user preferences

Upcoming Events

Gender

No upcoming events.
Διεθνή / Φύλο / Γνώμη / Ανάλυση Friday December 09, 2022 18:12 byJoseph Déjacque   text 1 comment (last - tuesday june 06, 2023 11:05)

Ο Αναρχισμός έχει κατηγορηθεί ότι υποθάλπει ή ότι έχει αγνοήσει την Πατριαρχία. Αρκετές από αυτές τις κατηγορίες είναι αληθείς φωτογραφικά, αλλά αδικούν το Αναρχικό κίνημα συνολικά, διότι από την απαρχή της Ιδέας υπήρξαν φωνές που ζητούσαν το αυτονόητο: ότι η χειραφέτηση δεν είναι θέμα φύλου, ούτε ότι οι άντρες έχουν προτεραιότητα στην Ελευθερία. Ο πρώιμος αναρχοκομμουνιστής Joseph Déjacque (Ζοζέφ Ντεζάκ), ο πρώτος που χρησιμοποίησε την λέξη «ελευθεριακός», μαθητής του Pierre-Joseph Proudhon, γράφει μια οργισμένη επιστολή στον Δάσκαλο το 1857.

Joseph Déjacque, Για τον Άνθρωπο, Άνδρα και Γυναίκα

Εισαγωγή

Ο Αναρχισμός έχει κατηγορηθεί ότι υποθάλπει ή ότι έχει αγνοήσει την Πατριαρχία. Αρκετές από αυτές τις κατηγορίες είναι αληθείς φωτογραφικά, αλλά αδικούν το Αναρχικό κίνημα συνολικά, διότι από την απαρχή της Ιδέας υπήρξαν φωνές που ζητούσαν το αυτονόητο: ότι η χειραφέτηση δεν είναι θέμα φύλου, ούτε ότι οι άντρες έχουν προτεραιότητα στην Ελευθερία. Ο πρώιμος αναρχοκομμουνιστής Joseph Déjacque (Ζοζέφ Ντεζάκ), ο πρώτος που χρησιμοποίησε την λέξη «ελευθεριακός», μαθητής του Pierre-Joseph Proudhon, γράφει μια οργισμένη επιστολή στον Δάσκαλο το 1857.
Μετάφραση: Αργύρης Αργυριάδης

Στα βάθη της Λουιζιάνα, όπου οδηγήθηκα από τις αντιξοότητες της εξορίας μου, διάβασα σε μια εφημερίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, "La Revue de l'Ouest", ένα κομμάτι αλληλογραφίας ανάμεσα σε εσάς, τον P. J. Proudhon, και την κυρία Hericourt.
Μερικά λόγια της κυρίας Hericourt, που παρατίθενται σε εκείνο το έγγραφο, με κάνουν να φοβάμαι ότι η θηλυκή ανταγωνίστρια μπορεί να μην έχει τη δύναμη –πολεμικά μιλώντας– να αντιμετωπίσει τον βάναυσο αρσενικό αντίπαλό της.

Δεν γνωρίζω τίποτα για την κυρία Hericourt ούτε για τα γραπτά της, αν είναι συγγραφέας, ούτε για τη θέση της στη λέξη, ούτε για την προσωπικότητά της. Αλλά για να επιχειρηματολογήσουμε καλά σχετικά με τις γυναίκες, ή για να διαφωνήσουμε καλά σχετικά με τους άνδρες, η σοβαρότητα δεν είναι το μόνο που χρειάζεται. Κάποιος πρέπει να έχει δει πολλά και να έχει μελετήσει πολύ. Κάποιος πρέπει, πιστεύω, να έχει βιώσει τα προσωπικά του πάθη σε όλους τους σταθμούς της κοινωνίας, από τις ασημένιες κορυφές όπου η κακία είναι ευτυχία μέχρι τα βάθη όπου η δυστυχία αναζητά παρηγοριά στην ακολασία, Πάνω στον ανθρώπινο βράχο που χτυπιέται έτσι από τα σοκ της ζωής, μπορεί να διαβαστεί η λογική, η ανεξίτηλη αλήθεια.

Θα ήθελα να δω το ζήτημα της χειραφέτησης της γυναίκας να αντιμετωπίζεται από μια γυναίκα που έχει αγαπήσει πολύ και έχει αγαπήσει πολλούς, και η οποία στην προηγούμενη ζωή της έχει συνδεθεί τόσο με τους αριστοκράτες όσο και με τους ταπεινούς· για τη γυναίκα της φρουράς. Μπορώ να διεισδύσω και να κατανοήσω τις ιδιωτικές ή επίσημες απόψεις και τις σκέψεις της πολυτελούς μεγάλης κυρίας πιο εύκολα από ό, τι η γυναίκα του σαλονιού μπορεί να κατανοήσει τις ανοιχτές ή κρυφές στερήσεις της κόρης της φτώχειας. Ωστόσο, ελλείψει μιας άλλης Μαγδαληνής, λούζοντας τα πόδια της σταυρωμένης ανθρωπότητας με τα δάκρυά της και προσπαθώντας να την ανυψώσει σε έναν κόσμο στοιχημάτων, λόγω έλλειψης αυτής της φωνής πολιτισμένης μετάνοιας, για την έλλειψη αυτής της γυναίκας που περήφανα και δημόσια αποβάλλει όλες τις προκαταλήψεις του φύλου και της φυλής, των νόμων και των εθίμων, θα μας φέρει πίσω στον προηγούμενο κόσμο, Εγώ, ένας άνθρωπος του ανδρικού φύλου, θα προσπαθήσω να σας απαντήσω, Aliboron-Proudhon. Γιατί η χειραφέτηση της γυναίκας δεν είναι τίποτε άλλο από τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας – και των δύο φύλων. (έμφαση του μεταφραστή)

Εσείς που έχετε στις φλέβες σας τόσο ισχυρούς επαναστατικούς παλμούς για όλα όσα σχετίζονται με την χειρωνακτική εργασία ή το γέμισμα του στομάχου, οι μεταφορές σας δεν είναι λιγότερο φλογερές, αλλά να είστε τόσο ηλίθιος και αντιδραστικός, όταν έρχεστε να σκεφτείτε τα συναισθήματα της καρδιάς και των συναισθημάτων; (αναφέρεται στον μισογυνισμό του Proudhon - σμ) Η νευρική και ατέρμονη λογική σας σε θέματα βιομηχανικής παραγωγής και κατανάλωσης είναι αβάσιμη όταν εξετάζετε ζητήματα ηθικής παραγωγής και κατανάλωσης. Η ευφυΐα σου, αρρενωπή για το μηδέν που αφορά τον άντρα, μοιάζει εξανδραποδισμένη όταν πρόκειται για ζήτημα που αφορά τη γυναίκα. Με τον ερμαφρόδιτο εγκέφαλο οι σκέψεις σας οπισθοχωρούν πάνω τους σε ανίσχυρες προσπάθειες να συλλάβουν και να γεννήσουν την κοινωνική αλήθεια.

Μια αρσενική Ιωάννα της Λωραίνης που έχει κρατήσει τον εαυτό του αγνό για σαράντα χρόνια, η διαβροχή της αγάπης έχει εξελκώσει την καρδιά σας, η οργή της ζήλιας σας έχει γεμίσει με αηδία και φωνάζετε «Πόλεμος κατά των γυναικών!» καθώς η υπηρέτρια της Ορλεάνης φώναζε «Πόλεμος εναντίον των Άγγλων!» Οι Άγγλοι την έκαψαν ζωντανή. Οι γυναίκες σε έχουν κάνει σύζυγο, ω, άγιο άνθρωπο, διαχρονικά παρθένο και πάντα μάρτυρα.

Πατέρα Προυντόν, μπορώ να το πω; Όταν μιλάς για γυναίκες εμφανίζεσαι σαν ένα αγόρι κολεγίου που μιλάει πολύ δυνατά και σε υψηλό τόνο, τυχαία και με αυθάδεια, για να φανεί μαθημένος, όπως κάνεις στους ακροατές σου, και που όπως εσύ δεν ξέρει το πρώτο πράγμα για το οποίο μιλάει.

Αφού βεβήλωσες τη σάρκα σου για σαράντα χρόνια, τώρα βλασφημείς τη νοημοσύνη σου και περνώντας από τη ρύπανση στη ρύπανση ρίχνεις τις ακαθαρσίες σου για να λοιδορήσεις τις γυναίκες.

Αυτό ονομάζετε ανδρική και έντιμη ευγένεια, Νάρκισσε-Προυντόν; Παραθέτω τα λόγια σου:
«Όχι, κυρία, δεν ξέρετε τίποτα για το φύλο σας. δεν ξέρετε το πρώτο πράγμα για τις ερωτήσεις που εσείς και οι αξιότιμοι συνεργάτες σας ταράζετε με τόσο θόρυβο και τόσο λίγη επιτυχία. Και αν δεν καταλαβαίνετε αυτή την ερώτηση, αν στις οκτώ σελίδες της απάντησης που κάνατε στην επιστολή μου υπάρχουν σαράντα παράλογα συμπεράσματα, αυτό δείχνει την αλήθεια των όσων είπα για την αναπηρία του φύλου σας. Εννοώ με αυτές τις λέξεις –η ακρίβεια των οποίων μπορεί να μην είναι άψογη– την ποιότητα της κατανόησής σας που δεν θα σας επιτρέψει να αδράξετε τη σημασία του πράγματος: που εμείς οι άνθρωποι έχουμε στα χέρια μας. Στο κρανίο σας, όπως και στην κοιλιά σας, υπάρχει ένα συγκεκριμένο όργανο που είναι ανίκανο να κατακτήσει τη δική του αδράνεια. που απαιτεί από το αρσενικό να το κάνει να εκτελεί τις λειτουργίες του. Και ακόμη και τότε δεν είναι πάντα επιτυχής. Αυτή είναι η άποψή μου, αποτέλεσμα των άμεσων και θετικών παρατηρήσεών μου. Αφήνω στη μαιευτική σας οξυδέρκεια να υπολογίσετε από αυτήν για τη διατριβή σας τις ανυπολόγιστες συνέπειες».

