user preferences

Upcoming Events

Iberia

No upcoming events.
Ιβηρική / Αναρχική Ιστορία / Ανακοίνωση Τύπου Thursday December 22, 2022 17:11 byKουρσάλ

Δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου “Ταξίδι στο παρελθόν - Αναμνήσεις από την ισπανική επανάσταση 1936-1939”, του Abel Paz, από τις ελευθεριακές εκδόσεις Kουρσάλ.
Το -εδώ και αρκετά χρόνια εξαντλημένο- βιβλίο Ταξίδι στο παρελθόν. Αναμνήσεις από την ισπανική επανάσταση 1936-1939 του Abel Paz, επανα-κυκλοφορεί σε δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση, από τις ελευθεριακές εκδόσεις Kουρσάλ, 10 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία (Σεπτέμβριος 2012) και 24 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση στα ελληνικά από την Αναρχική εφημερίδα Άλφα (Ιούνιος 1996).

Δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου “Ταξίδι στο παρελθόν - Αναμνήσεις από την ισπανική επανάσταση 1936-1939”, του Abel Paz, από τις ελευθεριακές εκδόσεις Kουρσάλ.

Το -εδώ και αρκετά χρόνια εξαντλημένο- βιβλίο Ταξίδι στο παρελθόν. Αναμνήσεις από την ισπανική επανάσταση 1936-1939 του Abel Paz, επανα-κυκλοφορεί σε δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση, από τις ελευθεριακές εκδόσεις Kουρσάλ, 10 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία (Σεπτέμβριος 2012) και 24 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση στα ελληνικά από την Αναρχική εφημερίδα Άλφα (Ιούνιος 1996).

Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει νέο πρόλογο από τον Κώστα Δεσποινιάδη (αρχικά είχε δημοσιευτεί ως βιβλιοπαρουσίαση στο 1ο τεύχος του περιοδικού Κοινωνικός Αναρχισμός τον Μάιο του 2013), επιπλέον επίμετρο του Νίκου Νικολαΐδη (Συναντήσεις με τον Abel Paz), καθώς και εμπλουτισμένο παράρτημα φωτογραφιών.
Ο Κώστας Δεσποινιάδης γράφει στον πρόλογο:

«Ο Abel Paz (Diego Camacho το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε το 1921 και μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε αταλάντευτα αναρχικός καθώς και ένας άνθρωπος γεμάτος πάθος για τη ζωή. Αυτό που καθιστά ιδιαιτέρως σημαντικό το βιβλίο του Paz είναι ότι συνδυάζει το πρωτογενές βίωμα ενός που έζησε τη δίνη των γεγονότων (και μάλιστα “από τα κάτω”, ως απλός συμμετέχων και όχι ως κάποιος ηγέτης της CNT), με τον αναστοχασμό του ανθρώπου που γράφει για αυτά τα γεγονότα χρόνια μετά (κάθε τόσο ο συγγραφέας επαναλαμβάνει φράσεις του τύπου “βλέποντας τα πράγματα με χρονική απόσταση”, “αυτά όμως που περιγράφω τώρα δεν τα αισθανόμασταν έτσι τότε” κλπ.). Το Ταξίδι στο παρελθόν δεν είναι ούτε μαρτυρία που γράφεται ενώ διαδραματίζεται η επανάσταση, αλλά ούτε και η “επιστημονικά ουδέτερη” καταγραφή ενός ιστορικού.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, μολονότι τυπικά όχι λόγιος, διαθέτει μια εκπληκτική συγγραφική δεινότητα στο να μεταφέρει με ζωντάνια τα κρίσιμα στοιχεία αυτού που ως έφηβος έζησε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. […]

Χρόνια μετά, σε μια ομιλία του στην Ελλάδα ο Paz συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο αυτό το πνεύμα: “Θέλετε να μιλάμε για όπλα και για μάχες, για ήρωες και για προδότες. Έτσι δείχνετε ότι δεν έχετε καταλάβει τι ήταν η επανάσταση. Η επανάσταση δεν ήταν ο πόλεμος στην Αραγωνία. Υποχρεωθήκαμε να πολεμήσουμε γιατί μας χτυπούσε ο παγκόσμιος καπιταλισμός και ο φασισμός, ενώ η γαλλική εργατική τάξη έκανε διακοπές μετ’ αποδοχών. Η επανάσταση ήταν οι άντρες κι οι γυναίκες που έκαναν πραγματικότητα την ουτοπία. Ήταν οι δεκαετίες αγώνων. Αν θέλετε να πεθάνετε μπορείτε να το κάνετε οποτεδήποτε, εμένα με ενδιέφερε η ζωή. Θα μπορούσα να σας μιλήσω για τα χρόνια που πέρασα στη φυλακή, για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που σκοτώθηκαν. Δεν είναι ο θάνατος που με γοητεύει αλλά η ζωή, γι’ αυτό μιλάω για την επανάσταση”. […]

Αυτός o καινούργιος κόσμος που κάθε φορά οι επαναστάτες κουβαλάν στις καρδιές τους είναι η πολύτιμη ανθρακιά που απομένει ακόμα κι όταν σβήνει η επαναστατική φλόγα, εκείνη η αποφασισμένη και αποφασιστική, μαχητική (απ)αισιοδοξία που γνωρίζει ότι παρά τις ήττες, τις προδοσίες, τις απογοητεύσεις, παρά τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία που μας περιβάλλει και κάνει την ιστορία να μοιάζει με μια κοιλάδα σπαρμένη με κόκαλα, “nosotros llevamos un mundo nuevo en nuestros corazones” (Κουβαλάμε έναν καινούργιο κόσμο στις καρδιές μας).

