Σήμερα 50+ χρόνια μετά η έκφραση αυτή παραμένει πάντα επίκαιρη και παραμένει επικίνδυνη για την εξουσία. Δεν χρειάζεται να την ασπασθεί καμία νεανική αντικουλτούρα για να κλονίσει την σημερινή τυρανικότητα της εποχής που ζούμε. Με την ελπίδα να τους εγκαλέσουμε: Up against the wall motherfuckerς! Μέχρι τότε η μνήμη θα παραμένει ένα από τα βασικά αντισώματα των ανθρώπων ενάντια στη τυραννία.

“Up against the wall motherfucker!”

H ομάδα με την φράση που δεν έπρεπε να ειπωθεί...

Η δεκαετία του 1960 στις ΗΠΑ ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και για οποιαδήποτε αιτία, ανθρώπινα δικαιώματα, μειονότητες, και άλλα πολλά ήταν τα αίτια που ανέδειξαν τον επερχόμενο πολιτικό ανταγωνισμό και την αντικουλτούρα της εποχής.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν το σημείο που η κοινωνική συναίνεση έσπασε. Η νέα γενιά δεν ήθελε να συμμετέχει σε έναν ακόμα πόλεμο με έναν λαό που δεν τους είχε κάνει τίποτα και για αυτό δεν ήθελε όχι μόνο να στρατολογηθεί αλλά ούτε στο παραμικρό να συμμετέχει στο Αμερικανικό πολεμικό όνειρό.

Στην δυτική ακτή πέριξ του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο η μια στρατηγική κορυφώθηκε με το καλοκαίρι της αγάπης, το οποίο αποτέλεσε την μια πλευρά της αντίστασης. Αντίθετα στα ανατολικά αρκετοί θεώρησαν ότι η δύναμη των λουλουδιών δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει την φασιστική δύναμή, οπότε επέλεξαν έναν πιο δυναμικό αγώνα αντιβίας. Αυτές οι δυο στρατηγικές θα συναντηθούν τελικά και στις δυο ακτές θα συμπορευθούν αλλά και θα αποκλίνουν, θα νικήσουν πρόσκαιρα και θα ηττηθούν αλλά δεν θα ξεχαστούν αφήνοντας μια παρακαταθήκη που εμπνέει ακόμα και σήμερα μισό αιώνα αργότερα.

Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την ντανταιστική, κιαταστασιακή, Αναρχική ομάδα συγγένειας τους Up Against the Wall Motherfucker, που δραστηριοποιήθηκε στο στο Lower East Side της Νέας Υόρκης. Κάποιοι του χαρακτηρίσαν ως συμμορία με ανάλυση αλλά όπως θα δούμε η ομάδα ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Η ιστορία λέει ότι η δράση τους ενέπνευσε μέλη των Weather Underground και των Yippies δυο χαρακτηριστικές πολιτικές ομάδες της εποχής.

Οι Motherfuckers σχηματίσθηκαν από μέλη της ντανταιστικής καλλιτεχνικής ομάδας μαύρη μάσκα (Black Mask) και δραστηριοποιήθηκαν στην δράση anti-Vietnam War Angry Arts week τον Ιιανουάριο του 1967. Ιδρυτικά μέλη ήταν ο Καταναλανικής καταγωγής ζωγράφος Ben Morea καθώς και ο Ελληνοαμερικάνος ποιητής & ιστορικός Dan Georgakas. Το 1968 η ομάδα αλλάζει όνομα από Black Mask σε Up Against the Wall Motherfuckers και δρα υπόγεια στην παρανομία.

Η φράση αυτή ήταν η εντολή που έδιναν οι αστυνομικοί στους έγχρωμους νεολαίους ή λευκούς της αντικουλτούρας κατά την σύλληψη τους. Οι μπάτσοι φώναζαν «Στον τοίχο, μωρέ!» Δηλαδή, πάρετετη θέση, ώστε να μπορούμε να σας ψάξουμε, να σας βάλουμε χειροπέδες και να σας κάνουμε προσαγωγή. Πάντως το όνομα τους η ομάδα το πήρε από έναν στίχο του ποιήματος του μαύρου κομμουνιστή ποιητή  Amiri Baraka:

«…you can’t steal nothin’ from a white man, he’s already stole it, he owes you anything you want, even his life. All the stores will open if you just say the magic words. The magic words are, “Up against the wall mother fucker this is a stick up!”»

