user preferences

Upcoming Events

No upcoming events.
internazionale / vari / comunicato stampa Wednesday May 03, 2023 06:48 byOrganizzazioni anarchiche europee

L’anarchismo sociale è consapevole che i popoli emancipati non possono aspettarsi miglioramenti sostanziali nelle loro vite attraverso la lotta parlamentare. Al contrario, in tempi di scarsità crescono i mostri autoritari. L’ideologia di destra usa strumentalmente la diversità della classe lavoratrice per individuare gruppi da odiare: gli immigrati, la comunità LGTBI, gli zingari o persino il femminismo o l’ambientalismo.

[Inglese]

[Castigliano]


Dichiarazione congiunta di organizzazioni anarchiche europee

Viva il Primo Maggio! Viva l'Anarchia!

Ogni primo maggio si commemora lo sciopero di Chicago del 1886, noto anche come “Haymarket Riots”. Lo sciopero si concluse con il licenziamento e il ferimento di migliaia di lavoratori, in gran parte immigrati dall’Europa. Questa mobilitazione di massa fu combattuta duramente dalle autorità, che in seguito giustiziarono i cinque “Martiri di Chicago”, sindacalisti e militanti anarchici.

Chicago fu il punto di partenza di un movimento per la conquista della giornata lavorativa di 8 ore che durò per decenni. La classe operaia ha raggiunto questo obiettivo grazie alla lotta, non grazie alle decisioni dei parlamenti. La maggior parte dei diritti viene conquistata attraverso l’offensiva delle forze popolari. È quando la lotta si ferma che la correlazione delle forze cambia e la classe dominante inizia a tagliare i diritti.

Nella nostra epoca, vediamo questa situazione ovunque: dobbiamo lavorare sempre di più per avere lo stesso stipendio o vedere le nostre pensioni tagliate o l’età pensionabile aumentata. Da alcuni anni stiamo vivendo un processo di espropriazione della classe lavoratrice che si sta accelerando a causa delle varie crisi che si alimentano a vicenda.

Abbiamo la crisi produttiva post-pandemica, la crisi energetica, la crisi della crescente scarsità di risorse e la crisi climatica. Tutte segneranno un momento di cambiamento verso un altro tipo di civiltà e tutte ci porteranno nuovi conflitti che possono svilupparsi nel campo della geopolitica. In questo senso, non vogliamo dimenticare la terribile guerra in Ucraina, dove le grandi potenze mondiali si stanno scannando da più di un anno, producendo morte e devastazione.

L’anarchismo sociale è consapevole che i popoli emancipati non possono aspettarsi miglioramenti sostanziali nelle loro vite attraverso la lotta parlamentare. Al contrario, in tempi di scarsità crescono i mostri autoritari. L’ideologia di destra usa strumentalmente la diversità della classe lavoratrice per individuare gruppi da odiare: gli immigrati, la comunità LGTBI, gli zingari o persino il femminismo o l’ambientalismo.

Non possiamo fare a meno di sottolineare che il movimento anarchico sarà sempre al fianco delle persone e dei gruppi umani oppressi e che crediamo che l’autodifesa collettiva contro l’autoritarismo sia un mezzo per costruire un mondo migliore, che implica necessariamente la diversità, la fratellanza tra i popoli e la costruzione di una società libera e socialista. L’anarchismo è uno sforzo permanente per generare emancipazione dall’azione diretta di massa, da lotte sociali diverse ma federate e coese, costruendo la correlazione di forze che permette i cambiamenti radicali di cui abbiamo bisogno.

A tuttə noi, a tutta la classe lavoratrice europea un felice e militante Primo Maggio!

Per la costruzione del potere popolare
Viva l’anarchia
Viva il comunismo libertario
Viva il Primo Maggio!

- Anarchist Communist Group (ACG) - Gran Bretagna
- Alternativa Libertaria/FdCA (AL/FdCA) - Italia
- Die Platform - Germania
- Embat, Organització Llibertaria de Catalunya – Catalogna
- Organisation Socialiste Libertaire (OSL) - Svizzera
- Union Communiste Libertaire (UCL) - Francia, Belgio e Svizzera

internacional / miscellaneous / comunicado de prensa Monday May 01, 2023 21:23 byOrganizaciones anarquistas europeas

El anarquismo social entiende que los pueblos dignos no pueden esperar mejoras sustanciales de sus vidas a través de la lucha parlamentaria. Al contrario, en tiempos de escasez crecen los monstruos autoritarios. La ideología de la derecha pretende utiliza la diversidad de la clase trabajadora para señalar colectivos a los que odiar: inmigrantes, comunidad LGTBI, etnia gitana o incluso el feminismo o el ecologismo.

[English]


Declaración Conjunta de Organizaciones Anarquistas Europeas

Viva el Primero de Mayo! Viva la Anarquía!

Cada Primero de Mayo conmemoramos la Huelga de Chicago de 1886, también conocida como la Revuelta de Haymarket. La huelga concluyó con miles de trabajadores despedidos y diveros heridos, una gran mayoría inmigrantes procedentes de Europa. Esta mobilización masiva fue combatida con extrema dureza por las autoridades, ejecutando con posterioridad a los cinco "Mártires de Chicago", militantes sindicalistas y anarquistas.