Τώρα και για πάντα.»

Θα κλείσουμε την σύντομη αυτή παρουσίαση με την ερώτηση που 24 χρόνια πριν, έθεταν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι των Αναρχικών Εκδόσεων ΑΛΦΑ, όταν εξέδιδαν για πρώτη φορά το Ταξίδι στο παρελθόν:

«Τι ήταν λοιπόν ο Ιούλης του 1936; Το “σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας”; Ένα όμορφο όνειρο, που τελείωσε; Ένα όνειρο που το στραγγάλισαν οι μισθοφόροι του Φράνκο, τα βομβαρδιστικά του Χίτλερ, τα άρματα μάχης του Μουσολίνι, οι δολοπλοκίες και τα εγκλήματα του Στάλιν και μαζί τους η αστική τάξη ολόκληρου του κόσμου... Το όνειρο όμως δεν το σκότωσαν, είναι ζωντανό μέσα σε κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται ενάντια στην άγνοια και την αδικία, για τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών, στην εποχή όπου ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός θεμελιώνεται στη λήθη, τη βλακεία και την απόγνωση, ένα Ταξίδι στο παρελθόν ίσως να μας βοηθήσει να φανταστούμε ένα μέλλον διαφορετικό από αυτό που μας επιφυλάσσει η εξουσία. Το λιγότερο που μπορούμε να κερδίσουμε από αυτό το ταξίδι, είναι να καταλάβουμε την ακόλουθη φράση του Liberto Sarrau: “Ξέρεις γιατί συνεχίζω να είμαι ελευθεριακός; Επειδή αλλιώς δε θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κόσμο που έχει γίνει τόσο ξένος από το ανθρώπινο.”

Το βιβλίο βρίσκεται σε διάθεση σε βιβλιοπωλεία και κινηματικούς χώρους…

Ιβηρική / Αναρχική Ιστορία / Γνώμη / Ανάλυση Friday September 09, 2022 20:48 byDmitri (edit.)

Ο Άνσελμο Λορένθο δεν υπήρξε απλά μια εξέχουσα φυσιογνωμία του πρώιμου ισπανικού αναρχικού κινήματος, αλλά ο πλέον πρωτοποριακός εκφραστής του αναρχισμού και βασικός «υπαίτιος» για την  διάδοση των αναρχικών ιδεών στην προεπαναστατική Ισπανία. Δεν είναι τυχαίο το παρωνύμιο ο “παππούς του αναρχισμού” που του δόθηκε, λόγω της πολυετούς, συνεπούς και καθοριστικής προσφοράς του στην ανάπτυξη του ισπανικού αναρχισμού. Το τίμημα της αγωνιστικής του στράτευσης το πλήρωσε πολλές φορές με εξορίες, συλλήψεις και αιχμαλωσίες.

Δυό λόγια τον «παππού» του ισπανικού αναρχισμού

O Ανσέλμο Λορένθο, γνωστός ως «ο παππούς του ισπανικού αναρχισμού», γεννήθηκε στις 21 Απριλίου του 1842 στο Τολέδο της Ισπανίας. Σε νεαρή ηλικία δούλεψε με τον θείο του ως κηροποιός και ήρθε σε επαφή με την τυπογραφία, αναπτύσσοντας έτσι και τις πρώτες του θεωρητικές αναζητήσεις. Οι πρωταρχικές μελέτες του Λορένθο σχετίζονταν με τις πρώιμες σοσιαλιστικές απόψεις των Φουριέ και Προυντόν που είχαν τότε σημαντική απήχηση στην Ισπανία, με βασικό εκφραστή τον Φρανθίσκο Πι ι Μεργάλι. Οι φεντεραλιστικές και αμοιβαιοκρατικές απόψεις υπήρξαν πρόδρομοι του αναρχισμού στο ισπανικό εργατικό κίνημα, πριν ακόμα αυτός εμφανιστεί, «εισαγόμενος» από τον Τζουσέπε Φανέλι.

Στο ιστορικό ταξίδι του τελευταίου, έχει φυσικά τις ρίζες της και η στράτευση του Λορένθο στον αναρχισμό. Τον Οκτώβριο του 1868 ο Τζουσέπε Φανέλι ταξίδεψε στην Ισπανία ως  απεσταλμένος της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων για να βοηθήσει στην δημιουργία της ισπανικής πτέρυγας της ένωσης. Μαζί του εκτός από τα καταστατικό της Διεθνούς είχε και το πρόγραμμα της Μπακουνικής Αναρχικής Συμμαχίας, της πρώτης ειδικής αναρχικής οργάνωσης στην ιστορία. Ο Φανέλι, ενταγμένος τόσο στην Διεθνή όσο και στην Συμμαχία, ταξίδεψε στην Ισπανία ως διττά απεσταλμένος: στόχος του ήταν η ενίσχυση της εργατικής ένωσης από την σκοπιά της αναρχικής επαναστατικής ιδεολογίας, όσο και η ενίσχυση της ίδιας της αναρχικής επαναστατικής ιδεολογίας, με την συγκρότηση ισπανικού πυρήνα της Συμμαχίας.