Εσύ αγριογούρουνο –που είναι απλώς ένα αδόμητο γουρούνι– αν είναι αλήθεια, όπως λες, ότι η γυναίκα δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα ούτε από τον εγκέφαλο ούτε από την κοιλιά χωρίς τη βοήθεια του άνδρα –και είναι αλήθεια– είναι εξίσου αληθινό και από την άλλη πλευρά. Ούτε ο άνδρας μπορεί να παράγει από τη σάρκα του ή τον εγκέφαλό του χωρίς τη βοήθεια της γυναίκας. Αυτή είναι λογική μεγάλε Proudhon, και η κριτική γίνεται από έναν μαθητευόμενο που ήταν πάντα υπάκουος υπηρέτης σου.
Χειραφέτηση ή μη χειραφέτηση της γυναίκας, χειραφέτηση ή μη χειραφέτηση του άνδρα – τι σημαίνει αυτό; Είναι ότι από τη φύση του ο ένας έχει δικαιώματα και ο άλλος δεν έχει δικαιώματα; Είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ενικός και όχι πληθυντικός, αρσενικός και όχι θηλυκός! Είναι ότι η διαφορά στα φύλα είναι μια διαφορά στη φύση της ανθρωπότητας. Οι σταγόνες της βροχής που πέφτουν από τα σύννεφα δεν είναι οι ίδιες είτε είναι λίγες είτε πολλές, είτε μεγάλες είτε μικρές;

Τοποθετήστε το ζήτημα της χειραφέτησης της γυναίκας σύμφωνα με τη χειραφέτηση του δουλοπάροικου – της γυναίκας καθώς και του άνδρα. Ή για να πούμε το ίδιο πράγμα διαφορετικά, ο ανθρώπινος δούλος – είτε στο σεράι είτε στο εργαστήριο. Αν αυτό γίνει κατανοητό τότε είναι και επαναστατικό. Αλλά από την πλευρά του προνομιούχου ανθρώπου η άσποψη αυτή για την κοινωνική πρόοδο, είναι παράλογη και αντιδραστική. Για να αποφύγουμε λοιπόν τις υπεκφυγές και τις αμφισημίες πρέπει να απαιτήσουμε τη χειραφέτηση του Ανθρώπου (ανεξαρτήτως φύλου- σημείωση δική μου). Μόνο με αυτούς τους όρους το ερώτημα είναι πλήρες.
Από μέρα σε μέρα η ανθρωπότητα έλκεται από επανάσταση σε επανάσταση προς το ιδανικό της τελειότητας – την ελευθερία. Αλλά ο άνδρας και η γυναίκα θα προχωρήσουν με το ίδιο βήμα, την ίδια καρδιά ενισχυμένη από αγάπη, προς το φυσικό τους πεπρωμένο, την κοινότητα της Αναρχίας. Αλλά ο άνδρας και η γυναίκα μπαίνουν έτσι χέρι με χέρι, με το πρόσωπο του ενός να ρίχνει τη λάμψη του στο πρόσωπο του άλλου, μέχρι να φτάσουν στον κήπο της Κοινωνικής Αρμονίας. Αλλά η ομάδα του Ανθρώπου, το όνειρο της ευτυχίας που πραγματοποιήθηκε, η κινούμενη εικόνα του μέλλοντος, οι αρμονικοί τόνοι και η λαμπερή δόξα της ισότητας προσβάλλουν τα αυτιά σας και θαμπώνουν τα μάτια σας. Η κατανόησή σας, διαστρεβλωμένη από ασήμαντη ματαιοδοξία, σας κάνει να βλέπετε στους απογόνους έναν άνδρα-άγαλμα στημένο σε ένα γυναικείο βάθρο, έναν άνδρα-πατριάρχη και μια γυναίκα-υπηρέτρια.

Αντίπαλος της γυναίκας και απόλυτος παρίας του άνδρα, μεγάλε Προυντόν, χρησιμοποιείς τα λόγια σου σαν μαστίγιο. Σαν σκλάβος-οδηγός φαίνεσαι ενθουσιασμένος να ξεφτιλίζεις τα όμορφα θύματά σου (στα χαρτιά) και να τα μαστιγώνεις με ύβρεις. Ως μετριοπαθής αναρχικός, φιλελεύθερος, αλλά όχι ελευθεριακός, θέλεις ελεύθερη ανταλλαγή βαμβακιού και κεριών και επιδιώκεις να προστατεύσεις τον άντρα από τη γυναίκα σε αντάλλαγμα του στοργικού ανθρώπινου πάθους. Φωνάζεις εναντίον των μεγάλων βαρόνων του κεφαλαίου για να ξαναχτίσεις μια περήφανη βαρωνία του άνδρα σε υποτελή γυναίκα. Λογικός με ακατάλληλα γυαλιά, δεν μπορείς να διαβάσεις τα μαθήματα του παρόντος ή του παρελθόντος. δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα που να είναι ανυψωμένο ή σε απόσταση ή στην προοπτική του μέλλοντος.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι η γυναίκα είναι ο κινητήριος μοχλός του άνδρα, όπως ο άνδρας είναι ο κινητήριος μοχλός της γυναίκας. Δεν υπάρχει ιδέα στον παραμορφωμένο εγκέφαλό σας, ούτε στον εγκέφαλο κανενός άλλου άνδρα, που να μην δόθηκε ζωή από τη γυναίκα. όχι μια εκούσια κίνηση των μυών σας ή της νοημοσύνης σας, αλλά ποιος ήταν ο σκοπός της να προσελκύσει την προσοχή της γυναίκας και να την ευχαριστήσει, ακόμη και συμπεριλαμβανομένου αυτού που φαίνεται το πιο αντιφατικό, τις προσβολές σας. Όλα τα όμορφα που έχει κάνει ο άνθρωπος, όλα τα μεγάλα που έχει παράγει ο άνθρωπος, όλα τα αριστουργήματα της τέχνης και της βιομηχανίας, όλες οι ανακαλύψεις της επιστήμης, τα τιτανικά βήματα που έχει κάνει ο άνθρωπος στα πεδία του αγνώστου, όλες οι κατακτήσεις και όλες οι φιλοδοξίες του ανθρώπου είναι δίδυμο σε γυναίκα που του επιβάλλει τα καθήκοντα ως βασίλισσα ενός τουρνουά αναθέτει ένα καθήκον σε έναν ιππότη και τον ανταμείβει με χαμόγελο όταν αυτός έχει επιτύχει αν. Όλος ο ηρωισμός του ανθρώπου, όλη η φυσική και ηθική του ανδρεία προέρχεται από την αγάπη. Χωρίς γυναίκα θα εξακολουθούσε να σέρνεται στην κοιλιά του ή και στα τέσσερα και να περιηγείται σε βότανα και ρίζες. Θα ισοφάριζε το βόδι στην ευφυΐα. Είναι ανώτερος από το θηρίο μόνο επειδή η γυναίκα έχει πει: «Να είσαι έτσι». Είναι η θέλησή της που τον δημιούργησε και τον έκανε άνθρωπο αντί για άγριο. Για να ικανοποιήσει τις υπέρτατες απαιτήσεις της γυναικείας ψυχής επιχείρησε μεγαλειώδη πράγματα.

Δείτε τι έχει κάνει η γυναίκα για τον άνδρα και μετά δείτε τι έχει κάνει ο άντρας για τη γυναίκα!

Αλίμονο! για να ευχαριστήσει τον κύριο και τον κύριό της, δεν είναι απαραίτητο να διαθέτει μεγάλη ευφυΐα και ηθική δύναμη. Αν μιμηθεί μόνο τον πίθηκο σε γελοιότητες και γκριμάτσες, κρεμάστε της μερικά κομμάτια γυαλικών στο λαιμό και τα αυτιά της, στολίστε την με γελοία φινέτσα, γεμίστε τους γοφούς της μέχρι να μοιάζει με μια Αφροδίτη του Hottentot, αυτό είναι το μόνο που απαιτεί ο Σουλτάνος της από αυτήν, όλα όσα είναι απαραίτητα για να φέρει χαρά στην αρσενική ψυχή – το άλφα και το ωμέγα των επιθυμιών και των προσδοκιών του. Αν μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα ανταμείβεται με ένα δαντελένιο μαντήλι.
Αντίθετα εκείνη που θεωρεί έναν τέτοιο ρόλο επαίσχυντο και έχει δείξει την καλή της λογική βρίσκοντας την ομορφιά στην αξιοσύνη και με την αυτοδύναμη συμπεριφορά της που μαρτυρά τη λογική και την ευφυΐα της, έχει λιθοβοληθεί στο παρελθόν και θα λιθοβοληθεί άθλια ξανά και ξανά από το πλήθος των Προυντόν, παρελθόντος και παρόντος την διώκει με άμεμπτο σαρκασμό και την αναγκάζει να καταπνίξει την ατομικότητά της. Για το πλήθος των άκαρδων και ανεγκέφαλων ανδρών έχει αμαρτήσει έχοντας πάρα πολλή καρδιά και υπερβολική νοημοσύνη. Της έχουν πετάξει πέτρες και σπάνια έχει την τύχη να συναντήσει έναν άντρα που θα την πάρει από το χέρι και θα πει: «Γυναίκα, σήκω. Είσαι άξια αγάπης. είσαι άξια της ελευθερίας».

Όχι, αυτό που θέλει ο άντρας –δηλαδή αυτός που σφετερίζεται το όνομα του άνδρα– δεν είναι η γυναίκα σε όλη της τη φυσική και ηθική ομορφιά, η γυναίκα με τη φυσική και καλλιτεχνική μορφή, το πρόσωπό της που λάμπει με την αύρα της χάρης, η καρδιά της συμπαθητική και τρυφερή, οι σκέψεις της ενθουσιώδεις, η ψυχή της ερωτευμένη με ποιητικά και ανθρώπινα ιδανικά. Όχι, αυτός ο ανεγκέφαλος μπαμπούλας, όπως ένας πεζός σε ένα πανηγύρι, θέλει μια χρωματιστή και μπερδεμένη φιγούρα κεριού. Όπως ένας λαίμαργος σε έκσταση μπροστά σε ένα κρεοπωλείο, θέλει ένα τέταρτο μοσχάρι γαρνιρισμένο με δαντέλα.
Αηδιασμένος με τον άνθρωπο που βρίσκει τόσο ηλίθιο, κουρασμένος από αυτόν στον οποίο μάταια αναζήτησε συμπάθεια για το συναίσθημα, μας λέει η ιστορία – αλίμονο! Μακάρι να ήταν μόνο ένας μύθος, ένας θρύλος, μια βιβλική ιστορία – η γυναίκα περνάει από το δίποδο στο τετράποδο. Θηρίο για θηρίο. Είναι φυσικό άλλωστε να επιτρέψει στον εαυτό της να παρασυρθεί από ένα μεγαλύτερο θηρίο από τον εαυτό της. Τότε, επιτέλους, η φύση, αφού την προίκισε με παρορμήσεις και αγάπες πολύ ρωμαλέες για να σβήσει με καταπίεση και αποχή, γίνεται αηδιασμένη από την ανθρωπότητα και αναζητά σε ναούς δεισιδαιμονίας, στις εκτροπές του νου και της παρόρμησης των πιστών, την τροφή για την παθιασμένη πείνα της φύσης της. Αποτυγχάνοντας να βρει τον άντρα των ονείρων της, αφθονεί την αγάπη της σε έναν φανταστικό θεό και ο ιερέας έχει αντικαταστήσει το θηρίο ενός συζύγου.