Chicago fue el punto de partida de un movimento para conquistar las 8 horas de jornada laboral que duró décadas. La clase obrera logró esta jornada gracias a la lucha, no gracias a las decisiones de los parlamentos. Y es que la mayoría de los derechos se ganan mediante la ofensiva de las fuerzas populares. Es cuando se deja de luchar, que la correlación de fuerzas cambia, y la clase dirigente comienza a recortar los derechos.

En nuestro tiempo, vemos esta situación continuamente, teniendo que trabajar cada vez más para conseguir lo mismo, viendo nuestras pensiones recortadas o aumentando la edad de jubilación. Desde hace algunos años vivimos un proceso de desposesión de las clases populares que se va acelerando debido a las diversas crisis que se retroalimentan unas con otras.

Tenemos la crisis de producción postpandémica, la crisis energética y de mayor escasez de recursos y la crisis climática. Todas ellas marcarán una época de cambio hacia otro tipo de civilización y todas ellas nos traen nuevos conflictos que se pueden desarrollar en el campo de la geopolítica. No queremos olvidarnos de la terrible guerra en Ucrania, donde las grandes potencias mundiales llevan enfrentándose durante más de un año produciendo muerte y devastación.

El anarquismo social entiende que los pueblos dignos no pueden esperar mejoras sustanciales de sus vidas a través de la lucha parlamentaria. Al contrario, en tiempos de escasez crecen los monstruos autoritarios. La ideología de la derecha pretende utiliza la diversidad de la clase trabajadora para señalar colectivos a los que odiar: inmigrantes, comunidad LGTBI, etnia gitana o incluso el feminismo o el ecologismo.

No podemos dejar de señalar que el movimiento anarquista siempre estará con las personas y grupos humanos oprimidos y que creemos que la autodefensa colectiva contra el autoritarismo es un medio de construir un mundo mejor, que necesariamente pasa por la diversidad, la fraternidad entre los pueblos y la construcción de una sociedad libre y socialista. El anarquismo es un permanente esfuerzo para generar emancipación a partir de la acción directa de masas, de las lucha sociales diversas pero federadas y cohesionadas, construyendo la corelación de fuerzas que permite los cambios radicales que necesitamos.

Desde las organizaciones anarquistas firmantes de este comunicado le deseamos a toda la clase obrera de Europa un Primero de Mayo alegre y combativo.

Por la Construcción del Poder Popular
Viva la Anarquía
Viva el Comunismo Libertario
Viva el Primero de Mayo

☆Anarchist Communist Group (ACG) - gran Bretaña
☆Alternativa Libertaria (AL) - Italia
☆Die Platform - Alemania
☆Embat, Organització Llibertaria de Catalunya – Cataluña, Estado español
☆Organisation Socialiste Libertaire (OSL) - Switzerland
☆Union Communiste Libertaire (UCL) - Francia, Belgica y Suiza

international / miscellaneous / feature Monday May 01, 2023 21:08 byEuropean anarchist organizations
featured image

Social anarchism understands that empowered peoples cannot expect substantial improvements in their lives through parliamentary struggle. On the contrary, in times of scarcity authoritarian monsters grow. Right-wing ideology pretends to use the diversity of the working class to single out groups to hate: immigrants, the LGTBI community, Romani and Sinto people or even feminism or environmentalism.

[Castellano]

[Italiano]

international / workplace struggles / press release Monday May 01, 2023 14:08 byMACG

No government can save us. Only the working class free itself. We need to make a revolution. We need to overthrow capitalism and build libertarian communism, worldwide. For this, the labour movement needs to be built anew. We need to organise in the workplace and rebuild our unions from the ground up. We need rank and file control. The practices by which we build our movement will be the ones that form the basis of the new society.

May Day 2023

The Origins of May Day

On the 1st of May, 1886, unions in Chicago, heavily influenced by the American anarchist movement, went on strike for the eight hour day. A worker was shot dead by a cop, so a protest was called for 4 May. After an unidentified person threw a bomb, the police started shooting. When the dust settled, seven cops and at least four civilians were dead. Some of the cops had probably died from friendly fire. A huge anti-Anarchist campaign ensued and eight Anarchists were convicted in a kangaroo court. The State killed four, while one committed suicide. The labour movement started a campaign for the exoneration of the Haymarket Martyrs and eventually succeeded. In the process, May Day became the day of the international workers' movement.

The Workers’ Movement Today

We continue to spend most of our waking lives working for bosses who enrich themselves at our expense. Governments, maintaining the interests of capitalism, continue to enact policies which are hurtling us to climate destruction. The capitalists use their media companies to scapegoat most vulnerable: migrants, refugees, the LGBT community. Meanwhile, the one real weapon we have at our disposal to fight for our own interests, our unions, are tied down by a thousand anti-worker laws and integrated as far as possible into the State.