Στην συνάντηση με τον Φανέλι στην Μαδρίτη, ο 27χρονος τότε Λορένθο οφείλει την πίστη και την στράτευση του στον αναρχισμό. Ο ίδιος, μαζί με τον αρχικό πυρήνα που άφησε πίσω ο Φανέλι, προσπάθησαν να προσδώσουν στο κίνημα οργανωτική συνοχή. Τον  Γενάρη του 1870 ο Λορένθο εξέδωσε στην Μαδρίτη το πρώτο τεύχος της εφημερίδας La Solidaridad προωθώντας τις ιδέες του αναρχισμού, υπήρξε από τους οργανωτές του ισπανικού τμήματος της Α’ διεθνούς και εκπρόσωπος του στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου (1871) καθώς και εκ των ιδρυτών του ισπανικού αναρχικού παραρτήματος της Συμμαχίας. Μέσα από αυτές τις πρώτες οργανωτικές και πολιτικές διεργασίες, στις οποίες ο Λορένθο ήταν εκ των πρωτοπόρων, άρχισε να ενσαρκώνεται και να αναπτύσσεται το μεγαλύτερο αναρχικό κίνημα που έχει εμφανιστεί – μέχρι στιγμής – στην ιστορία.

Κατά τα επόμενα χρόνια ο Λορένθο επιδεικνύοντας υψηλές αξιακές αρετές και οργανωτικές ικανότητες, έμελλε να παίξει σπουδαίο ρόλο, πρωτοστατώντας σε όλες τις μεγάλες στιγμές του ισπανικού αναρχισμού. Συμμετείχε στα σημαντικότερα ελευθεριακά εκδοτικά εγχειρήματα εντύπων, περιοδικών και εφημερίδων (La solidaridad, Acracia, La Revista Blanca, Ciencia Social, El Producktor κ.α.), υπήρξε μπροστάρης σε απεργίες και συνέδρια, μάχες και οργανωτικές διαδικασίες, ενώ καθοριστική ήταν η συμβολή του στο ελευθεριακό εκπαιδευτικό πείραμα «μοντέρνο σχολείο» του Φρανσίσκο Φερέρ. Το 1910, συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT), η γέννηση και η γιγάντωση της οποίας αποτέλεσε τον καρπό των αγώνων των προηγούμενων δεκαετιών.

Ο Λορένθο έφυγε από την ζωή 4 χρόνια μετά, στις 30 Νοεμβρίου 1914 στις 3 το πρωί, στο σπίτι του στην οδό Casanova 13 στην Βαρκελώνη. Σύμφωνα με τον Μπουενακάσα, όπως παραθέτει ο Μπούκτσιν, ο θάνατος του επιταχύνθηκε από την απομάκρυνση του Κροπότκιν και άλλων από τις αναρχικές αρχές, με την υποστήριξη των δυνάμεων της Αντάντ στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Στην κηδεία του βρέθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, αναρχικές συντρόφισσες και αναρχικοί σύντροφοι, εργάτες/τριες, για τον αποχαιρετήσουν. Στο φέρετρο του, όπως διηγείται ο Amech Zeravla  «κυριαρχούσε ένα μεγάλο στρώμα λουλουδιών, με κορδέλες που έγραφαν “Anselmo Lorenzo: Γη και Ελευθερία»”. Η ταφή του έγινε αργά το βράδυ στο νεκροταφείο Montjuic, μετά από αποχαιρετιστήριες ομιλίες για την ζωή και το έργο του.

Ο Άνσελμο Λορένθο δεν υπήρξε απλά μια εξέχουσα φυσιογνωμία του πρώιμου ισπανικού αναρχικού κινήματος, αλλά ο πλέον πρωτοποριακός εκφραστής του αναρχισμού και βασικός «υπαίτιος» για την  διάδοση των αναρχικών ιδεών στην προεπαναστατική Ισπανία. Δεν είναι τυχαίο το παρωνύμιο ο “παππούς του αναρχισμού” που του δόθηκε, λόγω της πολυετούς, συνεπούς και καθοριστικής προσφοράς του στην ανάπτυξη του ισπανικού αναρχισμού. Το τίμημα της αγωνιστικής του στράτευσης το πλήρωσε πολλές φορές με εξορίες, συλλήψεις και αιχμαλωσίες.

Το 1987 η CNT ονόμασε το Ινστιτούτο Ελευθεριακών Μελετών που ίδρυσε «Fundacion de Estudios Libertarios Anselmo Lorenzo» προς τιμήν του “παππού του αναρχισμού”. Με τα απομνημονεύματα του (το μαχόμενο προλεταριάτο) κατέγραψε την πρώιμη ιστορία του ισπανικού αναρχικού κινήματος και αποτελεί την κύρια πηγή πληροφοριών για την ιστορική του προέλευση.

Πηγές:
- Οι Ισπανοί αναρχικοί «ΤΑ ΗΡΩΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ» 1868-1936, Μάρεϊ Μπούκτσιν
- Μαύρη Φλόγα, Lucien van der Walt και Michael Schmidt
- Η νεκρώσιμη ακολουθία του Anselmo Lorenzo του Amech Zeravla: μετάφραση ούτε θεός – ούτε αφέντης
- Αναρχικό λεξικό – Γιάννης Φούντας
- Ελευθεριακή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη: Anselmo Lorenzo Asperilla (1841 – 1914), “ο παππούς του ισπανικού αναρχισμού” – Μετάφραση της Αναρχικής Συλλογικότητας Manifesto
 
*Αναδημοσίευση  από anarchism.espivblogs.net

Ιβηρική / Ιστορία (γενική) / Γνώμη / Ανάλυση Tuesday August 02, 2022 20:00 byTommy Lawson