Ο Abbie Hoffman τους είχε χαρακτηρίσει ως τον εφιάλτη της μεσαίας τάξης και μια εκδοτική ομάδα φαινόμενο μιας και το όνομα της δεν μπορούσε να τυπωθεί πόσο μάλλον ειπωθεί όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Η πρώτη και κατά πολλούς πιο αξιομνημόνευτη φορά που ακούστηκε αυτή η έκφραση ήταν τότε στη κατάληψη του κτιρίου του Μαθηματικού τμήματος του Πανεπιστήμιου Columbia Μαθηματικών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμμετοχή του πανεπιστημίου στις στρατιωτικές έρευνες. Οι Motherfuckers είχαν βοηθήσει στη δράση και έγραψαν γκράφιτι χρησιμοποιώντας αυτό το σύνθημα στον τοίχο. Ο Μαρκ Ραντ, ηγέτης στο SDS (Φοιτητές για μια Δημοκρατική Κοινωνία), στην ανοιχτή επιστολή του προς τον πρόεδρο της Κολούμπια Γκρέισον Κερκ ανακοίνωσε: «Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Λερόι Τζόουνς (πραγματικό όνομα του Amiri Baraka) , τον οποίο είμαι σίγουρος ότι δεν σας αρέσει: «‘Up against the wall motherfucker, this is a stick-up!» Λίγο πριν εισβάλει η αστυνομία της Νέας Υόρκης και διαλύσει με την βία την κατάληψη του τμήματος και συλλάβει τους καταληψίες.

Η έκφραση πήρε ακόμα μεγαλύτερη δημοσιότητα όταν οι «David Peel and the Lower Eastside Band» λίγο μετά την καταστολή της κατάληψης ηχογράφησαν μια δημόσια ζωντανή συναυλία τους η οποία έγινε το ιστορικό άλμπουμ «Have A Marijuana» το οποίο υπήρξε αγαπημένο στην νεολαία και απεχθές στους γονείς τους το καλοκαίρι του ’68. Το δεύτερο τραγούδι αυτού του άλμπουμ εκτός από τα υπόλοιπα αντιμπατσικά μυνήματα έχει τίτλο «Up against the wall motherfucker». Οι στίχοι του είναι αρκετά απλοί: μερικά «λαλαλλα» στην μέση η απαγορευμένη έκφραση και στο τέλος τσστσατσα! Αυτό και μόνο ήταν αρκετό να επιφέρει εγκεφαλικά στους συντηρητικούς γονείς όταν κατάλαβαν τι ακούν τα παιδιά τους:

https://www.youtube.com/watch?v=qtcKEId6YEA

Έκτοτε η ομάδα έκανε πολλές συμβολικές δράσεις με τελευταία το κόψιμο των συρματοπλεγμάτων στην συναυλία του Woodstock δίνοντας έτσι την δυνατότητα σε χιλιάδες κόσμου να εισέλθουν στο φεστιβάλ δωρεάν αναγκάζοντας τους διοργανωτές να ανακοινώσουν ότι πλέον η είσοδος είναι δωρεάν, αποδεχόμενοι ότι το κερδοσκοπικό τους εγχείρημα είχε αποτύχει. Έτσι όταν οι Jefferson Airplane τραγούδησαν αυτές τις λέξεις κατά την εμφάνιση τους στο Woodstock to 1969, η έκφραση αυτή ήταν ήδη διάσημη στο ριζοσπαστικό λεξικό της αντικουλτούρας.

Όμως η ιστορία αυτής της έκφρασης έμελε να σοκάρει ακόμα περισσότερο όταν ακούστηκε στον αέρα. Οι Jefferson Airplane στο τραγούδι τους «we can be together” ‘έναν ύμνο για την επανάσταση, την αντικουλτούρα, ένα φιλοαναρχικό τραγούδι αναφέρουν στους στίχους του αυτή την έκφραση:

We can be together
Ah, you and me
We should be together
We are all outlaws in the eyes of America
In order to survive we steal cheat lie forge fred hide and deal
We are obscene lawless hideous dangerous dirty violent and young
But we should be together
Come on all you people standing around
Our life’s too fine to let it die and
We can be together
All your private property is
Target for your enemy
And your enemy is
We
We are forces of chaos and anarchy
Everything they say we are we are
And we are very
Proud of ourselves
Up against the wall
Up against the wall motherfucker
Tear down the walls
Tear down the walls
Come on now together
Get it on together
Everybody together
We should be together
We should be together my friends
We can be together
We will be
We must begin here and now
A new continent of earth and fire
Come on now gettin’ higher and higher
Tear down the walls
Tear down the walls
Tear down the walls
Won’t you try