In industrialised countries, the established union movement continues its long decline. This is especially true in Australia. For decades, union leaders have told members to put their hopes in governments and not in the power to strike. They are unwilling to face the reality that rights are taken and not granted – that it has always been direct action, within or outside the law, and the threat of revolution which produces change in our favour, and not changes in government. Declining union density is not a reason to shrink from the task of taking such bold action. Indeed, the cowardice of the union officials contributes significantly to the decline in membership. In France (where union density is even lower than here in Australia) the working class is in open rebellion against the bosses, and their puppet, President Macron, as they attempt to raise the retirement age from 62 to 64. If the movement fails, it will only be because the union leadership has done everything to limit the movement, and to avoid the indefinite strike!

One Solution: Revolution

No government can save us. Only the working class free itself. We need to make a revolution. We need to overthrow capitalism and build libertarian communism, worldwide. For this, the labour movement needs to be built anew. We need to organise in the workplace and rebuild our unions from the ground up. We need rank and file control. The practices by which we build our movement will be the ones that form the basis of the new society.

WORKERS OF THE WORLD UNITE!

Melbourne Anarchist Communist Group

PO Box 5108 Brunswick North 3056

https://www.melbacg.wordpress.com

melbanarchistcommunist@proton.me

Twitter: @MelbourneACG

Instagram: @MelbourneACG

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100091575147149

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Αναρχικό κίνημα / Ανακοίνωση Τύπου Monday May 01, 2023 06:46 byΠρωτ. Αναρχ. Αγ. Αναργ.-Καματερού

137 χρόνια μετά, το Σικάγο είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ότι τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνα και θυσίες. Η συλλογική δύναμη και ευφυΐα των αγωνιζόμενων ανθρώπων μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Με οργάνωση και αγώνα μπορούμε και πάλι να τσακίσουμε τους εχθρούς της ζωής και της εργασίας μας και να τους πετάξουμε στον κάλαθο της ιστορίας, φέρνοντας την επανάσταση και την αναρχία από το μακρινό μέλλον στο ιστορικό παρόν, κάνοντας αυτό που φαντάζει ουτοπία ρεαλιστική πρόταση, την μόνη βιώσιμη πρόταση, την μόνη αναγκαία εφαρμόσιμη για την ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την ευημερία όλων.

1η Μάη: μέρα ταξικής μνήμης και αναρχικού αγώνα

Η 1η του Μάη αποτελεί μια ημέρα ορόσημο, σύμβολο στην ιστορία της εργατικής τάξης, των ταξικών αγώνων και του αναρχικού κινήματος. Κάθε 1η του Μάη η μνήμη μας πηγαίνει πίσω στο Σικάγο του 1886 και σε εκείνες τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργατών που πλημμύρισαν τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ διεκδικώντας το 8ωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Μέσα σ’ αυτό τον αγώνα ένας άγνωστος μέχρι σήμερα αριθμός εργατών έχασε την ζωή του από τα κρατικά πυρά με αποκορύφωμα την μάχη που δόθηκε στην απεργιακή συγκέντρωση της 4ης Μαΐου στην πλατεία Heymarket στο Σικάγο και στην συνέχεια με την στοχοποίηση και την σύλληψη 8 αναρχικών-αναρχοσυνδικαλιστών αγωνιστών, που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις και από τους οποίους εν τέλει οι 4 εκτελέστηκαν δια απαγχονισμού και 1 αυτοκτόνησε πριν την θανατική καταδίκη.

Το μαζικό απεργιακό κύμα που ξεσηκώθηκε με απαρχή την πανεργατική απεργία της 1η Μαΐου του 1886 συνιστά ένα από τα σημαντικότερα στιγμιότυπα στην ιστορία της πάλης των τάξεων που έβαλε τις βάσεις για την καθιέρωση της 8ωρης εργασίας. Η αποφασιστικότητα και η αυταπάρνηση που έδειξαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες για την διεκδίκηση της 8ωρης εργασίας αποτέλεσε το αγωνιστικό επακόλουθο των άθλιων συνθηκών ζωής, της εκτόξευσης της ανεργίας, της μείωσης των μισθών σε συνδυασμό με τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας από το πρωί έως το βράδυ, που είχαν οδηγήσει την εργατική τάξη σε συνθήκες ακραίας εξαθλίωσης. Η αγανάκτηση των εργατών απέναντι στην έσχατη εκμετάλλευση και καταπίεση που βίωναν εκφράστηκε με την οργάνωση τους στα συνδικάτα και την συλλογική και μαχητική διεκδίκηση, σημαντική συμβολή στην οποία είχαν οι αναρχικοί και αναρχοσυνδικαλιστές της περιόδου τόσο ως οργανικά μέλη των συνδικάτων όσο και με την δική τους πολιτική δράση και προπαγάνδιση.

