همبستگی با مبارزه مردم آمریکای شمالی – پشتیبانی همگانه با سازمانهای آنارشیستی در آمریکا

ما قتل ناجوانمردانه و بزدلانه جورج فلوید بدست افسران پلیس مینیاپولیس که عمل نژادپرستانه دیگری در قلب قدرت امپریالیستی جهان بود را محکوم میکنیم. این رویداد به تعداد بیشماری از جنایات به جامعه رنگین پوستان و آفریقایی تباران در ایالات متحده افزوده است که از روزگار برده داری ادامه یافته و هنوز متوقف نشده است. در زمان دولت اوباما، ده ها جوانان سیاه پوست به قتل رسیدند که یادآور زمانه های نژادپرستانه در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی است

پاسخ به این جنایات قیامی سریع و سازمان یافته سیاه پوستان در سراسر کشور بود مانند این لحظه است که جنبش های اعتراضی بزرگی در حال توسعه است که نشان میدهد که مردم از خشونت و مصونیت پلیس خسته و خشمگین اند. یک ایستگاه پلیس مینیاپولیس توسط معترضین آتش گرفت و بر از اتومبیل های پلیس مورد حمله قرار گرفتند. اقدام عملی سلاحی برای مقاومت و مبارزه است که در شهرهای مختلف با درگیری میان معترضین و پلیس متکثر شده است. بگونه ای که حتی دونالد ترامپ به ارتش خود دستور داد که کنترل خیابان ها را بدست بگیرند و در ۲۵ شهر حکومت نظامی اعلام شد

نژاد پرستی یک عنصر ساختاری در جامعه سرمایه داری، به ویژه در جامعه سرمایه داری آمریکای شمالی، است که متاسفانه هنوز ریشه کن نشده است. اما مقاومت و روحیه مبارزه گرایانه مردم رنگین پوست و فقیر در پاسخ برخاسته است. به همچنین، ترامپ آنارشیستها و فعالان ضد فاشیستی را متهم به تحریک شورش کرد ولی این جنبش شورش عمومی است که هزاران هزار از مردمی که در این اعتراضات شرکت کردند آنارشیست نیستند و به هیچ جریان سیاسی تعلق ندارند. مانند همیشه حوزه های قدرت سعی درا یافتن کسانی هستند که مسئولیت این اعتراض خودجوش را بر گردن آنان اندازند تا بروند های ساختاری زیر سوال نرود و مردم به این نتیجه نرسند که این دولت نژادپرست، مردسالار و سرمایه داری که بر طبقات جامعه مردمی ستم می ورزد و آنها را می کشد عامل واقعی این شورش هاست

نژادپرستی باید با کاپیتالیسم از بین برود همه پشتیبانی و همبستگی ما با مردم آمریکای شمالی که در حال مبارزه با پلیس و خشونت و ظلم حکومت هستند

تنها با همبستگی و کمک های متقابلانه به امکان مقاومت را میدهد

همه پشتیبانی ما با جوامع سیاه پوست در مبارزه! همه پشتیبانی ما با هم قطاران آنارشیست ما در آمریکای شمالی
زنده باد آنارشیسم! زنده باد آزادی
پیروزی با کسانی است که مبارزه میکنند

☆ Coordenação Anarquista Brasileira – CAB
☆ Federación Anarquista Uruguaya – FAU
☆ Federación Anarquista Rosario – FAR (Argentina)
☆ Organización Anarquista de Córdoba – OAC (Argentina)
☆ Federación Anarquista Santiago – FAS (Chile)
☆ Vía Libre (Colombia)
☆ Union Communiste Libertaire (France)
☆ Embat - Organització Libertària de Catalunya
☆ Alternativa Libertaria – AL/fdca (Italy)
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation (Germany)
☆ Devrimci Anarşist Faaliyet – DAF (Turkey)
☆ Organisation Socialiste Libertaire – OSL (Switzerland)
☆ Libertaere Aktion (Switzerland)
☆ Melbourne Anarchist Communist Group - MACG (Australia)
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement - AWSM (Aotearoa / New Zealand)
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front - ZACF (South Africa)
☆ Anarchist Unión of Afghanistan and Iran - AUAI ☆ Manifesto (Greece)

التضامن مع نضال الشعوب في امريكا الشمالية - كل الدعم للمنظمات الأناركية الأمريكية

نحن نرفض القتل الجبان لجورج فلويد على أيدي ضباط شرطة مينيابوليس ، وهو عمل عنصري آخر في قلب قوة إمبريالية عالمية. تمت إضافة هذا الحدث إلى عدد لا يحصى من حالات قتل الاعراق والسكان المنحدرين من أصل أفريقي في الولايات المتحدة ، والذي استمر منذ أيام العبودية ولم يتوقف بعد. خلال حكومة أوباما ، كان هناك العشرات من جرائم قتل الشبان السود ، والتي تذكرنا بالأيام العنصرية المماثلة في الخمسينيات والستينيات

كان الجواب تصاعدًا سريعًا ومنظمًا للحركة السوداء في جميع أنحاء البلاد ، على غرار هذه اللحظة التي تتطور فيها حركة احتجاج ضخمة ، تكشف أن الناس سئموا من عنف الشرطة والإفلات من العقاب. أحرق محتجون مركز شرطة مينيابوليس وهوجمت بعض سيارات الشرطة. العمل المباشر هو سلاح المقاومة ، وهو شيء تضاعف عبر مدن مختلفة مع اشتباكات بين المتظاهرين وضباط الشرطة ، حتى دونالد ترامب أمر الجيش بالخروج إلى الشوارع وتم فرض حظر التجول في 25 مدينة