Στις 19 Ιούλη 2022 συμπληρώθηκαν 86 χρόνια από την Ισπανική Επανάσταση. Κάθε χρόνος που περνά είναι μια νέα ευκαιρία για να αναλογιστούμε τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μιας τόσο μεγάλης στιγμής στην ιστορία. Όταν μελετάμε την ιστορία ως επαναστάτες, συνήθως λαμβάνουμε υπόψη την ισορροπία δυνάμεων, τους οικονομικούς παράγοντες, τις ιδεολογίες, τις οργανώσεις, την κουλτούρα και τις συνθήκες στις οποίες συμβαίνει κάτι. Αλλά μερικές φορές, ιδιαίτερα σημαντικά μαθήματα γίνονται ξεκάθαρα όχι όταν αναλύονται οι μεγάλες αφαιρέσεις (abstractions), αλλά οι ιδέες συγκεκριμένων μορφών που δραστηριοποιούνται σε καθοριστικές (ή σημαντικές) περιστάσεις.

Ο Josep Rebull, το POUM και η Ισπανική Επανάσταση

Στις 19 Ιούλη 2022 συμπληρώθηκαν 86 χρόνια από την Ισπανική Επανάσταση. Κάθε χρόνος που περνά είναι μια νέα ευκαιρία για να αναλογιστούμε τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μιας τόσο μεγάλης στιγμής στην ιστορία. Όταν μελετάμε την ιστορία ως επαναστάτες, συνήθως λαμβάνουμε υπόψη την ισορροπία δυνάμεων, τους οικονομικούς παράγοντες, τις ιδεολογίες, τις οργανώσεις, την κουλτούρα και τις συνθήκες στις οποίες συμβαίνει κάτι. Αλλά μερικές φορές, ιδιαίτερα σημαντικά μαθήματα γίνονται ξεκάθαρα όχι όταν αναλύονται οι μεγάλες αφαιρέσεις (abstractions), αλλά οι ιδέες συγκεκριμένων μορφών που δραστηριοποιούνται σε καθοριστικές (ή σημαντικές) περιστάσεις.

Χάρη, σε μεγάλο βαθμό, στο έργο του εξαιρετικού ιστορικού Agustin Guillamon, η φιγούρα του Josep Rebull έχει διασωθεί από την αφάνεια. Μαχητής του Partido Obrero de Unificación Marxista (Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενοποιησης - POUM) και του τοπικού Πυρήνα 72 της Βαρκελώνης, ο Rebull διαδραμάτισε ένα μοναδικό και κρίσιμο ρόλο στην οργάνωση και στην εξέγερση κατά τη διάρκεια των «Ημερών του Μάη».

Ο Rebull ήταν ιδρυτικό μέλος του POUM, όταν η οργάνωσή του η Izquierda Comunista de España (Κομμουνιστική Αριστερά της Ισπανίας - ICE) συγχωνεύθηκε με το Μπλοκ Εργατών και Αγροτών (BOC).

Η Ισπανική Επανάσταση ξέσπασε ως μια από τις πιο εμπνευσμένες στιγμές στην ιστορία. Ως απάντηση σε ένα φασιστικό πραξικόπημα, οι εργάτες ανέλαβαν την πρωτοβουλία να εισάγουν και επεκτείνουν την οικονομική κολεκτιβοποίηση και την εγκαθίδρυση διαφόρων βαθμών εργατικής αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, η επανάσταση δεν έλυσε μια θεμελιώδη αντίφαση: ο σκελετός του αστικού κράτους έμεινε όρθιος.

Η ηγεσία των επαναστατικών δυνάμεων, η αναρχοσυνδικαλιστική Confederacion Nacional Trabajador (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας - CNT), η Federacíon Anarquista Iberica (Αναρχική Ομοσπονδία Ιβηρικής - FAI) και το POUM συνεργάστηκαν με τα αστικά Ρεπουμπλικανικά κόμματα αντί να τα διαλύσουν. Η νέα Κεντρική Επιτροπή των Αντιφασιστικών Πολιτοφυλακών (CCMA) αντιπροσώπευε όχι μόνο τις προλεταριακές δυνάμεις, αλλά και τους Ρεπουμπλικάνους της μεσαίας τάξης καθώς και το Partito Socialista Unificat de Catalunya (Ενοποιημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Καταλωνίας - PSUC) απόλυτα πιστό στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν κάτω από τη σημαία του αντιφασισμού και της επιθυμίας του να κερδηθεί ο πόλεμος που το κράτος ανοικοδομήθηκε σιγά-σιγά.

Μέχρι τον Μάη του 1937, πολλά από τα κέρδη της επανάστασης είχαν ξεθωριάσει. Η κολεκτιβοποίηση στην πόλη δεν ήταν μόνο περιορισμένη, αλλά το κράτος προσπάθησε ακόμη και να αναλάβει τον έλεγχο των κολεκτιβοποιημένων βιομηχανιών και να επιβάλει σε αυτές διορισμένη διαχείριση. Επιπλέον, η ελεύθερη αγορά τροφίμων και προμηθειών είχε επανεισαχθεί στη Βαρκελώνη από τον κομμουνιστή Σύμβουλο της Generalitat (1) Juan Commorea, οδηγώντας σε εκτίναξη των τιμών από μικροπαραγωγούς και σχεδόν λιμοκτονία για πολλές οικογένειες της εργατικής τάξης. Στην ύπαιθρο, οι μικροαγρότες είχαν ενθαρρυνθεί να επιστρέψουν σε ατομικές γεωργικές πρακτικές και να εγκαταλείψουν τις εκτεταμένες κοινοτικές πρακτικές. Οι διάφορες δημοκρατικές πολιτοφυλακές των προλεταριακών πολιτικών οργανώσεων συντάχθηκαν σε έναν «τακτικό στρατό» σε μεγάλο βαθμό υπό τη διοίκηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, εξαλείφοντας κάθε αυτονομία και ταξικό έλεγχο.