Ο ιστορικός αυτός αγώνας ήταν το αποτέλεσμα της οργανωμένης και αποφασιστικής δύναμης των εργαζομένων η οποία αντικατοπτριζόταν στις εκατοντάδες κλαδικές οργανώσεις της αναρχοσυνδικαλιστικής IWPA ( International Working People’s Association), τα χιλιάδες μέλη της και την σημαντική επιρροή των επαναστατικών της θέσεων μέσα στο εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα αυτό των βιομηχανικών κέντρων, όπως το Σικάγο. Η IWPA ήταν αυτή που οργάνωσε την συγκέντρωση στην Heymarket καλώντας τους εργάτες «να οπλιστούν και να εμφανιστούν σε πλήρη δύναμη» και μέλη της ήταν οι συλληφθέντες αναρχικοί που καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ποιο ήταν όμως το υπόβαθρο αυτής της οργάνωσης και πώς οι αναρχικοί κατάφεραν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στα γεγονότα του Σικάγο, τα οποία ιστορικά είναι συνυφασμένα με την κατάκτηση της 8ωρης εργασίας;

Λίγα χρόνια πρωτύτερα η Διεθνής Ένωση των Εργαζομένων, μέσα από τους κόλπους της οποίας γεννήθηκε ο αναρχισμός, διασπάστηκε με επίκεντρο την διαμάχη ανάμεσα στην αναρχική και την μαρξιστική πτέρυγα. Σε ένα συνέδριο στην Χάγη οι οπαδοί του εξουσιαστικού σοσιαλισμού διέγραψαν με μηχανορραφία τους αναρχικούς και επιχείρησαν να συνεχίσουν την Διεθνή χωρίς την συμμετοχή τους. Όμως η ελευθεριακή τάση ήταν πολύ πιο ισχυρή. Η απόφαση του συνεδρίου της Χάγης καταρρίφθηκε από την πλειοψηφία της Διεθνούς αλλά ο Μαρξ προτίμησε να διασπάσει την ένωση, υπό τον φόβο της ιδεολογικής ηγεμονίας των αναρχικών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δύο οργανώσεις. Μία μικρή «Διεθνής» που συσπειρώθηκε γύρω από τις μαρξικές θέσεις και πολύ σύντομα διαλύθηκε και μια μαζική διεθνής οργάνωση εργαζομένων, επηρεασμένη από τις ελευθεριακές σοσιαλιστικές θέσεις των αναρχικών. Μέσα από την τελευταία γεννήθηκε η «Αντιεξουσιαστική Διεθνής» με παραρτήματα σε πολλές χώρες. Στις ΗΠΑ το παράρτημα της Αντιεξουσιαστικής Διεθνούς ήταν η IWPA που έπαιξε τον πλέον καταλυτικό ρόλο στα γεγονότα του 1886.

Το παράδειγμα του Σικάγο δεν είναι όμως η εξαίρεση ενός κατά τα άλλα «μειοψηφικού ρεύματος», όπως είθισται να προβάλλεται ο αναρχισμός. Η ελευθεριακή και αναρχική παράδοση είναι μακρά, έχει βαθιές ρίζες στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα και έχει εγγράψει μια αιματοβαμμένη ιστορία αγώνων και διεκδικήσεων. Ο αναρχισμός, καρπός του σοσιαλιστικού και εργατικού κινήματος, υπήρξε το πλέον ενεργό και πλειοψηφικό του κομμάτι στις απαρχές, αλλά και στην συνέχεια, σε μια σειρά από χώρες. Οι νίκες του μαρξιστικού κομμουνιστικού κινήματος και η οικοδόμηση των σοσιαλιστικών κρατών δημιούργησαν μια στρεβλή συνθήκη, με βάση την οποία η υπόθεση του προλεταριάτου ταυτίστηκε με τα εξουσιαστικά προγράμματα των κομμουνιστικών κομμάτων. Τόσο οι έννοιες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού αμαυρώθηκαν απ’ τα δεσποτικά καθεστώτα που δημιούργησαν οι οπαδοί του μαρξισμού, όσο και η ίδια η προλεταριακή επανάσταση δυσφημίστηκε. Παράλληλα βέβαια επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι αναρχικές διακηρύξεις, ήδη αποτυπωμένες μέσα στην 1η διεθνή και οι κριτικές που προειδοποιούσαν ποια θα είναι η κατάληξη, αν οι εργαζόμενοι δεν καταργήσουν το κράτος μαζί με τον καπιταλισμό, αλλά αντίθετα υποταχθούν στις αυτόφωτες κομματικές πρωτοπορίες που στο κέντρο τους έχουν την κατάληψη του κράτους και τις σοσιαλιστικές δικτατορίες: ανελευθερία, καταπίεση, υποτέλεια.