Φανταστείτε τι προκάλεσε στο συντηρητικό κοινό και στον παρουσιαστή Mr Jones όταν η γλυκύτατη Grace τραγούδησε την φράση που ποτέ δεν έπρεπε να ειπωθεί! Στην συνέχεια το εν λόγω τραγούδι λογοκρίνεται από την FCC (Federal Communications Commission) αλλά το κακό έχει ήδη γίνει.. Η φράση είναι υπαρκτή και θα γίνει ο τίτλος ενός bootleg του συγκροτήματος που θα εκδοθεί σε βινύλιο το 1970. Πρόκειται για μια ζωντανή εμφάνιση στο Avallon ballroom του Σαν Φρανσίσκο:

https://www.youtube.com/watch?v=VUbZ_5pRXW0

Σήμερα 50+ χρόνια μετά η έκφραση αυτή παραμένει πάντα επίκαιρη και παραμένει επικίνδυνη για την εξουσία. Δεν χρειάζεται να την ασπασθεί καμία νεανική αντικουλτούρα για να κλονίσει την σημερινή τυρανικότητα της εποχής που ζούμε. Με την ελπίδα να τους εγκαλέσουμε: Up against the wall motherfuckerς! Μέχρι τότε η μνήμη θα παραμένει ένα από τα βασικά αντισώματα των ανθρώπων ενάντια στη τυραννία.

*Δημοσιεύτηκε και εδώ: https://merlins.gr/blog/1994-m-fuckers

black_mask1print.jpg 0.11 Mb

The latest issue of our bulletin is out now.

Contents:
Remembering Stuart Christie, one year on. "It’s nearly a year since our friend and comrade Stuart Christie died. We’ve posted a handful of his writings to mark the anniversary."

Remembering Albert. "We have posted a couple of items which show different aspects of Albert’s life."

Anarchism in North East England 1882-1992 [review] "This is a big book, but don’t let that put you off, it’s a great piece of history from below."

Pietro Ferrua (1930-2021) by Marianne Enckell "This founding father of the CIRA died in Portland, Oregon, USA on 28 July 2021."

Rachel Hui-Chi Hsu. “Emma Goldman, ‘Mother Earth’ and the Anarchist Awakening” [Book review] by Barry Pateman "Through the work of Hsu we appreciate Goldman as a conscious anarchist and thinker who is part of a wider anarchist movement that is in constant reaction to the world around them."

Oppositions: some anarchist writings of Ida Mett [Book review] "Much of these writings contain sparks of hope at a time when darkness appeared to be suffocating anarchists and their ideas."

Insurrection: The Bloody Events of May 1937 in Barcelona [Book review] "Insurrection is a vital contribution to Spanish Civil War history. It’s also a critical examination of what revolutions do and what they need."

Τώρα πλέον δεν ουρλιάζουν από θυμό, δεν είναι πια η αρτηρίες της καρδιάς της Γαλλίας, δεν είναι πια οι όχθες εκείνων των ισχυρών χειμάρρων διαμαρτυρίας που ξέπλυναν τόσες πολλές ντροπές για να σώσουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η Μαδρίτη είναι σταυρωμένη. Η Μαδρίτη θα καεί στην πυρά. Τι κάνει το Παρίσι;

Η μη επέμβαση και η διεθνής ανάμιξη στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο

Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ισπανία έχει μπει στην τρίτη φάση του. Η πρώτη ήταν αυτή του «Φασιστικού Στρατιωτικού Πραξικοπήματος» που εμποδίστηκε από τις επαναστατικές δυνάμεις της C.N.T και της F.A.I που ήταν επικεφαλείς και από την αντίσταση των προλεταριακών μαζών της Βαρκελώνης. Η δεύτερη είναι αυτή του «εμφυλίου πολέμου», που από τη μία είναι μέρος του στρατού και των αστυνομικών δυνάμεων με επικεφαλείς κάποιους φατριαστικούς (φασίστες;) αξιωματικούς και από την άλλη είναι οι εργατικές και αγροτικές πολιτοφυλακές που καθοδηγούνται από πιστούς αξιωματικούς και ελέγχονται από διαφορετικά προηγμένα ή προοδευτικά κόμματα. Είναι ένας εμφύλιος πόλεμος από μια αντάρτικη σκοπιά, οι κοινωνικές εξελίξεις του οποίου είναι επαναστατικού και κολεκτιβιστικού χαρακτήρα, ειδικά στην Καταλωνία, την Αραγωνία και την Λεβάντε, περιοχές οι οποίες είναι κάτω από την επιρροή της C.N.T και της F.A.I. Είμαστε ακόμα σε αυτή την δεύτερη φάση, στην οποία όμως έρχεται να επιβληθεί μια τρίτη «διεθνής»φάση, εξαιτίας της ανοιχτής επέμβασης του Ιταλό-Γερμανικού Φασισμού από την μία, και του Ρώσικου Μπολσεβικισμού από την άλλη.