Στις 3 Μάη, αστυνομικοί της καταλανικής κυβέρνησης εισέβαλαν στο τηλεφωνικό κέντρο της Βαρκελώνης που διαχειρίζονταν συλλογικά οι εργαζόμενοι της CNT, πυροδοτώντας ανοιχτή εξέγερση. (2) Γρήγορα υψώθηκαν οδοφράγματα γύρω από τη Βαρκελώνη από τη βάση των CNT-FAI και POUM στη μία πλευρά και των Ρεπουμπλικανών και των Κομμουνιστών από την άλλη.

Κατά τη διάρκεια πολλών ημερών έντονων μαχών, οι επαναστάτες για άλλη μια φορά ουσιαστικά κατέκτησαν την πόλη. Κάτι σαν συνασπισμός είχε αναπτυχθεί γύρω από τη FAI της Βαρκελώνης (σε αντίθεση με τις «ανώτερες επιτροπές» της FAI), τις Επιτροπές Άμυνας, την οργάνωση «Φίλοι του Ντουρρούτι» (FoD) και την Τοπική Επιτροπή του POUM της Βαρκελώνης. (3) Ενώ όλες αυτές οι ομάδες είχαν ασαφείς ιδέες για το πώς να προχωρήσουν, άρχισαν να παραπαίουν μετά από αρκετές ημέρες οδομαχιών.

Μεταξύ των αναρχοσυνδικαλιστών ο Rebull σημείωσε:

«Οι επιτροπές της Βαρκελώνης όχι μόνο το υποστήριξαν, αλλά και προσπάθησαν να το συντονίσουν σε στρατιωτικό επίπεδο. Αλλά χωρίς να έχουν ήδη συμφωνήσει σε ρεαλιστικούς πολιτικούς στόχους, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Παγιδευμένοι μεταξύ της βούλησης της βάσης και της συνθηκολόγησης των ανώτερων επιτροπών, οι αμφιβολίες και οι αμφιταλαντεύσεις αυτών των επιτροπών οδήγησαν στην πράξη σε μια σειρά από διφορούμενες οδηγίες».

Όσον αφορά την ηγεσία του κόμματός του ο Rebull ήταν ακόμη πιο καυστικός:

«Όλη η αξία για την ανάληψη δράσης ανήκει στις κατώτερες επιτροπές και στη βάση του κόμματος. Η ηγεσία δεν επεξεργάστηκε ούτε ένα μανιφέστο ή φυλλάδιο για να προσανατολίσει το ένοπλο προλεταριάτο».

Τελικά οι επαναστάτες υποχώρησαν, ενθαρρυμένοι στο να διατηρήσουν την «αντιφασιστική ενότητα» από την ηγεσία όλων των ριζοσπαστικών κομμάτων. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν σαφήνεια, πεποίθηση και εμπιστοσύνη στην ευρεία υποστήριξη των πράξεών τους. Ακόμα κι αν οι CNT-FAI-POUM είχαν καταλάβει τη Βαρκελώνη, θα ήταν μόνοι όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι απόψεις του Rebull για την πορεία δράσης κατά τη διάρκεια της εξέγερσης ήταν μοναδικές και άξιες εξερεύνησης. Πριν από τον Μάη, ο Rebull ήταν ήδη επικριτής της πορείας δράσης του POUM. Είχε κατηγορήσει την ηγεσία του κόμματος για συνεργασία στην CCMA, ακολουθώντας τη στρατηγική του Λαϊκού Μετώπου (5) και κάνοντας γραφειοκρατικούς ελιγμούς που εμπόδιζαν τη δημοκρατία του κόμματος.

Αντίθετα, η τοπική οργάνωση της Βαρκελώνης, της οποίας ηγέτης ήταν ο Rebull, είχε ζητήσει ένα «Επαναστατικό Εργατικό Μέτωπο» που θα ενίσχυε τα εργατικά σώματα της βάσης ως όργανα εξουσίας. Αυτές αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από τις «Περιπολίες Ελέγχου», τις μετονομασμένες σε Επιτροπές Άμυνας της CNT, που οργανώθηκαν σε περιφερειακή βάση, επιτροπές στο χώρο εργασίας και στις αγροτικές περιοχές τα τοπικά συμβούλια αντιπροσώπων. Μέχρι τις Ημέρες του Μάη, το συγκεκριμένο μοντέλο θα περιλαμβάνει επίσης τους ενεργούς αντιπροσώπους που εκπροσωπούν τα διάφορα οδοφράγματα γύρω από τη Βαρκελώνη.

