και ως εργαλείο άντλησης διδαγμάτων για το σήμερα, στην πορεία αναζήτησης και οικοδόμησης μιας νέας οργανωτικής και κινηματικής προοπτικής.

Η γνώση και η κριτική αποτίμηση της ιστορικής εμπειρίας αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για τους αγωνιστές και αναγκαία όπλα στο εγχείρημα διάνοιξης νέων δρόμων απαλλαγμένων από τα λάθη και τις αδυναμίες που προέρχονται από παλιά και εκτείνονται έως τις μέρες μας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε πως το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την κατανόηση των όρων συγκρότησης του εν Ελλάδι αναρχικού χώρου και είναι πολύτιμο για κάθε ενεργή συντρόφισσα και κάθε ενεργό σύντροφο. Είναι όμως και για το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που ενδιαφέρεται για την ιστορία και την δράση του εγχώριου αναρχισμού, μια πολύ καλή πηγή. Φυσικά, θα πρέπει ως απαραίτητη σημείωση να ξεκαθαρίσουμε, ότι τα κείμενα αυτά, παρότι σε μεγάλο βαθμό καταπιάνονται με προβλήματα που μας απασχολούν ακόμα, θα πρέπει να διαβαστούν λαμβάνοντας σε κάθε περίπτωση υπόψη, το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γράφτηκαν.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού

https://protaanka.espivblogs.net/

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Αναρχικό κίνημα / Γνώμη / Ανάλυση Monday May 29, 2023 18:36 byΕυριπίδης Καλτσάς

Το κείμενο που ακολουθεί καταθέτει σκέψεις, προβληματισμούς και αναγκαιότητες για την επιτακτική, οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο. Οι προτάσεις και τα σημεία κριτικής κατατίθενται στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτικού, κινηματικού διαλόγου. Οι θέσεις που διατυπώνονται δε γράφονται με τον σκοπό της αλαζονικής υπόδειξης, που θα άρμοζε ίσως σε κάποιον ινστρούχτορα, παρά τον δηκτικό τόνο σε αρκετά σημεία (ο σκοπός είναι η παρακίνηση σε ενεργή συμμετοχή και οργάνωση για το ξεπέρασμα των υπαρχόντων πολιτικών και οργανωτικών σκοπέλων). Οι θέσεις αυτές αποτελούν διαπιστώσεις του γράφοντος, σημεία κριτικής (άρα και αυτοκριτικής) και σχηματικές προτάσεις που αφορούν την οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.

Η ανάγκη για restart του οργανωμένου αναρχισμού στην Ελλάδα

Ευριπίδης Καλτσάς

Το κείμενο που ακολουθεί καταθέτει σκέψεις, προβληματισμούς και αναγκαιότητες για την επιτακτική, οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο. Οι προτάσεις και τα σημεία κριτικής κατατίθενται στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτικού, κινηματικού διαλόγου. Οι θέσεις που διατυπώνονται δε γράφονται με τον σκοπό της αλαζονικής υπόδειξης, που θα άρμοζε ίσως σε κάποιον ινστρούχτορα, παρά τον δηκτικό τόνο σε αρκετά σημεία (ο σκοπός είναι η παρακίνηση σε ενεργή συμμετοχή και οργάνωση για το ξεπέρασμα των υπαρχόντων πολιτικών και οργανωτικών σκοπέλων). Οι θέσεις αυτές αποτελούν διαπιστώσεις του γράφοντος, σημεία κριτικής (άρα και αυτοκριτικής) και σχηματικές προτάσεις που αφορούν την οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.

Είναι γεγονός ότι κατά την προεκλογική περίοδο μεγάλο τμήμα της κοινωνίας έχει τα αυτιά και τα μάτια του ανοιχτά, για να ακούσει προτάσεις και προγράμματα που θεωρητικά μπορούν να αλλάξουν ή να βελτιώσουν τη ζωή του. Αυτές τις προτάσεις βέβαια τις στηρίζει ή τις επικυρώνει μέσω της ανάθεσης που συνεπάγεται η απάτη των αστικών εκλογών, χωρίς να μετέχει ενεργά στις πολιτικές εξελίξεις. Άλλωστε, οι ριζικές κοινωνικές αλλαγές προϋποθέτουν ανατροπή όχι μόνο στο πολιτικό, αλλά και στο οικονομικό πεδίο, που καθορίζει το πρώτο. Αυτές οι αλλαγές δεν μπορούν να συμβούν με ειρηνικά και θεσμικά μέσα, γιατί η άρχουσα τάξη δεν είναι διατεθειμένη να απολέσει αμαχητί τα υλικά της προνόμιά που της εξασφαλίζει το καπιταλιστικό σύστημα και ο πολιτικός του θεματοφύλακας, δηλαδή το κράτος. Αυτές οι αλλαγές, δηλαδή η αναμόρφωση του συνόλου των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων, μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσω της επαναστατικής βίας των καταπιεσμένων. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η οργάνωση της κοινωνικής επανάστασης και καθοριστικός ο ρόλος της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής.