Από εδώ και στο εξής η εσωτερική κατάσταση υπόκειται κυρίως σε ξένους παράγοντες. Αυτοί είναι οι Χιτλερικοί και οι αντιφασίστες πρόσφυγες της Γερμανίας και της Αυστρίας, οι Ιταλοί φασίστες και αντιφασίστες, οι Μπολσεβίκοι Ρώσοι και οι Λευκοί Ρώσοι, οι Γάλλοι κομμουνιστές και οι Ιρλανδοί Καθολικοί – που συμπλέκονται μεταξύ τους στο μέτωπο της Μαδρίτης. Οι σχέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις είναι σε διαδικασία αλλαγής, στρατιωτικά και πολιτικά. Ο Εμφύλιος Πόλεμος είναι σε διαδικασία επιτάχυνσης, με ένα πιο ευρύ πεδίο δράσης, ένα πιο αποφασιστικό χαρακτήρα, ενώ η Ρωσική επέμβαση εξασφαλίζει την ηγεμονία των Σοσιαλιστικών-Κομμουνιστικών δυνάμεων, οι οποίες μέχρι τώρα κυριαρχούνταν εντελώς από τις Αναρχικές δυνάμεις. Έχω πει και επαναλαμβάνω: ο Εμφύλιος Πόλεμος μπορεί να κερδηθεί στο στρατιωτικό πεδίο, αλλά ο θρίαμβος της πολιτικής και κοινωνικής επανάστασης απειλείται. Τα προβλήματα του μέλλοντος της Ισπανίας είναι από εδώ και στο εξής ακατάλυτα συνδεδεμένα με τις διεθνείς επιπτώσεις του εμφυλίου πολέμου.

Το γεγονός ότι η Γαλλική και οι Βρετανική κυβέρνηση αλλάζουν τις διπλωματικές θέσεις τους στην Αντίς Αμπέμπα προξενεία, οδηγεί κάποιον στο συμπέρασμα ότι θα αναγνωρίσουν την Ιταλική κατοχή στην Αιθιοπία. Θα διαχωριστεί ο Μουσολίνι από την Γερμανία και θα εγκαταλείψει την Φασιστική επέμβαση στην Ισπανία; Δεν το νομίζω. Γιατί αυτό θα έκανε αναγκαίο, για την Ouai d’ Orsay και το Υπουργείο Εξωτερικών να πάρουν την απόφαση και να πουν αυστηρά, Αρκετά! Αλλά αντιθέτως τι βλέπουμε;

Το υπουργικό συμβούλιο του Μπλούμ, κατεχόμενο από τον φόβο του πολέμου ανέχεται τα πάντα: τους επιτρέπει να πυροβολούν τον Γάλλο δημοσιογράφο Αγκιγιάρντ, να σκοτώσουν τον Ντεγιαπρέ, τον ανταποκριτή της Paris-Soir, ο οποίος πέταγε για Μαδρίτη με ένα αεροπλάνο που άνηκε στην Γαλλική πρεσβεία και ακόμα τους επιτρέπει να πυροβολήσουν ένα αεροπλάνο της Air-France σε Γαλλικό έδαφος. Ας απειλούν οι Φασιστικές δυνάμεις να κόψουν την γραμμή ανάμεσα στην Κερβέρε και το Πορτ Μπου. Ας απειλούν να βυθίσουν τα Γαλλικά πλοία όπως βύθισαν το Ρωσικό ατμόπλοιο «Komsosnol», ας ασχολούνται με το ξέσπασμα της Μαροκινής εξέγερσης: όλα αυτά δεν θα κάνουν την Κυβέρνηση Μπλούμ, να αποφασίσει να διαμαρτυρηθεί στους ληστές του Μπούργκος.

Η Ιταλική κυβέρνηση στρατολογεί «εθελοντές» για τον Φράνκο και τους στέλνει κατά χιλιάδες στην Πορτογαλία και το Ισπανικό Μαρόκο. Μια Ιταλική Φασιστική Ταξιαρχία έχει είδη αποκαλυφθεί στο μέτωπο της Μαδρίτης στα φυλάκια του Τομέα Καραμπανσέλ. Και ο Χίτλερ συνεχίζει να στέλνει χιλιάδες εθελοντές για να ενισχύσουν τις τάξεις του Φράνκο. Η στρατιωτική νίκη του Φασισμού στην Ισπανία θα σήμαινε Ιταλό-Γερμανική περικύκλωση της Γαλλίας. Η «Ami du Peuple» σχολιάζει την αναφορά της « News Cronicle» για την αποστολή τουλάχιστον πέντε γερμανικών μεραρχιών στην Ισπανία:

«Από τον βαθμό με τον οποίο οι Γερμανικές αποβάσεις στην χερσόνησο συνεχίζονται ,προκύπτει ότι δεν πρέπει να φυλαγόμαστε απλά κατά μήκος του Ρήνου , αλλά επίσης και από τα Πυρηναία. Αφήστε τον Φύρερ να εκτελεί τα σχέδια του και η Γαλλία κινδυνεύει να περικυκλωθεί ή να έχει τουλάχιστον δύο Γερμανικά μέτωπα. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Φανερά υπερβαίνει τις δογματικές προτιμήσεις για το ένα ή το άλλο Ιβηρικό κόμμα».

Είναι φανερό ότι προς το παρόν μια αντιδραστική άποψη υπέρ της ουδετερότητας στον πόλεμο της Ισπανίας επικρατεί ισχυρά στην Γαλλία. Είναι μια αλλαγή κατεύθυνσης η οποία θα μπορούσε, να ευνοήσει πάρα πολύ μια σταθερή πολιτική υπέρ της αντιφασιστικής Ισπανίας εκ μέρους του Υπουργικού Συμβουλίου του Μπλούμ. Πολλοί Γάλλοι δικαιολογούν της κυβερνητική πολιτική όσον αφορά τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, λέγοντας ότι: Η Βρετανία δεν μας στηρίζει. Έχουμε καταλήξει ότι είναι πραγματικά μια «συμφωνία κυρίων» ανάμεσα στην Ιταλία και την Βρετανία. Ο Μουσολίνι αποδέχτηκε τους όρους τους οποίους είχε αρνηθεί λίγους μήνες νωρίτερα με σκοπό να ανανεώσει τις εμπορικές σχέσεις με την Βρετανία, υπέγραψε το πρωτόκολλο υποβρυχιακού εξοπλισμού, η Ιταλία απέδειξε άλλη μια φορά ότι δεν έχει πρόθεση να εισβάλει στις Βαλεαρίδες. Η Μεσόγειος: αυτό είναι που απασχολεί την Βρετανική Αυτοκρατορία. Ό Μουσολίνι έχοντας υποστηρίξει το δικαίωμα της Ιταλικής επέκτασης στην Μεσόγειο, στο λόγο που έβγαλε την 1η Νοέμβρη, έθεσε σε συναγερμό την Βρετανία τόσο πολύ όσο και την Γιουγκοσλαβία, την Ελλάδα και την Τουρκία.

Ο Μουσολίνι αφού ηρέμησε το Υπουργείο Εξωτερικών για το Μεσογειακό ζήτημα, συνεχίζει το φλερτ του με την Βιλχελμστράσσε, ενώ η Quai d’ Orsay επιμένει στο ρόλο του αφελή κερατά. Και ο Χίτλερ, πεισμένος ότι η Γαλλία δεν θα κινηθεί, είναι στην διαδικασία της προετοιμασίας (σύμφωνα με την «L’ Oeuvre») για την επίθεση ενάντια στην Τσεχοσλοβακία. Εν συντομία, ενώ ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ και ο Έντεν παίζουν για μεγάλα συμφέροντα, το Υπουργικό Συμβούλιο του Μπλούμ ανάβει κεριά και απαγγέλλει το Novenae χωρίς κανένα σχέδιο δράσης, χωρίς κανένα δείγμα γενναιότητας ή τουλάχιστον αξιοπρέπειας.

Αδιάφορος και ουδέτερος μπροστά στην σφαγή της Ιρούμ, απαθής και φρόνιμος μπροστά στο μαρτύριο της Μαδρίτης, ο Μπλούμ περιμένει και ελπίζει. Είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση και γυαλίζει τα φτερά του λευκού του περιστεριού, ενώ εξαπατά τον εαυτό του και τους άλλους. Η Ιρούν, η Χουέσκα, και η Σαραγόσα θα ήταν οι τάφοι του Φασισμού αν είχαμε εμποδίσει τον Μπρέν και τον Καίσαρα από το να πετάξουν τα δικά τους ξίφη υπέρ των Φασιστών στην ζυγαριά του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Τώρα το ψητό είναι η Μαδρίτη: ακόμα και αν στοιχίσει σφαγές και καταστροφές.