Η πλούσια πείρα του εργατικού κινήματος καταδεικνύει ποιος ήταν μέσα στην ιστορία ο ρόλος των αναρχικών και ποιος αυτός των υμνητών της δικτατορίας του προλεταριάτου, αυτών που σήμερα προβάλλουν, ακόμα και την πρωτομαγιά, ως κομμάτι της δικής τους πολιτικής ιστορίας. Οι σφαγείς των εξεγερμένων προλετάριων και αγροτών στην Ρωσία, την Ουκρανία, την Κροστάνδη, οι νεκροθάφτες της Κοινωνικής Επανάστασης στην Ισπανία, που πάτησαν πάνω στην προδοτική και ολέθρια «αντιφασιστική ενότητα» για να ανατρέψουν τον ελευθεριακό κομμουνισμό, οι δολοφόνοι αναρχικών σε όλα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, οι τιμητές των γκούλαγκ, δεν είναι εκπρόσωποι της εργατικής τάξης παρά τις επιρροές που μπορεί να διατηρούν μέσα σε αυτήν: είναι οι ιστορικοί εκτροχιαστές της επαναστατικής της υπόθεσης. Γι’ αυτό και προκαλεί όνειδος, κάθε ανιστόρητη μετωπική συμπόρευση που μπορεί να υποστηρίζεται ανάμεσα σε αναρχικούς και κομμουνιστές σε πολιτικό επίπεδο, που μοιραία επιτείνει την ιδεολογική σύγχυση των καιρών και αποδυναμώνει, όπως ανέκαθεν ιστορικά συνέβαινε ως επακόλουθο αυτών των συμπορεύσεων, τα ελευθεριακά κοινωνικά προτάγματα του παγκόσμιου αναρχισμού.

Αν έχουμε ανάγκη στις μέρες μας από μια νέα προοπτική, αυτή βρίσκεται στην οικοδόμηση ταξικών φορέων επαναστατικής διεκδίκησης, άμεσης και μακρόπνοης, καθώς και στην ανάπτυξη του επαναστατικού αναρχισμού. Η νεκρανάσταση των σοσιαλιστικών κρατών εκτός από ιστορικά χρεοκοπημένη, είναι ταυτόχρονα και μια πρόταση παγίδευσης των αγώνων σήμερα. Το Σικάγο που για μια ακόμη χρονιά θα τιμήσουμε, ήρθε ως αποτέλεσμα της δράσης ακηδεμόνευτων εργαζομένων που βασίστηκαν στις δικές τους δυνάμεις και όχι στις δυνάμεις των «σοσιαλιστικών σωτήρων» που λίγα χρόνια πριν είχαν ηττηθεί από την επιρροή του αναρχισμού. Μια τέτοια δύναμη εργαζομένων χρειαζόμαστε για να αναχαιτίσουμε στον παρόντα ιστορικό χρόνο το γκρέμισμα της νίκης του Σικάγο και να διασφαλίσουμε την ταξική μας επιβίωση, προχωρώντας διαλεκτικά στο ιστορικό άλμα της επαναστατικής ανατροπής και της ανοικοδόμησης της κοινωνίας πάνω στις ελευθεριακές και εξισωτικές αρχές που προτάσσει η παγκόσμια αναρχική παράδοση.

Γιατί, πόσο μακριά άραγε, βρίσκονται τα τότε προβλήματα των εργατών με αυτά που ερχόμαστε εμείς σήμερα αντιμέτωποι/ες; Όσο κι εάν η αστική προπαγάνδα μέσω των εκπροσώπων της μιλά για την πρόοδο των σύγχρονων κοινωνιών και για τον καπιταλισμό με “ανθρώπινο πρόσωπο” που θα αμβλύνει τις ανισότητες, εμείς γνωρίζουμε πως όσο η παραγωγή βρίσκεται σε λίγα ιδιωτικά χέρια, όσο το κράτος και ο καπιταλισμός κυριαρχούν, η πρόοδος για την οποία μιλάνε δεν θα είναι ποτέ η κοινωνική πρόοδος που ως αποτέλεσμα της συλλογικής διάνοιας και εργασίας θα οδηγεί στην ευημερία όλων. Αντίθετα, μια αισχρή μειοψηφία θα συνεχίζει να πατάει πάνω στον ιδρώτα, στην στέρηση και το αίμα των πολλών για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων και τις πολυτέλειες της. Οι πολλοί θα παράγουν τον πλούτο που η αισχρή αυτή μειοψηφία θα καρπώνεται διαιωνίζοντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την φτώχεια, την εξαθλίωση, την απάνθρωπη ζωή του μόχθου και της διαρκούς επισφάλειας.

Άλλωστε, κι οι τελευταίοι ισχυρισμοί για την επίτευξη της “ταξικής ειρήνης” και το κλείσιμο της ταξικής ψαλίδας καταρρίφθηκαν ως τραπουλόχαρτα με την εκδήλωση της παγκόσμιας συστημικής κρίσης που μαίνεται από το 2007-8 έως και σήμερα. Η αντιφατικότητα του κεφαλαίου να παράγει κρίσεις μέσα από την παραγωγή του κέρδους, καταλήγοντας ακόμα και να τζογάρει την ίδια την ύπαρξη του, οι αντινομίες των νεοφιλελεύθερων αγκιτατόρων, από την μια να υποστηρίζουν το “λιγότερο κράτος” και από την άλλη να διασώζουν τις τράπεζες μέσω του κρατικού παρεμβατισμού, όπως και η μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την κατάφωρη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων, επιβεβαιώνουν τόσο την σαθρή δόμηση του εκμεταλλευτικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος όσο και την διάψευση των βεβαιοτήτων, ότι το σύστημα αυτό είναι ανίκητο και ο “τελευταίος σταθμός της ιστορίας”. Παρά τις θριαμβολογίες για την “νίκη του καπιταλισμού” και της “αστικής δημοκρατίας” η κρίση του συστήματος είναι δομική και είναι η αρχή του τέλους του. Το ερώτημα είναι, πότε θα έρθει αυτό το τέλος, πώς θα γραφτεί και ποια θα είναι η θέση των παραγωγών του πλούτου στον νέο κοινωνικό σχηματισμό που θα το διαδεχτεί;.