Κατά την προεκλογική περίοδο, βέβαια, διαμορφώνεται ένα πολιτικό πλαίσιο που επιτρέπει στους αναρχικούς να απευθύνουν στοχευμένα και συνολικά τις δικές τους προτάσεις προς την εργατική τάξη (κάτι που κάνουν βέβαια καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου), χαράσσοντας μια γραμμή ρήξης με τους αστικούς θεσμούς και την ανάθεση, αποσκοπώντας να αποσπάσουν την εργατική τάξη από τις Σειρήνες της αστικής πολιτικής (ειδικά από τα νύχια της σοσιαλδημοκρατίας που στρατηγικά ενσωματώνει και απονεκρώνει τα κινήματα), καλώντας τη σε ενεργητική αποχή και συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Τα περισσότερα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα έχουν εξασφαλισμένη μια ορατότητα στην κοινωνία τόσο λόγω των οικονομικών όσο και λόγω των οργανωτικών τους πόρων (ανάλογα με την περίπτωση). Οι αναρχικοί έχουν άραγε κάποια πολιτική ορατότητα αυτήν τη στιγμή στην κοινωνία; Πού ακριβώς καλούμε να οργανωθεί η εργατική τάξη; Είμαστε καταρχήν εμείς ως αναρχικοί οργανωμένοι ή επαρκώς οργανωμένοι; Έχουμε συστηματική και συνεπή παρέμβαση, κατατεθειμένες προτάσεις και πρόγραμμα που ανταποκρίνεται στις ανάγκες, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας; Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει άμεσα να απαντήσουμε με ανάλογο πολιτικό σχεδιασμό και πράξεις κατά το προσεχές διάστημα. Είναι χρόνιες ελλείψεις του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα. Δεν ανακύπτουν απλώς λόγω του σοκαριστικού αποτελέσματος των πρόσφατων εκλογών.

Αυτήν τη στιγμή ο αναρχικός χώρος είναι κατακερματισμένος και αποδιοργανωμένος. Όπως ανοργάνωτη είναι και η εργατική τάξη στην Ελλάδα. Η οργανωτική κατάσταση του αναρχικού χώρου αυτήν τη στιγμή δεν του επιτρέπει να παρεμβαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην καθημερινή ταξική πάλη με καθοριστικούς όρους, ώστε να συμπαρασύρει και να οργανώσει σε μαχητική και επαναστατική κατεύθυνση τμήματα της εργατικής τάξης. Οι ρεφορμιστικές αυταπάτες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, η σκληρή κρατική καταστολή και οι διώξεις, η ένταση της οικονομικής πίεσης και των υλικών απαιτήσεων της καθημερινής ζωής, που οδηγούν και στον περιορισμό του ελεύθερου χρόνου, όπως και η αλλοτρίωση που συνεπάγεται η ιδεολογική και πολιτιστική κυριαρχία της αστικής τάξης έχουν αναμφισβήτητα επηρεάσει τον αναρχικό χώρο, προκαλώντας του φθορά.

Ο αναρχισμός είναι ιστορικά και κοινωνικά συνδεδεμένος με την εργατική τάξη. Αποτελεί οργανωμένο κίνημα της εργατικής τάξης που αγωνίζεται για την κοινωνική απελευθέρωση. Όσο ο αναρχικός χώρος στην Ελλάδα εξακολουθεί να λειτουργεί κατά τα παραδεδεγμένα οργανωτικά μοντέλα, θα συναντά τεράστιες δυσκολίες, για να καταστεί επιδραστική η παρέμβασή του στην κοινωνία. Τα δίκτυα προσωπικών σχέσεων και η εναλλακτική ψυχαγωγία/διασκέδαση/κοινωνικοποίηση δε συνιστούν οργανωτικές προτάσεις. Από μόνα τους συνθέτουν μια αλλοτριωμένη, μικροαστική πραγματικότητα, που δεν μπορεί να δράσει προωθητικά για τους αγώνες. Εξίσου ανεπαρκής είναι, όμως, και η οργανωτική μορφή των απομονωμένων, ολιγομελών ομάδων συγγένειας, που πολλές φορές αποτελούν την πολιτική επίφαση μιας παρέας φίλων. Η οργανωτική ανασυγκρότηση των αναρχικών προϋποθέτει την υπέρβαση αυτών των οργανωτικών μορφών. Προϋποθέτει την υπέρβαση του παραδοσιακού πολιτικού κυττάρου του οργανωμένου αναρχικού χώρου στην Ελλάδα, δηλαδή των ομάδων συγγένειας. Όσο παραμένουμε προσκολλημένοι σε αυτήν την οργανωτική μορφή, τόσο θα συντηρούμε τα δίκτυα των προσωπικών σχέσεων, τον ενδοκινηματικό ανταγωνισμό ή τον «πρωταθλητισμό» συλλογικοτήτων (και την πολλές φορές κενή κοινωνικού ενδιαφέροντος, οπορτουνιστική αυτοπροβολή τους που γίνεται για λόγους αυτοσυντήρησης), τον σεχταρισμό ή τον ηγεμονισμό, τις άτυπες ιεραρχίες και τις ιδιοκτησιακές λογικές που ενυπάρχουν συχνά στις ομάδες συγγένειας.