إن العنصرية ، وهي عنصر هيكلي في المجتمع الرأسمالي ، خاصة في رأسمالية أمريكا الشمالية ، ولكن المقاومة والروح القتالية من الناس الملونين والفقراء تنشأ استجابةً لذلك. يتهم ترامب أيضا الأناركيين والناشطين المناهضين للفاشية بأنهم المحرضون على أعمال الشغب. هذه الحركة هي ثورة شعبية ، عشرات الآلاف من الناس الذين يشاركون ليسوا أناركيين أو لا يزعمون أنهم ينتمون إلى أي تيار سياسي ، ولكن كما هو الحال دائمًا ، تحاول مناطق السلطة العثور على المجموعات لتلقي عليهم اللوم ، حتى لا يشككوا في الهيكلة التي تطرح وتخلص إلى أن الدولة العنصرية والبطريركية والرأسمالية التي تضطهد وتقتل الطبقات الشعبية هي المحرض الفعلي للثورات

يجب دفن العنصرية مع الرأسمالية. كل دعمنا وتضامننا مع شعوب امريكا الشمالية الذين يحاربون ضد الشرطة وعنف الدولة وانتهاكاتها

إن التضامن والمساعدة المتبادلة فقط هي التي ستسمح لنا بالمقاومة

كل الدعم للمجتمعات السوداء في المقاومة دعمنا لأقراننا الاناركيين الامريكيين الشماليين
الاناركيه الطويلة الأمد والحرية الطويلة
و الانتصار لمن يحارب

☆ Coordenação Anarquista Brasileira – CAB
☆ Federación Anarquista Uruguaya – FAU
☆ Federación Anarquista Rosario – FAR (Argentina)
☆ Organización Anarquista de Córdoba – OAC (Argentina)
☆ Federación Anarquista Santiago – FAS (Chile)
☆ Vía Libre (Colombia)
☆ Union Communiste Libertaire (Francia)
☆ Embat - Organització Libertària de Catalunya
☆ Alternativa Libertaria – AL/fdca (Italia)
☆ Die Plattform - Anarchakommunistische Organisation (Alemania)
☆ Devrimci Anarşist Faaliyet – DAF (Turquía)
☆ Organisation Socialiste Libertaire – OSL (Suiza)
☆ Libertaere Aktion (Suiza)
☆ Melbourne Anarchist Communist Group - MACG (Australia)
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement - AWSM (Aotearoa / Nueva Zelanda)
☆ Zabalaza Anarchist Communist Front - ZACF (Sudáfrica)
☆ Anarchist Unión of Afghanistan and Iran - AUAI
☆ Manifesto (Grecia)

La ribellione per le vite delle persone afroamericane

Un punto di vista anarchico della ribellione statunitense contro le azioni poliziesche e il razzismo

L'esplosione di rabbia e di dolore che attraversa le città degli Stati Uniti è qualcosa che va oltre l'omicidio di George Floyd da parte della polizia. Ci parla della serie di persone di colore assassinate dai poliziotti e risale fino ai tempo dello schiavismo. Ci parla di uomini e donne assaliti da poliziotti o vigilantes armati mentre sedevano nelle loro case, camminavano o correvano per le strade, guidavano le loro auto, facevano birdwatching, facevano acquisti o semplicemente giravano per le strade. Sia che si tratti di cittadini del tutto innocenti e rispettabili o di persone colpevoli di “reati” minori (George Floyd era accusato di voler comprare sigarette con un assegno contraffatto), sono in molti ad essere stati uccisi. Ci parla anche dei milioni di giovani incarcerati per motivi spesso banali, come la detenzione di Marijuana.

E' qualcosa che va anche oltre i soliti maltrattamenti da parte della polizia, omicidi inclusi. E' una cosa che riguarda l'intera oppressione delle persone afroamericane e delle altre persone di colore. Sono passati decenni da Jim Crow, dalla segregazione razziale imposta dalla polizia e dal terrore illegale del Klan. Eppure ancora oggi assistiamo all'attacco al diritto di voto delle persone di colore (soppressione degli elettori).

La terribile pandemia ha colpito pesantemente la comunità nera, causando molte più infezioni e morti rispetto alla popolazione bianca, a causa della maggiore povertà e a uno stato di salute peggiore, oltre all'inferiore disponibilità dell'assistenza sanitaria. Questo è successo anche per altre comunità non bianche, i nativi americani ad esempio hanno sofferto molto; la nazione Navajo è stata colpita in maniera molto dura.

La pandemia ha causato una recessione economica (o depressione) dovuta ai metodi di contrasto al virus, come l'arresto di gran parte dell'economia. Il tasso di disoccupazione è più alto che negli anni della Grande Depressione. I più colpiti da tutto ciò sono stati gli afroamericani, i latinos e i nativi. Secondo la logica “l'ultimo assunto è il primo licenziato”, hanno perso il reddito e l'assicurazione pagata dal datore di lavoro. E' andata così per tutti, fuorchè per i lavori di servizi essenziali, che sono in grandissima parte membri di una minoranza e ovviamente più esposti al coronavirus.

Aggiungendo la beffa al danno, gli Stati Uniti hanno un presidente che lancia in continuazione appelli razzisti per assecondare il bigottismo di alcuni strati della popolazione bianca. Questo presidente ha dimostrato di essere assolutamente incompetente ed inetto nel gestire qualsivoglia crisi nazionale, continuando a incolpare di tutto i neri e le altre minoranze.