Βλέπουμε πλέον, πως αντί η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος και οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της εποχής μας να ανοίξουν τον δρόμο σε μια μεγαλύτερη ικανοποίηση των ταξικών και λαϊκών αναγκών, απεναντίας βιώνουμε την παρακμή του ξεπερασμένου αυτού συστήματος και μια μεγάλη οπισθοδρόμηση. Γιατί, τι άλλο είναι, αν όχι μια ιστορική οπισθοδρόμηση, αντί να διεκδικούμε την 6ωρη και 4ημερη εργασία 137 ολόκληρα χρόνια μετά το Σικάγο, να βρισκόμαστε πάλι σε εκείνη την στιγμή, που το 8ωρο τίθεται σε αμφισβήτηση και νέες προκλήσεις έρχονται ως ιστορικά καθήκοντα και αναγκαιότητες για τον κόσμο της εργασίας; Θα έπρεπε, σήμερα, να αναζητούμε το νήμα σύνδεσης με το ηρωικό Σικάγο του 1886 σε μια κατεύθυνση υπέρβασης εκείνων των αιτημάτων, σε μια κατεύθυνση διεύρυνσης των εργατικών νικών. Αντ’ αυτού ενσαρκώνεται μια σαρωτική επίθεση σε κεκτημένα αιώνων, με χαρακτηριστικά παραδείγματα στον ελλαδικό χώρο, τα εκτρώματα Αχτσιόγλου και Χατζηδάκη και όλα τα μέτρα λεηλασίας των μνημονίων. Οι επιθέσεις αυτές, λαμβάνουν χώρα παράλληλα με μια μεγάλη υποχώρηση της ταξικής πάλης απ’ την μεριά των δυνάμεων της εργασίας από την οποία οφείλουμε να εξέλθουμε.

Για να βάλουμε μπροστά τις νέες διεκδικήσεις που οι καιροί επιτάσσουν θα πρέπει να υπερασπιστούμε τα ιστορικά μας κεκτημένα, αυτά που οι εχθροί της ζωής και της εργασίας μας αμφισβητούν και επιχειρούν να καταργήσουν. Γυρνώντας αποφασιστικά την πλάτη στις αστικές δυνάμεις της συστημικής διαχείρισης και απαξιώνοντας τις χρεοκοπημένες προτάσεις των προπαγανδιστών των πάλαι ποτέ “σοσιαλιστικών κρατών”. Ενάντια σε εκλογικές αυταπάτες, αυτόφωτες πρωτοπορίες και εργατοπατέρες, να προχωρήσουμε με πίστη στις δικές μας δυνάμεις παλεύοντας για να πάρουμε την ζωή, τον πλούτο που παράγουμε και την λήψη των αποφάσεων στα δικά μας χέρια. Να αγωνιστούμε για ελευθερία, ισότητα και αλληλεγγύη τιμώντας τους νεκρούς των εργατικών αγώνων του παρελθόντος μέσα από νέους αγώνες και τσακίζοντας την συστημική προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία “τίποτα δεν αλλάζει” κι ας κοιτάξει ο καθένας την πάρτι του.

Θα πρέπει, σήμερα, να αναχαιτίσουμε τις επιθέσεις που δεχόμαστε και να εξέλθουμε από την ταξική υποχώρηση που βρισκόμαστε, σχεδιάζοντας την έξοδο του εργατικού κινήματος στο ιστορικό προσκήνιο, πιο δυναμικά και πιο ρηξιακά από ποτέ. Σήμερα, που βρίσκεται εν πολλοίς εγκλωβισμένο στα νύχια των ηγεσιών του εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ) και των άλλων νεκροθαφτών, αυτών της σταλινικής γραφειοκρατίας (ΠΑΜΕ), είναι η στιγμή της συλλογικοποίησης, της οργάνωσης και της ολόπλευρης ταξικής και πολιτικής ανασυγκρότησης του ελευθεριακού κινήματος για την οικοδόμηση μιας άλλης προοπτικής. Παρά το γεγονός ότι δεν αγνοούμε την σημαντική δράση σωματείων βάσης εντός του συνδικαλιστικού πεδίου, εντούτοις, αναγνωρίζουμε ότι χωρίς την δημιουργία νέων και την μεταξύ τους ομοσπονδιοποίηση, έχοντας ως στρατηγικό προσανατολισμό την διεμβόλιση των εργοδοτικών και γραφειοκρατικών ηγεσιών, δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλες αξιώσεις. Γι’ αυτό, άμεσα, στρατηγικά, οργανωμένα, τα ριζοσπαστικά κομμάτια της εργατικής τάξης οφείλουν να αναλάβουν ιστορικές αποστολές και να οργανώσουν έναν νέο, ακηδεμόνευτο, επαναστατικό ταξικό πόλο. Μπαίνοντας μαζικά στα ήδη υπάρχοντα σωματεία βάσης και καλώντας ανοιχτές συνελεύσεις για τον σχηματισμό νέων, προβάλλοντας μέσα σε αυτά, την αναγκαιότητα δημιουργίας μιας ταξικής, ελευθεριακής συνομοσπονδίας εργασίας.