Η παρέμβαση των αναρχικών στοχεύει στην εργατική τάξη. Έχουμε καθίσει, όμως, να αναλύσουμε επαρκώς το ταξικό υποκείμενο στο οποίο απευθυνόμαστε, τις κατηγοριοποιήσεις του και την πραγματικότητα που βιώνει; Έχουμε επεξεργαστεί την ταξική σύνθεση και την πραγματικότητα των μελών του ελλαδικού αναρχικού κινήματος; Ή λειτουργούμε μέσω θεωρητικών αυτοματισμών; Προτού, σκιαγραφήσουμε το ταξικό-επαναστατικό υποκείμενο στο οποίο απευθυνόμαστε και το οποίο θέλουμε να οργανώσουμε με όρους οριζοντιότητας και άμεσης δημοκρατίας, είναι αναγκαίο να πετύχουμε την εσωτερική, ταξική σύγκλιση και ομοιογένεια του εγχώριου αναρχικού κινήματος. Έτσι, η προσέγγιση και η παρέμβασή μας στην εργατική τάξη θα είναι ξεκάθαρη, ειλικρινής και πιο αποτελεσματική. Είναι αναγκαίο να συνθέσουμε τις πολλές και διαφορετικές πραγματικότητες που βιώνουμε ως καταπιεζόμενα ταξικά υποκείμενα σε μία ολότητα. Να έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας που βιώνει ο σύντροφος και η συντρόφισσά μας αλλά και ο άνθρωπος στον οποίο απευθυνόμαστε.

Έχοντας αυτά κατά νου θα πρέπει να προσαρμόσουμε τη λειτουργία και την καθημερινότητα των αναρχικών σχηματισμών και ομαδοποιήσεων στις ανάγκες της εργατικής τάξης, δίνοντας τη δυνατότητα για την ανάπτυξη της πολιτικής συγκρότησης και της συνειδητής, ενεργής και ισότιμης συμμετοχής των μελών. Ένα τέτοιο σημαντικό βήμα προϋποθέτει την «ενηλικίωση» του αναρχικού χώρου. Είναι μια συνθήκη που επιτάσσει τους αναρχικούς να κοιτάξουν και εκτός των κύκλων της πανεπιστημιακής νεολαίας, χωρίς να την απαξιώνουν βέβαια. Αυτό είναι ένα αναγκαίο βήμα, διότι γεννώνται σημαντικά λειτουργικά προβλήματα, όταν η δράση μιας ομάδας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα ευμετάβλητο κοινωνικό υποκείμενο, πόσο μάλλον όταν εργαλειοποιεί, έστω και ακούσια, τη συμμετοχή του.

Για να περιορίσουμε και να εξαλείψουμε τις «διαφορές ταχυτήτων» είναι απαραίτητο να διαμοιραστούν οι γνώσεις και η εμπειρία προς το σύνολο των μελών μιας αναρχικής οργάνωσης. Να πολεμήσουμε μέσα στις οργανώσεις μας τον καταμερισμό εργασιών που μιμείται τα καπιταλιστικά πρότυπα και να άρουμε τον διαχωρισμό διανοητικής και χειρωνακτικής εργασίας, αλλά και την εξειδίκευση, που άλλοτε γεννά προνόμια και άλλοτε βεβαρυμμένες ευθύνες. Να δοθεί χρόνος για συλλογικό πολιτικό διάλογο, ανταλλαγή και σύνθεση απόψεων για την πολιτική ζύμωση και την πολιτική συγκρότηση των μελών. Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει ισορροπία και διαλεκτική σχέση μεταξύ θεωρίας και πράξης, ώστε να μην εκπέσουμε ούτε στον βερμπαλισμό ούτε στον ακτιβισμό.

Ήδη από τώρα πρέπει να εργαστούμε σκληρά στο εσωτερικό των αναρχικών ομάδων, για τη δημιουργία μιας συλλογικής, κινηματικής, συντροφικής κουλτούρας αγώνα, που θα προάγει την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την ενσυναίσθηση και την κατανόηση, τη δέσμευση, τη συνέπεια και την αυτοπειθαρχία. Να δημιουργήσουμε, δηλαδή, έναν νέο, ελευθεριακό ανθρωπολογικό τύπο, τον οποίο δε θα διαμορφώσουμε, όμως, σε εργαστηριακές συνθήκες για τον ασφαλή μας μικρόκοσμο και τις αποκομμένες μας «νησίδες ελευθερίας». Αυτός ο ανθρωπότυπος του αναρχικού αγωνιστή-συντρόφου μπορεί να οικοδομηθεί μόνο μέσα στις διεργασίες και την εξέλιξη των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Σε αυτά τα πλαίσια είναι χρήσιμο να οριστεί και η σχέση μας με τις κυρίαρχες ή τις εναλλακτικές πολιτιστικές εκφράσεις, που επιδρούν σε μεγάλο βαθμό στη φυσιογνωμία των πολιτικών υποκειμένων, των οργανωτικών τους μορφών και των μέσων πάλης τους. Ένας πολιτικός χώρος που έχει αξιώσεις για την επαναστατική ανατροπή του κυρίαρχου συστήματος δεν μπορεί να ορίζεται -σε καταλυτικό βαθμό- από πρότυπα και συμπεριφορές που αποτελούν αντανάκλαση νοσηρών στοιχείων του καπιταλιστικού συστήματος, έστω κι αν πλασάρονται ως εναλλακτικά και μαχητικά, με στόχο την αφομοίωση και την αλλοτρίωση τμημάτων της νεολαίας. Δεν μπορούμε να «τρέχουμε» πίσω από υποκουλτούρες που διαμόρφωσε περίτεχνα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα στα πλαίσια του πολιτιστικού του «εκσυγχρονισμού» και της στρατηγικής ενσωμάτωσης, αποβλάκωσης και διαίρεσης των μαζών. Πρέπει να χτίσουμε ως αντίβαρο στην κυρίαρχη κουλτούρα τη δική μας ελευθεριακή κουλτούρα η οποία θα είναι έμπρακτα συνυφασμένη με την οργάνωση, τον αγώνα και την επαναστατική υπόθεση. Αλλά ακόμα και αν η προσέγγιση νέων συντρόφων/συντροφισσών γίνεται με όρους περισσότερο πολιτιστικούς και κοινωνικούς, παρά πολιτικούς, στο εσωτερικό της πολιτικής συνέλευσης πρέπει να προβλέπεται η ελευθεριακή διαπαιδαγώγηση των νέων μελών με βάση τις αρχές και τις αξίες του αναρχισμού.