Αχ! αν υπάρχουν τόσες πολλές άθλιες γυναίκες και τόσο λίγες πραγματικές γυναίκες, ποια είναι η αιτία; Τι έχετε να παραπονεθείτε για αυτό Δάντη-Προυντόν; Θα το επιθυμούσατε.

Παραδέχομαι ότι εσείς προσωπικά αγωνιστήκατε γενναία για την επανάσταση. έχετε ξεψαχνίσει την φύση και τον κορμό της Ιδιοκτησίας και έχετε κάνει τον θόρυβο της αναταραχής να αντηχεί από μακριά. Απογυμνώσατε το φλοιό της και το αφήσατε εκτεθειμένο στο βλέμμα του πληθυσμού. Κλονίσατε σαν νεκρά κλαδιά τους ανίσχυρους αυταρχικούς ανταγωνιστές σας και δείξατε το κενό των ανανεωμένων ελληνικών θεωριών των κρατικών σοσιαλιστών, συμπεριλαμβανομένων και των δικών σας. Έχετε τραβήξει μαζί σας μέσα από τις ελικοειδείς οδούς της μεταρρύθμισης όλο το πακέτο των ορέξεων φυσικών και ηθικών. Έχετε διανύσει το δρόμο και έχετε πάρει τους άλλους μαζί σας. Είστε κουρασμένοι. Θα θέλατε να ξεκουραστείτε, αλλά η φωνή της λογικής σας προτρέπει να ακολουθήσετε τις επαναστατικές σας αφαιρέσεις και να προχωρήσετε προς τα εμπρός, πάντα προς τα εμπρός, μήπως σας ξεπεράσουν εκείνοι που έχετε παραπλανήσει.
Να είστε λοιπόν ειλικρινά ένας ολοκληρωμένος αναρχικός και όχι ένας εν μέρη αναρχικός. Προχωρήστε πέρα από την κατάργηση της οικονομικής σύμβασης, στην κατάργηση όχι μόνο του σπαθιού και του κεφαλαίου, αλλά και της ιδιοκτησίας και της εξουσίας σε όλες τις μορφές της. Τότε θα έχετε φτάσει στην αναρχική κοινότητα. δηλαδή, την κοινωνική κατάσταση όπου ο καθένας είναι ελεύθερος να παράγει ή να καταναλώνει σύμφωνα με τη θέλησή του ή τη φαντασία του χωρίς να ελέγχει ή να ελέγχεται από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. όπου η ισορροπία παραγωγής και κατανάλωσης καθορίζεται φυσικά, όχι πλέον από τους περιοριστικούς νόμους και την αυθαίρετη ισχύ των άλλων, αλλά από την ελεύθερη άσκηση της βιομηχανίας που υπαγορεύεται από τις ανάγκες και τις επιθυμίες κάθε ατόμου. Η θάλασσα της ανθρωπότητας δεν χρειάζεται αναχώματα. Δώστε τις παλίρροιές της πλήρες δύναμη και μια μέρα θα βρει το δρόμο της.
Χρειάζομαι, για παράδειγμα, έναν ήλιο για τον εαυτό μου, ένα ποτάμι για τον εαυτό μου, ένα δάσος για τον δικό μου ή όλα τα σπίτια σε όλους τους δρόμους μόνο για μένα; Έχω το δικαίωμα να γίνω ιδιοκτήτης τους αποκλείοντας άλλους, ειδικά όταν δεν τα χρειάζομαι; Αν δεν έχω αυτό το δικαίωμα, είναι πλέον δίκαιο να επιθυμώ, όπως στο πλαίσιο του συστήματος των συμβάσεων, να μετρήσω στον καθένα –σύμφωνα με την τυχαία ικανότητά του να παράγει– ακριβώς τι ποσοστό θα έπρεπε να λάβει από όλα τα πράγματα; πόσες από τις ακτίνες του ήλιου δικαιούται, πόσα κυβικά πόδια αέρα και νερού θα του παραχωρήσει ή την έκταση των περιπάτων του στα δάση, τι αριθμό ή τα μέρη των σπιτιών που μπορεί να καταλάβει, σε ποιους δρόμους μπορεί να περπατήσει και από ποιους δρόμους πρέπει να κρατηθεί μακριά;

Με ή χωρίς συμβόλαιο, θα καταναλώσω περισσότερο από ό, τι είναι καλό για μένα; Θα πάρω όλο το φως του ήλιου, όλο τον αέρα, όλο το νερό; Θα μονοπωλήσω όλη τη σκιά των δέντρων, όλους τους δρόμους της πόλης, όλα τα σπίτια ή όλα τα δωμάτια των σπιτιών; Και αν έχω δικαίωμα στις παραγωγές της φύσης, όπως το φως και ο αέρας, δεν έχω επίσης δικαίωμα σε βιομηχανικά προϊόντα, όπως ο δρόμος ή το σπίτι; Σε τι χρησιμεύει λοιπόν ένα συμβόλαιο που δεν μπορεί να προσθέσει τίποτα στην ελευθερία μου, αλλά αντίθετα σίγουρα θα την περιορίσει;

Και όσον αφορά την παραγωγή, η δραστηριότητα της φύσης μου θα αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο με τον περιορισμό; Είναι παράλογο να ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο. Ο λεγόμενος ελεύθερος εργάτης ακόμη και στη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας, παράγει περισσότερα και κάνει τη δουλειά του καλύτερα από τον νέγρο σκλάβο. Πώς θα ήταν αν ήταν πραγματικά και καθολικά ελεύθερος; Η παραγωγική του δύναμη θα αυξανόταν εκατό φορές.

Αλλά οι αργόσχολοι; λες. Οι αργόσχολοι παράγονται από τις ανώμαλες συνθήκες της κοινωνίας. Αλλά σε μια αναρχική κοινότητα, με τις τέχνες και τις επιστήμες να αναπτύσσονται όπως θα αναπτυχθούν στις μέρες μας, τίποτα τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί. Φυσικά, θα υπήρχαν, όπως υπάρχουν σήμερα, ορισμένοι που θα ήταν μεγαλύτεροι παραγωγοί από άλλους, και θα υπήρχαν ορισμένοι που θα ήταν μεγαλύτεροι καταναλωτές από άλλους, αλλά εκείνοι που δραστηριοποιούνται περισσότερο στην παραγωγή θα ήταν επίσης πιο δραστήριοι στην κατανάλωση. Η εξίσωση είναι φυσική. Ζητάτε αποδείξεις; Πάρτε τυχαία εκατό εργάτες και θα διαπιστώσετε ότι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές.

Ο ανθρώπινος οργανισμός εφοδιάζεται με ορισμένα πολύτιμα εργαλεία η χρήση των οποίων παρέχει γνήσια ευχαρίστηση. Υπάρχουν τα χέρια, η καρδιά, ο εγκέφαλος –όλα φτιαγμένα για χρήση– και μπορείτε να φανταστείτε ότι ένας άνθρωπος εθελοντικά θα αφήσει τέτοια πολύτιμα εργαλεία να σκουριάσουν; Στην ελεύθερη κατάσταση της φύσης με τα θαύματα της βιομηχανίας και της επιστήμης όπου όλες οι κλήσεις για δραστηριότητα και χαρούμενη ζωή, σε μια τέτοια κατάσταση, φαντάζεστε ότι ένας άνθρωπος θα αναζητούσε την ευτυχία στην άμετρη απραξία; Ανοησία. Θα ήταν αδύνατο.

Στο έδαφος της αληθινής αναρχίας, της απόλυτης ελευθερίας, θα υπήρχε τέτοια ποικιλομορφία μεταξύ των ανθρώπων –ποικιλομορφία ηλικίας, φύλου και γεύσεων– που κανένας δεν θα το έκανε χωρίς συμπαθητική κοινωνία. Η ισότητα δεν είναι ομοιομορφία. Αυτή η ποικιλομορφία των ανθρώπων και κάθε επόμενης χρονικής στιγμής είναι ακριβώς αυτό που κάνει όλες τις κυβερνήσεις, όλα τα συντάγματα και όλα τα συμβόλαια καταστροφικά για την ελευθερία. Πώς μπορείς να δεσμευτείς για ένα χρόνο, για μια μέρα, για μια ώρα, όταν σε μια ώρα, μια μέρα ή ένα χρόνο μπορεί να σκέφτεσαι εντελώς διαφορετικά από τον τρόπο που νόμιζες τη στιγμή που έκανες το συμβόλαιο;

Κάτω από τις συνθήκες της ριζοσπαστικής αναρχίας θα υπάρξουν κάποιες γυναίκες, όπως και κάποιοι άνδρες, μεγαλύτερης σχετικής αξίας από άλλους. Θα υπάρχουν παιδιά και θα υπάρχουν ηλικιωμένοι, αλλά όλοι, χωρίς διάκριση, θα είναι παρόλα αυτά ανθρώπινα όντα και θα πρέπει εξίσου ελεύθεροι να κινούνται στους κύκλους των αμοιβαίων αξιοθέατών τους, ελεύθεροι να παράγουν και να καταναλώνουν κατά το δοκούν, χωρίς καμία γονική, συζυγική ή κυβερνητική εξουσία, χωρίς νομικούς κανονισμούς που να τους περιορίζουν ή να τους εμποδίζουν.