L'omicidio da parte della polizia di George Floyd all'aperto, registrato pubblicamente, con testimoni che hanno invitato i poliziotti a fermarsi è stato come un fiammifero acceso, che ha fatto esplodere la rabbia sommersa. Nessuno potrebbe giustificare le azioni dei poliziotti, né l'establishment politico, né i sindacati di polizia e nemmeno i media di destra. Nemmeno il presidente Trump. Milioni di lavoratori e di persone della classe media si sono schierati dalla parte della popolazione nera. Le dimostrazioni sono cominciate subito e (al momento della stesura dell'articolo) non si sono ancora fermate. Hanno avuto luogo in 140 città e in almeno 500 località nel complesso. Il governo ha immediatamente licenziato i quattro poliziotti coinvolti e accusato uno di omicidio; successivamente ha esteso le accuse anche agli altri tre. Non abbiamo assistito ai soliti ritardi che si trascinano per mesi.

Le dimostrazioni sono state perlopiù “pacifiche”, nel senso che, anche se rabbiose, sono state rispettose della legge. Molte persone bianche hanno partecipato. Perfino alcuni poliziotti hanno dimostrato supporto. Ci sono state anche frange di violenza, che hanno incluso la demolizione di finestre, saccheggi di negozi scontri con la polizia, incendi di auto e di edifici, tra cui una stazione di polizia. Nelle grandi città ci sono notizie di ronde di vicinato organizzate per impedire agli “estranei” di scatenare violenza e distruzione.

Ci sono delle controversie sul chi stia compiendo queste azioni violente (“violente” ma sempre contro le cose, mai contro le persone). C'è chi afferma che sono state fatte o guidate da attivisti antifa e/o anarchici. Ci sono anche prove che militanti di destra, inclusi i suprematisti bianchi, si stanno mescolando alle proteste, sperando di scatenare una sorta di “guerra razziale”. Non è chiaro però di quanti possano essere questi fascisti. In un certo senso, incolpare gli “estremisti bianchi di destra e di sinistra” serve a negare la rabbia delle persone di colore che potrebbe condurre a tali azioni. (In ogni caso il saccheggio dei poveri negozi di Target non è nulla in confronto al saccheggio dei miliardi di dollari di aiuti governativi destinati ai disoccupati e alle piccole imprese e invece arraffati dalle grosse corporations).

Le autorità hanno avuto reazioni diverse. I democratici hanno posto l'accento sulla loro simpatia per i manifestanti, mentre chiedevano nonviolenza e legalità imposte dalla polizia. Hanno cercato di convincere le persone ad “unirsi” alla polizia e a canalizzare la loro rabbia votando democratico. La destra, dopo aver fatto un rapido cenno alla giustezza delle proteste, si è concentrata sulla violenza e sulla distruzione. Denunciano i democratici di “debolezza” nei confronti dei “rivoltosi”.

Il presidente Trump, come al solito, si è comportato da duro per nascondere la sua codardia. Durante le dimostrazioni alla Casa Bianca si è nascosto in un bunker nel seminterrato. Ha chiesto l'uso dei militari contro i manifestanti, annunciando la necessità di dominare e dichiarando: “se ci sono saccheggi si spara”. Nel frattempo ha posato per una foto davanti a una nota chiesa episcopale di Washington danneggiata dalle fiamme; per farlo ha fatto sgomberare una folla pacifica con i gas lacrimogeni dai militari (la gerarchia episcopale non ha gradito il tutto). Centinaia di militari hanno dichiarato che non attaccheranno i loro concittadini che affermano pacificamente i loro diritti.

Mentre in alcuni luoghi la polizia si è dimostrata cooperativa, in altre posti hanno dimostrato il motivo per il quale le persone manifestavano. Hanno aggredito i dimostranti, sparato proiettili di gomma ad altezza d'uomo gettati a terra, malmenati, lanciato auto sulla folla, hanno minacciato e fomentato per obbligarli ad agire violentemente.

Nel frattempo gli eventi sono stati utilizzati per fomentare l'ostilità nei confronti degli anarchici. La portata delle violenze di destra è stata minimizzata o ignorata. Da tempo gli anarchici sono visti come bombaroli, assassini e terroristi. E' vero che, più di un secolo fa, un manipolo di anarchici uccise leader governativi, uomini d'affari e anche le persone comuni che li circondavano. Più recentemente “Unabomber” (che si considera anarchico), ha inviato pacchi bomba a persone che non gli piacevano. Ma questo è un comportamento non comune.

Gli anarchici hanno una vasta gamma di punti di vista (così come i liberali, i conservatori e i marxisti). Per la maggior parte sono pacifisti. Gli anarchici statunitensi spesso sono coinvolti in manifestazioni e prestano opera come medici e assistenti legali. Mentre è controproducente sollecitare la violenza non organizzata, gli anarchici correttamente si oppongono a dare fiducia ai politici democratici e alle belle parole dei poliziotti.

I liberal hanno fatto ogni sorta di proposta per riformare la polizia. Lo fanno da decenni. Se alcune di queste riforme potrebbero anche avere una qualche utilità, non hanno mai fatto né mai faranno alcuna differenza sostanziale. Questo tipo di società non può esistere senza polizia. I conflitti tra ricchi e poveri, uomini e donne, frazioni differenti all'interno della stessa classe eccetera creano continuamente scontri e un tipo di società conflittuale, in un'atmosfera quasi da guerra civile. C'è quindi bisogno di uno stato con corpi armati (militari e di polizia) per tenerla insieme. L'accusa secondo la quale la rimozione dello stato e dei suoi apparati creerebbe il caos va ribaltata. E' il caos della società capitalista che richiede lo stato. In una società libera e cooperativa di tipo socialista anarchico non ci sarebbe bisogno di polizia.