Ας γυρίσουμε πίσω στο ζήτημα της απαιτούμενης πολιτικής ορατότητας των αναρχικών για την οργανωμένη κοινωνική τους παρέμβαση. Δεδομένης της τωρινής κατάστασης αποδιοργάνωσης του αναρχικού χώρου στην Ελλάδα, η δημιουργία μιας ειδικής αναρχικής οργάνωσης, μιας συνεκτικής αναρχικής κομμουνιστικής φεντεραλιστικής οργάνωσης με πανελλαδική δράση και όσο το δυνατόν μαζικότερη συμμετοχή και συνεχή παρέμβαση καθίσταται αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Δε σημαίνει, όμως, ότι δεν πρέπει να αποτελεί καίριο οργανωτικό ζήτημα για την πολιτική αναβάθμιση των αναρχικών της ταξικής πάλης, των αναρχικών που συναρτούν το πρόταγμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, του ελευθεριακού κομμουνισμού, με τη διακριτή πολιτική οργάνωση των αναρχικών και την οργάνωση της παρέμβασής τους στο ταξικό κίνημα. Με βάση τους υφιστάμενους οργανωτικούς πόρους ένας σταθερός συνασπισμός αναρχικών ομάδων μπορεί αυτήν τη στιγμή και πρέπει να συγκροτήσει μια διακριτή ελευθεριακή αντιπολίτευση στον δρόμο. Να βρει κοινά σημεία, θέσεις και στόχους και να σχεδιάσει μια κοινή τακτική για καίρια ζητήματα της ταξικής πάλης (π.χ. εργατικοί αγώνες/συνδικαλισμός, αντιπολεμικό κίνημα/αντι-ιμπεριαλισμός, αντιφασισμός). Να ενωθούν στον δρόμο αναρχικές ομάδες, που έχουν στραμμένο το βλέμμα προς την κοινωνία και αναφέρονται στην ταξική πάλη, υπό το πλαίσιο ενός μετωπικού σχηματισμού αναρχικών, που θα διεκδικεί δημόσια την πολιτική του ορατότητα, την αυτοτέλεια και την προπαγάνδιση των θέσεών του στην κοινωνία. Ένα τέτοιο μετωπικό σχήμα αναρχικών μπορεί να αποτελέσει το πρόπλασμα της, αναγκαίας, ειδικής αναρχικής οργάνωσης σε μεταγενέστερο στάδιο.

Η ειδική αναρχική οργάνωση που απαιτείται για την ανασυγκρότηση και την αναβάθμιση του αναρχικού κινήματος καλείται να ξεπεράσει τους σκοπέλους και τα όρια του αφορμαλισμού και των ομάδων συγγένειας. Γι’ αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να είναι συνδεδεμένη με οργανωτικές μορφές που έδειξαν τα όριά τους κατά το προηγούμενο διάστημα. Η νέα αναρχική κομμουνιστική οργάνωση μελών θα πρέπει να συγκροτείται με άξονες την θεωρητική και τακτική ενότητα, τη συλλογική υπευθυνότητα και την ομοσπονδιακή της δομή, αξιοποιώντας τον θεωρητικό πλούτο της πλατφορμιστικής και εσπεσιφιστικής παράδοσης, που επεξεργάστηκαν επισταμένα τη στρατηγική του οργανωτικού δυισμού, μια στρατηγική για την οργανωμένη παρέμβαση των αναρχικών στο εργατικό κίνημα, τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Η ειδική αναρχική οργάνωση θα πρέπει ενθαρρύνει και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για οργάνωση και αγώνα σε κάθε πεδίο της ταξικής πάλης. Να επιχειρήσει να βρει νέες μεθόδους και μορφές κοινωνικής και ταξικής παρέμβασης και αν είναι απαραίτητο να αναπλαισιώσει τις παλαιότερες, ώστε να ανταποκρίνονται αποτελεσματικότερα στη σημερινή πραγματικότητα. Ωστόσο, χωρίς την ύπαρξη και τη μαζικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών οργανώσεων της εργατικής τάξης, η ειδική αναρχική οργάνωση αποδυναμώνεται και «βραχυκυκλώνει» ως λογικόν, ακριβώς επειδή ανατροφοδοτείται από αυτές τις οργανώσεις, καθώς η δράση της είναι άμεσα συνυφασμένη με τη δράση αυτών των σχηματισμών, στους οποίους οφείλει να παρεμβαίνει και να τους ριζοσπαστικοποιεί με τις ελευθεριακές ιδέες και πρακτικές, ώστε να κινηθούν σε επαναστατική κατεύθυνση.