Υπεύθυνος για τον Τύπο του POUM, ο Rebull αναγνώρισε ότι το περιθωριακό μαρξιστικό κόμμα του δεν θα ήταν σε θέση να κινητοποιήσει σημαντικούς αριθμούς στο δρόμο. Έτσι ο Rebull συναντήθηκε με τον Jamie Balius, τον δημοσιογράφο γνωστό ως τη φωνή των «Φίλων του Ντουρρούτι». Πρότεινε οι «Φίλοι του Ντουρρούτι» και ο Πυρήνας 72 να εκδώσουν ένα κοινό φυλλάδιο. Ωστόσο, δεδομένου του οριακού μεγέθους του Πυρήνα 72 αποφασίστηκε να μην ακολουθηθεί αυτή η πορεία δράσης. Οι «Φίλοι του Ντουρρούτι» είχαν ήδη εξοργίσει αρκετά την ηγεσία της CNT - δεν υπήρχε λόγος να χωρίσει ο Πυρήνας 72 από το POUM.

Αντίθετα, ο Rebull άνοιξε το τυπογραφείο του POUMs στους «Φίλους του Ντουρρούτι» για να τυπωνουν τα φυλλάδιά τους και τους καταλόγους των αιτημάτων που προκάλεσαν τέτοιο σάλο στα οδοφράγματα. Ο Rebull επέστρεψε στην προσπάθεια να πείσει την ηγεσία του POUM ότι με αποφασιστική δράση οι επαναστάτες θα μπορούσαν ακόμα να κερδίσουν τη Βαρκελώνη.

Όχι μόνο θα μπορούσαν να έχουν πάρει ορισμένα βασικά κτίρια, οι αναρχικές μάζες ήταν ήδη στους δρόμους, αλλά «[το POUM] θα μπορούσε να είχε οργανώσει μια Κεντρική Επιτροπή Άμυνας, βασισμένη σε εκπροσώπους από τα οδοφράγματα. Γι’ αυτό θα ήταν αρκετό να είχε γίνει πρώτα μια συνέλευση αντιπροσώπων από το POUM και μερικά οδοφράγματα των CNT-FAI, από τα οποία θα εκλεγόταν μια επιτροπή για τον συντονισμό μιας πραγματικής ενότητας των επαναστατικών δυνάμεων. Αυτές θα σχηματίζονταν «μέσω της δημιουργίας Επιτροπών Άμυνας στους χώρους εργασίας και στους στρατώνες.» Εδώ, τουλάχιστον στη Βαρκελώνη, θα ήταν η βάση μιας πραγματικής εργατικής εξουσίας.

Καμία από αυτές τις συστάσεις δεν ελήφθη υπόψη. Στο άρθρο του για τη δυαδική εξουσία, ο Rebull διευκρίνισε το μάθημα που έγινε εμφανές στους Ισπανούς επαναστάτες:
«Αν κοιτάξετε την πραγματικότητα, πρέπει να αναγνωρίσετε την ανάγκη του να καταστρέψετε το αστικό κράτος και να το αντικαταστήσετε με ένα νέο όργανο που δεν θα έχει τίποτα κοινό με το κράτος των εκμεταλλευτών».
Όχι μόνο ότι το καπιταλιστικό κράτος δεν είχε συντριβεί, αλλά το POUM, όπως πολλοί από τους αναρχικούς, δεν κατάλαβε πώς να κρατήσει ζωντανές τις μορφές της δυαδικής εξουσίας καθώς οι προλεταριακές δυνάμεις ετοιμάζονταν για μια δεύτερη αντιπαράθεση με το κράτος.

Έτσι, ήταν στα τέλη Μάη, που ο Rebull έπρεπε να παραδεχτεί ότι «η μόνη ομάδα που προσπάθησε να αναλάβει ρόλο πρωτοπορίας ήταν οι “Φίλοι του Ντουρρούτι”». Ήταν επίσης αρκετά οξυδερκής ώστε να καταλάβει ότι το POUM θα έπρεπε να είχε αρχίσει να λειτουργεί υπόγεια, φοβούμενος τις επικείμενες διώξεις. Κατά ειρωνικό τρόπο, η ηγεσία του POUM (όπως και οι ηγέτες της CNT) κήρυξαν τα γεγονότα του Μάη ως «νίκη», καθώς οι εργάτες έδειξαν ότι εξακολουθούσαν να είναι αυτοί που κατείχαν τη λειτουργία της Ισπανίας.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, το POUM θα κηρυσσόταν παράνομο, θεωρούμενο από τους κομμουνιστές ως πράκτορες των φασιστών. Οι ηγέτες τους, όπως ο Andres Nin, συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν.

Ευτυχώς ο Rebull κατάφερε να δραπετεύσει στη Γαλλία, όπου έζησε μέχρι τα 90 του και παρέμεινε μέλος του POUM στην εξορία. Ο Rebull ήταν ένας από τους πολλούς ακτιβιστές και ριζοσπάστες που προσπάθησαν να συνειδητοποιήσουν τις δυνατότητες της Ισπανικής Επανάστασης, όχι μόνο με συνθήματα αλλά συγκεκριμένες προτάσεις.

Σημειώσεις
1.Η καταλανική περιφερειακή κυβέρνηση.