Σε μια κοινωνία που συγκροτήθηκε έτσι –και οφείλεις να το ξέρεις, εσύ αναρχικός που υπερηφανεύεσαι ως λογικός ότι είσαι– τι θα είχες να πεις για τη σεξουαλική αναπηρία είτε του θηλυκού είτε του αρσενικού ανθρώπου;

Άκου, Δάσκαλε Προυντόν! Πριν μιλήσετε για την γυναίκα, μελετήστε. Σταματήστε να αποκαλείτε τον εαυτό σας αναρχικό ή να γίνετε καθαρός αναρχικός. Μιλήστε μας, αν θέλετε, για το άγνωστο και το γνωστό, για τον Θεό που είναι κακός, για την ιδιοκτησία που είναι ληστεία. Όταν όμως μιλάτε για τον άνθρωπο μην το κάνετε ως αυταρχική θεότητα, γιατί θα σας απαντήσω ότι ο άνθρωπος είναι κακός. Μην του αποδίδετε ένα απόθεμα ευφυΐας που του ανήκει μόνο από το δικαίωμα της κατάκτησης, από το εμπόριο της αγάπης, από την τοκογλυφία σε κεφάλαιο και εργασία που προέρχεται εξ ολοκλήρου από τη γυναίκα και είναι το προϊόν της ψυχής της. Μην τολμήσετε να του το αποδώσετε αυτό που έχει αντλήσει από κάποιαν άλλη επειδή είναι άντρας ως δίκαιο διότι θα σας απαντήσω με τα δικά σας λόγια: «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή!»

Υψώστε τη φωνή σας, αντίθετα, ενάντια στην εκμετάλλευση της γυναίκας από τον άνδρα. Διακηρύξτε στον κόσμο με αυτό το σθένος της επιχειρηματολογίας που σας έχει κάνει διάσημο ως διανοούμενο αγωνιστή, ότι ο άνδρας, χωρίς τη βοήθεια της γυναίκας, δεν είναι σε θέση να βγάλει την επανάσταση από το βούρκο, να την βγάλει από το βρώμικο και αιματοβαμμένο τέλμα στο οποίο έχει πέσει. Ότι μόνος του είναι ανίσχυρος. ότι πρέπει να έχει την υποστήριξη της καρδιάς και του εγκεφάλου της γυναίκας. ότι στο δρόμο της προόδου θα πρέπει να βαδίζουν μαζί, δίπλα-δίπλα, χέρι-χέρι. ότι ο άντρας δεν μπορεί να επιτύχει τον στόχο του και να υπομείνει την κούραση του ταξιδιού χωρίς τη διαρκή συμπάθεια και τα ενθαρρυντικά χάδια της γυναίκας.
Πείτε στον άνδρα και στη γυναίκα ότι τα πεπρωμένα τους είναι να πλησιάσουν περισσότερο και να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον καλύτερα. ότι έχουν ένα και το αυτό όνομα, καθώς είναι ένα και το αυτό ον – το ανθρώπινο ον. ότι είναι, ο καθένας με τη σειρά του, ο ένας τοωδεξί και ο άλλος το αριστερό χέρι και ότι στην ανθρώπινη ταυτότητα οι καρδιές τους είναι σαν μια καρδιά και οι σκέψεις τους είναι αδιαχώριστες.

Πείτε τους ότι σε αυτή την κατάσταση μόνο εκείνοι μπορούν να συντηρήσουν και να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον στο ταξίδι και ότι το φως της αγάπης τους θα διαπεράσει τις σκιές που χωρίζουν το παρόν από το μέλλον ή την πολιτισμένη κοινωνία από την αρμονική κοινωνία. Πείτε τους ότι ο άνθρωπος, στη σχετική αναλογία και τις εκδηλώσεις του, είναι σαν μια πυγολαμπίδα, η οποία λάμπει μόνο από αγάπη και για την αγάπη.

Πείτε το. Να είστε ισχυρότερος από τις προκαταλήψεις σας. Πιο γενναιόδωρος παρά μοχθηρός. Διακηρύξτε την Ελευθερία, την Ισότητα, την Αδελφοσύνη, το αδιαίρετο του ανθρώπου. Κάντο; είναι για τη σωτηρία του κοινού. Δηλώστε ότι η ανθρωπότητα κινδυνεύει. Καλέστε τους άνδρες και τις γυναίκες να εκδιώξουν τους προκατειλημμένους εισβολείς από τα σύνορα της κοινωνικής προόδου· Μιλήστε ενάντια σε εκείνη την άλλη αρσενική αριστοκρατία, αυτή την αριστοκρατία του σεξ που μας καθηλώνει στα έθιμα του παρελθόντος. Πείτε το είναι απαραίτητο. Διακηρύξτε το με πάθος, με ιδιοφυΐα, κάντε το να ακουστεί και θα έχετε κερδίσει όχι μόνο την εκτίμηση των άλλων και του εαυτού σας.

brazil/guyana/suriname/fguiana / gender / policy statement Tuesday August 16, 2022 22:49 byBrazilian Anarchist Coordination   text 10 comments (last - thursday february 01, 2024 18:16)

This document was produced by the Brazilian Anarchist Coordination [Coordenação Anarquista Brasileira] (CAB), a group of anarchist organizations working collaboratively across Brazil. It is translated and reprinted here with the permission of our sister organizations participating in CAB.

The document has also served as an anchor point in recent discussions on feminism within Black Rose / Rosa Negra. We hope that by making this text available in English for the first time, we can increase its reach and impact.

Translation by Enrique Guerrero-López

Our Conception of Feminism from the Perspective of Organized Anarchism

The women that are part of the organizations that make up the Brazilian Anarchist Coordinator (CAB) see ourselves as part of a long tradition of anarchist women that have denounced and struggled radically against gender oppression; therefore, the exploitation of labor also acquires a particular form for us. We are part of the many, many anarchist women that, although they have been erased by the history of those from above, have confronted the violence we face as women head on; women who have guided new ways of loving and have problematized the bourgeois family model that is the basis of the system; women who reacted to macho violence, often coming from their own comrades; self-taught women, who promoted literacy and imagined a liberating education, who acted in the press by creating and writing in libertarian newspapers; women who took up arms! These fearless and unsubmissive women fought against an oppressive system for a dignified and free life and sowed seeds of liberation all over the world. There are many anonymous women fighters erased in the history of men. There are many who have gone before us, many who are not with us. We carry their legacy within us.

This story did not begin with us, and it will not end tomorrow. There is a lot of violence and a lot to do.

As anarchists, we believe that feminism and the anti-patriarchal struggle, as well as the anti-racist and anti-colonial struggle, are fundamental strategies to destroy this system. We understand that power relations are structured in specific ways, and it is necessary to understand them if we want to destroy the system of oppression as a whole. We believe in the development of militants that have an active participation in popular organizations; that develop action through direct action and direct democracy. In this sense, we advocate a class struggle oriented and grassroots feminism. Our feminism is a social and collective struggle. We do not believe in a specialization of feminist struggle, instead we believe that feminism must pass through all our organizations; that feminist formulations and methodologies can aim not at individual freedom, but at the conquest of the freedom of each territory and of each oppressed body.

This is our conception.

What are Our Guidelines?

Historically, anarchism has fought against the various oppressions suffered by those from below; therefore, it understood that the oppressed went beyond a restricted class category. By adopting a broad vision of class, anarchism pointed toward the idea that the oppressions to which we are subjected are structured in the most diverse ways. Thus, the feminism that we claim as anarchists could not have as its center only the idea of class, for example. This approach would lead us to a superficial analysis, in which gender and race would not have relevance, and therefore we would not be close to the social reality that we experience. In the end, such an approach would also not be in accordance with our conception of anarchism.

It is due to analysis restricted to class only that there are, for example, spaces in the black movement where the question of gender is in the background and black women are silenced. Or, on the other hand, by not taking up class, we run the risk of elaborating an analysis separated from the material reality of the black periphery question, for example. In the same way, there are also spaces for women where neither class nor race is discussed, and working women and black women cannot meet, much less identify with the speeches and discussions that take place there. Or, there are certain spaces where class is central, issues of race and gender are in the background, and white and non-white women do not feel comfortable or identified at all.

We understand that gender oppression is correlated with the issue of race and class, and this is something that changes according to the social and material contexts in which subjects are inserted. In this sense, the idea of “intersectionality” serves us as an instrument of analysis of domination, helping us to understand certain issues. In this sense, we understand that oppressions are transversal (they cut across and are crossed by other oppressions), being present in all areas of our lives and society. However, we cannot start from there and confuse this transversal character with the idea that oppressions are totally homogeneous or that they are simply a sum of several types of oppressions. Moreover, we must see social reality as a constructor of oppression and not as a consequence. At the same time, we cannot think only of questions of theory or ideology without looking at and understanding how things happen in practice (and materially), so as not to lose sight of the fact that our feminism is far from individual liberation or behavior, but is a social and collective struggle.

Therefore, for us in the CAB, our feminism can only be the “feminism of those from below,” which considers the conditions of gender, race, class and sexual diversity, understanding that these elements and their power relations go together to structure the relations of domination that pass through us.

In short, we believe that our feminism, as especifista anarchists, must be a class struggle oriented, anti-racist, anti-capitalist, non-exclusive (and trans-inclusive) feminism with a revolutionary perspective aimed at a rupture with the state.

Critique of Eurocentric Liberal Feminism

As anarchist women who believe in fighting alongside those from below, we have disagreements with and critiques of Eurocentric liberal feminism. In the course of its development, liberal feminism has guided individual freedoms, expressing and defending a view that “we are all equal”. In this trajectory, it attempted to equate women with white, bourgeois men, claiming for them the same rights as him. Like conceptions of liberalism, this feminism ends up making claims that are limited to the level of individualism.

Thus, our critique of liberal feminism refers to its advocacy of individual liberation only, without reflection on class. In this way, it reproduces capitalist logic when it thinks of women’s emancipation only as recognition and social mobility, for example, within a society that remains unequal. In this conception, women would have the right to be in the same jobs as men, but when they are there, the logic of inequality continues to reproduce itself. This liberal feminism has appropriated concepts and guidelines that are historically from the popular and women’s struggle. It appropriates, in a distorted way, many concepts to conform to liberal and neoliberal precepts. This appropriation serves capitalism in many ways. One example is the use of the very idea of equality by the market, with its mass propaganda, which contributes to the naturalization of a supposed “equality” that already exists, naturalizing the logics of capitalism and the state, which remain intact. In this way, the market feeds the false illusion of equality, preaching as “empowerment” that women can “succeed in big companies”, in State positions, etc., reaching high positions or leadership, in a meritocratic logic. However, when they are in these positions, they continue to work for and within the system, without questioning why other women have not “succeeded”, without attributing this inequality to the capitalist system.

This process of distortion also occurred with the concept of “Empowerment”, whose contours were shaped by the work of Freirean critical pedagogy. It is important to remember that this concept was born rooted in popular movements and was appropriated in a distorted way by liberal feminism. Therefore, when we speak of empowerment, we must take it up from its collective root. Only collective empowerment will make a difference in the struggle of women.