Το βλέμμα και οι παραστάσεις μας θα πρέπει να στρέφονται προς την κοινωνία, όχι στον ασφαλή, εσωτερικό μας μικρόκοσμο. Η σημερινή συγκυρία επιτάσσει την οργάνωση, τη στράτευση, τη δέσμευση, την ανάληψη ευθυνών και τη συμμετοχή σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Δε φτάνουν τα παλαμάκια, οι επευφημίες, οι κομπασμοί και τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δε φτάνει καν η απλή συμπόρευση στον δρόμο (χωρίς τη συνακόλουθη οργάνωση δηλαδή) που συνήθως ορίζει κάποιον ως απλό ακολουθητή. Η επανάπαυση σε bar και αυτοοργανωμένες νησίδες δεν είναι λύση. Ούτε, βέβαια, η ψευδής αυτοπραγμάτωση φέροντας απλώς μια πολιτική ταυτότητα μπορεί να προσφέρει κάτι κοινωνικά. Τώρα απαιτείται όσο ποτέ η ενεργή εμπλοκή και η δράση. Για λόγους επιβίωσης των αντιστάσεων, για να αρχίσουμε να χτίζουμε την ανασυγκρότηση και την αντεπίθεση του αναρχικού και ταξικού κινήματος. Δεν πρέπει, όμως, να πέσουμε στην παγίδα της αυτο-ανάλωσης και του εγκλωβισμού της δυναμικής μας. Η δυναμική που προοδευτικά συγκεντρώνουμε θα πρέπει να διαχέεται στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες με στόχο την οργάνωση και την όξυνσή τους.

Απέναντι στη σημερινή απογοήτευση, την παραίτηση και την ιδιώτευση ή τον αναχωρητισμό, την αποδιοργάνωση και την ανυπομονησία, που εγκυμονεί κινδύνους ελιτισμού και απομόνωσης από την εργατική τάξη, απαιτείται υπομονή, πολιτική νηφαλιότητα και οργάνωση. Οφείλουμε να ορθώσουμε συλλογικά αναχώματα αντίστασης απέναντι στις νέες συντονισμένες επιθέσεις του κράτους και του κεφαλαίου, να οργανώσουμε την αντίσταση, την αλληλοβοήθεια και την αυτοάμυνα της τάξης μας. Μέλημά μας θα πρέπει να είναι η ανασυγκρότηση του αναρχικού και ταξικού κινήματος, η προώθηση της ρήξης της εργατικής τάξης με τους δεσμούς του αστικού συστήματος στην κατεύθυνση της αυτοοργάνωσης και της αυτονομίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, για τη σύγκρουση με το κράτος και τον καπιταλισμό ως κυρίαρχο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και την οικοδόμηση της ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας. Πρέπει, λοιπόν, να βρούμε τους κατάλληλους τρόπους και τα σχήματα αγώνα, ώστε αφενός να πετύχουμε σημαντικές νίκες, μερικού χαρακτήρα, για τη βελτίωση των όρων εργασίας και διαβίωσης της τάξης μας, αφετέρου να φέρουμε σε επαφή πλατιές κοινωνικές μάζες με το όραμα και την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης και του ελευθεριακού κομμουνισμού.

Το δίκιο είναι με το μέρος μας! Προσπάθεια, δέσμευση στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης και της αναρχίας, οργάνωση και αγώνας! Εμείς θα νικήσουμε στο τέλος!

https://www.alerta.gr/archives/30491?fbclid=IwAR0QTpOa71_zP06tXzlI8q9fL8X0rrOsARjrFaJIrlLAkX4pnLvjGoJ1u-w

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Λαϊκοί Αγώνες / Γνώμη / Ανάλυση Saturday May 27, 2023 20:20 byΑργύρης Αργυριάδης

Η εκλογική συγκυρία και η γυναίκα του Λωτ στην χώρα των λωτοφάγων

Η εκλογική συγκυρία και η γυναίκα του Λωτ στην χώρα των λωτοφάγων

Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς τα καταραμένα “Μήλα των Σοδόμων”, το δέντρο αυτό ήταν μεγαλοπρεπέστατο και έδινε καρπούς φαινομενικώς όμορφους και ορεκτικούς. Μόλις, όμως, κάποιος άγγιζε έναν από αυτούς, αμέσως ξεκολλούσε απ’ το κλαδί του, έπεφτε καταγής και ευθύς, γινόταν στάχτη! Έτσι, τουλάχιστον, έλεγαν οι θρύλοι…

Επομένως, ήταν εύκολο να ξεγελαστεί κάποιος, νομίζοντας πως έκοβε ένα λαχταριστό και ζουμερό φρούτο. Μα, μόλις το ξεφλούδιζε, απογοητευόταν, καθώς η σάρκα του ήταν κατάξερη και έμοιαζε με αποκρουστικά πριονίδια.