2.Όπως αναφέρθηκε από τον Agustin Guillamón και τον Danny Evans, αυτή η εξέγερση δεν ήταν καθαρά αυθόρμητη. Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η FAI της Βαρκελώνης, πολλά συνδικάτα και Επιτροπές Άμυνας είχαν δημιουργήσει μια μυστική επαναστατική επιτροπή με αποστολή την προετοιμασία της ανατροπής της Generalitat. Επικεφαλής αυτής της επιτροπής ήταν ο Julian Merino, γραμματέας τόσο της FAI της Βαρκελώνης όσο και της Ένωσης Εργαζομένων στις Μεταφορές. See https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/02656914221103464

3.Υπάρχει κάτι σαν ένας κοινός μύθος ότι οι «Φίλοι του Ντουρρούτι» και στη συνέχεια ο Rebull, επηρεάστηκαν από τον τροτσκισμό. Στην πρώτη περίπτωση αυτό είναι κατηγορηματικά αναληθές. Μια γενναιόδωρη εκτίμηση των μελών υποδηλώνει ότι οι Μπολσεβίκοι-Λενινιστές είναι γύρω στους 12. Ο τροτσκισμός ήταν απίθανο να γίνει δημοφιλής εναλλακτική σε μια χώρα όπου η πλειοψηφία του εργατικού κινήματος ήταν καλά εκπαιδευμένη στη μπολσεβίκικη καταστολή των εργατών σε γεγονότα όπως η Κρονστάνδη.
Ενώ ο Rebull σίγουρα γνώριζε και αναγνώριζε τον Τρότσκι ως σημαντικό μαρξιστή, εντούτοις δεν προσχώρησε ποτέ στους τροτσκιστές, αλλά ήρθε πιο κοντά στην ιταλική Αριστερά στην εξορία.

4.Αυτά τα αποσπάσματα είναι από το άρθρο του Rebull The 1937 "May Days" στη Βαρκελώνη, που είναι διαθέσιμο στη διεύθυνση https://en.internationalism.org/internationalreview/200101/10395/1937-may-days-barcelona Μια εκτεταμένη και βελτιωμένη μετάφραση είναι διαθέσιμη στο βιβλίο του Agustin Guillamón Insurrection ως παράρτημα.

5.Το Λαϊκό Μέτωπο είναι μια στρατηγική συμμαχία μεταξύ προλεταριακών και αστικών δυνάμεων για την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας.
Δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε τους αντιπροσώπους του χώρου εργασίας και το οδόφραγμα ήταν μια σαφώς μπακουνινιστική θέση. Στη συνάντηση μεταξύ των Μπολσεβίκων-Λενινιστών και του FoD συζητήθηκε μια παρόμοια άποψη για τη βάση της εργατικής αντιεξουσίας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην αγγλική γλώσσα εδώ: https://www.redblacknotes.com/2022/07/19/josep-rebull-the-poum-and-the-spanish-revolution/?fbclid=IwAR2YaRInE_CpugV1J7eYtBKjY35T8Shga7JP3tsvDnxTr_LqO...bltXQ Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.

iberia / historia del anarquismo / portada Friday July 29, 2022 02:16 byVarias organizaciones anarquistas
featured image

Cuando los pueblos se levantan son imparables y son capaces de cambiar la historia. Estos sucesos de repiten cada cierto tiempo y ponen en cuestión el desarrollo normal del “sentido común” capitalista de que no hay alternativa. ¡Claro que la hay! La acción de los pueblos rebeldes, que pusieron sus cuerpos para derrotar regímenes autoritarios, dictaduras o golpes de estado, demuestra la importancia del poder popular y la preparación revolucionaria para que se produzcan grandes transformaciones sociales.

El 19 de julio se celebran los aniversarios de la Revolución Española de 1936 y el de la Revolución de Rojava de 2012. Los dos procesos indican la tremenda capacidad de los pueblos, si bien nuestra tradición reivindica la Revolución de 1936 por estar impulsada por aquella gente que profesaban nuestras mismas ideas.

[English]

iberia / history of anarchism / press release Friday July 29, 2022 02:10 byVarious anarchist organisations

When the people rise up, they are unstoppable and capable of changing history. These events are repeated from time to time and call into question the normal development of the capitalist “common sense” that there is no alternative. Of course, there is! The action of the people in rebellion, who put their bodies into overthrowing authoritarian regimes, dictatorships or coups d'état, demonstrates the importance of popular power and revolutionary preparation in order for major social transformations to take place.

[Castellano]

July 19: When the people rise up, they write history

Black storms agitate the air
Dark clouds impede our sight

When the people rise up, they are unstoppable and capable of changing history. These events are repeated from time to time and call into question the normal development of the capitalist “common sense” that there is no alternative. Of course, there is! The action of the people in rebellion, who put their bodies into overthrowing authoritarian regimes, dictatorships or coups d'état, demonstrates the importance of popular power and revolutionary preparation in order for major social transformations to take place.

July the 19th marks the anniversaries of the 1936 Spanish Revolution and the 2012 Rojava Revolution. Both processes indicate the tremendous capacity of peoples, although our tradition vindicates the 1936 Revolution as being driven by those people who professed the same ideas as we do.

What we must assume is that, in the times of greatest darkness, of greatest uncertainty, of the greatest affronts against the working people; those people are capable of the greatest feats, feats that no one was capable of dreaming of a few days prior. Our responsibility, as Organised Anarchism, is to concretise, give coherence to and articulate this peoples’ power so that it can lead to a Libertarian Social Revolution. We are not afraid of times of crisis, we are not afraid of ruins, because we believe in a future of mutual aid and we know that we will be able to build a future without capitalism and without the state.

Finally, we will be attentive to the events taking place on the 23rd of July, organised by organisations and parties of northeast Syria (AANES), as well as other initiatives of the support committees and Kurdish and democratic confederalist organisations. We call on our militants and supporters to participate.

Long live the 19th of July!
Long live the Social Revolution!
Long Live Organised Anarchism!