For liberal feminism, a simulated “equality” within the capitalist system itself is enough. For us it is necessary to overthrow capitalism and the state. And this is a condition for the construction of true freedom and equality for women. In this sense, we also note that we must go beyond the Eurocentric character of this feminism. For this, we take as a reference point the analysis that Kurdish women are building and their critique of the Eurocentric character that has influenced the construction of feminism in the world. We need to build a feminism with our feet on the ground of our own Latin American reality. And this is done through an understanding of our own history and our own construction as Latin American women, making use of our experiences and our accumulations, deconstructing and constructing concepts that are based on our concrete reality.

For a Transfeminism

For us, especifista anarchist women, it is extremely important to advance the conception of feminism that we want to build at the national level. Therefore, it is necessary to make it clear that our feminism includes trans people (men and women). For this reason, we do not identify ourselves with “radical feminism” (or with a trans-exclusive feminism) because, as anarchists, we advocate the end of all domination in society. For us it makes no sense to think of a feminism that excludes the oppressed, those who are being abused and massacred by transphobia, which permeates our society every day. We need to preserve and defend the dignity, respect and rights of all people, absolutely all human beings. Of course, we cannot fail to relate heteronormativity to machismo. This is a factor that ends up reverberating in the discussion on the construction of family and work. Therefore, it is important to consider the issue of masculinity as a gender discussion as well, since we are all affected by it and the way people see it.

Rejecting Feminism that is Exclusive to Women

We also believe that exclusive spaces are important to strengthen people of a certain social group and that we should understand and respect their needs. Therefore, we see no problem in having exclusive spaces (we also understand their strength, importance and necessity) when demands arise in the spaces we build, but we understand that the movement should not happen only in this way. In this sense, we also believe that we need to have mixed spaces, because gender is something that cuts across the reality of men and women, not only women. Men also feel various pressures from society to perform their masculinity in a way that common sense has already determined for them hundreds of years ago. So, we understand the importance of men also having their own spaces for training, discussion and debate to be able to think of new ways of acting in the political and social sphere; reviewing the attitudes and vices that the structure of machismo society makes them reproduce daily, whether in their personal, professional or political lives. We also have to understand that the inclusion of cis men is different from the inclusion of trans people. We understand then that a trans woman, for example, must be inserted in an exclusive women’s space and that a trans man must be inserted in a men’s space and both must be accepted in those spaces.

Advocating the Extension of Social Rights Through Popular Struggle and Direct Action

Considering that women’s struggle often needs to go through the conquest of very basic programs that will remain the responsibility of the State, we think that we should not abandon these programs, since we cannot wait for the revolution to conquer basic rights. In other words, we cannot work only with a maximum program. The social revolution will be built in the daily processes of struggle and popular power, in the advances and conquests of more policies and rights, as well as their maintenance.

Women are the first to be neglected, they are the first to be laid off in a crisis, they are the ones who suffer the most from increases in the cost of food and the cost of living. As for maternity, the very spaces of reproduction of maternity end up being appropriated by the State (Pre-natal, day-care centers, etc.). We place ourselves in the struggle for these basic directives within the limits of the State because it must be required to guarantee these rights and, if the State does not provide them, we must take them away, with our own hands and our struggle. This is how we defend the struggle for housing, day care centers, humanized childbirth and better assistance in hospitals, education and health, which directly affect the lives of everyday women.

We are aware that we are making demands of the State while we long for its end. On the other hand, our position is one of confrontation and not of asking the State. We confront the State so that it can provide today what is urgent for the lives of women from below. In this sense, we have chosen to use the term “public policies” instead of “reforms”. What we demand in confrontation with the State is the viability of public policies that make a difference for women. And it is always a demand for rights that come through struggle and popular organization. Along with this, we believe in and seek to sow autonomous efforts by women within their communities. While the State does not guarantee policies that can provide the minimum, we must build, support and defend, together with the communities, self-managed and autonomous efforts that aim to organize collective outlets for women’s lives. Therefore, we must build and show solidarity with the experiences of collective self-organization of childcare, the possibilities of building “cooperatives” or cooperative work, which are outlets for the maintenance of women in their communities. These experiences are processes that contribute to the construction of popular power, self-management, autonomy and empowerment of working women and women from below. These are principles that we defend; and therefore they are also our tasks and responsibility.

Thus, we stand beside women from below in this struggle for basic rights, but it must achieve revolutionary transformations. In this effort, we advocate for popular struggle and direct action in the conquest of rights and the advance for popular power, along with the strategy of Self-Defense, not only in the physical sense, but also as a collective posture, being thought through, elaborated and worked on together with our comrades. In this process, we are building daily, in the struggle, a rupture with the State, capitalism and patriarchy, and the advance towards the construction of self-organization and autonomy.

Armed with these broad principles and building a feminism based on the relationship between theory and practice, we stand in the ranks of women’s struggles, as anarchists and feminists! May feminism be a reality for women from below and may women’s struggles grow and spread with militancy, mutual aid and sisterhood in all corners of the world!

For people’s power!

For a life of dignity, freedom and not submissiveness!

Up with those who fight!

Ελλάδα / Τουρκία / Κύπρος / Φύλο / Ανακοίνωση Τύπου Thursday June 30, 2022 22:07 byκαρακ(Α)ηδόνες

Στήνουμε αναχώματα στη γειτονιά μας, στους δρόμους μας, στις πλατείες μας απέναντι στη ματσίλα, στα δίπολα, στο σεξισμό, στην ομοβοφία, στην τρανσοφοβία. Ο δημόσιος χώρος μας ανήκει. Στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη. Αλληλέγγυα. Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, δεν χρειαζόμαστε συμβουλές, δεν χρειαζόμαστε προστασία από τους άντρες των ζωών μας.

Παρεμβάσεις στη Νίκαια ενάντια στην πατριαρχία

Είμαστε οι καρακαηδόνες, αναρχοφεμινστική ομάδα που στεγάζεται και σχετίζεται με τον αναρχικό χώρο πάροδος. Τις δύο τελευταίες εβδομάδες πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις στη νίκαια με πανό, στένσιλ, αφίσα και κείμενο. Ακολουθεί η αφίσα μας και το κείμενο που μοιράστηκε καθώς και φωτογραφίες από τις παρεμβάσεις.

Είμαστε οι καρακαηδόνες.

Είμαστε γυναίκες που γνωριστήκαμε συνδεθήκαμε και σχετιστήκαμε μέσα και γύρω από τη λειτουργία του αναρχικού χώρου πάροδος στη Νλίκαια.

Αφορμή για την έναρξη των συναντήσεών μας υπήρξε η ανάγκη συλλογικοποίησης των βιωμάτων μας μέσα στο καταπιεστικό ασφυκτικό πλαίσιο της πατριαρχίας και η επιθυμία μας να σπάσουμε τη φυσικοποίηση του σεξισμού, των προνομίων και της κουλτούρας του βιασμού, πάνω στα οποία εδραιώνεται και αναπαράγεται. Βιώματα που διαπερνούν όλες τις φάσεις ζωής όσων δεν πληρούν τα χαρακτηριστικά του cis άντρα. Φορώντας μας το δίπολο από τη στιγμή που γεννιόμαστε, εκκινώντας από το μαιευτήριο με τα ροζ και γαλάζια μπαλόνια, την οικογένεια όπου μόνο ασφαλής χώρος δεν είναι, την εκπαίδευση, τη δουλειά. Το δρόμο που έχουμε μάθει να περπατάμε με τα κλειδιά στο χέρι, τις παρέες μας που καλούμαστε να ανεχτούμε τα σεξιστικά αστεία γιατί διαφορετικά θα χαρακτηριστούμε υπερβολικές, τις κακοποιητικές μας ερωτικές σχέσεις.

Στις συλλογικότητές μας βρεθήκαμε λόγω της ανάγκης μας να αγωνιστούμε για ένα νέο κόσμο αντιεξουσιαστικό, αντιιεραρχικό, με όραμα την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Σπάσαμε τα μούτρα μας κι εκεί. Διαπιστώσαμε ότι αυτονόητα δεν υπάρχουν. Διαπιστώσαμε επώδυνα το πολύ απλό -αλλά όχι εύκολο- ότι όλα μας είμαστε δημιουργήματα διαπλεκόμενων εξουσιαστικών συστημάτων (καπιταλισμού, πατριαρχίας, κράτους). Όλα μας φέρουμε τις αντιφάσεις μας, το καθένα με διαφορετικές ποιότητες και έχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας να διανύσουμε με στόχο τη χειραφέτησή μας, την αποτίναξη προνομίων, την αλληλεγγύη. Κανένα δεν καθαγιάζεται περνώντας το κατώφλι ενός αναρχικού στεκιού ή μας αναρχικής συλλογικότητας.

Αναγνωρίζουμε την πατριαρχία ως σύστημα εξουσίας που στηρίζεται στα δίπολα, στις διακρίσεις με βάση το φύλο, την σεξουαλικότητα, την ηλικία, την αρτιμέλεα και στις ιεραρχήσεις, στενά διαπλεκόμενο με τα άλλα συστήματα εξουσίας του κράτους, του καπιταλισμού, του ρατσισμού. Αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα μας ως ολικό και διαρκή απέναντί τους χωρίς προτεραιότητες και ιεραρχήσεις.

Στεκόμαστε απέναντι στην αφομοίωση των φεμινισμών από το κράτος και τους θεσμούς του. Όροι όπως “ισότητα” και “δικαιώματα” δεν βρίσκονται στο λεξιλόγιό μας. Στόχος μας είναι η διάρρηξη της πατριαρχίας και όχι η διαχείρισή της. Ο ρόλος των μπάτσων και των δικαστών διαιωνίζει την κουλτούρα του βιασμού και στέκονται επιθετικά στα επιζώντα πρόσωπα. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Η θεαματική παρουσίαση από τα ΜΜΕ γυναικοκτονιών, βιασμών και κακοποιήσεων κινείται στα ίδια πλαίσια χύνοντας παράλληλα και το ρατσιστικό τους δηλητήριο ανάλογα με το που έχει γεννηθεί ο δράστης.

Στήνουμε αναχώματα στη γειτονιά μας, στους δρόμους μας, στις πλατείες μας απέναντι στη ματσίλα, στα δίπολα, στο σεξισμό, στην ομοβοφία, στην τρανσοφοβία. Ο δημόσιος χώρος μας ανήκει. Στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη. Αλληλέγγυα. Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, δεν χρειαζόμαστε συμβουλές, δεν χρειαζόμαστε προστασία από τους άντρες των ζωών μας.