Ο χρόνος που έχει παρέρθει, έχει επιτρέψει να μετασχηματιστεί μια αντάρτική εκστρατεία (η οποία ή θα εξαφανιζόταν ή θα κατέληγε στην νίκη των προλεταριακών πολιτοφυλακών) σε έναν εμφύλιο πόλεμο ο οποίος έχει όλους τους τρόμους ενός πολέμου και ο οποίος είναι επικίνδυνος για την ισορροπία στην Ευρώπη. Την στιγμή που μια αποφασιστική εγχείρηση ήταν αναγκαία, ο Μπλούμ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν γιατρό ομοιοπαθητικής.

Αν η μεραρχία «Blond Moors» και οι Μαύροι Χιτώνες έρθουν να ενισχύσουν τις τάξεις του Φράνκο, όλη η Ισπανία θα γίνει ένα θέατρο απελπισμένων μαχών. Κανένας δεν μπορεί να περιορίσει μια τέτοια καταστροφική πυρκαγιά. Και εκείνοι που δεν επιθυμούσαν και δεν ήξεραν πώς να σβήσουν την φωτιά όταν αυτή ξέσπασε θα φέρουν το βάρος μιας τρομακτικής ευθύνης. Η σταυρωμένη πόλη της Μαδρίτης ήδη τον Πόντιο Πιλάτο της. Ο Λέων Μπλούμ; Όχι μόνο αυτός αλλά χιλιάδες , εκατομμύρια άνθρωποι. Ακόμα και εσύ, Γαλλικό προλεταριάτο! Ένας άνθρωπος οποιοσδήποτε και αν είναι, δεν κλείνει το δρόμο στις μάζες όταν αυτές βαδίζουν προς την ελευθέρια και την δικαιοσύνη. Για να σώσουν τον Ντρέιφους, οι δρόμοι σου Παρίσι, πλημμύρισαν. Το ίδιο έγινε και για να σώσουν τον Φερέρ. Το ίδιο και για να σωθεί ο Σάκκο και ο Βαντσέττι.

Τώρα πλέον δεν ουρλιάζουν από θυμό, δεν είναι πια η αρτηρίες της καρδιάς της Γαλλίας, δεν είναι πια οι όχθες εκείνων των ισχυρών χειμάρρων διαμαρτυρίας που ξέπλυναν τόσες πολλές ντροπές για να σώσουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η Μαδρίτη είναι σταυρωμένη. Η Μαδρίτη θα καεί στην πυρά. Τι κάνει το Παρίσι;

Το Παρίσι χειροκροτεί την Πασιονάρια, το Παρίσι λέει «Αεροπλάνα για την Ισπανία», το Παρίσι στέλνει ασθενοφόρα, εφόδια και εθελοντές. Αυτό δεν είναι αρκετό, το Παρίσι δεν δίνει το πλουσιότερο, πιο ισχυρό πιο Ευρωπαϊκό αγαθό: τον θυμό του, την δυνατή φωνή διαμαρτυρίας του. Αν το Παρίσι είναι οργισμένο, όλος ο κόσμος είναι σιωπηλός και ακούει. Ο μεγάλος πομπός όλων των δίκαιων εκστρατειών δεν μπορεί να μεταδώσει το ισχυρό του SOS για την επαναστατημένη Ισπανία.

Παρίσι φώναξε δυνατά την συμπόνια σου για την μαρτυρική, περήφανη πόλη της Μαδρίτης, τις διαμαρτυρίες σου για τους εκτελεστές του Ισπανικού προλεταριάτου, το μίσος σου για τους εχθρούς των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, τα οποία επιβεβαίωσες με τρεις μεγάλες επαναστάσεις. Άσε την δυνατή σου φωνή να καταδικάσει το Μπούργκος, την Ρώμη και το Βερολίνο, ας δυναμώσει την Μαδρίτη και τις άλλες μαρτυρικές πόλεις. Ας ενθαρρύνει τους γενναίους μαχητές των αντιφασιστικών πολιτοφυλακών οι οποίοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παραγωγών και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Ας γεμίσει τους υπουργούς με ντροπή, ας γίνει επιτέλους η μεγάλη γενναιόδωρη φωνή σου, η φωνή των καλύτερων ημερών σου, η φωνή που βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς σου. Αυτή η φωνή έχει αστράψει τόσες πολλές φορές με την αγάπη που πρέπει να πάρει το ξίφος και είναι αυτή η βαθύτερη αγάπη!

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Guerra di Classe» («Ταξικός Πόλεμος», τον Φλεβάρη του 1937.

Και ως συνέπεια όλων αυτών όσον αφορά τη μελλοντική κοινωνική οργάνωση, γράφουμε στη σημαία μας τις λέξεις: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ και ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ.