Piuttosto che concentrarsi sul “miglioramento dei rapporti con la polizia”, sarebbe meglio se almeno alcuni dei giovani militanti collegassero la questione della brutalità della polizia con altre questioni di oppressione. Questo deve includere idee per far ripartire l'economia sotto il controllo dei lavoratori delle comunità di tutte le razze e nazionalità. Questo deve includere anche il prelievo delle ricchezze dell'uno per cento della popolazione per ridistribuirle in maniera utile tra la popolazione. Significa affrontare la pestilenza in modo sano e sicuro.

Queste manifestazioni e ribellioni di per sé hanno un grosso impatto sulla società. Ma per una leva davvero forte, sarebbe necessario mobilitare i lavoratori che dovrebbero usare il loro potere potenziale sui luoghi di lavoro. Se i lavoratori smettono di lavorare, la società si ferma. E se ricominciano, possono farlo in un modo nuovo e migliore. Anche ora, i conducenti di autobus di New York e di altre città si sono rifiutati di caricare poliziotti ed arrestati nel corso delle manifestazioni, con il supporto del sindacato. I lavoratori dovrebbero richiedere il sostegno dei sindacati per le manifestazioni, dovrebbe essere sollevato lo slogan dello sciopero generale, come già qualcuno sta facendo.

Intanto i gruppi di quartiere e di vicinato, per quanto informali, dovrebbero organizzarsi e creare comitati cittadini. Comitati che potrebbero coordinare azioni decidere programmi ed avanzare richieste.

Questa società è in crisi profonda. Il suo governo attuale è incompetente. La crisi sanitaria causata dal Coronavirus è stata gestita in modo totalmente inetto. Ma una volta che la situazione sarà messa “sotto controllo”, la crisi economica sarà qui ad accompagnarci per parecchio tempo. Nel frattempo la catastrofe climatica e il cataclisma ecologico si aggravano sempre di più, dandoci sempre meno anni per poterlo combattere. L'oppressione razziale è parte integrante di un sistema capitalistico oppressivo e di sfruttamento globale. Il capitalismo deve terminare.

Queste proteste sono una ribellione, sono prove che la popolazione degli Stati Uniti non è sempre passiva e demoralizzata. Che c'è grande rabbia e sete di giustizia e libertà. Questo non porterà a una rivoluzione immediata, ma ne accresce l'eventuale possibilità.

L'omicidio di Floyd non è un episodio isolato. Lo scorso anno la polizia americana uccise 1099 persone, una parte considerevole delle quali era nera. Il 99% di queste uccisioni è rimasta impunita, un tasso allarmante, che nel continente americano è paragonabile solo a quello della Colombia, a dimostrazione del fatto che la violenza poliziesca – lungi dall'essere un'anomalia – è accettata dall'establishment statunitense, democratico o repubblicano che sia. [Castellano] [Türkçe] [English]

---

George Floyd: Una Morte di Troppo Nella “Terra dei Liberi”

Alla fine la gente si è stancata dell'autoproclamata “terra dei liberi”. Il brutale omicidio di George Floyd, torturato e condotto a morte per asfissia in 10 minuti in pieno giorno, è diventato la scintilla che ha fatto partire l'incendio nella prateria. Per la polizia la vita di Floyd valeva molto meno di uno schifoso assegno da 20 dollari contraffatto. Le proteste sono scoppiate in tutto il paese, dovendo affrontare violenze indicibili da parte del governo e minacce dal presidente Donald Trump, che ha promesso di utilizzare armi contro i manifestanti. Pensiamo per un secondo cosa sarebbe accaduto se, diciamo, Maduro in Venezuela o Rouhani in Iran avessero fatto ricorso a questo linguaggio palesemente minaccioso e a queste azioni repressive: di certo ci sarebbero state sanzioni economiche, incontri straordinari del consiglio di sicurezza delle Nazioni Unite, discorsi sull'intervento militare o addirittura bombardamenti “intelligenti” per proteggere i “poveri cittadini” dai macellai delle istituzioni. Magari anche un finto presidente come Guaidò sarebbe già stato riconosciuto dal G7.

Michelle Bachelet, l'ipocrita responsabile dei diritti umani delle Nazioni Unite, deplora l'uccisione di Floyd ma non ha usato termini altrettanto forti per condannare la violenza contro i manifestanti. Le sue parole impallidiscono rispetto al lessico da lei stessa usato per la questione venezuelana; mentre Almagro dell'OAS, pronto a sollevare un polverone ad ogni flatulenza di Maduro, è rimasto silente. Non è evidente che nell'ordine mondiale esistono delle regole per i paesi ricchi e altre regole per il resto del mondo?

L'omicidio di Floyd non è un episodio isolato. Lo scorso anno la polizia americana uccise 1099 persone, una parte considerevole delle quali era nera. Il 99% di queste uccisioni è rimasta impunita(1), un tasso allarmante, che nel continente americano è paragonabile solo a quello della Colombia, a dimostrazione del fatto che la violenza poliziesca – lungi dall'essere un'anomalia – è accettata dall'establishment statunitense, democratico o repubblicano che sia.