Είμαστε οι καρακαηδόνες από το αναρχικό στέκι πάροδος

Είμαστε οι γλωσσούδες, οι υστερικές, οι υπερβολικές οι αντιδραστικές

Χτίζουμε συλλογικές αντιστάσεις απέναντι σε κάθε φορέα της πατριαρχίας

Δεν είμαστε φρόνιμες, δεν κάνουμε ησυχία, δεν ησυχάζουμε μέχρι την εξάλειψη κάθε μορφής εξουσίας

καρακ(Α)ηδόνες

karakaidones@espiv.net

image signal20220625172437352.jpeg 0.32 Mb

Διεθνή / Φύλο / Κριτική / Παρουσίαση Monday May 23, 2022 22:25 byΓιώργος Λαουτάρης   text 1 comment (last - monday may 30, 2022 21:48)

Σούλα Μαρινούδη, Η ζωή χωρίς εμένα - Έμφυλα υποκείμενα εντός και εκτός των κινηματικών χώρων
Το κείμενο αυτό μελετά και εμπνέεται από τις ζωές ανθρώπων που συμμετείχαν σε ριζοσπαστικούς κινηματικούς χώρους από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μέχρι το 2008, αλλά λόγω του φύλου και της σεξουαλικότητάς τους βίωναν τις ομάδες αυτές με όρους αποκλεισμού.

Σούλα Μαρινούδη, Η ζωή χωρίς εμένα - Έμφυλα υποκείμενα εντός και εκτός των κινηματικών χώρων

Το κείμενο αυτό μελετά και εμπνέεται από τις ζωές ανθρώπων που συμμετείχαν σε ριζοσπαστικούς κινηματικούς χώρους από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μέχρι το 2008, αλλά λόγω του φύλου και της σεξουαλικότητάς τους βίωναν τις ομάδες αυτές με όρους αποκλεισμού.

Το κεντρικό επιχείρημα του κειμένου είναι ότι οι πολιτικοί χώροι του ανταγωνιστικού κινήματος αποτέλεσαν οι ίδιοι πεδία και μηχανισμούς κατασκευής του φύλου, ενώ τα έμφυλα υποκείμενα που αποκλείονταν από αυτούς ή συμπεριλαμβάνονταν με προϋποθέσεις έδειχναν τα όρια του πολιτικού σώματος. Αποτελεί ένα σχόλιο στο περιεχόμενο που αποκτά η έννοια του πολιτικού μέσα στο ανταγωνιστικό κίνημα, ως αρρενωπή κατασκευή με περιγεγραμμένα όρια, αδιαπέραστη από την αποσταθεροποίηση που προκαλεί η ζωντανή κοινωνική ζωή, βασισμένη σε σχέσεις συγγενικού τύπου που διαχωρίζουν «εμάς» από τους «άλλους» και εμποδίζουν τη δημιουργία θεσμών και κανόνων που να ρυθμίζουν τις κοινωνικές σχέσεις με πολιτικούς όρους.

Με αυτά τα δεδομένα, οι αποκλεισμοί είναι σύμφυτοι με την ίδια τη δομή του πολιτικού σώματος. Αυτοί και αυτές που αποκλείονται είναι όσες δεν χωρούν στον στρέιτ, λευκό, ανδρικό χαρακτήρα τους. Οι συνομιλητές και συνομιλήτριές μου περιγράφουν πώς προσπάθησαν να αλλάξουν τους εαυτούς τους για να χωρέσουν στις πολιτικές ομάδες και την κοινωνικότητά τους.

Αντιμέτωποι/ες με τη συγκαλυμμένη αποστροφή στη διαφορετικότητα, μεταμφιέζονταν σε «άνδρες» ή «γυναίκες», άλλαζαν τη φωνή τους, τη στάση του σώματός τους. Όταν αυτή η ένταξη με τους όρους των άλλων δεν ήταν πια υποφερτή, μετακινήθηκαν σε άλλες πόλεις και χώρες προκειμένου να βρουν δομές πιο φιλικές στην υποκειμενική τους λειτουργία.
ISBN 978-960-9489-72-0
88 σελ. / 20,5 Χ 13.0 εκ. / 6,36 ευρώ

***

Αναρχία και προκατάληψη
 
Ο έμφυλος αυτοπροσδιορισμός και τα δικαιώματα όσων τοποθετούν τον εαυτό τους εκτός της νόρμας στο δημόσιο χώρο ήρθαν με όρους πολιτικής σύγκρουσης στην επικαιρότητα, με την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο σχετικά με την αλλαγή φύλου, που τελικώς ψηφίστηκε.

Οι συγκρούσεις ωστόσο είναι αδιάκοπες για όσους βιώνουν “τα άχθη της ετερότητας”.

Η μελέτη της Σούλας Μαρινούδη με τίτλο “Η ζωή χωρίς εμένα – Έμφυλα υποκείμενα εντός και εκτός κινηματικών χώρων” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Futura, φωτίζει μια περιοχή στην οποία θα ανέμενε κανείς ανεκτικότητα αν όχι ενθάρρυνση στη διαφορετικότητα. Οι καταλήψεις στέγης και οι αναρχικές συλλογικότητες της δεκαετίας του ‘90, οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και οι κινηματικοί χώροι που αναφέρονται στην απελευθέρωση από τα καπιταλιστικά δεσμά, σύμφωνα με τη μελέτη της συγγραφέα, αναπαράγουν στερεότυπα και αποκλείουν όσους ορίζουν την υποκειμενικότητά τους με διαφορετικούς όρους από αυτούς της “ηγεμονικής αρρενωπότητας”.

Για τη συλλογή των στοιχείων και την ανάλυσή της, η συγγραφέας υιοθέτησε το μεθοδολογικό και θεωρητικό πλαίσιο της αυτοανθρωπολογίας. Συζήτησε διεξοδικά και σε βάθος με τους ανθρώπους που αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας και κατέγραψε ιστορίες και βιογραφίες, όχι με τα τυποποιημένα ερωτηματολόγια της στατιστικής κοινωνικής έρευνας που αξιώνει μια επιστημονική αντικειμενικότητα, αλλά αντίθετα παραδεχόμενη την υποκειμενικότητα, την προσωπική εμπλοκή και τη σχετικότητα των συμπερασμάτων της.

Στους πολιτικούς χώρους που μελετήθηκαν “οι νόρμες περιόρισαν, παραβίασαν, υποτίμησαν ή εξάλειψαν απολύτως όσους και όσες δεν χωρούν στο πατριαρχικό φαντασιακό του ετεροσεξισμού και της ομοφοβίας”, όπως τονίζεται. Ευρισκόμενα “μέσα και ενάντια” στους πολιτικούς αυτούς χώρους τα άτομα αυτά υπέστησαν κοινωνική βία “λόγω της θέσης τους στην ταξική ιεραρχία και της μειονοτικής τους θέσης στο έμφυλο καθεστώς”. Αναγκάστηκαν να φύγουν ή να προσαρμοστούν βίαια.

Το κείμενο, που έχει πυκνές αναφορές στην Τζούντιθ Μπάτλερ, τον Μισέλ Φουκώ και τον Ζακ Ντεριντά, είναι μια πολύ αξιόλογη πηγή προβληματισμού για το πλέγμα αποκλεισμού που υψώνει η κοινωνία μας απέναντι σε όσους δεν ορίζουν τον εαυτό τους στο λευκό, ανδρικό και στρέιτ πρότυπο.

Διερευνά ταυτόχρονα τις περίπλοκες εσωτερικές διεργασίες που υφίστανται με τραυματικούς όρους όσοι και όσες αναζητούν τα βήματά τους σε κινηματικούς χώρους που διακηρυκτικά αντιστρατεύονται τους αποκλεισμούς, αλλά πρακτικά αποτελούν μηχανισμούς αναπαραγωγής στερεοτύπων ως προς τα φύλα.

Γιώργος Λαουτάρης

image marinoudi2_1.jpeg 0.05 Mb

venezuela / colombia / género / opinión / análisis Wednesday March 09, 2022 03:13 byViaLibre

Este 8 de marzo conmemoramos un nuevo día de las mujeres trabajadoras. Esta fecha festiva y de lucha, fue creada por el movimiento de mujeres desde el Segundo Congreso Internacional de Mujeres Socialistas de 1910, que se pronunció también en solidaridad con las huelgas de las mujeres obreras y contra la guerra en ciernes. Esta nació y se desarrolló como una fecha de protesta por la plena igualdad civil y política, el fin de la brecha salarial y por el pleno disfrute de la vida, una lucha que hoy también es la nuestra.

8 de marzo: Nunca mas sin nosotras

Este 8 de marzo conmemoramos un nuevo día de las mujeres trabajadoras. Esta fecha festiva y de lucha, fue creada por el movimiento de mujeres desde el Segundo Congreso Internacional de Mujeres Socialistas de 1910, que se pronunció también en solidaridad con las huelgas de las mujeres obreras y contra la guerra en ciernes. Esta nació y se desarrolló como una fecha de protesta por la plena igualdad civil y política, el fin de la brecha salarial y por el pleno disfrute de la vida, una lucha que hoy también es la nuestra.

En la actual coyuntura mundial se hace urgente recordar que el feminismo popular, que reivindicamos, tiene una larga y fuerte posición de crítica al imperialismo, el militarismo y la guerra. Allí donde los sectores liberales del feminismo se unieron con entusiasmo a las cruzadas de patriotismo sangriento, fueron las mujeres antimilitaristas rusas, lideradas por las obreras textiles de Petrogrado, las que el 8 de marzo de 1917, a través de un más que justo acto de valiente “traición” contra la supuesta guerra sagrada de su imperio, se movilizaron contra el hambre y la guerra, dando inicio a la Revolución Rusa, derrocando al zarismo y cimentando el final de la Primera Guerra Mundial.

Hoy la invasión de Ucrania por el ejército Ruso y la creciente tensión militar entre imperios en Europa, vuelve a poner en cercanía de los países ricos la amenaza de la guerra, la misma que con tanta frialdad estos habían desplazado y promocionado en el tercer mundo. Hoy la lucha antipatriarcal de las mujeres y las disidencias sexuales pasa por la lucha antimilitarista, y la exigencia del fin de la guerra en Ucrania, la retirada inmediata de las tropas rusas, la libre autodeterminación de los pueblos de la región y el fin de la carrera armamentista entre Rusia y la OTAN liderada por Estados Unidos.