Διακήρυξη Αρχών της Κομμουνιστικής-Αναρχικής Ομάδας της Λισαβόνας (1887)

Θεωρώντας:
Ότι η ιδιωτική κατοχή, οι πρώτες ύλες και τα μέσα εργασίας στο τρέχον κοινωνικό σχήμα, αποτελούν την πηγή της φτώχειας των εργαζομένων,

Ότι δεδομένου αυτού του γεγονότος, η εργατική τάξη, για να πραγματώσει ένα καλύτερο μέλλον μέσω της χειραφέτησής της, πρέπει να εξαλείψει το Κράτος και την ατομική ιδιοκτησία

Ότι αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω μιας νομικής εξέλιξης, ή να προέρχεται από κοινοβούλια ή κάποιο Εργατικό Κράτος.

Ότι η χειραφέτηση της εργατικής τάξης δεν συνίσταται στο σφετερισμό μιας πλουτοκρατίας αλλά στην καταστροφή της, όπου κι αν υφίσταται,

Ότι είναι ευκολότερο να εμποδίσουμε την εμφάνιση μιας νέας κυβέρνησης παρά την ανατροπή της μόλις εμφανιστεί.

Η Κομμουνιστική-Αναρχική Ομάδα της Λισαβόνας θέτει τον εαυτό της ανεξάρτητο από όλα τα πολιτικά κόμματα για να δημοσιοποιήσει και προπαγανδίσει τις απόψεις της, υμνώντας την Κοινωνική Εκκαθάριση, την Κοινωνική Επανάσταση ως αναπόφευκτο μέσο για την επίτευξη της χειραφέτησης της εργατικής τάξης.

Επομένως, απορρίπτουμε:

1.Τα νομιμοποιητικά μέσα δράσης σε εκλογικές ή θεσμικές κοινοβουλευτικές μορφές.

2.Τη νομική υποστήριξη που παρέχεται από το Κράτος ή τη θρησκεία όσον αφορά τον θεσμό της οικογένειας.

3.Την υποβολή σε εξατομικευμένη εξουσία στη νομοθετική, απολυταρχική, αρχηγική ή πατερική της μορφή.

4.Το πατριωτικό ή εθνικιστικό συναίσθημα, τον εγωισμό και τον ανταγωνισμό όσον αφορά τις φυλές, τις θρησκείες και τους λαούς που μιλούν διαφορετικές γλώσσες.

Ως μέσα δράσης αποδεχόμαστε τις συστάσεις εκείνων που απορρίπτουν τη δόξα των μεμονωμένων προσώπων και τις επιβλαβείς συνθήκες αυτής της κοινωνίας:

1.Η πρακτική της αλληλεγγύης προς όλες τις ομάδες που, όπως και εμείς, αγωνίζονται για την εξάλειψη του τρέχοντος κοινωνικού συστήματος που μεταδόθηκε στην ιστορία, καθώς και κάθε αντι-κρατιστή.

2.Η επιτάχυνση της πολιτικής και οικονομικής αποσύνθεσης των Κρατών, υπέρ της αποχής από την εκλογική διαδικασία, των βίαιων απεργιών και της παράνομης προπαγάνδας στον τομέα της πληροφόρησης.

3.Την αξιοποίηση της ανοργανωσιάς που προκαλούν αυτές οι τακτικές στις δημόσιες αρχές, κινούμενοι προς την Κοινωνική Εκκαθάριση.

Και ως συνέπεια όλων αυτών όσον αφορά τη μελλοντική κοινωνική οργάνωση, γράφουμε στη σημαία μας τις λέξεις: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ και ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ.

*Πηγή: The Luso-Anarchist Reader - The origins of anarchism in Portugal and Brazil, edited by Plinio de Goes Jr., Information Age Publishing, 2017, pp.74-75. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.

H Trinidad Garcia και άλλοι αναρχικοί δημιούργησαν τις δικές τους ομάδες υπό την ομπρέλα της αναρχικής Διεθνούς Αντιφασιστικής Αλληλεγγύης (International Antifascist Solidarity) και έστειλαν τις δωρεές τους σε αυτήν την ομάδα.

Trinidad Garcia: Μια Ισπανή αναρχική στην Αυστραλία

Η Trinidad Garcia γεννήθηκε σε μια οικογένεια εργατών στις εξορύξεις στις Asturias το 1892. Μετά το γάμο της το 1910 ακολούθησε τον σύντροφό της, Jesus, στην Αργεντινή, όπου εργάστηκαν στα βιομηχανικά κέντρα Bahia Blanca και Rio Negro όπου υπήρχε μια μαχητική εργατική τάξη. Πολλές οικογένειες Ισπανών αποφάσισαν αργότερα να αποδεχθούν μια προσφορά της τότε αυστραλιανής κυβέρνησης για να εργαστούν στην κατασκευή σιδηροδρόμων στη Βόρεια Αυστραλία (Northern Territory) και έτσι αναχώρησαν με πλοίο το 1915.