Καλύτερα, όμως, έτσι, εφόσον τα “Μήλα των Σοδόμων” ήταν καρπός φαρμακερός και όσοι τα δοκίμασαν έχασαν τη ζωή τους. Θα έλεγε κανείς ότι έκλεινε μέσα του τη θεϊκή κατάρα, που εξαπολύθηκε εναντίον των Σοδόμων και ότι ξεράθηκε, όχι από τη φλόγα του ήλιου της Αφρικής, αλλά μάλλον από την ίδια φωτιά, που κατέστρεψε τις δύο αμαρτωλές πόλεις, τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Η Παλαιά Διαθήκη πληροφορεί ότι ήταν τόσο διεφθαρμένοι και καθολικά αμαρτωλοί οι κάτοικοι των δύο εκείνων βιβλικών πόλεων, ώστε ο γενάρχης Αβραάμ δεν μπόρεσε να βρει ούτε πενήντα ανθρώπους δίκαιους και ηθικούς σε ολόκληρα τα Σόδομα. Ακόμα και με την υπόσχεση του Θεού ότι και μόνο πενήντα δίκαιους ανθρώπους αν έβρισκε, η πόλη θα σωζόταν από τη θεϊκή οργή, η προσπάθεια απέβη μάταιη.

Είναι γνωστό σε όλους το τραγικό τέλος των Σοδόμων και των γειτονικών Γομόρρων, των οποίων οι κάτοικοι ήταν βουτηγμένοι στην κόλαση της ανηθικότητας και της απόλυτης χυδαιότητας. Η οργή του Θεού ξέσπασε ολέθρια. Επί τρεις μέρες, έπεφτε από τον ουρανό φωτιά και θειάφι. Οι άνθρωποι, τα ζώα, τα σπίτια, τα δέντρα έγιναν στάχτη και χάθηκαν για πάντα.

Όταν ο Θεός αποφάσισε να τιμωρήσει πια τις διεφθαρμένες και άσωτες πόλεις, θέλησε να σώσει τέσσερις δίκαιες ψυχές: τον Λωτ, τη γυναίκα του και τις δύο ανύπαντρες θυγατέρες του. Τους προειδοποίησε, λοιπόν, με έναν Άγγελό Του να φύγουν κρυφά, τη νύχτα, προς το βουνό, χωρίς, όμως, να γυρίσουν το κεφάλι τους πίσω και να δουν τι θα επακολουθούσε.

Η οικογένεια του Λωτ βάδιζε προς το βουνό, η πύρινη βροχή ξεκίνησε να πέφτει και η γυναίκα του δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την περιέργειά της. Έστρεψε το κεφάλι της να δει, παρά τις προειδοποιήσεις και μετατράπηκε ευθύς σε άγαλμα από αλάτι!

Και έρχομαι στο σήμερα. Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση της Δεξιάς ήταν τα Σόδομα του δημόσιου βίου. Ομοίως και η πρώτη φορά Αριστερά, αν και άνισα, προσομοιάζει δυστυχώς τα Γόμορα με τις δικές της αστοχίες. Οι εκλογείς είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στην Σκύλα της Δεξιάς και την Χάρυβδη μιας κυβέρνησης των ηττημένων έστω και αν ήταν ειδικού σκοπού. Στο δίλημμα τύπου catch 22 στο οποίο είσαι ολοκληρωτικά χαμένος, οι άνθρωποι επέλεξαν όχι με βάση γεγονότα όπως τα Τέμπη ή τις παρακολουθήσεις ή τις ρεμούλες ως Λωτοφάγοι. Τον μυθικό, φιλόξενο και ειρηνικό λαό της ελληνικής μυθολογίας. Αποφασίσανε να φάνε λωτούς, που ήταν φρούτα μαγεμένα. Και αμέσως ξέχασαν πατρίδα και συντρόφους. Στην περίπτωσή μας θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Λωτοί ήταν τα διάφορα επιδόματα τύπου pass, αλλά θα αδικούσε την μαγεία που προκαλεί η υποτέλεια ή η παραδοχή του δεν υπάρχει εναλλακτική. Αυτή την σαγήνη να αποδεχθείς την μοίρα σου και να γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω και να παραμείνεις ως στήλη άλατος όπως η γυναίκα του Λωτ.

Χρειάζεται όμως θάρρος να ξεπεράσεις τις Συμπληγάδες, να μην ξεχάσεις και να συνεχίσεις αλλάζοντας όχι σελίδα αλλά βιβλίο. Φαίνεται ουτοπικό αλλά δεν είναι να αλλάξουν τα πράγματα. Οι εκλογές είναι σαν να τρέχεις χωρίς τηλεδιοίκηση πάνω στο ίδιο τρένο και να περιμένεις να μην συγκρουσθείς με την δυστοπία που έρχεται επειδή απλά άλλαξες ελεγκτή και από φιλεύθερο έβαλες έναν σοσιαλδημοκράτη, ο οποίος δεν θα ακυρώσει το δρομολόγιο, δεν θα πατήσει φρένο απαιτώντας την ριζική αλλαγή, αλλά με μικροεπιδιορθωσούλες θα σου σερβίρει λίγο πιο φτηνό καφέ, αλλά θα παραμείνει δέσμιος στην ίδια διαδρομή.

Οι Αναρχικοί δεν σου υπόσχονται τίποτα και ίσως να μην είναι αυτοί που θα φέρουν το φως. Συνεχίζουν με τον αγώνα τους να δείχνουν όμως ότι το σκοτάδι δεν είναι ανίκητο. Και όπως λέει ένα παλιό σύνθημα: Η σιωπή είναι συνενοχή, το ίδιο και η συμμετοχή στις εκλογές. Α-ψήφισέ τους!