☆ Embat (Organitzacio Llibertaria de Cataluña, Catalonia)
☆ LA (Libertäre Aktion, Switzerland)
☆ FAU (Federación Anarquista Uruguaya, Uruguay)
☆ CAB (Coordenação Anarquista Brasileira, Brazil)
☆ FAR (Federación Anarquista de Rosario, Argentina)
☆ OAC (Organización Anarquista de Córdoba, Argentina)
☆ OAT (Organización Anarquista de Tucumán, Argentina)
☆ OASC (Organización Anarquista de Santa Cruz, Argentina)
☆ AF (Anarchist Federation, Greece)
☆ OSL (Organización Socialista Libertaria, Switzerland)
☆ FAS (Federacion Anarquista de Santiago, Chile)
☆ RyN (Roja y Negra, Buenos Aires, Argentina)
☆ Die Plattform (Germany)
☆ Grupo Libertario Vía Libre (Colombia)
☆ UCL (Union Communiste Libertaire, France)
☆ Karala (Turkey)
☆ AWSM (Aotearoa Workers Solidarity Movement, New Zealand)

This page has not been translated into 한국어 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Català Ελληνικά Deutsch



Iberia

Fri 29 Mar, 04:16

browse text browse image

lavirinthos.jpeg image«Ο Ντουρούτι στο λ&#... Aug 02 21:41 by Αργύρης Αργυριάδης 0 comments

health_spain.jpg imageΥγειονομική φρον... Jul 22 20:14 by Αργύρης Αργυριάδης 0 comments

postneno.jpg imageNeno Vasco por Neno Vasco: fragmentos autobiográficos de um anarquista Mar 21 01:34 by Thiago Lemos Silva 1 comments

quico_sabate.jpg imageΣαμπατέ: Aντίστασ ... Mar 13 19:28 by Αργύρης Αργυριάδης 0 comments

ramon_acin_aquilue.jpg imageRamon Acin Aquilue - Μπακουνικός &#... Jan 01 17:35 by Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης 1 comments

abel_paz.jpg image“Ταξίδι στο παρελ ... Dec 22 17:11 by Kουρσάλ 0 comments

916965959_955959769947953945_947953945_964959957_960945960960959965769_964959965_953963960945957953954959965769_945957945961967953963956959965769.jpg imageΟ «παππούς» του ισπ&... Sep 09 20:48 by Dmitri (edit.) 0 comments

josep_rebull.jpg imageJosep Rebull, POUM και Ισπανική ... Aug 02 20:00 by Tommy Lawson 1 comments

screenshot_20220728_at_184806_federacio769n_anarquista_rosario_far_rosario__instagram_photos_and_videos.png image19 de Julio: Cuando el pueblo se levanta, escribe la historia Jul 29 02:16 by Varias organizaciones anarquistas 66 comments

19_july.png imageJuly 19: When the people rise up, they write history Jul 29 02:10 by Various anarchist organisations 4 comments

tyl.png imageFrom libertarian communism to corporate socialism Dec 20 22:58 by Miguel G. Gómez 10 comments

arton4281_1.jpg imageΗ μη επέμβαση και &#... Sep 04 21:00 by Camillo Berneri* 0 comments

lisboa.jpg imageΔιακήρυξη Αρχών Aug 05 22:09 by Dmitri (transl.) 0 comments

ethelontes.jpg imageΑναρχικοί εθελον... Jul 29 20:19 by Γιάννης Καστανάρας* 0 comments

dcla_catala.jpg imageDeclaració anarquista internacional: a 85 anys de la revolució espanyola. Jul 23 22:06 by Organitzacions anarquistes 0 comments

spain.jpg imageAWSM Statement on 85th Anniversary of the Spanish Revolution Jul 20 11:28 by AWSM 0 comments

espana36.jpg image85 χρόνια από την Ισ... Jul 19 20:06 by αναρχοκομ. οργανώσεις 0 comments

text1907 di Fulvio Caporale Jun 15 06:13 by Lucio Di Stefano 0 comments

salvador.jpg imageBook Review: ‘Salvador Puig Antich’ Mar 28 12:25 by LAMA 0 comments

embat_1.jpg imageΟ βασιλιάς είναι ... Feb 21 19:26 by Embat 0 comments

embat.jpg image[Embat] The King has no clothes. The authoritarian drift of the state Feb 20 17:28 by Embat 0 comments

eua7ar_xaaal7of_1.jpg imageEl Rei està nu. La deriva autoritària de l’estat espanyol Feb 20 08:02 by Embat 1 comments

eua7ar_xaaal7of.jpg image[Embat] El Rey está desnudo. La deriva autoritaria del estado español Feb 19 15:57 by Embat 0 comments

.jpg imageΗ Αναρχική Κομμο`... Oct 06 19:29 by Percy Hill* 0 comments

tne_three_roses.jpg imageΤα τρία τριαντάφ`... Sep 20 19:19 by Dmitri (translation, editing) 0 comments

patxi.jpg imageCarta Abierta al Movimiento Independentista Catalán Jun 09 10:19 by Diarmuid Breatnach 0 comments

eucorona.jpg imageEl Tribunal Constitucional alemán, contra Europa May 14 18:16 by José Luis Carretero Miramar 0 comments

gripeespaola.jpg imageThe 1918 flu pandemic in the CNT media Apr 29 02:44 by Miguel G. BlackSpartak 2 comments

cnt_covid.png image¡Por Nuestra Seguridad, Sólo Actividades Esenciales! Apr 24 01:42 by CNT 0 comments

gripeespaola_1.jpg imageL’epidèmia de Grip de 1918 als Mitjans de la Confederació Apr 19 01:31 by Miguel G. BlackSpartak 0 comments

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]