En ese mismo sentido, la pelea contra la guerra pasa también por luchar contra la ocupación de Israel sobre Palestina, de Marruecos sobre el Sahara Occidental, de Arabia Saudi sobre Yemen y de Turquía sobre el norte de Siria, todas estas intervenciones militares de estados autoritarios y patriarcales, aliados históricos de los países occidentales. La pelea pasa por apoyar la lucha de las mujeres de Afganistán contra la opresión del régimen talibán, y la pelea del movimiento feminista en México contra los feminicidios y en Chile por el aborto legal, reivindicaciones de alcance continental y mundial.

En la actual coyuntura nacional venimos en cambio, de un histórico aunque aún frágil triunfo legal, un importante avance en los derechos humanos, sexuales, reproductivos y no reproductivos de las mujeres y personas gestantes. Y esto porque tras la demanda interpuesta por la campaña feminista Causa Justa y la lucha autónoma por la legalización del aborto que en el país se despliega desde 1970, la Corte Constitucional aprobó la despenalización de la interrupción voluntaria del embarazo hasta las 24 semanas de embarazo.

Bien pronto el gobierno de Iván Duque salió a rechazar esta importante medida, y los sectores antiderechos, encabezados por los fundamentalistas cristianos que apoyan al gobierno uribista, salieron a defender la familia “tradicional”, esa ideal con tan escasa correspondencia con la realidad, tan lleno de maltrato y violencia. Así que para asegurar y mantener esta victoria, y frenar la reacción conservadora, hay que presionar por hacer efectiva la sentencia legal y redoblar los esfuerzos por la educación sexual integral y la movilización.

Además del aborto legal, el 8 de marzo representa la lucha de las mujeres trabajadoras por la igualdad de trabajos y salarios y por la socialización de las tareas de cuidado; la lucha por el fin del acoso sexual en los espacios laborales por parte de jefes y compañeros, y por la plena participación de las mujeres en un sindicalismo democrático y clasista atento a las voces, necesidades y perspectivas feministas y disidentes; la lucha contra el desempleo y el trabajo precario, incrementado por la crisis económica de 2020, que golpea con desigual énfasis a las mujeres y por los permisos de maternidad y paternidad, la guarderías públicas y la adaptación horaria, conquistas laborales, hoy barridas por el neoliberalismo, que debemos recuperar; además de la lucha por la inclusión laboral trans en todos los sectores económicos.

Mujeres y disidencias combativas y organizadas
¡Arriba las que luchan!
Grupo Libertario Vía Libre

newsfilter

Gender

Fri 29 Mar, 00:09

browse text browse image

le_libertaire.jpeg imageΓια τον Άνθρωπο, Ά&#... Dec 09 18:12 by Joseph Déjacque 1 comments

Ο Αναρχισμός έχει κατηγορηθεί ότι υποθάλπει ή ότι έχει αγνοήσει την Πατριαρχία. Αρκετές από αυτές τις κατηγορίες είναι αληθείς φωτογραφικά, αλλά αδικούν το Αναρχικό κίνημα συνολικά, διότι από την απαρχή της Ιδέας υπήρξαν φωνές που ζητούσαν το αυτονόητο: ότι η χειραφέτηση δεν είναι θέμα φύλου, ούτε ότι οι άντρες έχουν προτεραιότητα στην Ελευθερία. Ο πρώιμος αναρχοκομμουνιστής Joseph Déjacque (Ζοζέφ Ντεζάκ), ο πρώτος που χρησιμοποίησε την λέξη «ελευθεριακός», μαθητής του Pierre-Joseph Proudhon, γράφει μια οργισμένη επιστολή στον Δάσκαλο το 1857.

mujeres700x437.png imageFeminism and Organized Anarchism Aug 16 22:49 by Brazilian Anarchist Coordination 10 comments

This document was produced by the Brazilian Anarchist Coordination [Coordenação Anarquista Brasileira] (CAB), a group of anarchist organizations working collaboratively across Brazil. It is translated and reprinted here with the permission of our sister organizations participating in CAB. The document has also served as an anchor point in recent discussions on feminism within Black Rose / Rosa Negra. We hope that by making this text available in English for the first time, we can increase its reach and impact. Translation by Enrique Guerrero-López

signal202206251724032211.jpeg imageΠαρεμβάσεις ενάν... Jun 30 22:07 by καρακ(Α)ηδόνες 0 comments

Στήνουμε αναχώματα στη γειτονιά μας, στους δρόμους μας, στις πλατείες μας απέναντι στη ματσίλα, στα δίπολα, στο σεξισμό, στην ομοβοφία, στην τρανσοφοβία. Ο δημόσιος χώρος μας ανήκει. Στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη. Αλληλέγγυα. Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, δεν χρειαζόμαστε συμβουλές, δεν χρειαζόμαστε προστασία από τους άντρες των ζωών μας.

marinoudi1_1.jpg imageΣούλα Μαρινούδη, ... May 23 22:25 by Γιώργος Λαουτάρης 1 comments

Σούλα Μαρινούδη, Η ζωή χωρίς εμένα - Έμφυλα υποκείμενα εντός και εκτός των κινηματικών χώρων
Το κείμενο αυτό μελετά και εμπνέεται από τις ζωές ανθρώπων που συμμετείχαν σε ριζοσπαστικούς κινηματικούς χώρους από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μέχρι το 2008, αλλά λόγω του φύλου και της σεξουαλικότητάς τους βίωναν τις ομάδες αυτές με όρους αποκλεισμού.

8_m_va_libre_2022.jpg image8 de marzo: Nunca mas sin nosotras Mar 09 03:13 by ViaLibre 0 comments

Este 8 de marzo conmemoramos un nuevo día de las mujeres trabajadoras. Esta fecha festiva y de lucha, fue creada por el movimiento de mujeres desde el Segundo Congreso Internacional de Mujeres Socialistas de 1910, que se pronunció también en solidaridad con las huelgas de las mujeres obreras y contra la guerra en ciernes. Esta nació y se desarrolló como una fecha de protesta por la plena igualdad civil y política, el fin de la brecha salarial y por el pleno disfrute de la vida, una lucha que hoy también es la nuestra.

textIl vecchio mondo opprime le donne. La loro forza lo distruggerà! Mar 09 01:34 by Varie organizzazioni anarchiche 2 comments

Più di cento anni fa, l'8 marzo 1917, le lavoratrici di San Pietroburgo (Russia) scioperarono e manifestarono per il pane e la pace, partecipando così all'inizio di uno storico movimento rivoluzionario. In quel periodo, l'8 marzo come giorno di lotta per i diritti delle donne cominciò ad essere commemorato frequentemente.
Nel 2022, le donne sono ancora uno dei settori più oppressi dell'umanità, insieme alle minoranze di genere che cercano di superare la binarietà di genere. Questa situazione si verifica in ogni ambito sociale: sul lavoro, a casa, nella crisi sanitaria o in situazioni di guerra. Proprio per questo la rivolta delle donne potrebbe rovesciare gli stati, il capitalismo e il dominio razzista e patriarcale.

Visuel "contre la culture du viol, les féminicides et le patriarcat, Journée de résistance et de lutte" imageLe vieux monde opprime les femmes et les minorités de genre. Leur force le détruira ! Mar 09 00:00 by Diverses organisations anarchistes 4 comments

Il y a plus de cent ans, le 8 mars 1917, les ouvrières de Saint-Pétersbourg (Russie) se mettaient en grève et manifestaient pour réclamer du pain et la paix et déclenchait ainsi un mouvement révolutionnaire historique. Le 8 mars de lutte pour les droits des femmes était lancé.

En 2022, les femmes restent l’un des secteurs de l’humanité les plus opprimés, aux côtés des minorités de genre qui défient la binarité. C’est le cas dans toutes les sphères de la société : au boulot, à la maison, face à la crise sanitaire ou aux situations de guerre. C’est la raison pour laquelle leur soulèvement peut faire chanceler les Etats, le capitalisme et la domination raciste et patriarcale.

photo5850321266693749319.jpg imageEl viejo mundo oprime a las mujeres y disidencias. Su fuerza lo destruirá. Mar 08 23:57 by Varias organizaciones anarquistas 0 comments

Hace más de un siglo, el 8 de marzo de 1917 las mujeres trabajadoras de San Petersburgo (Rusia) hicieron una huelga y se manifestaron por el pan y por la paz, impulsando entonces un movimiento histórico revolucionario. Es en esa época que el 8 de marzo como día de lucha por los derechos y libertades de las mujeres empieza a ser conmemorado.
Así pues en el año 2022, las mujeres y disidencias seguimos siendo una de las partes de la sociedad más oprimida. Así sucede y ha sucedido en el trabajo, en el hogar, en la crisis sanitaria o en las situaciones de guerra. Por este motivo nuestro levantamiento podría derribar los Estados, el capitalismo y la dominación patriarcal y racista.

photo5850321266693749315.jpg imageThe old world oppresses women and gender minorities. Their strength will destroy it! Mar 08 23:50 by Several anarchist organisations 4 comments

More than a hundred years ago, on March 8, 1917, the women workers of St. Petersburg (Russia) went on strike and demonstrated for bread and peace, thus playing part in the inception of an historic revolutionary movement. Around that time, the 8th of March as a day of struggle for women's rights began to be commemorated frequently.
In 2022, women are still one of the most oppressed sectors of humanity, alongside with gender minorities which try to overcome gender binarity. This situation takes places in every social sphere: at work, at home, in the health crisis or in war situations. This is exactly why women's uprising could topple states, capitalism and racist and patriarchal domination.

photo5850321266693749314.jpg imageNα καταστρέψει ο π&#... Mar 08 23:16 by Several anarchist organisations 0 comments

Ο παλιός κόσμος καταπιέζει τις γυναίκες και τις έμφυλες μειονότητες. Η δύναμή τους θα τον καταστρέψει! Πριν από 100 και πλέον χρόνια, στις 8 Μαρτίου 1917, οι εργάτριες της Αγίας Πετρούπολης απεργούσαν και διαδήλωναν για ψωμί και ειρήνη, συμμετέχοντας έτσι στην απαρχή ενός ιστορικού επαναστατικού κινήματος. Εκείνη την εποχή, η 8η Μαρτίου ως ημέρα αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών άρχισε να τιμάται συχνά.