Παράλληλα δεν ξεχνάμε ποτέ την σημασία της πολιτικής οργάνωσης και του ιδεολογικού αγώνα. Η δράση μας ως αναρχικών είναι ανοιχτή για όλα τα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας και όπως θεωρούμε αναγκαία την ταξική οργάνωση, άλλο τόσο παλεύουμε για την επαναστατική οργάνωση του αναρχισμού και τον σχηματισμό ενός νέου πολιτικού φορέα. Καλούμε όλες τις δυνάμεις της εργασίας, της καταπιεσμένης νεολαίας, κάθε σύντροφο και κάθε συντρόφισσα που δεν έχει συλλογικοποιηθεί σε κοινή πάλη και κοινή οργάνωση. Η ισχυροποίηση του αναρχικού κινήματος και εκείνων των τάσεων του, που προτάσσουν την οργάνωση, την επαναστατική προοπτική, την ιδεολογική πάλη τόσο με τις αστικές όσο και με τις κρατικιστικές σοσιαλιστικές δυνάμεις, είναι άμεση αναγκαιότητα για την ενίσχυση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, την ακηδεμόνευτη και ελευθεριακή τους έκφραση, για την ανάπτυξη μιας άμεσης και μακροπρόθεσμης επαναστατικής στρατηγικής και το ζωντάνεμα της πίστης για την κοινωνική αλλαγή, για μια Κοινωνική Επανάσταση.

Η πίστη στην επαναστατική υπόθεση δεν είναι ούτε μια θρησκευτικού τύπου προσκόλληση σε αμετακίνητα δόγματα ούτε μια νεανική παραπλάνηση. Είναι στην πραγματικότητα η πίστη στις δυνάμεις του ανθρώπου να καθορίσει την ζωή του και να δημιουργήσει την κοινωνία στην οποία θα ζήσει. Η πίστη στην Κοινωνική Επανάσταση και στην δυνατότητα της επαναστατικής αλλαγής είναι μια διαρκής θέση πάλης απέναντι στον ατομικισμό, την παραίτηση, την υποταγή άνευ όρων στην μισθωτή σκλαβιά και την κρατική καταπίεση. Είναι η σύγκρουση με κάθε πρόταση συμβιβασμού με το σύστημα που μας ρημάζει τις ζωές, είτε αυτή προέρχεται από υποψήφιους κυβερνητικούς διαχειριστές του, είτε έχει ως προέλευση διάφορες τάχα «αντισυμβατικές» λύσεις βίωσης μιας «εναλλακτικής» ζωής μέσα στο υπάρχον.

137 χρόνια μετά, το Σικάγο είναι δραματικά επίκαιρο, γιατί οι αγώνες είναι το παρόν και το μέλλον του κόσμου. Είναι οι αιμοδότες της κοινωνικής ζωής απέναντι στους καταπιεστές της, είναι οι πνεύμονες της συλλογικής ελπίδας, της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αλληλοβοήθειας, είναι τα οράματα των νεκρών αγωνιστών/τριών για ένα καλύτερο αύριο, είναι τα χαμένα όνειρα εκατομμυρίων ανθρώπων που θάφτηκαν στον ιδρώτα του μόχθου και της φρικτής βιοπάλης. Γιατί εκεί που η κυρίαρχη ιδεολογία μας καλεί να αποφασίσουμε ανάμεσα στον «μάταιο αγώνα» και το ατομικιστικό πρόσταγμα «κοίτα την ζωή σου» εμείς ξέρουμε ότι όλη η ζωή βρίσκεται μέσα στον αγώνα και ότι είναι στο χέρι μας το μάταιο να γίνει εφικτό και η πραγματική ζωή, η απελευθερωμένη και χειραφετημένη ζωή απ’ τα δεσμά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, να μπορέσει επιτέλους να βιωθεί.

137 χρόνια μετά, το Σικάγο είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ότι τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνα και θυσίες. Η συλλογική δύναμη και ευφυΐα των αγωνιζόμενων ανθρώπων μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Με οργάνωση και αγώνα μπορούμε και πάλι να τσακίσουμε τους εχθρούς της ζωής και της εργασίας μας και να τους πετάξουμε στον κάλαθο της ιστορίας, φέρνοντας την επανάσταση και την αναρχία από το μακρινό μέλλον στο ιστορικό παρόν, κάνοντας αυτό που φαντάζει ουτοπία ρεαλιστική πρόταση, την μόνη βιώσιμη πρόταση, την μόνη αναγκαία εφαρμόσιμη για την ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την ευημερία όλων.