Con l'avvicinarsi delle elezioni, i democratici sentono odore di voti nel fumo delle rivolte. Ma chi tra i dem ha qualche autorità morale per lamentarsi del razzismo e della violenza? Obama? Il primo presidente in fatto di espulsioni e l'uomo che ha presieduto la repressione razziale a Ferguson? L'uomo che ha versato lacrime di coccodrillo per l'omicidio di Eric Garner nel 2014, in circostanze quasi identiche a quelle di Floyd, senza intraprendere alcuna azione reale? I Clinton? Che iniziarono la costruzione del muro con il Messico, affamarono e bombardarono l'Iraq, armarono, supportarono e finanziarono i loro cari jihadisti di Al-Quaeda che macellarono il popolo siriano? Sanders? Che nonostante tutto il suo discorso “socialista” non è in grado nemmeno di affrontare l'establishment del suo stesso partito? E' tempo di chiamare la gang democratica per ciò che sono: una frode. Fanno parte del problema, non sono la soluzione e l'unica cosa che interessa loro sono le prossime elezioni. Non scuoteranno mai le fondamenta del razzismo strutturale e della violenza poliziesca, come hanno dimostrato ogni volta che sono saliti al potere.

La violenza di classe e razziale negli Stati Uniti è un problema strutturale, che richiede una radicale trasformazione delle istituzioni. Nessuna scorciatoia può essere utile. L'omicidio di Floyd sta facendo a pezzi il mito farsesco della “terra dei liberi”, della terra della “tolleranza” costruita da migranti liberi, amorevoli ed eguali – una delle narrazioni preferite dai dem durante le proteste anti Trump del 2016. La brutta faccia del razzismo strutturale (che precede Trump di almeno due secoli) è ora rivelata, sprigionando il fetore di un paese costruito sul genocidio di milioni di nativi e sulla schiavitù. Un paese costruito sulle deportazioni di massa di coloro che la pensavano diversamente durante il Red Scare del 1920. Un paese che ha linciato migliaia di persone di colore e di sindacalisti. Un paese nel quale un hooligan della supremazia bianca come John Wayne è venerato come un eroe mentre dei veri artisti sono stati banditi e censurati durante il maccartismo. Un paese il cui cosiddetto sistema giudiziario, che uccide tante persone quante qualsiasi altra tirannia, ha nel suo putrido armadio gli scheletri di Haymarket, di Sacco e Vanzetti, dei Rosenberg e molti altri assassinati dopo processi farsa che altro non erano se non linciaggi legalizzati.

Le persone hanno tutte le ragioni per essere arrabbiate, Non si tratta solo di Floyd. Si tratta di oltre duecento anni di oppressione e ferocia. Coloro che chiedono che le proteste rimangano “civili” e innocue, che deplorano il “vandalismo” molto più di quanto facciano con il razzismo, non sono altro che difensori ipocriti dello status quo. I veri vandali sono coloro che pensano che indossare una divisa blu dia diritto di mutilare, torturare ed uccidere a proprio piacimento. Il motivo per il quale la gente ha preso le strade non deve essere dimenticato: come ha osservato Albert Camus, dovremmo disprezzare meno gli atti di rivolta degli oppressi e di più la violenza delle istituzioni(2). E' giunto il momento di mettere in discussione e cambiare le istituzioni, le strutture della violenza, profondamente radicate nello stato e in un modello economico che il questo momento sta condannando a morte milioni di persone per la fame causata dalla disoccupazione.

Il sistema è il problema, non questo o quel poliziotto, non questo o quel presidente, non questo o quel partito. Richiede una profonda trasformazione delle istituzioni politiche che sono il prodotto di questo retaggio di brutalità, segregazione, esclusione, guerra, militarismo, invasione e imperialismo. Trump ha denunciato la presenza di “anarchici professionisti” tra i manifestanti: pollici in alto per loro, meritano una standing ovation. Speriamo che aiutino le masse in rivolta a immaginare un paese diverso, costruito dal basso, in pace con il resto del mondo e in conflitto permanente contro l'ingiustizia. Un paese libero da razzismo, sessismo e sfruttamento della classe operaia. Una vera alternativa in un momento in cui il mondo è gravemente minacciato a causa delle azioni degli Stati Uniti come potenza mondiale. La gente che oggi è nelle strade possiede le risposte, mentre le elite repubblicane e democratiche non conoscono nemmeno le domande.

---

(1) https://mappingpoliceviolence.org/
(2) John Foley: “Albert Camus: from the Absurd to Revolt” (London Rouledge, 2008, pag. 49)

Μια αναρχική άποψη για την εξέγερση στις ΗΠΑ ενάντια στις αστυνομικές ενέργειες και τον ρατσισμό. - Αυτές οι διαμαρτυρίες αποτελούν μια εξέγερση. Είναι απόδειξη ότι ο πληθυσμός των ΗΠΑ δεν είναι για πάντα παθητικός και ηθικοποιημένος. Ότι υπάρχει μεγάλη οργή και δίψα για δικαιοσύνη και ελευθερία. Βέβαια όλο αυτό δεν θα οδηγήσει σε άμεση επα-νάσταση. Αλλά αυξάνει την πιθανότητα.

Μια οργισμένη πυρκαγιά στις ΗΠΑ

Η εξέγερση για τις αφροαμερικανικές ζωές

Μια αναρχική άποψη για την εξέγερση στις ΗΠΑ ενάντια στις αστυνομικές ενέργειες και τον ρατσισμό.