Το 2022 οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν μια από τις πιο καταπιεσμένες ομάδες της ανθρωπότητας, μαζί με τις έμφυλες μειονότητες που προσπαθούν να υπερνικήσουν τη δυαδικότητα των φύλων. Η κατάσταση αυτή παρατηρείται σε κάθε κοινωνική σφαίρα: στην εργασία, στο σπίτι, στην υγειονομική κρίση ή στις πολεμικές καταστάσεις. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο η εξέγερση των γυναικών θα μπορούσε να ανατρέψει τα κράτη, τον καπιταλισμό, τη ρατσιστική και πατριαρχική κυριαρχία.

despenalizacin_aborto_2022.jpg imageSe despenalizo por la lucha feminista Feb 23 07:12 by ViaLibre 0 comments

El pasado lunes 21 de febrero de 2022, la Corte Constitucional de Colombia, respondiendo a la demanda colectiva interpuesta por la campaña feminista Causa Justa, declaró, por estrecha mayoría, la legalidad de la interrupción voluntaria del embarazo en el país hasta la semana 24 de gestación (aproximadamente 5 meses y medio de embarazo). Con esta sentencia se ha logrado una gran victoria para todas las mujeres y personas con capacidad de gestar, que hoy celebramos.

tina_mondotti.jpg imageΈμφυλα οδοφράγμα... Dec 14 17:46 by Enantia... 0 comments

Το γεγονός ότι μετά από χρόνια αγώνα για την ισότητα και ελευθεριότητα, τα πρότυπα άντρα είναι αποδεκτά, είναι πηγή προβληματισμού και κριτικής και για τα δύο φύλα. Εφόσον πέρα από την ανάγκη αποδοχής του αναρχικού υπάρχει και η αποδοχή και θαυμασμός από όλα τα φύλα που επικροτούν τη μάτσο εμφάνιση και συμπεριφορά του αρσενικού. Προφανώς, οι εξαιρέσεις υπάρχουν και είναι η ελπίδα για βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης.

tdor752x440.jpg imageTrans Rights is a Class Issue Nov 25 02:51 by Danny La Rouge 127 comments

On Trans Day of Remembrance (20th November 2021), we remember and honour the lives of trans and gender-diverse people reported murdered in the last 12 months. Trans people around the world face structural, institutional, societal, and direct violence. The violence that trans people face has roots in the policies, laws, and institutional practices of capitalist society.

autoc_trans.png imageTDoR, Mobilisons-nous Et Organisons Nous ! Nov 22 23:56 by Commission antipatriarcat 1 comments

Comme chaque année depuis 23 ans, a lieu, le 20 novembre la Journée mondial du souvenir trans, ou Trans Day of Remembrance (TDoR). C’est en hommage à Rita Hester, tuée le 20 novembre 1998, que cette date a été choisie en mémoire de toutes les personnes trans [2] tuées ou poussées au suicide dans le monde.

transacg.jpg imageΔικαιώματα των τ`... Nov 22 18:02 by Anarchist Communist Group 0 comments

Το “διαίρει και βασίλευε” έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό ως εργαλείο, για να μας υποτάξει. To Anarchist Communist Group επιδιώκει την ενότητα της εργατικής τάξης, διότι οι αγώνες μας επιτάσσουν τη συσπείρωση και την αλληλεγγύη, προκειμένου να είναι συνολικοί, στην κατεύθυνση της επαναστατικής κοινωνικής αλλαγής και της δημιουργίας μιας κοινωνίας στην οποία η εκμετάλλευση θα καταργηθεί και όλοι οι πόροι θα είναι κοινοί.

patriarxiasuntagmadiamarturia768x372.jpg imageFemicides in Greece Nov 07 19:06 by Nikos Vrantsis 0 comments

In the wake of the pandemic, the outbreak of domestic violence has led the government to set up and increase victim support lines operating inside police stations. What this practically means is just another hotline in the policy directory. But women’s emancipation in the Greek context cannot come via a posteriori calls to the police. It requires systemic responses that will empower women, the same being true for any vulnerable individual, so that their decision to quit the sphere of violence will not involve the risk of poverty and social exclusion.

textCall for Papers - Burning the Ballot: Feminism Meets Anarchy Oct 28 01:32 by Adam 0 comments

Call for Papers

Burning the Ballot: Feminism Meets Anarchy

A Special Issue of Coils of the Serpent: Journal for the Study of Contemporary Power

textFeminist Protests in Palestine Aug 11 17:51 by Fidaa Zaanin 34 comments

Palestine looks back on a long history of women organizing dating back to as early as 1917, as well as a vibrant history of women’s social and political participation in the country. Nevertheless, the coordinated feminist protests that took place on 26 September 2019 took some by surprise.

4_m_2021.jpg imageBalance contra marcha de las disidencias sexuales de 2021 Jul 13 10:08 by ViaLibre 1 comments

El pasado domingo 4 de julio de 2021 se realizó en Bogotá la contra marcha por la liberación de las disidencias sexuales y de género. Esta iniciativa, parte de las actividades del orgullo crítico de las personas sexo disidentes a nivel mundial, fue convocada a nivel local por la Colectiva Libertaria Severas Flores y otros procesos organizativos, y logro reunir cerca de 1.000 participantes, con un gran protagonismo juvenil, trans y feminista.

imagen_pagina.jpg imageEncuentros Ácratas: Perspectivas Anarquistas del movimiento de disidencias sexuales Jul 01 08:17 by ViaLibre 0 comments

Encuentros Ácratas: Perspectivas Anarquistas del movimiento de disidencias sexuales
Invitado especial: Felipe Caro (Historiador especialista en movimientos de disidencias sexuales)

marshapjohnson.jpg imageGleichheit und Freiheit stehen nicht zur Debatte! Jun 29 06:27 by Various anarchist organisations 36 comments

Am 28. Juni 1969 trafen Polizisten im Stonewall Inn in New York ein. Diese Bar war in der Schwulen-, Lesben-, Bi- und Trans-Community dafür bekannt, dass sie auch die am meisten Ausgegrenzten willkommen hieß. Wie üblich verdarb die Polizei die Party.

photo1624954253.jpeg imageLa igualtat i la llibertat no se sotmeten a debat! Jun 29 04:54 by Diverses organitzacions anarquistes 0 comments

El 28 de juny del 1969, la policia va arribar al bar “Stonewall Inn” de Nova York. Aquest bar és reconegut per les comunitats gais, lesbianes, bisexuals i trans per donar la benvinguda fins i tot als més marginats. La policia, com de costum, va arruïnar la festa.

stonewallenglish.jpg imageEquality and freedom are not to be debated! Jun 29 04:46 by Various anarchist organisations 16 comments

On 28 June 1969, cops arrived at the Stonewall Inn in New York. This bar is renowned in the gay, lesbian, bi and trans communities for welcoming even the most marginalised. As usual, the police spoils the party.

stonewallgreek.jpg imageΗ ελευθερία και η &#... Jun 29 04:28 by Αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις 0 comments

Η ελευθερία και η ισότητα δεν τίθενται προς διαπραγμάτευση! Στις 28 Ιουνίου του 1969 αστυνομικοί έφτασαν στο Stonewall Inn στη Νέα Υόρκη. Αυτό το μπαρ είναι γνωστό στις γκέι, λεσβιακές, μπάι και τρανς κοινότητες, επειδή αποτελεί έναν ανοικτό χώρο υποδοχής των κοινωνικά περιθωριοποιημένων. Ως συνήθως, η αστυνομία χάλασε το πάρτι.

stonewallitaliano.jpg imageL'uguaglianza e la libertà non si discutono! Jun 29 04:20 by Varie organizzazioni anarchiche 0 comments

Il 28 giugno 1969 la polizia arriva allo Stonewall Inn di New York, bar rinomato nelle comunità gay, lesbiche, bi e trans e famoso per accogliere tutti, anche i più emarginati. Come al solito, la polizia rovina la festa.

stonewallcastellano.jpg image¡La igualdad y la libertad no deben debatirse! Jun 29 04:15 by Vários organizaciones anarquistas 0 comments

El 28 de junio de 1969, la policía llegó al Stonewall Inn de Nueva York. Este bar es reconocido en las comunidades gay, lesbiana, bisexual y trans por dar la bienvenida incluso a los más marginados. Como de costumbre, la policía estropeó la fiesta.

stonewallfrancais.jpg imageL’égalité et la liberté, ça ne se discute pas ! Jun 29 04:04 by Diverses organisations anarchistes 0 comments

Le 28 juin 1969, des flics débarquent au Stonewall Inn, à New York. Ce bar est réputé dans les communautés gaies, lesbiennes, bies et trans pour accueillir y compris les plus marginalisé·es. Comme souvent, c’est la venue de la police qui gâche la fête.

glykanera.jpg imageH γυναικοκτονία σ ... Jun 19 08:43 by alerta 0 comments

Η πατριαρχία, ο καπιταλισμός κι η ιδιοκτησία είναι κοινωνικά φαινόμενα που δεν έχουν την ίδια αφετηρία κι ιστορία, συμπλέκονται όμως μεταξύ τους συμπληρώνοντας το ένα το άλλο. Όσο λοιπόν διατηρούμε ατόφια την έννοια της ιδιοκτησίας, αυτού του ανελεύθερου θεσμού που κρατάει την ανθρωπότητα δέσμια της προϊστορίας της, κανείς και καμιά δεν μπορεί να είναι ελεύθερη/ος και ασφαλής.

queerphobia.jpg imageQueerphobia Is A Class Issue Jun 02 08:15 by Sarah 0 comments

An interview addressing issues of Trans access to health services.

whatsapp_image_20210309_at_10.54.jpeg imageBalance del 8 de marzo de 2021 Apr 15 09:09 by ViaLibre 0 comments

El pasado lunes 8 de marzo de 2021, se realizó una nueva conmemoración del día internacional de las mujeres trabajadoras, en medio de nuevos llamados regionales a organizar un paro internación de mujeres de parcial acogida. En Colombia bajo la consigna del estallido feminista nacional, se presentaron movilizaciones en Bogotá, Medellín, Cali, Barranquilla, Cartagena, Cúcuta, Pereira y Bucaramanga, así como concentraciones en Tunja y otras poblaciones.

more >>
© 2005-2024 Anarkismo.net. Unless otherwise stated by the author, all content is free for non-commercial reuse, reprint, and rebroadcast, on the net and elsewhere. Opinions are those of the contributors and are not necessarily endorsed by Anarkismo.net. [ Disclaimer | Privacy ]