Υπήρξαν προβλήματα με τον καπετάνιο του πλοίου, μιας και δεν ανταποκρινόταν στο αίτημα των Ισπανών για καλύτερη τροφή και ιατρική περίθαλψη. Έτσι καθυστέρησαν με επιτυχία την αναχώρηση του πλοίου από τη Χιλή έως ότου βρεθεί γιατρός για μια έγκυο γυναίκα. Στο Wellington της Νέας Ζηλανδίας, πήραν μια σωσίβια λέμβο χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και ανέβασαν φρούτα και λαχανικά στο πλοίο.

Με την άφιξή της στη Μελβούρνη, η Trinidad Garcia συμμετείχε σε μια διαμαρτυρία στις αποβάθρες, με τους επιβάτες να αρνούνται να επιβιβαστούν ξανά στο πλοίο έως ότου οι συνθήκες διαβίωσης σε αυτό βελτιωθούν. Φτάνοντας στο βόρειο Κουίνσλαντ οι μετανάστες αυτοί εγκαταστάθηκαν κυρίως γύρω από το Innisfail και οι περισσότεροι άντρες άρχισαν να εργάζονται στις φυτείες ζαχαροκάλαμου. Μερικές γυναίκες ζούσαν σε στρατώνες με τους συζύγους τους και εκεί μαγείρευαν για όλους σχεδόν τους εργαζόμενους. Άλλες γυναίκες δημιούργησαν καφετέριες και πανσιόν που έγιναν κοινωνικά κέντρα καθώς και κέντρα πληροφόρησης για τους νεοαφιχθέντες μετανάστες, όπου μπορούσαν να διαβάσουν τις τελευταίες εκδόσεις υπερπόντιων αναρχικών εφημερίδων.

Κατά τη διάρκεια μεγάλων απεργιών όπως η απεργία του Weil's Disease του 1934, η Trinidad Garcia βρισκόταν στο επίκεντρο των διαμαρτυριών ενάντια στους ιδιοκτήτες των μύλων.

Όταν ξέσπασε ο ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος το 1936, το Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας ίδρυσε τοπικές Επιτροπές Ανακούφισης (Spanish Relief Committees) στον βορρά. Ενώ στην αρχή οι ντόπιοι Ισπανοί αναρχικοί μετανάστες προσχώρησαν σε αυτές τις Επιτροπές και με άλλες ομάδες μεταναστών στο βορρά συνέβαλαν αποφασιστικά στα ποσά που συγκεντρώθηκαν, στη συνέχεια είχαν όλο και περισσότερα προβλήματα με τις εξουσιαστικές και αυταρχικές μεθόδους της αγγλο-κελτικής ηγεσίας των κομμουνιστών στο Σίδνεϊ, ενώ ανησυχούσαν και από την αύξηση της κομμουνιστικής δραστηριότητας στην Ισπανία. Έτσι η Trinidad Garcia και άλλοι αναρχικοί δημιούργησαν τις δικές τους ομάδες υπό την ομπρέλα της αναρχικής Διεθνούς Αντιφασιστικής Αλληλεγγύης (International Antifascist Solidarity) και έστειλαν τις δωρεές τους σε αυτήν την ομάδα.

Μετά τον πόλεμο, η Trinidad Garcia συνέχισε να εμπλέκεται στους τοπικούς αγώνες. Διαμαρτυρήθηκε ενάντια στη λογοκρισία της κυβέρνησης στα τέλη της δεκαετίας του '40, και έγιναν και εισβολές της αστυνομίας στο σπίτι της. Επίσης, οργάνωσε ή συμμετείχε σε περιοδείες σε εργοστάσια, προτρέποντας τους εργάτες να δεχτούν ένα μέρος των μισθών τους να διατίθεται για τη στήριξη των αντιφασιστικών δυνάμεων στην Ισπανία.

Στη φωτογραφία του 1939, εικονίζεται η Trinidad Garcia όρθια, μιλώντας σε μια δημόσια συγκέντρωση που καλέστηκε για να καλωσορίσει τον Ιταλοαυστραλό Ernesto Baratto, που είχε τότε επιστρέψει στην Αυστραλία από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. (Πηγή φωτογραφίας: Collection of the Noel Butlin Archive Centre, Canberra, Q47-4).

*Πηγή: Black Current Anarchist Distro. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.