Η έκρηξη της οργής και της θλίψης στις πόλεις και κωμοπόλεις των ΗΠΑ σημειώνεται για κάτι περισσότερο από τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία. Πρόκειται για τους Μαύρους και Καφέ ανθρώπους που δολοφονήθηκαν από μπάτσους πρόσφατα, επιστρέφοντας στις ημέρες της δουλείας. Πρόκειται για άνδρες και γυναίκες που δέχονται επίθεση από την ένοπλη αστυνομία ή παρακρατικούς καθώς κάθονται στα σπίτια τους, περπατούν ή κάνουν τζόγκινγκ στο δρόμο, οδηγούν τα αυτοκίνητά τους, παρακολουθούν τα πουλιά, στέκονται στο προθάλαμο του κτιρίου τους, ψωνίζουν ή αράζουν σε μια γωνιά του δρόμου. Αφορά τόσο εντελώς αθώους όσο και αξιοσέβαστους πολίτες, ανθρώπους που είχαν διαπράξει πολύ μικρά «εγκλήματα» (ο Τζορτζ Φλόιντ κατηγορήθηκε ότι αγόρασε τσιγάρα με πλαστό λογαριασμό) για τα οποία καταδικάστηκαν στην ουσία με θανατική ποινή. Πρόκειται για εκατομμύρια νέους που βρίσκονται στις φυλακές για ασήμαντα αδικήματα όπως η κατοχή μαριχουάνας.

Αλλά εδώ πρόκειται για κάτι περισσότερο από τη συνηθισμένη κακομεταχείριση από την αστυνομία, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας. Πρόκειται για ολόκληρο το πλέγμα καταπίεσης των αφροαμερικάνων και άλλων έγχρωμων ανθρώπων. Έχουμε πλέον διανύσει δεκαετίες μετά το τέλος του Jim Crow, εξαιτίας φυλετικών διαχωρισμών, που είχαν επιβληθεί από την αστυνομία και την τρομοκρατία της Ku Klux Klan. Ωστόσο, σήμερα σημειώνεται ξανά μια επίθεση στο δικαίωμα ψήφου των Μαύρων (καταστολή ψηφοφόρων) ξανά.

Η τρομερή πανδημία έχει χτυπήσει σε μεγάλο βαθμό τους Μαύρους, προκαλώντας πολύ περισσότερα κρούσματα και θανάτους από ό,τι στο γενικό (λευκό) πληθυσμό - λόγω της μεγαλύτερης φτώχειας και της κακής υγείας, καθώς και της λιγότερης δια-θέσιμης υγειονομικής περίθαλψης. Αυτό ισχύει και για άλλους μη λευκούς ανθρώπο-υς. Οι ιθαγενείς Αμερικανοί υπέφεραν άσχημα. Το έθνος των Navajo έχει χτυπηθεί ιδιαίτερα.

Από την πανδημία και τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπισή της, όπως η αναστολή μεγάλου μέρους της οικονομίας, δημιουργήθηκε μια οικονομική ύφεση (ή πτώχευση). Το ποσοστό ανεργίας είναι υψηλότερο από ό,τι στη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Αφροαμερικανοί, Λατίνοι και αυτόχθονες έχουν πλη-γεί περισσότερο από αυτές τις συνθήκες. Αυτοί προσελήφθησαν τελευταίοι αλλά απολύθηκαν πρώτοι, χάνοντας τα εισοδήματά τους, αν και στον εργοδότη τους καταβλήθηκε το ποσό της ασφάλισης. Δηλαδή, εκτός από τους «βασικούς εργαζόμενους» που είναι δυσανάλογα «μειοψηφία» και, ως εκ τούτου, είναι πιο εκτεθειμένοι στον κο-ρονοϊό.

Να προσθέσουμε σε όλα αυτά, το ότι οι Η.Π.Α. έχουν έναν πρόεδρο που έκανε ρατσιστικές εκκλήσεις στη μισαλλοδοξία που διακατέχει τμήματα του λευκού πληθυσμού. Ο πρόεδρος αυτός έχει αποδειχθεί εντελώς ανίσχυρος και ανίκανος να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε από τις κρίσεις που διέρχεται το έθνος, αλλά συνέχισε να μεταθέτει την ευθύνη στους μαύρους και τους μη λευκούς.

Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία, ανοιχτά καταγεγραμμένη από το κοινό, με μάρτυρες που καλούσαν την αστυνομία να σταματήσει, ήταν ένας φωτισμ-νος αγώνας lighted match. Η υποβόσκουσα οργή τόσων πολλών ανθρώπων ήδη εκρήγνυται. Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις ενέργειες των μπάτσων, ούτε οι πολιτικοί του κατεστημένου ούτε τα συνδικάτα των αστυνομικών ούτε τα δεξιά μέσα ενημέρωσης. Ούτε ακόμα ο Τραμπ. Εκατομμύρια συνηθισμένοι λευκοί εργαζόμενοι και μεσαίες τάξεις ήταν στο πλευρό του Μαύρου πληθυσμού. Οι διαδηλώσεις άρχισαν αμέσως και (τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές) δεν έχουν σταματήσει. Έχουν πραγματοποιηθεί σε τουλάχιστον 140 πόλεις και, συνολικά, σε περίπου 500 περιοχές. Η κυβέρνηση σχεδόν αμέσως απέλυσε και τους τέσσερις αστυνομικούς, κατηγορών-τας αρχικά τον έναν για φόνο αλλά έκτοτε έχει επεκτείνει τις κατηγορίες και στους άλλους τρεις. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τη συνηθισμένη κωλυσιεργία για μήνες.

Οι διαδηλώσεις ήταν ως επί το πλείστον «ειρηνικές» υπό την έννοια της τήρησης του νόμου, αλλά οργισμένες. Συμμετείχαν πολλοί λευκοί. Ακόμη και κάποιοι αστυνομικοί έδειξαν κάποια υποστήριξη. Ωστόσο, υπήρξε επίσης ένα ποσοστό βίας και παραβιάσεων, όπως θραύση παραθύρων κτιρίων, λεηλασία καταστημάτων, μάχη κατά της αστυνομίας, κάψιμο αστυνομικών αυτοκινήτων και πυρκαγιά σε κτίρια (ένα αστυνομικό τμήμα κάηκε). Σε μεγάλες πόλεις, υπάρχουν αναφορές για neighborhood watches που οργανώνονται τοπικά για να αποτρέψουν τους «ξένους» από το να πυροδοτήσουν βία και καταστροφή.