1η Μάη όλοι και όλες στους δρόμους

Στηρίζουμε την απεργιακή μοτοπορεία της ΣΒΕΟΔ

Αποχή από τις εκλογές – Ταξική και Πολιτική οργάνωση – Μόνη λύση η Επανάσταση

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ

https://protaanka.espivblogs.net/2023/04/29/1i-mai-mera-taxikis-mnimis-kai-anarchikoy-agona/

image 12300x205.png 0.04 Mb image 11300x212.png 0.04 Mb

This page has not been translated into 한국어 yet.

This page can be viewed in
English Italiano Català Ελληνικά Deutsch



Fri 29 Mar, 05:16

browse text browse image

image.png imageCarta de Opinión Marzo 2024 Mar 09 00:40 by Federación Anarquista Santiago 1 comments

61z6jtrb0ml.jpg imageMalatesta’s Revolutionary Anarchism in British Exile Feb 28 08:50 by Wayne Price 2 comments

carta_de_opinin_general.png imageCarta de Opinión Enero 2024 Jan 29 23:40 by Federación Anarquista Santiago 3 comments

whatsapp_image_20231205_at_10.16.jpeg imageEncuentros Ácratas: Miradas anarquistas sobre el libertarianismo de derecha. Dec 05 23:59 by ViaLibre 0 comments

textL’Intifada depuis la France Dec 01 03:38 by Anonyme 0 comments

octoberrevolution.jpeg imageAn Anarchist View of Trotsky’s "Transitional Program" Nov 22 05:26 by Wayne Price 3 comments

download.jpg imageThe Joy of Alex Comfort Nov 21 17:47 by Wayne Price 2 comments

resist_genocide.jpg imageResist Genocide Oct 14 20:31 by Melbourne Anarchist Communist Group 6 comments

resist_genocide_1.jpg imageRésister au génocide Oct 14 20:28 by Melbourne Anarchist Communist Group 4 comments

coops.jpeg imageΚοοπερατίβες ή τ^... Oct 12 06:55 by Tommy Lawson 1 comments

10801079108610731088107210781077108510801077_20230924_162632077min.png imageA volunteer from Kharkov was tortured by the military after trying to leave Ukraine Oct 11 22:55 by Assembly 1 comments

380713793_699111572256482_5298125431710198778_n.jpg imageFORO CONVERSATORIO: A 50 AÑOS DEL GOLPE CÍVICO MILITAR Los desafíos y tareas del anarquism... Oct 05 02:24 by Asamblea Anarquista Valparaíso y Federación Anarquista Santiago 1 comments

1.jpeg imageAnarchists in Rojava: Revolution is a struggle in itself Oct 04 23:52 by Jurnal mapa 1 comments

61thrfbmy8l.jpg imageAn Attempted Marxist-Anarchist Dialogue Oct 03 07:13 by Wayne Price 2 comments

tea_paros_nacionales.jpeg imageTaller de Estudios Anarquistas: La experiencia de los paros nacionales en Colombia Sep 12 08:38 by ViaLibre 9 comments

377428561_843860310647981_2410053042863431509_n_1.jpg imageComunicado Público a 50 años del Golpe Cívico-Militar Sep 12 05:10 by Asamblea Anarquista de Valparaíso y Federación Anarquista de Santiago 2 comments

images.jpg imageA Talk on the Ukrainian-Russian War Aug 31 03:36 by Wayne Price 7 comments

sudan_soli_tu_copy.png imageSürgündeki Sudanlı anarşistleri destekleyin Aug 30 15:53 by Çeşitli anarşist örgütler 1 comments

text망명중인 수단 아나키스트... Aug 29 05:56 by Various anarchist organisations 0 comments

textΥποστηρίξτε τους... Aug 29 05:45 by Διεθνές κάλεσμα 0 comments

mihail_gerdzhikov.jpg imageΗ Κομμούνα της Στ ... Aug 28 20:23 by Γιάβορ Ταρίνσκι 0 comments

دعم اللاسلطويين السودانيين في المنفى imageدعم اللاسلطوي¡... Aug 27 18:27 by اللاسلطويين 1 comments

textSosteniamo le anarchiche e anarchici sudanesi in esilio Aug 26 02:19 by Varie organizzazioni anarchiche 3 comments

portugais.jpeg imageApoie anarquistas sudaneses no exílio Aug 23 23:32 by Várias organizações anarquistas 0 comments

tucuman.jpg imageΑργεντινή: Το κλε ... Aug 23 21:22 by Organización Anarquista de Tucumán 2 comments

internationalcampaignsudan.jpeg imageSupport Sudanese anarchists in exile Aug 23 18:19 by International anarchist organisations 23 comments

espanol.jpeg imageApoyo a los anarquistas sudaneses en el exilio Aug 23 18:15 by Diversas organizaciones anarquistas 0 comments

deutsch.jpeg imageUnterstützt sudanesische Anarchist:innen im Exil! Aug 23 17:45 by Verschiedene anarchistische Organisationen 0 comments

Appel anarchiste de solidarité internationale avec nos camarades soudanais en exil imageSoutenir l’exil des anarchistes soudanais·es Aug 23 03:53 by Diverses organisations anarchistes 2 comments

elisee_reclus.jpg imageΕ. Ρεκλύ: Ένας πρωτ&... Aug 20 21:58 by Αυτολεξεί 2 comments

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]