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Διάφορα / Γνώμη / Ανάλυση Monday May 22, 2023 20:09 byΔήμος Βοσινάκης

Για όσες και όσους δεν έχουν εκλογικές αυταπάτες, τίποτα δεν έχει αλλάξει και δεν χρειάζεται απογοήτευση. Οι δικές μας οι μάχες δεν θα παιχτούν στο γήπεδο της κάλπης. Χρειάζεται πίστη, αυτοοργάνωση, επαγρύπνηση, τόλμη και καθημερινή παρουσία στα κοινά για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα σε μια ζωή που θα σημαίνει κάτι παραπάνω από επιβίωση. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Δεξιά στροφή στην κάλπη, μόνη αντιπολίτευση η αυτοοργάνωση της βάσης

Δήμος Βοσινάκης

Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαίωσαν με κατηγορηματικό τρόπο την ολική δεξιά στροφή της ελληνικής κοινωνίας ενώ οι δημοσκοπήσεις έπεσαν και πάλι έξω, αδικώντας αυτή τη φορά, και μάλιστα κατά πολύ, το κόμμα που κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση.

Ξεκινάω από τα αυτονόητα: Ο μεγάλος και αδιαφιλονίκητος νικητής των εκλογών είναι η ΝΔ. Αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος ότι διάβασε καλύτερα από όλους την υπάρχουσα κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, απορρόφησε ολόκληρο το σημιτικό ΠΑΣΟΚ και τους ακροκεντρώους για δεύτερη συνεχόμενη τετραετία, τάισε γενναιόδωρα τα κυρίαρχα ΜΜΕ εξασφαλίζοντας την ψήφο των εκατομμυρίων ανθρώπων (πχ συνταξιούχων) που ενημερώνονται αποκλειστικά από αυτά για τις εγχώριες και διεθνείς εξελίξεις και επένδυσε στο φόβο του σκλάβου που φοβάται να χάσει τις αλυσίδες του.

Θα αναφέρω δύο στοιχεία που δεν θυμάμαι να έχουν ξανασυμβεί ποτέ στα 39 μου χρόνια. Πρώτον, το νησί της Κρήτης να έχει γίνει ολόκληρο μπλε και δεύτερον την πρωτιά της ΝΔ μέχρι και στις νέες ηλικίες των ατόμων μεταξύ 17-24! Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο αυτής της σαρωτικής νίκης του Μητσοτάκη σε ολόκληρη την επικράτεια πλην Ροδόπης; Προσπερνάω τον καταλυτικό ρόλο της ανθρώπινης βλακείας που ζει τις καλύτερες μέρες της και την απουσία της μνήμης για να εστιάσω λίγο στην καθημερινότητά μας εν έτη 2023.

Ο θάνατος κάθε συλλογικού εγχειρήματος, η άρνηση της πραγματικότητας, η ιδιοτέλεια, ο ατομικισμός, η τάση για αυτοπροβολή, οι ελάχιστοι που κατεβαίνουν στους δρόμους, με εξαίρεση τις μαζικές πορείες μετά το έγκλημα των Τεμπών, ο φόβος της ευθύνης και η αγάπη της ανέξοδης ιντερνετικής κριτικής δεν είναι ουδέτερα φαινόμενα. Δείχνουν προς τα πού κινείται η πλειοψηφία, οριοθετούν το κάδρο του πολιτικού παιχνιδιού, φανερώνουν προς τα πού φυσάει το αεράκι της εποχής μας και στέλνουν καθημερινά μηνύματα. Όλα αυτά είναι συμπεριφορές που ταιριάζουν στο συντηρητισμό.

Στους νικητές συγκαταλέγεται και το ΠΑΣΟΚ που με το 12% πλέον απέχει μόλις 8 μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν το 2019 είχε 23% διαφορά. Τι σημαίνει αυτό; Στον ορίζοντα αχνοφαίνεται η μελλοντική κυριαρχία του γνωστού, παλιού, δοκιμασμένου και καταστροφικού δίπολου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στην ελληνική χρεοκοπία του 2010 και πιθανότατα θα οδηγήσει και στην επόμενη που από ότι φαίνεται δεν θα αργήσει. Το ΚΚΕ είχε την άνοδο που φαινόταν ότι θα έχει χωρίς όμως να φτάσει κοντά στο 10% που θα τάραζε τα νερά.

Όσον αφορά τις προβλέψεις μου, είχαν αρκετές λάθος εκτιμήσεις: Παρότι έβλεπα την πρωτιά της ΝΔ να έρχεται, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω, για την ακρίβεια ούτε καν να διανοηθώ, ότι θα καταφέρει μετά από 4 χρόνια καταστροφικής διακυβέρνησης να πιάσει αυτά τα νούμερα, δηλαδή να διατηρήσει και να αυξήσει το ποσοστό της. Ομοίως, πριν τις εκλογές δεν μπορούσα να βρω τρόπο να προβλέψω τέτοια πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να πέσει κάτω από το 30% παρά την ήπια αντιπολίτευση, τα απανωτά αυτογκόλ και την έλλειψη στρατηγικής τους. Έπεσα μέσα στα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και της Ελληνικής Λύσης ενώ έχασα για λίγο το ΜΕΡΑ 25 που δεν μπήκε στη Βουλή. Η αποχή κυμάνθηκε περίπου στο 40%.