Υπάρχει διαμάχη για το ποιος προκαλεί αυτές τις βίαιες ενέργειες («βίαιες», αλλά σχεδόν εξ ολοκλήρου εναντίον πραγμάτων και όχι ανθρώπων). Ένας ισχυρισμός είναι ότι γίνεται από (ή καθοδηγείται από) αριστερούς ακτιβιστές «antifa» και / ή αναρχικούς. Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι ακροδεξιοί, συμπεριλαμβανομένων των οπαδών της λευκή υπεροχής, αναμιγνύονται, ελπίζοντας να ξεκινήσουν έναν «φυλετικό πόλεμο» ή «boogaloo». Το αν υπάρχουν πολλοί από αυτούς τους φασίστες δεν είναι γνωστό. Σε κάποιο βαθμό, οι κατηγορίες κατά των λευκών «εξτρεμιστές της αριστεράς και της δεξιάς» χρησιμεύουν ώστε να μη δοθεί η πρέπουσα σημασία στον πραγματικό θυμό των Μαύρων που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τέτοιες ενέργειες. (Σε κάθε περίπτωση, η λεηλασία των καταστημάτων φτωχών ανθρώπων δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη λεηλασία των κυβερνώντων ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων που υποτίθεται ότι προορίζονται για ανέργους ή μικρές επιχειρήσεις, αλλά αντίθετα αρπάζονται από μεγάλες επιχειρήσεις).

Οι αντιδράσεις των αρχών διαφέρουν. Οι Δημοκρατικοί προσπάθησαν να υπογραμμίσουν τη συμπάθειά τους στους διαδηλωτές, επιζητώντας παράλληλα την αστυνομική μη βία και νομιμότητα. Προσπαθούν να κάνουν τους ανθρώπους να «ενωθούν» με την αστυνομία και να κατευθύνουν τον θυμό τους στην ψήφο στους Δημοκρατικούς. Η δεξιά, αφού έδωσε ένα γρήγορο συγκαταβατικό νεύμα στη δικαιοσύνη των διαμαρτυριών, επικεντρώθηκε στην κινδυνολογία περί βίας και καταστροφής. Καταγγέλλουν τους Δημοκρατικούς ως πολύ «ευνοϊκούς» απέναντι στις «ταραχές».

Ο Τραμπ, ως συνήθως, αυτοπαρουσιάζεται ως σκληρός άντρας για να καλύψει τη δει-λία του. Κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στον Λευκό Οίκο, αποσύρθηκε σε μια υπόγεια αποθήκη. Έχει ζητήσει τη χρήση του στρατού εναντίον των διαδηλωτών, ανακοινώνοντας την ανάγκη για «κυριαρχία» και ανέφερε ότι «όταν ξεκινά η λεηλασία, ξεκινούν οι πυροβολισμοί». Εν τω μεταξύ, ποζάρει για μια φωτογραφία-μπροστά από μια γνωσ-τή εκκλησία της Επισκοπής Ουάσιγκτον, η οποία είχε κάποια ζημιά από φωτιά. Για να το κάνει αυτό, έπρεπε ο στρατός να απομακρύνει ένα πλήθος ειρηνικών διαδηλωτών με δακρυγόνα. (Η ιεραρχία της Επισκοπής είναι δυσαρεστημένη μαζί του). Εκατοντάδες στρατιωτικοί έχουν δηλώσει ότι δεν θα επιτεθούν στους συμπολίτες τους που διεκδικούν ειρηνικά τα δικαιώματά τους.

Ενώ η αστυνομία έχει συνεργαστεί σε ορισμένα μέρη, σε πολλά άλλα μέρη έχει δείξει το λόγο για τον οποίο γίνονται οι διαμαρτυρίες. Έχουν επιτεθεί σε διαδηλωτές, τους έχει πυροβολήσει με λαστιχένιες σφαίρες, τους έριξαν στο έδαφος, τους χτύπησαν με κλομπ, οδήγησαν αυτοκίνητα πάνω σε πλήθη, τους και τους απειλούσαν. Ωα απάντη-ση και αυτοί αντέδρασαν βίαια.

Εν τω μεταξύ, τα γεγονότα χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν την εχθρότητα προς τους αναρχικούς. Η έκταση της βίαιης ακροδεξιάς παρέμβασης έχει μειωθεί ή αγνοηθεί. Υπήρξε εδώ και καιρό μια εικόνα των αναρχικών ως βομβιστών, δολοφόνων και τρομοκρατών. Είναι αλήθεια ότι πριν από έναν αιώνα, μερικοί αναρχικοί σκότωσαν έναν αριθμό κυβερνητικών ηγετών, επιχειρηματιών και απλών ανθρώπων που ήταν γύ-ρω τους. Πιο πρόσφατα, ο «Unabomber¨(που θεωρούσε τον εαυτό του αναρχικό) έστειλε επιστολές-βόμβες σε ανθρώπους που δεν του άρεσαν. Διαφορετικά, όλο αυτό ήταν ασυνήθιστο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι αναρχικοί έχουν ένα ευρύ φάσμα απόψεων (όπως και οι φιλελεύθεροι, οι συντηρητικοί και οι μαρξιστές). Ένας μεγάλος αριθμός τους είναι απόλυτοι ειρηνιστές. Οι αναρχικοί των ΗΠΑ συχνά εμπλέκονται σε διαδηλώσεις ως γιατροί και νομικοί βοηθοί. Αν και είναι αντιπαραγωγικό να παροτρύνουμε την αποδιοργανωμένη βία, οι αναρχικοί έχουν δίκιο να αντιτίθενται στην εμπιστοσύνη των Δημοκρατικών πολιτικών και στους αστυνομικούς που μιλούν ευγενικά.

Οι φιλελεύθεροι υποβάλλουν κάθε είδους προτάσεις βελτίωσης της αστυνομίας. Το κάνουν εδώ και δεκαετίες. Ενώ ορισμένες μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι χρήσιμες, δεν έχουν κάνει ποτέ μεγάλη διαφορά και ποτέ δεν θα κάνουν. Αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αστυνομία. Οι συγκρούσεις μεταξύ πλουσίων και φτωχών, λευκών και μαύρων, ανδρών και γυναικών, διαφορετικών τμημάτων των πλουσίων, διαφορετικών τμημάτων της εργατικής τάξης κ.λπ., δημιουργούν μια διαρκώς συγκρουόμενη κοινωνία, σε μια συνεχή κατάσταση σχεδόν εμφυλίου πολέμου. Χρειάζεται ένα κράτος, με σώματα ένοπλων ανθρώπων (στρατό και αστυνομία), για να διατηρηθεί. Η κατηγορία ότι η απομάκρυνση του κράτους και της αστυνομίας θα δημιουργού-σε χάος είναι ακριβώς οπισθοδρομική. Είναι το χάος της καπιταλιστικής κοινωνίας που επιζητεί το κράτος. Σε μια συνεταιριστική και ελεύθερη κοινωνία αναρχικού σοσιαλισμού, δεν θα υπήρχε ανάγκη για την αστυνομία.

Αντί να επικεντρωθούμε στη «βελτίωση των σχέσεων με την αστυνομία», θα ήταν καλύτερα εάν τουλάχιστον μερικοί από τους νέους αγωνιστές να συνδέσουν το ζήτημα της αστυνομικής βίας με άλλα ζητήματα καταπίεσης. Αυτό περιλαμβάνει ιδέες για επανεκκίνηση της οικονομίας υπό τον έλεγχο εργατικών και άλλων κοινοτήτων όλων των φυλών και εθνικοτήτων. Περιλαμβάνει την κατάργηση του πλούτου του ενός τοις εκατό και την κατανομή του δίκαια στον πληθυσμό με χρήσιμους τρόπους. Σημαίνει την αντιμετώπιση της πανούκλας με ασφαλή και υγιή τρόπο.

Από μόνες τους, αυτές οι διαδηλώσεις και οι εξεγέρσεις έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην κοινωνία. Αλλά αν πραγματικά μιλάμε σοβαρά θα ήταν απαραίτητο να κινητοποιηθούν οι άνθρωποι ως εργαζόμενοι, χρησιμοποιώντας την πιθανή τους εξουσία στο χώρο εργασίας. Εάν οι εργαζόμενοι σταματήσουν να εργάζονται, η κοινωνία σταματά. Και αν την ξαναρχίσουν, θα μπορούσαν να το κάνουν με νέο και καλύτερο τρόπο. Ακόμα και τώρα, οι οδηγοί λεωφορείων στη Νέα Υόρκη και αλλού αρνήθηκαν να πάρουν αστυνομία και συλληφθέντες σε λεωφορεία από τις διαδηλώσεις - με την υποστήριξη του εθνικού τους συνδικάτου. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν υποστήριξη για τις διαδηλώσεις από τα συνδικάτα. Το σύνθημα μιας γενικής απεργίας πρέπει να προβληθεί, όπως έχουν ήδη κάνει μερικοί ριζοσπάστες.

Εν τω μεταξύ, οι γειτονιές και οι τοπικές ομάδες, αν και άτυπες, πρέπει να οργανωθούν και να δημιουργήσουν επιτροπές σε όλες τις πόλεις. Τέτοιες επιτροπές θα μπορούσαν να συντονίσουν δράσεις, να αποφασίσουν για προγράμματα και να εγείρουν αιτήματα προς την κυβέρνηση.

Αυτή η κοινωνία βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Η σημερινή κυβέρνηση, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αποτυχημένο κράτος», είναι τόσο ανίκανη. Η κρίση αντιμετωπίστηκε εντελώς ανίκανα από την πλευρά της. Αλλά όποτε τεθεί υπό έλεγχο, η οικονομική κρίση θα παραμείνει εδώ και πολύ καιρό. Εν τω μεταξύ, η κλιματική καταστροφή και ο οικολογικός κατακλυσμός επιδεινώνονται συνεχώς, δίνοντάς μας μόνο δεκαετίες για να τους φέρουμε «υπό έλεγχο». Η φυλετική καταπίεση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός συνολικού καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Ο καπιταλισμός πρέπει να φύγει.

Αυτές οι διαμαρτυρίες αποτελούν μια εξέγερση. Είναι απόδειξη ότι ο πληθυσμός των ΗΠΑ δεν είναι για πάντα παθητικός και ηθικοποιημένος. Ότι υπάρχει μεγάλη οργή και δίψα για δικαιοσύνη και ελευθερία. Βέβαια όλο αυτό δεν θα οδηγήσει σε άμεση επανάσταση. Αλλά αυξάνει την πιθανότητα.

*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.