Για όσες και όσους δεν έχουν εκλογικές αυταπάτες, τίποτα δεν έχει αλλάξει και δεν χρειάζεται απογοήτευση. Οι δικές μας οι μάχες δεν θα παιχτούν στο γήπεδο της κάλπης. Χρειάζεται πίστη, αυτοοργάνωση, επαγρύπνηση, τόλμη και καθημερινή παρουσία στα κοινά για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα σε μια ζωή που θα σημαίνει κάτι παραπάνω από επιβίωση. Ο αγώνας συνεχίζεται.

*Πηγή: https://www.alerta.gr/archives/30415

This page has not been translated into 한국어 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Català Ελληνικά Deutsch



Greece / Turkey / Cyprus

Fri 29 Mar, 12:52

browse text browse image

f2cdwgrwyaekrcv.jpg imageAKBELEN FORESTS ARE CALLING EVERYONE FOR RESISTANCE Jul 30 15:47 by Various Turkish anarchiss 14 comments

1980.jpg imageΑπόπειρες αναρχι... Jul 03 12:58 by Αναρχικοί Αγ.Αναργύρων – Καματερού 1 comments

cliffordharper512x640.png imageΗ ανάγκη για restart May 29 18:36 by Ευριπίδης Καλτσάς 2 comments

eklogiki.jpg imageΗ εκλογική συγκυ`... May 27 20:20 by Αργύρης Αργυριάδης 1 comments

94995495595994794996322725x640.png imageΔεξιά στροφή στη_... May 22 20:09 by Δήμος Βοσινάκης 2 comments

212x300.png image1η Μάη: μέρα ταξική&... May 01 06:46 by Πρωτ. Αναρχ. Αγ. Αναργ.-Καματερού 1 comments

343943163_126823230383588_8555420733278508672_n.jpg image1η Μάη: Οργάνωση κι ... Apr 30 19:10 by Azadi 1 comments

1300x184.jpg imageΑντιεκλογική Παρ... Mar 31 20:20 by Αναρχικοί Αγ.Αναργύρων-Καματερού 3 comments

1170x255.jpg imageΠροβοκατορολογί... Mar 30 17:22 by Μ. 2 comments

300_0___20_0_0_0_0_0_earthquake_solidarity_1.jpg imageAppel anarchiste international à la solidarité: Tremblement de terre en Turquie, en Syrie ... Feb 19 02:59 by International anarchist organisations 2 comments

300_0___20_0_0_0_0_0_earthquake_solidarity.jpg imageΔιεθνές αναρχικό... Feb 18 18:56 by Αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις 1 comments

statement_turkce.png imageTürkiye, Suriye ve Kürdistan’da Deprem – Dayanışma Çağrısı Feb 18 15:07 by Çeşitli anarşist organizasyonlar 2 comments

statement.png imageCampaña de solidaridad: Terremoto en Turquía, Siria y Kurdistán Feb 18 14:49 by Diversas organizaciones anarquistas 0 comments

cab.png imageChamado à solidariedade: Terremoto na Turquia, na Síria e no Curdistão Feb 18 14:30 by Várias organizações anarquistas 2 comments

textAppello internazionale di solidarietà anarchica Feb 18 02:16 by Varie organizzazioni anarchiche 1 comments

earthquake_solidarity_1.png imageErdbeben in Türkei, Syrien und Kurdistan: Internationaler anarchistischer Solidaritätsaufr... Feb 17 20:41 by Verschiedene anarchistische Organisationen 1 comments

earthquake_solidarity.png imageInternational anarchist call for solidarity: Earthquake in Turkey, Syria and Kurdistan Feb 15 21:43 by International anarchist organisations 27 comments

images2.png imageΗ Karala για την Ροζάβα &... Jan 09 15:07 by Karala 0 comments

roma.jpg imageΡομά και επαναστ^... Dec 12 18:17 by Γιάννης Βολιάτης 2 comments

316046833_145309088257855_8642218622738739822_n.jpg imageFahrenheit 451, Σκουπίδια 2410 Nov 24 04:52 by Ομάδα βιβλίου libros libres 0 comments

download.jpg imageH Κιβωτός του Τρόμ&#... Nov 22 04:34 by Αργύρης Αργυριάδης 0 comments

anarchys_sun.png image«Ο Ήλιος της Αναρχ&#... Nov 14 16:48 by Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής 0 comments

963960945950959957964945962.jpg imageΣπάζοντας τις αλ`... Jul 08 21:12 by Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση 1 comments

signal202206251724032211.jpeg imageΠαρεμβάσεις ενάν... Jun 30 22:07 by καρακ(Α)ηδόνες 0 comments

920949769963949953962206x300.jpg imageΓια τις εκπαιδευ`... Jun 11 20:19 by Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής 0 comments

textSolidarietà anarchica internazionale contro la repressione dello stato turco Jun 08 04:58 by Varie organizzazioni anarchiche 0 comments

whatsappimage20220530at19.52.jpeg imageInternational anarchist solidarity against Turkish state repression Jun 05 23:10 by Various anarchist organisations 356 comments

whatsappimage20220530at19.52_1.jpeg imageSolidaridad anarquista internacional contra la represión del estado turco Jun 05 23:05 by Varias organizaciones anarquistas 10 comments

diismos.jpg imageΟ οργανωτικός δυ_... Apr 15 19:12 by Ευριπίδης Καλτσάς 0 comments

photo5850321266693749314.jpg imageNα καταστρέψει ο π&#... Mar 08 23:16 by Several anarchist organisations 0 comments

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]